"با سلام خدمت نویسندگانی که هدفشان کمک به بهتر فکر کردن بشریت است."
انگیزهاین تایپک بالا بردن اطلاعات نویسندگان و ویرایش هرچه بهتر متون است.
بسیاری از نویسندگان خوش ذوق و تازه کار_که یکی از آنها خودم بودم البته!_نیازی به بازنویسی و ویرایش نوشته هایشان نمیبینند؛ اما آنها با بالاتر رفتن تجربه در این زمینه، به این نتیجه خواهند رسید که ویرایش متن کاری بسیار ضروری و حیاتی است. برای آنکه بیشتر خستهتان نکنم، به شروع موضوع میپردازم.
نکته:
بسیار خوشحال میشوم اگر نظری راجب به این تایپک دارید، به پروفایل بنده مراجعه کنید و در اینجا پست نگذارید. چرا که ممکن است تایپک ادامه داشته باشد.
۱_بهتر است برای ویرایش متن، مدتی از پایان نوشتن بگذرد.
فکر کنم همین سال قبل بود که مجبور شدم نوشته ام را نیمهکاره رها کنم و مشغول به کاری شوم که بسیار مهم بود. پس از مدتی که کارم رابه پایان رساندم، به سراغ نوشتهام رفتم. برای آنکه مطمئن شوم چیزی از آن را فراموش نکردهام، تصمیم گرفتم آن را از اول بخوانم. شاید باورتان نشود اما شک کردم که نویسنده این متن خودم هستم! میتوانستم به راحتی میتوانستم در هر بند و یا حتی جمله، هزاران مشکل پیدا کنم؛ آن هم هر مشکلی که فکرش را بکنید.
توصیه همه نویسندگان به ما این است که برای ویرایش، بهتراست مدتی صبر کنیم تا از آن حس و حالی که در آن غرق هستیم بیرون بیاییم. پس از آن میتوانیم با یک نگاه واقعگرایانه، به ویرایش متن بپردازیم.
البته نکتهای که نباید از آن غافل شد، این است که هنگامی که بسیار خوشحال، ناراحت و... هستید، از ویرایش متن امتناع کنید.
گمان کنید هم اکنون از شنیدن خبری بسیار شاد هستید و آنقدر احساس انرژی زیادی دارید که نمی توانید روی زمین بند شوید._مثلا لغو شدن امتحان فیزیک!_ و در این زمان تصمیم می گیرید نوشتهتان را ویرایش کنید. پس یا قسمت های غمگین نوشته را حذف میکنید_که البته بسیار نایاب است کسی چنین چیزی را گزارش کند_ و یا توجهی به آن ندارید.
در هر صورت، اگر مدتی بعد آن را بخوانید، متوجه تفاوت قسمت های غمگین و شاد خواهید شد.
انگیزهاین تایپک بالا بردن اطلاعات نویسندگان و ویرایش هرچه بهتر متون است.
بسیاری از نویسندگان خوش ذوق و تازه کار_که یکی از آنها خودم بودم البته!_نیازی به بازنویسی و ویرایش نوشته هایشان نمیبینند؛ اما آنها با بالاتر رفتن تجربه در این زمینه، به این نتیجه خواهند رسید که ویرایش متن کاری بسیار ضروری و حیاتی است. برای آنکه بیشتر خستهتان نکنم، به شروع موضوع میپردازم.
نکته:
بسیار خوشحال میشوم اگر نظری راجب به این تایپک دارید، به پروفایل بنده مراجعه کنید و در اینجا پست نگذارید. چرا که ممکن است تایپک ادامه داشته باشد.
۱_بهتر است برای ویرایش متن، مدتی از پایان نوشتن بگذرد.
فکر کنم همین سال قبل بود که مجبور شدم نوشته ام را نیمهکاره رها کنم و مشغول به کاری شوم که بسیار مهم بود. پس از مدتی که کارم رابه پایان رساندم، به سراغ نوشتهام رفتم. برای آنکه مطمئن شوم چیزی از آن را فراموش نکردهام، تصمیم گرفتم آن را از اول بخوانم. شاید باورتان نشود اما شک کردم که نویسنده این متن خودم هستم! میتوانستم به راحتی میتوانستم در هر بند و یا حتی جمله، هزاران مشکل پیدا کنم؛ آن هم هر مشکلی که فکرش را بکنید.
توصیه همه نویسندگان به ما این است که برای ویرایش، بهتراست مدتی صبر کنیم تا از آن حس و حالی که در آن غرق هستیم بیرون بیاییم. پس از آن میتوانیم با یک نگاه واقعگرایانه، به ویرایش متن بپردازیم.
البته نکتهای که نباید از آن غافل شد، این است که هنگامی که بسیار خوشحال، ناراحت و... هستید، از ویرایش متن امتناع کنید.
گمان کنید هم اکنون از شنیدن خبری بسیار شاد هستید و آنقدر احساس انرژی زیادی دارید که نمی توانید روی زمین بند شوید._مثلا لغو شدن امتحان فیزیک!_ و در این زمان تصمیم می گیرید نوشتهتان را ویرایش کنید. پس یا قسمت های غمگین نوشته را حذف میکنید_که البته بسیار نایاب است کسی چنین چیزی را گزارش کند_ و یا توجهی به آن ندارید.
در هر صورت، اگر مدتی بعد آن را بخوانید، متوجه تفاوت قسمت های غمگین و شاد خواهید شد.
آخرین ویرایش توسط مدیر: