dinaz
کاربر نگاه دانلود
هنر قرون وسطایی رفو کردن کتاب
در اوایل قرون وسطا، کتاب‌ها از پوست حیوانات به جای کاغذ ساخته می‌شدند و کاغذ پوستی نامیده می‌شدند. آماده سازی پوست کار بسیار ظریفی بود. پوست‌های تازه کنده شده ابتدا شسته و خون و زایدات آن گرفته می‌شد و سپس در یک محلول قلیایی قوی خیس می‌شد تا موهایش از بین برود. بعد از این که بیش از یک هفته در محلول می‌ماند، به یک قاب چوبی چسبانده و محکم کشیده می‌شد. وقتی پوست در حال خشک شدن بود، سازنده یک چاقوی تیز بر می داشت و روی پوست می‌کشید تا موهای باقی مانده زدوده شوند و پوست به ضخامت موردنظر برسد.
این ظریف‌ترین بخش کار بود. کمی فشار اضافی یا لغزش چاقو، پوست را پاره یا سوراخ می‌کرد. این اتفاق زیاد می‌افتاد، اما به جای اینکه پوست آسیب دیده را دور بیندازند، سوراخ‌ها و شکاف‌ها را با دوختن تعمیر می‌کردند و گاهی این کار را بسیار هنرمندانه و با نخ‌های ابریشمی رنگارنگ مثل گلدوزی انجام می‌دادند. مثل صفحات بالا که از یک کتاب قرن چهاردهمی هستند و سوراخ‌های آن با نخ‌های ابریشمی رنگارنگ تعمیر شده است. تعمیر کتاب به این روش به خصوص در جوامع رهبانی رایج بود.
گاهی اوقات هم مانند تصویر باتوجه به سوراخ ایجاد شده آن را نادیده می‌گرفتند و تعمیر نمی‌کردند. مثل تصویر بالا که سوراخ کاملا روی نقاشی اژد‌های صفحه بعد قرار گرفته است.
برخی مواقع هم سوراخ‌ها به طرز هوشمندانه‌ای تبدیل به هنر می شدند. مثل تصویر بالا که سه سوراخ در کنار هم چهره یک مرد خندان را تشکیل داده اند.
در اوایل قرون وسطا، کتاب‌ها از پوست حیوانات به جای کاغذ ساخته می‌شدند و کاغذ پوستی نامیده می‌شدند. آماده سازی پوست کار بسیار ظریفی بود. پوست‌های تازه کنده شده ابتدا شسته و خون و زایدات آن گرفته می‌شد و سپس در یک محلول قلیایی قوی خیس می‌شد تا موهایش از بین برود. بعد از این که بیش از یک هفته در محلول می‌ماند، به یک قاب چوبی چسبانده و محکم کشیده می‌شد. وقتی پوست در حال خشک شدن بود، سازنده یک چاقوی تیز بر می داشت و روی پوست می‌کشید تا موهای باقی مانده زدوده شوند و پوست به ضخامت موردنظر برسد.
این ظریف‌ترین بخش کار بود. کمی فشار اضافی یا لغزش چاقو، پوست را پاره یا سوراخ می‌کرد. این اتفاق زیاد می‌افتاد، اما به جای اینکه پوست آسیب دیده را دور بیندازند، سوراخ‌ها و شکاف‌ها را با دوختن تعمیر می‌کردند و گاهی این کار را بسیار هنرمندانه و با نخ‌های ابریشمی رنگارنگ مثل گلدوزی انجام می‌دادند. مثل صفحات بالا که از یک کتاب قرن چهاردهمی هستند و سوراخ‌های آن با نخ‌های ابریشمی رنگارنگ تعمیر شده است. تعمیر کتاب به این روش به خصوص در جوامع رهبانی رایج بود.
گاهی اوقات هم مانند تصویر باتوجه به سوراخ ایجاد شده آن را نادیده می‌گرفتند و تعمیر نمی‌کردند. مثل تصویر بالا که سوراخ کاملا روی نقاشی اژد‌های صفحه بعد قرار گرفته است.
برخی مواقع هم سوراخ‌ها به طرز هوشمندانه‌ای تبدیل به هنر می شدند. مثل تصویر بالا که سه سوراخ در کنار هم چهره یک مرد خندان را تشکیل داده اند.
