*فریال*
کاربر نگاه دانلود
چند سالی است که برای خیلی از مردم جهان، «اندروید» جزئی از زندگی روزمره شده است. این سیستمعامل قدرتمند و محبوب، بیشتر از تمام سیستمعاملها بر روی دستگاههای الکترونیکی نصب شده است. نهتنها گوشیها و تبلتها، بلکه تلویزیونها، ساعتها و حتی برخی عینکها نیز توسط اندروید، کار میکنند و هوشمند میشوند.
شرکت اندروید در سال ۲۰۰۳ توسط اندی روبین، ریک ماینر، نیک سیِرز و کریس وایت در کالیفرنیا تأسیس شد. هدف شرکت این بود که موبایلها به دستگاههای هوشمندتری تبدیل شوند و از مکان و علایق صاحبشان آگاهی داشته باشند. در ابتدا شرکت اندروید در پی ساخت سیستمعاملی پیشرفته برای دوربینهای دیجیتالی بود ولی وقتی متوجه شد بازار دوربینهای دیجیتالی آنقدر خوب نیست که برای این شرکت سودآور باشد، تمرکزش را به گوشیهای موبایل جلب کرد.
هدف اندروید در این زمان ساخت سیستمعاملی برای گوشیهای موبایل بود که با سیمبیان و ویندوز موبایل رقابت کند. بااینکه پایهگذاران اندروید افراد سرشناسی در صنعت فناوری بودند و موفقیتهای قابلتوجهی درگذشته داشتند، ولی از همان ابتدا مشکلات مالی گریبان گیر این شرکت شد.
شرکت اندروید در سال ۲۰۰۵ توسط گوگل خریده شد و برخی کارمندانش نیز به استخدام گوگل درآمدند. اندی روبین و تیمش مشغول ساخت سیستمعاملی بر پایهٔ هستهٔ لینوکس برای گوشیهای موبایل شدند و اولین نسخهٔ آزمایشی اندروید در ۵ نوامبر ۲۰۰۷ عرضه شد.
اندروید ۱.۰
اولین نسخهٔ تجاری اندروید در ۲۳ سپتامبر ۲۰۰۸ عرضه شد و بر روی گوشی HTC Dream به بازار آمد.
بااینکه اندروید ۱ اولین نسخهٔ رسمی اندروید بود، ولی برنامهها و قابلیتهای خوب و کاربردی مثل مرورگر، Gmail، پخشکننده یوتیوب، نقشه گوگل، پشتیبانی از دوربین و … داشت. دیگر برنامهها را نیز میتوانستیم از «مارکت» دانلود کنیم.
در اولین نسخه از اندروید صفحهکلید مجازی وجود نداشت. البته HTC Dream خود مجهز به صفحهکلید فیزیکی بود، لذا کمبود خیلی مهمی بهحساب نمیآمد.
بهروزرسانی اندروید ۱.۱ در ۹ فوریه ۲۰۰۹ عرضه شد که شامل چند قابلیت جدید و رفع برخی اشکالات بود.
اندروید ۱.۵ کیک فنجانی (Cupcake)
اندروید ۱.۵ در ۲۷ آوریل ۲۰۰۹ عرضه شد و اولین نسخهای بود که نام یک شیرینی بر روی آن گذاشته شد. این روش نامگذاری در نسخههای بعدی اندروید نیز ادامه یافت و تاکنون هر نسخه از اندروید، به ترتیب حروف الفبای لاتین به نام یک شیرینی است.
اندروید ۱.۵ برای اولین بار از ویجتها پشتیبانی میکرد. یعنی میتوانستید نسخههای کوچکشده از برخی برنامهها را بر روی صفحهٔ خانه ببینید و به قابلیتهای دمدستی، دسترسی سریع داشته باشید. هماکنون نیز پشتیبانی از ویجتها یکی از برتریهای اندروید نسبت به دیگر سیستمعاملها بهحساب میآید. از دیگر قابلیتهای جدید در اندروید ۱.۵ میتوان به ضبط فیلم با فرمت MP4، قرار دادن تصویر برای مخاطبین، اتصال خودکار دستگاههای بلوتوث به گوشی و ارسال صدا از این طریق اشاره کرد.
اندروید ۱.۶ پیراشکی (Donut)
اندروید ۱.۶ بااینکه تنها ۰.۱ با نسخهٔ قبلی تفاوت داشت ولی شامل بهبودهایی خیلی بزرگتر از ۰.۱ بود. یکی از ویژگیهای مهم این نسخه پشتیبانی از انواع صفحههای نمایش با وضوح مختلف مثل QVGA و WVGA بود. بهاینترتیب اندروید خیلی زیباتر از قبل به نظر میرسید.
کادر جستجوی سریع روی صفحه در اندروید ۱.۶ ارتقا پیدا کرد و نهتنها اینترنت، بلکه بخشهایی از گوشی را نیز جستجو میکرد. برای مثال کاربر میتوانست برنامهها، مخاطبین یا حتی وضعیت آبوهوا را در این کادر جستجو نماید و جواب آن را سریع مشاهده کند.
