Maedeh.z
کاربر نگاه دانلود
یكی از دستاوردهای مهم نسل هفتم، این بود كه ثابت شد شهرت و سابقه درخشان یك شركت بازیسازی، به تنهایی نمی تواند ضمانتی برای موفقیت تمام عناوین آن ها باشد. Insomniac Games خالق عناوین موفقی همچون Ratchet & Clank و Resistance، با بازی جدید خود، بار دیگر این نظریه را اثبات نمود كه امكان سقوط از عرش به فرش برای یك شركت مطرح بازیسازی وجود دارد. اولین نمایش عنوان جدید این استودیو كه پس از موفقیت های كسب شده با سومین نسخه از سری Resistance صورت گرفته بود، در E3 سال 2011 با نام Overstrike انجام شد که اینبار توسط EA و برای PS3 و Xbox 360 راهی بازار می شود.
پس از آن، این IP جدید در سكوت كامل خبری ماند تا آنكه در یك اقدام غیرمنتظره، نام این بازی به Fuse تغییر یافت و اطلاعات كاملی از سوی سازندگان به اشتراك گذاشته شد. قرار بر این بود كه عنوانی متفاوت در سبك و سیاق تیراندازی سوم-شخص گروهی عرضه شود كه با دید كاملاً متمایزی به المان های همكاری های تیمی بپردازد. تمامی این ادعاها و صد البته سابقه درخشان IG باعث شد تا بسیاری برای انتشار این بازی هیجان زده شوند، زیرا ذهن خلاق و ایده های بكر سازندگان آن چیزی نبود كه قابل انكار باشد. به این ترتیب Fuse با پشتوانه ای مناسب، راهی بازار شد و باید دید که آیا هر آنچه قبل از انتشار بازی مطرح شده، حقیقت داشته یا سرابی بیش نبوده اند.
داستان
Fuse ماده اولیه ای بسیار گرانبها و البته خطرناك است كه تمام اتفاقات و درگیری های پیش رو به خاطر آن صورت گرفته اند. این ماده توسط ایالات متحده در سال 1940 كشف و ضبط شده است. مطالعات و آزمایش ها برای كشف Fuse از زمانی آغاز می شود كه دولت آمریكا برای افزایش نیروی نظامی خود، به فكر ساخت چندین سلاح مرگبار افتاده و خواستار قدرت تخریبی بسیار بالاتر از انفجارهای هسته ای می شود. بدین ترتیب Fuse تولید و در نمونه های اولیه وارد فاز اجرایی می شود. در این بین، خبر كشف ماده ای بسیار كشنده و قوی تمام دنیا را فرا می گیرد و بسیاری از گروهك های تروریستی و وابسته به دولت از كشورهای مختلف به فكر راه چاره ای برای بدست آوردن آن می افتند.
اینگونه می شود كه گروهی شبهه نظامی موسوم به Raven برای بالا بردن توان نظامی خود كه از روبات ها و موجودات قدرتمند هم بهره مند است، Fuse را دزدیده و آماده استفاده از آن علیه بشریت می شوند. به همین منظور، جوخه ای زبده و آب از سرگذشته به نام OverStrike 9 متشكل از مزدورانی همه فن حریف به سركردگی دالتون بروكس (Dalton Brooks) مأمور مقابله با اهداف خطرناك Raven و انتقال ماده اولیه Fuse به مكانی امن می شوند. به طور كلی، سناریوی این بازی بر همین اساس پایه ریزی شده و بسیار سطحی است، اما نمی توان از آن به عنوان یك داستان ضعیف یاد كرد. یعنی نباید انتظار چندانی از خط داستانی داشت، زیرا همه چیز در سطح متوسطی قرار دارند و داستان تنها بهانه ای برای شروع بازی و پیشبرد آن تا انتها است و نقش خیلی پررنگی ندارد.
