- عضویت
- 2015/09/05
- ارسالی ها
- 9,323
- امتیاز واکنش
- 41,933
- امتیاز
- 1,139
کودکان یک تا چهار ساله رباط های ضعیف و استخوان های تکامل نیافته ای دارند، به این معنی که مستعد ابتلا به وضعیتی به نام 'آرنج کشیده شده' (nursemaid's elbow) یا دررفتگی آرنج هستند. با بزرگ شدن کودکان، بدن آنها کمتر مستعد این آسیب است.
آرنج، قسمت فوقانی استخوان ساعد و پایینی استخوان بازو را به هم متصل می کند و در کودکان، امکان دررفتگی رباط های (لیگامان ها) اطراف سر آرنج وجود دارد.
وضعیت آرنج کشیده شده یا دررفتگی آرنج زمانی ایجاد می شود که رباط ها دچار دررفتگی و یا پارگی می شوند که در برخی مواقع، حتی بر اثر اعمال یک نیروی جزئی ایجاد می شود.
در صورتی که دست کودکان دچار کشیدگی گردد ، سر استخوان زند زبرین در ناحیه آرنج از داخل لیگامان نگهدارنده اش دچار حالت نیمه دررفتگی می شود
این آسیب همچنین می تواند به واسطه بالا کشیدن کودکان از ناحیه دست ها، گرفتن و کشیدن بازوی آن ها، غلتاندن ناشیانه آنها در خواب و یا در موارد زمین خوردن ایجاد شود.
به گفته کارشناسان، هر گونه نیروی کششی ناگهانی و اضافی به قسمت فوقانی بازو به طور بالقوه باعث آسیب به مفاصل این اندام می شود.
دکتر علی مرجائی ، متخصص ارتوپدی به سئوالات زیر در این باره پاسخ می دهند.
علت کشیدگی آرنج در بچه ها (PULLED ELBOW) یا نیمه دررفتگی سر استخوان رادیوس (زند زبرین) در آرنج چیست؟
در کودکان خردسال ، لیگمان های نگهدارنده استخوان ها در آرنج هنوز از استحکام کافی برخوردار نیستند . در صورتی که دست کودکان دچار کشیدگی گردد ، سر استخوان زند زبرین در ناحیه آرنج از داخل لیگامان نگهدارنده اش دچار حالت نیمه دررفتگی می شود .
این اتفاق گاهی هنگام بازی با هم سن و سال ها رخ می دهد و گاهی والدین یا فرد بزرگ تر برای بلند کردن کودک ، او را از مچ دست گرفته و می کشند . ولی اشاره به این نکته ضروریست که کشیدگی دست در بچه ها منحصر به موارد فوق نبوده و حتی ممکن است هنگام استراحت یا خواب نیز رخ دهد.
علائم بالینی کشیدگی دست در بچه ها چیست؟
این عارضه خود را با درد در اندام فوقانی مبتلا نشان می دهد. در کودکان خردسال تر مشخص کردن دقیق محل درد در ناحیه آرنج ممکن است به راحتی میسر نباشد و به همین خاطر والدین تصور کنند اتفاقی در ناحیه شانه یا مچ دست فرزندشان افتاده است. کودکان بزرگ تر بهتر می توانند محل دقیق تمرکز درد در ناحیه آرنج را نشان بدهند.
ماحصل اینکه کودک در این وضعیت اندام فوقانی سمت مبتلا را بی حرکت نگه داشته ، از تکان دادن آن پرهیز می کند. در این موارد مشاهده می شود کودک اندام سمت مبتلا را از کنار تنه آویزان کرده و در برابر هر تلاشی برای حرکت دادن دست بخصوص خم کردن آرنج و چرخاندن دست به صورتی که کف دست به سمت بالا قرار بگیرد مقاومت می کند و یا دچار بی قراری می شود.
آرنج، قسمت فوقانی استخوان ساعد و پایینی استخوان بازو را به هم متصل می کند و در کودکان، امکان دررفتگی رباط های (لیگامان ها) اطراف سر آرنج وجود دارد.
وضعیت آرنج کشیده شده یا دررفتگی آرنج زمانی ایجاد می شود که رباط ها دچار دررفتگی و یا پارگی می شوند که در برخی مواقع، حتی بر اثر اعمال یک نیروی جزئی ایجاد می شود.
در صورتی که دست کودکان دچار کشیدگی گردد ، سر استخوان زند زبرین در ناحیه آرنج از داخل لیگامان نگهدارنده اش دچار حالت نیمه دررفتگی می شود
این آسیب همچنین می تواند به واسطه بالا کشیدن کودکان از ناحیه دست ها، گرفتن و کشیدن بازوی آن ها، غلتاندن ناشیانه آنها در خواب و یا در موارد زمین خوردن ایجاد شود.
به گفته کارشناسان، هر گونه نیروی کششی ناگهانی و اضافی به قسمت فوقانی بازو به طور بالقوه باعث آسیب به مفاصل این اندام می شود.
دکتر علی مرجائی ، متخصص ارتوپدی به سئوالات زیر در این باره پاسخ می دهند.
علت کشیدگی آرنج در بچه ها (PULLED ELBOW) یا نیمه دررفتگی سر استخوان رادیوس (زند زبرین) در آرنج چیست؟
در کودکان خردسال ، لیگمان های نگهدارنده استخوان ها در آرنج هنوز از استحکام کافی برخوردار نیستند . در صورتی که دست کودکان دچار کشیدگی گردد ، سر استخوان زند زبرین در ناحیه آرنج از داخل لیگامان نگهدارنده اش دچار حالت نیمه دررفتگی می شود .
این اتفاق گاهی هنگام بازی با هم سن و سال ها رخ می دهد و گاهی والدین یا فرد بزرگ تر برای بلند کردن کودک ، او را از مچ دست گرفته و می کشند . ولی اشاره به این نکته ضروریست که کشیدگی دست در بچه ها منحصر به موارد فوق نبوده و حتی ممکن است هنگام استراحت یا خواب نیز رخ دهد.
علائم بالینی کشیدگی دست در بچه ها چیست؟
این عارضه خود را با درد در اندام فوقانی مبتلا نشان می دهد. در کودکان خردسال تر مشخص کردن دقیق محل درد در ناحیه آرنج ممکن است به راحتی میسر نباشد و به همین خاطر والدین تصور کنند اتفاقی در ناحیه شانه یا مچ دست فرزندشان افتاده است. کودکان بزرگ تر بهتر می توانند محل دقیق تمرکز درد در ناحیه آرنج را نشان بدهند.
ماحصل اینکه کودک در این وضعیت اندام فوقانی سمت مبتلا را بی حرکت نگه داشته ، از تکان دادن آن پرهیز می کند. در این موارد مشاهده می شود کودک اندام سمت مبتلا را از کنار تنه آویزان کرده و در برابر هر تلاشی برای حرکت دادن دست بخصوص خم کردن آرنج و چرخاندن دست به صورتی که کف دست به سمت بالا قرار بگیرد مقاومت می کند و یا دچار بی قراری می شود.