برنامهٔ دوربین نیز در این نسخه بهبود یافت و بهتر با گالری ارتباط برقرار میکرد. مارکت اندروید در این نسخه میتوانست کاربر را راهنمایی کند و بهترین و پرطرفدارترین برنامهها را در گروههای مختلف به او نشان بدهد.
اندروید ۲ نان خامهای (Éclair)
اندروید ۲ سومین نسخهٔ اندروید بود که در سال ۲۰۰۹ عرضه شد. پشتیبانی از ایمیل Microsoft Exchange و مدیریت همزمان چند حساب ایمیل در یک Inbox از ویژگیهای این نسخه بود.
برنامه ناوبری گوگل دیگر قابلیت مهمی بود که در نسخهٔ ۲ به اندروید اضافه شد. این برنامه با گرفتن نام مقصد، کاربر را تا رسیدن به آن راهنمایی میکرد.
برنامه دوربین در اندروید ۲ از فلاش، فوکوس بر روی اشیاء خیلی نزدیک و گرفتن عکس ماکرو و جلوههای رنگی پشتیبانی میکرد.
بهروزرسانی اندروید ۲.۱ در ۱۲ ژانویه ۲۰۱۰ عرضه شد و قابلیت استفاده از تصویر پسزمینهٔ متحرک را به همراه رفع برخی ایرادات برای کاربران به ارمغان آورد.
گوگل میخواست گوشی روانه بازار کند که تجربهای ناب از اندرویدی باشد که خودش ایجاد کرده است. لذا با همکاری HTC گوشی Nexus One تولید شد. این گوشی نازک صفحهٔ AMOLED با وضوح WVGA داشت و در آن دوران یک گوشی سطح بالا بهحساب میآمد.
اندروید ۲.۲ ماست یخی (Froyo)
نسخهٔ ۲.۲ که عرضه شد، گوشی Nexus One نخستین گوشی بود که این بهروزرسانی را دریافت میکرد. اینجا بود که مزیت گوشیهای Nexus در دریافت بهروزرسانیها نشان داده شد.
در این نسخه علاوه بر بهبود سرعت و عملکرد اندروید، برنامهٔ گالری نیز ارتقا یافته بود. اکنون در گالری حالت سهبعدی و انیمیشنهایی وجود داشتند که با کج کردن صفحه یا حرکت بین آلبومها به نمایش درمیآمدند.
کاربران در این نسخه میتوانستند بهوسیلهٔ Tethering USB یا Wifi HotSpot اینترنت موبایل را با رایانه یا دیگر گوشیها به اشتراک بگذارند. علاوه بر این قابلیت غیرفعال کردن Data برای صرفهجویی در هزینهٔ اینترنت در ماست یخی معرفی شد.
استفاده از رمز عددی و حرفی برای قفلکردن گوشی در این نسخه اندروید ارائه شد. از این به بعد کاربران میتوانستند بهغیراز الگو (Pattern Unlock) گزینههای PIN و Password را نیز انتخاب کنند.
اندروید ۲.۳ نان زنجبیلی (Gingerbread)
رابط کاربری و صفحهکلید مجازی اندروید در نسخه ۲.۳ که ۶ دسامبر ۲۰۱۰ عرضه شد، بهبود زیادی داشتند. گوشی Nexus S با همکاری سامسونگ ساخته شد که ازلحاظ زیبایی ظاهری بهتر از Nexus One بود.
NFC قابلیتی بود که در نسخه ۲.۳ به اندروید آمد ولی تا مدتها استفادهٔ خاص و مهمی برای آن وجود نداشت.
در این نسخه از اندروید میتوان مصرف باتری را بهصورت نمودار زیر ذرهبین گرفت و برنامههایی که مسئول استفادهٔ بیشازحد از باتری هستند را پیدا کرد.
اندروید ۲.۳ از سنسورهایی مثل ژیروسکوپ و بارومتر پشتیبانی میکند و به برنامهنویسان و سازندگان امکان میدهد کاربریهای جدیدی با استفاده از این سنسورها به وجود بیاورند.
اندروید ۳ شانه عسل (Honeycomb)
اندروید ۳ که مخصوص تبلتها است در ۲۲ فوریه ۲۰۱۱ عرضه شد. دو روز بعد اولین تبلت مجهز به این نسخه از اندروید یعنی Motorola Xoom معرفی شد.
چون اندروید ۳ مخصوص تبلتها بود، رابط کاربری خاصی نیز برای آن طراحیشده بود. دکمههای بازگشت، خانه، و لیست برنامههای اخیر به همراه ساعت و نوتیفیکیشنها در نواری در پایین صفحهنمایش داده میشدند. در این نسخه برای اولین بار دکمههای فیزیکی حذف شدند و تولیدکنندگان میتوانستند فضای بیشتری را به صفحهٔ نمایش اختصاص دهند.
در این نسخه با پشتیبانی از پردازندههای چندهستهای، دستگاههای اندرویدی قدرت تازهای یافتند.
بهروزرسانی به نسخههای ۳.۱ و ۳.۲ مدتی بعد عرضه شدند و شامل رفع برخی ایرادات و برخی قابلیتهای جدید مثل تغییر اندازهٔ ویجتها بر روی صفحه بودند.
اندروید ۴ بستنی حصیری (Ice Cream Sandwich)
این نسخه از اندروید در ۱۸ اکتبر ۲۰۱۱ به همراه گوشی Samsung Galaxy Nexus عرضه شد. در آن زمان گوگل اعلام کرد هر دستگاهی که دارای اندروید ۲.۳ به بالا است میتواند به اندروید ۴ بهروزرسانی کند.
رابط کاربری اندروید در این نسخه تغییرات بسیار گستردهای داشت و فونت Roboto بهعنوان فونت جدید پیشفرض در اندروید استفاده شد. در این نسخه از اندروید، گوشیها میتوانستند از دکمههای مجازی پایین صفحه بهجای دکمههای فیزیکی استفاده کنند. قابلیت دیگر در صفحهٔ خانه بود که میتوانستیم بهراحتی با کشیدن و رها کردن آیکونها بر رویهم پوشه ایجاد کنیم.
قابلیت Android Beam در این نسخه از اندروید به دو گوشی که NFC داشته باشند امکان میدهد اطلاعاتشان را تنها با نزدیک شدن به یکدیگر بفرستند.
در اندروید ۲.۳ میزان مصرف باتری بهصورت نمودار نمایش داده میشد و در اندروید ۴ میزان مصرف اینترنت به تفکیک برنامهها و بهصورت کلی بر روی نمودار نمایش داده میشود. حتی میتوان برای مصرف اینترنت حد بیشینهای تعیین کرد تا در هزینهٔ اینترنت صرفهجویی شود.
قابلیت تشخیص چهره یکی از پر سر و صداترین قابلیتهای اندروید ۴ است که قفل گوشی را با تشخیص چهرهٔ کاربر توسط دوربین جلو، باز میکند. اما دقت و کارایی این روش آنقدر ضعیف است که هنوز این سؤال برایمان مطرح است که چرا اصلاً گوگل روی چنین قابلیتی وقت گذاشت.
اندروید ۴.۱ آبنبات پاستیلی (Jelly Bean)
اندروید ۴.۱ در ۹ جولای ۲۰۱۲ با تمرکز بر بهبود گرافیک و زیبایی سیستمعامل عرضه شد. در این نسخه از اندروید از فناوری استفاده شد که اجازه میداد تغییرات و انیمیشنها در رابط کاربری با سرعت ۶۰ فریم بر ثانیه اجرا شوند تا کاملاً روان به نظر برسند.
Google Now که برای اولین بار در این نسخه به اندروید آمد، دستیار شخصی اندروید است که میتواند بهطور هوشمند برخی اطلاعات موردنیاز کاربر را در اختیار او قرار دهد، قرارهای ملاقات او را یادآوری کند و …
تنظیم آلارم، جستجوی نقشه برای مواردی مثل رستورانهای نزدیک، تنظیم قرار ملاقات و … ازجمله کارهایی است که میتوان با دادن دستور صوتی به Google Now انجام داد.
اندروید ۴.۲ در ۱۳ نوامبر ۲۰۱۲ عرضه شد. در این بهروزرسانی، پشتیبانی از ویجتها در صفحهٔ قفل ایجاد شد و کاربر میتوانست دوربین را با یک حرکت انگشت، مستقیماً از صفحهٔ قفل باز کند.
Daydream قابلیت دیگری است که در اندروید ۴.۲ ایجاد شد و درصورتیکه فعال باشد، هنگام شارژ گوشی، تصویر متحرکی مثل Screensaver نمایش میدهد. در صفحهکلید اندروید ۴.۲ کاربر میتواند تنها با کشیدن انگشت بر روی حروف، کلمهٔ کامل را بنویسد. این قابلیت در صفحهکلیدهایی مثل Swype نیز وجود دارد و بسیار پرطرفدار است.
تبلتهای مجهز به اندروید ۴.۲ از چند کاربر پشتیبانی میکنند. برای مثال اگر یک خانواده از یک تبلت استفاده میکنند، هرکدام از افراد میتوانند حسابهای کاربری جدا و برنامههای جداگانهای داشته باشند.
اندروید ۴.۳ که تکمیلکنندهٔ آبنبات پاستیلی بود، در ۲۴ جولای ۲۰۱۳ عرضه شد. موتور بازی Open GL ES 3 در این نسخه به اندروید آمد که گامی مهم در بالا بردن کیفیت بازیها محسوب میشود.
اندروید ۴.۴ کیت کت (KitKat)
اندروید ۴.۴ در ۳۱ اکتبر ۲۰۱۳ عرضه شد و Nexus 5 اولین دستگاهی بود که با اندروید ۴.۴ به بازار آمد. تغییرات ظاهری گستردهای در این نسخه از اندروید به وجود آمد که باعث مدرنتر شدن هرچه بیشتر آن شد. این دفعه رنگ آبی در آیکونها و المانهای صفحه به سفید تغییر پیداکرده بود و نوار سیاهرنگ بالای صفحه نیز در صفحهی خانه بیرنگ شده بود.
حالت Immersive به برنامهها اجازه میدهد تمام صفحه را اشغال کنند و حتی جای نوار بالای صفحه و دکمههای پایین صفحه را نیز بگیرند. بعد هر وقت کاربر با دکمهها یا نوار بالای صفحه کار داشت کافی است انگشتش را از لبهٔ بالا به سمت پایین بکشد یا از لبهٔ پایین به سمت بالا ببرد.