گرافیك
IG همواره بازی هایش را بر پایه نسخه های به روز موتور Insomniac Engine 4.0 می سازد كه Fuse هم از این قائده مستثنی نبوده است. در نتیجه، طراحی هنری نسبتاً زیبا و قدرت پردازش مناسب، به خصوص در صحنه های شلوغ از خود ارائه می دهد. كیفیت بافت ها و میزان جزئیات بكار رفته در محیط، چندان راضی كننده نیستند و نورپردازی و جلوه های ویژه بسیار ابتدایی كار شده اند. هر چند كه Fuse از نظر هنری برای دقایقی نظرات را به خود جلب می كند، اما مشكلات و كاستی های پرتعداد در طول بازی، این زیبایی ها را بی اثر جلوه می دهند. طراحی شخصیت های اصلی و انیمشن های اعضای آن ها بسیار خشك و با ریزه كاری های نسبتاً سطحی صورت، انجام گرفته، اما این تمام مشكل بازیكن با این بازی نخواهد بود.
با در نظر گرفتن بازه زمانی ای كه Fuse در آن متتشر شده، انتظار بیشتری در ابعاد تكنیكی از این بازی می رود. تنوع مدل دشمنان كافی نیست و گاهی در برخی از صحنه ها، دقایق بسیار زیادی باید با سیل عظیمی از دشمنان تكراری و خسته كننده مقابله كنید. افكت های تصویری، به ویژه انفجارها قابل قبول هستند و حداقل اثرات را انتقال می دهند. طراحی مراحل دارای در سطح نسبتاً خوبی است و شامل مناطق سردسیر كوهستانی، دریایی و شهری می شوند. همچنین سیستم ذره ای و قدرت تخریب پذیری مناسب محیط، تأثیر مستقیمی بر اكشن بازی گذاشته است. در نهایت باید به هوش مصنوعی ضعیف و نامتعادل و باگ های ریز و درشت اشاره كرد كه واقعاً عجیب به نظر می رسند!
موسیقی/صداگذاری
خوشبختانه از نظر صداگذاری مشكل خاصی در Fuse احساس نمی شود. برای شخصیت های اصلی، از صداپیشگان مطرحی همچون الی هیلیس (Ali Hillis) و برایان بلوم (Brian Bloom) استفاده شده كه معروف ترین آن ها جنیفر هیل (Jennifer Hale) صداپیشه نایا است. این سطح كیفی در اندازه مناسبی برای سایر شخصیت بازی نیز رعایت شده است. البته توازن در بخش موزیك و صداگذاری وجود ندارد و قطعات ساخته شده برای این بازی، آن طور كه باید و شاید تأثیرگذار نیستند و نقش چندانی در بالا بردن هیجان ندارند.
گیم پلی
Fuse یك اكشن تیراندازی بر پایه همكاری های گروهی و همه جانبه است كه اگر از گیم پلی بازی فاكتور گرفته شود، به جرأت می توان گفت که هیچ نكته جذابی در آن دیده نمی شود. اگر به فكر تجربه این بازی هستید، بهتر است به تنهایی این كار را انجام ندهید، زیرا اندك جذابیت ها و هیجان های نهفته در گیم پلی در بخش های گروهی و چندنفره آن قرار دارد و ماهیت وجودی Fuse از این قانون تبعیت می كند. اكثر المان های موجود در این بازی همچون مكانیزم كاورگیری، از عناوین بزرگی همچون Gears of War تقلید شده كه حتی به شیوه درستی پیاده سازی نشده اند. 4 شخصیت به نام های دالتون، جیکوب (Jacob)، ایزی (Izzy) و نایا (Naya) در بازی حضور دارند كه هر كدام به یك سبك مبارزه می كنند و قابلیت ها و درخت ارتقای مخصوص به خود را دارند.
دالتون یك مزدور مطلق است و تنها به پول و پیروی از دستورات فكر می كند. به همین دلیل، وظیفه رهبری گروه به عهده اوست. سپر انرژی دالتون یكی از اصلی ترین كاربردها را در طول بازی برای گروه دارد. جیکوب مغز متفكر گروه است که به یك كمان الكتریكی مجهز بوده و نقش دست راست دالتون را ایفا می كند. ایزی دانشمندی است كه برای چیزی به غیر از پول با این گروه همراه شده است. او یك اسلحه قدرتمند توده ای با انفجارهای مهیب دارد و در نهایت نایا كه به یك روح شباهت دارد و نقش ردیاب را در جوخه ایفا می كند. از ویژگی های او نامرئی شدن و نفوذ به قلب دشمنان است.
بازی شروعی بسیار خوب و سرگرم كننده دارد، اما كم كم روندی تكراری و خسته كننده به خود می گیرد. در تمامی مراحل، هرج و مرج و شلوغی بیداد می كند و اهداف و مأموریت ها به نابودی سیل عظیمی از دشمنان و Mini Bossها محدود می شود. امكان جهش های مكانیكی در میان شخصیت ها وجود دارد، اما هوش مصنوعی ناقص، ارزش های این سیستم را پایین آورده است. بخش ارتقاء شخصیت ها تنها جنبه تزئینی دارد، به این معنا كه تقریباً كاربردها و قابلیت های همه شخصیت ها شبیه به هم و ناامید كننده هستند. استفاده از این سیستم ناكارآمد، با بهره گیری از امتیازها امكان پذیر می شود كه از نابودسازی دشمنان پدید می آیند.
قدرت تخریب اسلحه ها و اداوت جنگی نسبتاً بالا است، اما به هنگام رویارویی با دشمنان سرسخت تر، با آزادسازی Fusion Ability چند برابر می شود. صحنه های سینمایی و میان پرده ها به تقلید از عناوین بزرگ و مطرح در بازی گنجانده شده اند و از سر گذراندن آن ها به یك كابوس در تبدیل شده، زیرا تحت هر شرایطی امكان رد كردن آن ها وجود ندارد. این مشكل ارزش تكرار Fuse را بسیار پایین آورده است. در نهایت باید به بخش داستانی كوتاه اشاره كرد كه گاه، به اتمام رساندن آن بسیار كسل كننده و طولانی به نظر می رسد، اما امكان استفاده از بخش Co-op چندنفره بصورت شبكه ای و Split Screen برای ساعت ها می تواند سرگرم كننده باشد و بخشی از ناكامی های تك نفره داستانی را جبران كند.
نتیجه گیری
اگر فكر تجربه Fuse را در سر دارید، به سراغ دوستان رفته و به دنبال همراهانی بگردید، زیرا بخش اندكی از آنچه كه در طلب او هستید، در بخش های گروهی و چندنفره این بازی یافت می شود! ناكامی در بین عناوین این نسل، بار دیگر قربانی دیگری گرفت.
پس از آن، این IP جدید در سكوت كامل خبری ماند تا آنكه در یك اقدام غیرمنتظره، نام این بازی به Fuse تغییر یافت و اطلاعات كاملی از سوی سازندگان به اشتراك گذاشته شد. قرار بر این بود كه عنوانی متفاوت در سبك و سیاق تیراندازی سوم-شخص گروهی عرضه شود كه با دید كاملاً متمایزی به المان های همكاری های تیمی بپردازد. تمامی این ادعاها و صد البته سابقه درخشان IG باعث شد تا بسیاری برای انتشار این بازی هیجان زده شوند، زیرا ذهن خلاق و ایده های بكر سازندگان آن چیزی نبود كه قابل انكار باشد. به این ترتیب Fuse با پشتوانه ای مناسب، راهی بازار شد و باید دید که آیا هر آنچه قبل از انتشار بازی مطرح شده، حقیقت داشته یا سرابی بیش نبوده اند.
داستان
Fuse ماده اولیه ای بسیار گرانبها و البته خطرناك است كه تمام اتفاقات و درگیری های پیش رو به خاطر آن صورت گرفته اند. این ماده توسط ایالات متحده در سال 1940 كشف و ضبط شده است. مطالعات و آزمایش ها برای كشف Fuse از زمانی آغاز می شود كه دولت آمریكا برای افزایش نیروی نظامی خود، به فكر ساخت چندین سلاح مرگبار افتاده و خواستار قدرت تخریبی بسیار بالاتر از انفجارهای هسته ای می شود. بدین ترتیب Fuse تولید و در نمونه های اولیه وارد فاز اجرایی می شود. در این بین، خبر كشف ماده ای بسیار كشنده و قوی تمام دنیا را فرا می گیرد و بسیاری از گروهك های تروریستی و وابسته به دولت از كشورهای مختلف به فكر راه چاره ای برای بدست آوردن آن می افتند.
اینگونه می شود كه گروهی شبهه نظامی موسوم به Raven برای بالا بردن توان نظامی خود كه از روبات ها و موجودات قدرتمند هم بهره مند است، Fuse را دزدیده و آماده استفاده از آن علیه بشریت می شوند. به همین منظور، جوخه ای زبده و آب از سرگذشته به نام OverStrike 9 متشكل از مزدورانی همه فن حریف به سركردگی دالتون بروكس (Dalton Brooks) مأمور مقابله با اهداف خطرناك Raven و انتقال ماده اولیه Fuse به مكانی امن می شوند. به طور كلی، سناریوی این بازی بر همین اساس پایه ریزی شده و بسیار سطحی است، اما نمی توان از آن به عنوان یك داستان ضعیف یاد كرد. یعنی نباید انتظار چندانی از خط داستانی داشت، زیرا همه چیز در سطح متوسطی قرار دارند و داستان تنها بهانه ای برای شروع بازی و پیشبرد آن تا انتها است و نقش خیلی پررنگی ندارد.
گرافیك
IG همواره بازی هایش را بر پایه نسخه های به روز موتور Insomniac Engine 4.0 می سازد كه Fuse هم از این قائده مستثنی نبوده است. در نتیجه، طراحی هنری نسبتاً زیبا و قدرت پردازش مناسب، به خصوص در صحنه های شلوغ از خود ارائه می دهد. كیفیت بافت ها و میزان جزئیات بكار رفته در محیط، چندان راضی كننده نیستند و نورپردازی و جلوه های ویژه بسیار ابتدایی كار شده اند. هر چند كه Fuse از نظر هنری برای دقایقی نظرات را به خود جلب می كند، اما مشكلات و كاستی های پرتعداد در طول بازی، این زیبایی ها را بی اثر جلوه می دهند. طراحی شخصیت های اصلی و انیمشن های اعضای آن ها بسیار خشك و با ریزه كاری های نسبتاً سطحی صورت، انجام گرفته، اما این تمام مشكل بازیكن با این بازی نخواهد بود.
با در نظر گرفتن بازه زمانی ای كه Fuse در آن متتشر شده، انتظار بیشتری در ابعاد تكنیكی از این بازی می رود. تنوع مدل دشمنان كافی نیست و گاهی در برخی از صحنه ها، دقایق بسیار زیادی باید با سیل عظیمی از دشمنان تكراری و خسته كننده مقابله كنید. افكت های تصویری، به ویژه انفجارها قابل قبول هستند و حداقل اثرات را انتقال می دهند. طراحی مراحل دارای در سطح نسبتاً خوبی است و شامل مناطق سردسیر كوهستانی، دریایی و شهری می شوند. همچنین سیستم ذره ای و قدرت تخریب پذیری مناسب محیط، تأثیر مستقیمی بر اكشن بازی گذاشته است. در نهایت باید به هوش مصنوعی ضعیف و نامتعادل و باگ های ریز و درشت اشاره كرد كه واقعاً عجیب به نظر می رسند!
موسیقی/صداگذاری
خوشبختانه از نظر صداگذاری مشكل خاصی در Fuse احساس نمی شود. برای شخصیت های اصلی، از صداپیشگان مطرحی همچون الی هیلیس (Ali Hillis) و برایان بلوم (Brian Bloom) استفاده شده كه معروف ترین آن ها جنیفر هیل (Jennifer Hale) صداپیشه نایا است. این سطح كیفی در اندازه مناسبی برای سایر شخصیت بازی نیز رعایت شده است. البته توازن در بخش موزیك و صداگذاری وجود ندارد و قطعات ساخته شده برای این بازی، آن طور كه باید و شاید تأثیرگذار نیستند و نقش چندانی در بالا بردن هیجان ندارند.