در اندروید ۴.۴ بهبود زیادی در کارایی سیستمعامل و استفادهٔ بهینه از حافظه صورت گرفته و تنها به ۵۱۲ مگابایت رم احتیاج دارد تا عملکرد خوبی داشته باشد. این بهینهسازی برای سازندگان گوشیهای موبایل اهمیت زیادی دارد و باعث شده گوشیهای ارزانقیمتشان عملکرد بهتر و روانتری داشته باشند. همینطور سازندگان را ترغیب کرده که این بهروزرسانی را برای دستگاههای قبلی نیز عرضه کنند.
کارایی Google Now در اندروید ۴.۴ بهبودیافته و اکنون با صفحهٔ خانه نیز یکپارچه شده است. بهگونهای که در Nexus 5 با کشیدن انگشت از چپ به راست بر روی صفحهٔ خانه، و در دیگر گوشیها نیز با کشیدن انگشت از دکمهٔ خانه به بالا باز میشود. حتی در صفحهٔ خانه اگر بگویید Ok, Google جستجوی صوتی Google Now فعال میشود.
Android Wear
در ۱۸ مارس ۲۰۱۴ نسخهای از اندروید مخصوص ساعتهای هوشمند عرضه شد که Android Wear نام دارد.
Android Wear با استفاده از Google Now و نوتیفیکیشنهایی که بر روی گوشی میآیند، اطلاعات مهم و دمدستی را بر روی ساعت هوشمند نشان میدهد.
Samsung Gear Live و LG G Watch اولین ساعتهای هوشمندی بودند که با سیستمعامل Android Wear عرضه شدند و بعدازآن دیگر تولیدکنندگان نیز دست به تولید ساعت هوشمند Android Wear زدند. هماکنون انواع مدلهای ساعت هوشمند را میتوان در بازار یافت.
اندروید ۵ آبنباتچوبی (Lollipop)
آخرین نسخه از اندروید در ۲۵ ژوئن ۲۰۱۴ در کنفرانس Google I/O معرفی شد و کمی بعد، گوشیهای نکسوز و موتورولا بهروزرسانی به اندروید ۵ را دریافت کردند.
در اندروید ۵ انقلابی در طراحی رابط کاربری اندروید به وجود آمد و شیوهٔ جدید طراحی پایهگذاری شد که به آن Material Design میگویند. رابط کاربری تخت و مینیمالیستیک اندروید ۵ با انیمیشنهای زیبا و تأثیرگذار حس مدرن بودن را به انسان میدهد. کمتر بخشی از اندروید را میتوان یافت که تحت تأثیر این شیوهٔ طراحی قرار نگرفته باشد. حتی بسیاری از برنامهنویسان نیز برنامههایشان را با شیوهٔ Material Design طراحی میکنند و برنامههای قبلیشان را با بهروزرسانی به شکل جدید درمیآورند.
قابلیتهای جدید اندروید ۵ زیاد است. استفاده از رانتایم ART بهجای Dalvik باعث شده سرعت اجرای برنامهها بالاتر برود ولی در عوض فضای بیشتری به هر برنامه اختصاص مییابد.
برای مدیریت مصرف باتری نیز ابزارهای بیشتری وجود دارد و قابلیت Power Saver امکان میدهد در زمانی که شارژ زیادی باقی نمانده، با کاهش عملکرد سیستمعامل در مصرف باتری صرفهجویی شود.
در اندروید ۵ میتوان حسابهای کاربری مختلف در گوشی تعریف کرد تا افراد متفاوتی که با یک گوشی کار میکنند، وارد اطلاعات شخصی یکدیگر نشوند. حتی میتوان برای افرادی که فقط مدت کوتاهی با گوشی شما کاردارند، حساب میهمان ایجاد کرد.
مدیریت بیصدا بودن گوشی بهکلی تغییر کرده و اکنون در قسمتی به نام Interruptions میتوانید تنظیم کنید که گوشی در زمان خاصی بیصدا باشد یا فقط برای برخی اعلانهای خاص، زنگ زده شود.
در صفحهٔ قفل دیگر خبری از ویجتها نیست ولی پیامها در صفحهٔ قفل نمایش داده میشوند و حتی میتوانید همانجا جواب پیامهایتان را بدهید.
اگر میخواهید کسی از برنامهای استفاده بکند ولی به برنامههای دیگر در گوشی شما سرک نکشد، قابلیتی وجود دارد که آن برنامه را به صفحه «پین» کنید. یا حتی اگر میخواهید بازی بکنید ولی نمیخواهید اشتباهاً با زدن دکمهٔ خانه از بازی بیرون بروید، با پین کردن بازی به صفحه مشکل حل میشود.
بهروزرسانی اندروید ۵.۱ در ۹ مارس ۲۰۱۵ معرفی شد که قابلیتهایی مثل پشتیبانی از چند سیمکارته بودن گوشی، تماس صوتی با کیفیت بالا، تنظیم وای فای و بلوتوث مستقیماً از منوی تنظیمات سریع و … را برای کاربر به ارمغان میآورد.
البته موفقیت امروزی اندروید از همان اول همراه آن نبود. بااینکه اندروید در سال ۲۰۰۳ شروع به کار کرد ولی سالها طول کشید تا به قد و قوارهٔ یک سیستمعامل موبایل برسد. امروز میخواهیم نگاهی به تاریخچهٔ اندروید بیندازیم.شرکت اندروید در سال ۲۰۰۳ توسط اندی روبین، ریک ماینر، نیک سیِرز و کریس وایت در کالیفرنیا تأسیس شد. هدف شرکت این بود که موبایلها به دستگاههای هوشمندتری تبدیل شوند و از مکان و علایق صاحبشان آگاهی داشته باشند. در ابتدا شرکت اندروید در پی ساخت سیستمعاملی پیشرفته برای دوربینهای دیجیتالی بود ولی وقتی متوجه شد بازار دوربینهای دیجیتالی آنقدر خوب نیست که برای این شرکت سودآور باشد، تمرکزش را به گوشیهای موبایل جلب کرد.
هدف اندروید در این زمان ساخت سیستمعاملی برای گوشیهای موبایل بود که با سیمبیان و ویندوز موبایل رقابت کند. بااینکه پایهگذاران اندروید افراد سرشناسی در صنعت فناوری بودند و موفقیتهای قابلتوجهی درگذشته داشتند، ولی از همان ابتدا مشکلات مالی گریبان گیر این شرکت شد.
شرکت اندروید در سال ۲۰۰۵ توسط گوگل خریده شد و برخی کارمندانش نیز به استخدام گوگل درآمدند. اندی روبین و تیمش مشغول ساخت سیستمعاملی بر پایهٔ هستهٔ لینوکس برای گوشیهای موبایل شدند و اولین نسخهٔ آزمایشی اندروید در ۵ نوامبر ۲۰۰۷ عرضه شد.
اندروید ۱.۰
اولین نسخهٔ تجاری اندروید در ۲۳ سپتامبر ۲۰۰۸ عرضه شد و بر روی گوشی HTC Dream به بازار آمد.
بااینکه اندروید ۱ اولین نسخهٔ رسمی اندروید بود، ولی برنامهها و قابلیتهای خوب و کاربردی مثل مرورگر، Gmail، پخشکننده یوتیوب، نقشه گوگل، پشتیبانی از دوربین و … داشت. دیگر برنامهها را نیز میتوانستیم از «مارکت» دانلود کنیم.
در اولین نسخه از اندروید صفحهکلید مجازی وجود نداشت. البته HTC Dream خود مجهز به صفحهکلید فیزیکی بود، لذا کمبود خیلی مهمی بهحساب نمیآمد.
بهروزرسانی اندروید ۱.۱ در ۹ فوریه ۲۰۰۹ عرضه شد که شامل چند قابلیت جدید و رفع برخی اشکالات بود.
اندروید ۱.۵ کیک فنجانی (Cupcake)
اندروید ۱.۵ در ۲۷ آوریل ۲۰۰۹ عرضه شد و اولین نسخهای بود که نام یک شیرینی بر روی آن گذاشته شد. این روش نامگذاری در نسخههای بعدی اندروید نیز ادامه یافت و تاکنون هر نسخه از اندروید، به ترتیب حروف الفبای لاتین به نام یک شیرینی است.
اندروید ۱.۵ برای اولین بار از ویجتها پشتیبانی میکرد. یعنی میتوانستید نسخههای کوچکشده از برخی برنامهها را بر روی صفحهٔ خانه ببینید و به قابلیتهای دمدستی، دسترسی سریع داشته باشید. هماکنون نیز پشتیبانی از ویجتها یکی از برتریهای اندروید نسبت به دیگر سیستمعاملها بهحساب میآید. از دیگر قابلیتهای جدید در اندروید ۱.۵ میتوان به ضبط فیلم با فرمت MP4، قرار دادن تصویر برای مخاطبین، اتصال خودکار دستگاههای بلوتوث به گوشی و ارسال صدا از این طریق اشاره کرد.
اندروید ۱.۶ پیراشکی (Donut)
اندروید ۱.۶ بااینکه تنها ۰.۱ با نسخهٔ قبلی تفاوت داشت ولی شامل بهبودهایی خیلی بزرگتر از ۰.۱ بود. یکی از ویژگیهای مهم این نسخه پشتیبانی از انواع صفحههای نمایش با وضوح مختلف مثل QVGA و WVGA بود. بهاینترتیب اندروید خیلی زیباتر از قبل به نظر میرسید.
کادر جستجوی سریع روی صفحه در اندروید ۱.۶ ارتقا پیدا کرد و نهتنها اینترنت، بلکه بخشهایی از گوشی را نیز جستجو میکرد. برای مثال کاربر میتوانست برنامهها، مخاطبین یا حتی وضعیت آبوهوا را در این کادر جستجو نماید و جواب آن را سریع مشاهده کند.
برنامهٔ دوربین نیز در این نسخه بهبود یافت و بهتر با گالری ارتباط برقرار میکرد. مارکت اندروید در این نسخه میتوانست کاربر را راهنمایی کند و بهترین و پرطرفدارترین برنامهها را در گروههای مختلف به او نشان بدهد.