گیم پلی
Fuse یك اكشن تیراندازی بر پایه همكاری های گروهی و همه جانبه است كه اگر از گیم پلی بازی فاكتور گرفته شود، به جرأت می توان گفت که هیچ نكته جذابی در آن دیده نمی شود. اگر به فكر تجربه این بازی هستید، بهتر است به تنهایی این كار را انجام ندهید، زیرا اندك جذابیت ها و هیجان های نهفته در گیم پلی در بخش های گروهی و چندنفره آن قرار دارد و ماهیت وجودی Fuse از این قانون تبعیت می كند. اكثر المان های موجود در این بازی همچون مكانیزم كاورگیری، از عناوین بزرگی همچون Gears of War تقلید شده كه حتی به شیوه درستی پیاده سازی نشده اند. 4 شخصیت به نام های دالتون، جیکوب (Jacob)، ایزی (Izzy) و نایا (Naya) در بازی حضور دارند كه هر كدام به یك سبك مبارزه می كنند و قابلیت ها و درخت ارتقای مخصوص به خود را دارند.
دالتون یك مزدور مطلق است و تنها به پول و پیروی از دستورات فكر می كند. به همین دلیل، وظیفه رهبری گروه به عهده اوست. سپر انرژی دالتون یكی از اصلی ترین كاربردها را در طول بازی برای گروه دارد. جیکوب مغز متفكر گروه است که به یك كمان الكتریكی مجهز بوده و نقش دست راست دالتون را ایفا می كند. ایزی دانشمندی است كه برای چیزی به غیر از پول با این گروه همراه شده است. او یك اسلحه قدرتمند توده ای با انفجارهای مهیب دارد و در نهایت نایا كه به یك روح شباهت دارد و نقش ردیاب را در جوخه ایفا می كند. از ویژگی های او نامرئی شدن و نفوذ به قلب دشمنان است.
بازی شروعی بسیار خوب و سرگرم كننده دارد، اما كم كم روندی تكراری و خسته كننده به خود می گیرد. در تمامی مراحل، هرج و مرج و شلوغی بیداد می كند و اهداف و مأموریت ها به نابودی سیل عظیمی از دشمنان و Mini Bossها محدود می شود. امكان جهش های مكانیكی در میان شخصیت ها وجود دارد، اما هوش مصنوعی ناقص، ارزش های این سیستم را پایین آورده است. بخش ارتقاء شخصیت ها تنها جنبه تزئینی دارد، به این معنا كه تقریباً كاربردها و قابلیت های همه شخصیت ها شبیه به هم و ناامید كننده هستند. استفاده از این سیستم ناكارآمد، با بهره گیری از امتیازها امكان پذیر می شود كه از نابودسازی دشمنان پدید می آیند.
قدرت تخریب اسلحه ها و اداوت جنگی نسبتاً بالا است، اما به هنگام رویارویی با دشمنان سرسخت تر، با آزادسازی Fusion Ability چند برابر می شود. صحنه های سینمایی و میان پرده ها به تقلید از عناوین بزرگ و مطرح در بازی گنجانده شده اند و از سر گذراندن آن ها به یك كابوس در تبدیل شده، زیرا تحت هر شرایطی امكان رد كردن آن ها وجود ندارد. این مشكل ارزش تكرار Fuse را بسیار پایین آورده است. در نهایت باید به بخش داستانی كوتاه اشاره كرد كه گاه، به اتمام رساندن آن بسیار كسل كننده و طولانی به نظر می رسد، اما امكان استفاده از بخش Co-op چندنفره بصورت شبكه ای و Split Screen برای ساعت ها می تواند سرگرم كننده باشد و بخشی از ناكامی های تك نفره داستانی را جبران كند.
نتیجه گیری
اگر فكر تجربه Fuse را در سر دارید، به سراغ دوستان رفته و به دنبال همراهانی بگردید، زیرا بخش اندكی از آنچه كه در طلب او هستید، در بخش های گروهی و چندنفره این بازی یافت می شود! ناكامی در بین عناوین این نسل، بار دیگر قربانی دیگری گرفت.