اندروید ۲ نان خامهای (Éclair)
اندروید ۲ سومین نسخهٔ اندروید بود که در سال ۲۰۰۹ عرضه شد. پشتیبانی از ایمیل Microsoft Exchange و مدیریت همزمان چند حساب ایمیل در یک Inbox از ویژگیهای این نسخه بود.
برنامه ناوبری گوگل دیگر قابلیت مهمی بود که در نسخهٔ ۲ به اندروید اضافه شد. این برنامه با گرفتن نام مقصد، کاربر را تا رسیدن به آن راهنمایی میکرد.
برنامه دوربین در اندروید ۲ از فلاش، فوکوس بر روی اشیاء خیلی نزدیک و گرفتن عکس ماکرو و جلوههای رنگی پشتیبانی میکرد.
بهروزرسانی اندروید ۲.۱ در ۱۲ ژانویه ۲۰۱۰ عرضه شد و قابلیت استفاده از تصویر پسزمینهٔ متحرک را به همراه رفع برخی ایرادات برای کاربران به ارمغان آورد.
گوگل میخواست گوشی روانه بازار کند که تجربهای ناب از اندرویدی باشد که خودش ایجاد کرده است. لذا با همکاری HTC گوشی Nexus One تولید شد. این گوشی نازک صفحهٔ AMOLED با وضوح WVGA داشت و در آن دوران یک گوشی سطح بالا بهحساب میآمد.
اندروید ۲.۲ ماست یخی (Froyo)
نسخهٔ ۲.۲ که عرضه شد، گوشی Nexus One نخستین گوشی بود که این بهروزرسانی را دریافت میکرد. اینجا بود که مزیت گوشیهای Nexus در دریافت بهروزرسانیها نشان داده شد.
در این نسخه علاوه بر بهبود سرعت و عملکرد اندروید، برنامهٔ گالری نیز ارتقا یافته بود. اکنون در گالری حالت سهبعدی و انیمیشنهایی وجود داشتند که با کج کردن صفحه یا حرکت بین آلبومها به نمایش درمیآمدند.
کاربران در این نسخه میتوانستند بهوسیلهٔ Tethering USB یا Wifi HotSpot اینترنت موبایل را با رایانه یا دیگر گوشیها به اشتراک بگذارند. علاوه بر این قابلیت غیرفعال کردن Data برای صرفهجویی در هزینهٔ اینترنت در ماست یخی معرفی شد.
استفاده از رمز عددی و حرفی برای قفلکردن گوشی در این نسخه اندروید ارائه شد. از این به بعد کاربران میتوانستند بهغیراز الگو (Pattern Unlock) گزینههای PIN و Password را نیز انتخاب کنند.
اندروید ۲.۳ نان زنجبیلی (Gingerbread)
رابط کاربری و صفحهکلید مجازی اندروید در نسخه ۲.۳ که ۶ دسامبر ۲۰۱۰ عرضه شد، بهبود زیادی داشتند. گوشی Nexus S با همکاری سامسونگ ساخته شد که ازلحاظ زیبایی ظاهری بهتر از Nexus One بود.
NFC قابلیتی بود که در نسخه ۲.۳ به اندروید آمد ولی تا مدتها استفادهٔ خاص و مهمی برای آن وجود نداشت.
در این نسخه از اندروید میتوان مصرف باتری را بهصورت نمودار زیر ذرهبین گرفت و برنامههایی که مسئول استفادهٔ بیشازحد از باتری هستند را پیدا کرد.
اندروید ۲.۳ از سنسورهایی مثل ژیروسکوپ و بارومتر پشتیبانی میکند و به برنامهنویسان و سازندگان امکان میدهد کاربریهای جدیدی با استفاده از این سنسورها به وجود بیاورند.
اندروید ۳ شانه عسل (Honeycomb)
اندروید ۳ که مخصوص تبلتها است در ۲۲ فوریه ۲۰۱۱ عرضه شد. دو روز بعد اولین تبلت مجهز به این نسخه از اندروید یعنی Motorola Xoom معرفی شد.
چون اندروید ۳ مخصوص تبلتها بود، رابط کاربری خاصی نیز برای آن طراحیشده بود. دکمههای بازگشت، خانه، و لیست برنامههای اخیر به همراه ساعت و نوتیفیکیشنها در نواری در پایین صفحهنمایش داده میشدند. در این نسخه برای اولین بار دکمههای فیزیکی حذف شدند و تولیدکنندگان میتوانستند فضای بیشتری را به صفحهٔ نمایش اختصاص دهند.
در این نسخه با پشتیبانی از پردازندههای چندهستهای، دستگاههای اندرویدی قدرت تازهای یافتند.
بهروزرسانی به نسخههای ۳.۱ و ۳.۲ مدتی بعد عرضه شدند و شامل رفع برخی ایرادات و برخی قابلیتهای جدید مثل تغییر اندازهٔ ویجتها بر روی صفحه بودند.
اندروید ۴ بستنی حصیری (Ice Cream Sandwich)
این نسخه از اندروید در ۱۸ اکتبر ۲۰۱۱ به همراه گوشی Samsung Galaxy Nexus عرضه شد. در آن زمان گوگل اعلام کرد هر دستگاهی که دارای اندروید ۲.۳ به بالا است میتواند به اندروید ۴ بهروزرسانی کند.
رابط کاربری اندروید در این نسخه تغییرات بسیار گستردهای داشت و فونت Roboto بهعنوان فونت جدید پیشفرض در اندروید استفاده شد. در این نسخه از اندروید، گوشیها میتوانستند از دکمههای مجازی پایین صفحه بهجای دکمههای فیزیکی استفاده کنند. قابلیت دیگر در صفحهٔ خانه بود که میتوانستیم بهراحتی با کشیدن و رها کردن آیکونها بر رویهم پوشه ایجاد کنیم.
قابلیت Android Beam در این نسخه از اندروید به دو گوشی که NFC داشته باشند امکان میدهد اطلاعاتشان را تنها با نزدیک شدن به یکدیگر بفرستند.
در اندروید ۲.۳ میزان مصرف باتری بهصورت نمودار نمایش داده میشد و در اندروید ۴ میزان مصرف اینترنت به تفکیک برنامهها و بهصورت کلی بر روی نمودار نمایش داده میشود. حتی میتوان برای مصرف اینترنت حد بیشینهای تعیین کرد تا در هزینهٔ اینترنت صرفهجویی شود.
قابلیت تشخیص چهره یکی از پر سر و صداترین قابلیتهای اندروید ۴ است که قفل گوشی را با تشخیص چهرهٔ کاربر توسط دوربین جلو، باز میکند. اما دقت و کارایی این روش آنقدر ضعیف است که هنوز این سؤال برایمان مطرح است که چرا اصلاً گوگل روی چنین قابلیتی وقت گذاشت.
اندروید ۴.۱ آبنبات پاستیلی (Jelly Bean)
اندروید ۴.۱ در ۹ جولای ۲۰۱۲ با تمرکز بر بهبود گرافیک و زیبایی سیستمعامل عرضه شد. در این نسخه از اندروید از فناوری استفاده شد که اجازه میداد تغییرات و انیمیشنها در رابط کاربری با سرعت ۶۰ فریم بر ثانیه اجرا شوند تا کاملاً روان به نظر برسند.
Google Now که برای اولین بار در این نسخه به اندروید آمد، دستیار شخصی اندروید است که میتواند بهطور هوشمند برخی اطلاعات موردنیاز کاربر را در اختیار او قرار دهد، قرارهای ملاقات او را یادآوری کند و …
تنظیم آلارم، جستجوی نقشه برای مواردی مثل رستورانهای نزدیک، تنظیم قرار ملاقات و … ازجمله کارهایی است که میتوان با دادن دستور صوتی به Google Now انجام داد.
اندروید ۴.۲ در ۱۳ نوامبر ۲۰۱۲ عرضه شد. در این بهروزرسانی، پشتیبانی از ویجتها در صفحهٔ قفل ایجاد شد و کاربر میتوانست دوربین را با یک حرکت انگشت، مستقیماً از صفحهٔ قفل باز کند.
Daydream قابلیت دیگری است که در اندروید ۴.۲ ایجاد شد و درصورتیکه فعال باشد، هنگام شارژ گوشی، تصویر متحرکی مثل Screensaver نمایش میدهد. در صفحهکلید اندروید ۴.۲ کاربر میتواند تنها با کشیدن انگشت بر روی حروف، کلمهٔ کامل را بنویسد. این قابلیت در صفحهکلیدهایی مثل Swype نیز وجود دارد و بسیار پرطرفدار است.
تبلتهای مجهز به اندروید ۴.۲ از چند کاربر پشتیبانی میکنند. برای مثال اگر یک خانواده از یک تبلت استفاده میکنند، هرکدام از افراد میتوانند حسابهای کاربری جدا و برنامههای جداگانهای داشته باشند.
اندروید ۴.۳ که تکمیلکنندهٔ آبنبات پاستیلی بود، در ۲۴ جولای ۲۰۱۳ عرضه شد. موتور بازی Open GL ES 3 در این نسخه به اندروید آمد که گامی مهم در بالا بردن کیفیت بازیها محسوب میشود.
اندروید ۴.۴ کیت کت (KitKat)
اندروید ۴.۴ در ۳۱ اکتبر ۲۰۱۳ عرضه شد و Nexus 5 اولین دستگاهی بود که با اندروید ۴.۴ به بازار آمد. تغییرات ظاهری گستردهای در این نسخه از اندروید به وجود آمد که باعث مدرنتر شدن هرچه بیشتر آن شد. این دفعه رنگ آبی در آیکونها و المانهای صفحه به سفید تغییر پیداکرده بود و نوار سیاهرنگ بالای صفحه نیز در صفحهی خانه بیرنگ شده بود.
حالت Immersive به برنامهها اجازه میدهد تمام صفحه را اشغال کنند و حتی جای نوار بالای صفحه و دکمههای پایین صفحه را نیز بگیرند. بعد هر وقت کاربر با دکمهها یا نوار بالای صفحه کار داشت کافی است انگشتش را از لبهٔ بالا به سمت پایین بکشد یا از لبهٔ پایین به سمت بالا ببرد.
در اندروید ۴.۴ بهبود زیادی در کارایی سیستمعامل و استفادهٔ بهینه از حافظه صورت گرفته و تنها به ۵۱۲ مگابایت رم احتیاج دارد تا عملکرد خوبی داشته باشد. این بهینهسازی برای سازندگان گوشیهای موبایل اهمیت زیادی دارد و باعث شده گوشیهای ارزانقیمتشان عملکرد بهتر و روانتری داشته باشند. همینطور سازندگان را ترغیب کرده که این بهروزرسانی را برای دستگاههای قبلی نیز عرضه کنند.
کارایی Google Now در اندروید ۴.۴ بهبودیافته و اکنون با صفحهٔ خانه نیز یکپارچه شده است. بهگونهای که در Nexus 5 با کشیدن انگشت از چپ به راست بر روی صفحهٔ خانه، و در دیگر گوشیها نیز با کشیدن انگشت از دکمهٔ خانه به بالا باز میشود. حتی در صفحهٔ خانه اگر بگویید Ok, Google جستجوی صوتی Google Now فعال میشود.
Android Wear
در ۱۸ مارس ۲۰۱۴ نسخهای از اندروید مخصوص ساعتهای هوشمند عرضه شد که Android Wear نام دارد.
Android Wear با استفاده از Google Now و نوتیفیکیشنهایی که بر روی گوشی میآیند، اطلاعات مهم و دمدستی را بر روی ساعت هوشمند نشان میدهد.
Samsung Gear Live و LG G Watch اولین ساعتهای هوشمندی بودند که با سیستمعامل Android Wear عرضه شدند و بعدازآن دیگر تولیدکنندگان نیز دست به تولید ساعت هوشمند Android Wear زدند. هماکنون انواع مدلهای ساعت هوشمند را میتوان در بازار یافت.
اندروید ۵ آبنباتچوبی (Lollipop)
آخرین نسخه از اندروید در ۲۵ ژوئن ۲۰۱۴ در کنفرانس Google I/O معرفی شد و کمی بعد، گوشیهای نکسوز و موتورولا بهروزرسانی به اندروید ۵ را دریافت کردند.
در اندروید ۵ انقلابی در طراحی رابط کاربری اندروید به وجود آمد و شیوهٔ جدید طراحی پایهگذاری شد که به آن Material Design میگویند. رابط کاربری تخت و مینیمالیستیک اندروید ۵ با انیمیشنهای زیبا و تأثیرگذار حس مدرن بودن را به انسان میدهد. کمتر بخشی از اندروید را میتوان یافت که تحت تأثیر این شیوهٔ طراحی قرار نگرفته باشد. حتی بسیاری از برنامهنویسان نیز برنامههایشان را با شیوهٔ Material Design طراحی میکنند و برنامههای قبلیشان را با بهروزرسانی به شکل جدید درمیآورند.
قابلیتهای جدید اندروید ۵ زیاد است. استفاده از رانتایم ART بهجای Dalvik باعث شده سرعت اجرای برنامهها بالاتر برود ولی در عوض فضای بیشتری به هر برنامه اختصاص مییابد.
برای مدیریت مصرف باتری نیز ابزارهای بیشتری وجود دارد و قابلیت Power Saver امکان میدهد در زمانی که شارژ زیادی باقی نمانده، با کاهش عملکرد سیستمعامل در مصرف باتری صرفهجویی شود.
در اندروید ۵ میتوان حسابهای کاربری مختلف در گوشی تعریف کرد تا افراد متفاوتی که با یک گوشی کار میکنند، وارد اطلاعات شخصی یکدیگر نشوند. حتی میتوان برای افرادی که فقط مدت کوتاهی با گوشی شما کاردارند، حساب میهمان ایجاد کرد.
مدیریت بیصدا بودن گوشی بهکلی تغییر کرده و اکنون در قسمتی به نام Interruptions میتوانید تنظیم کنید که گوشی در زمان خاصی بیصدا باشد یا فقط برای برخی اعلانهای خاص، زنگ زده شود.
در صفحهٔ قفل دیگر خبری از ویجتها نیست ولی پیامها در صفحهٔ قفل نمایش داده میشوند و حتی میتوانید همانجا جواب پیامهایتان را بدهید.
اگر میخواهید کسی از برنامهای استفاده بکند ولی به برنامههای دیگر در گوشی شما سرک نکشد، قابلیتی وجود دارد که آن برنامه را به صفحه «پین» کنید. یا حتی اگر میخواهید بازی بکنید ولی نمیخواهید اشتباهاً با زدن دکمهٔ خانه از بازی بیرون بروید، با پین کردن بازی به صفحه مشکل حل میشود.
بهروزرسانی اندروید ۵.۱ در ۹ مارس ۲۰۱۵ معرفی شد که قابلیتهایی مثل پشتیبانی از چند سیمکارته بودن گوشی، تماس صوتی با کیفیت بالا، تنظیم وای فای و بلوتوث مستقیماً از منوی تنظیمات سریع و … را برای کاربر به ارمغان میآورد.
