dinaz
کاربر نگاه دانلود
هنر اشتباهات و نواقص عمدی
برخی افراد کمال گرا هستند و راه زیاد و سختی را طی می‌کنند تا نمره کامل بگیرند، امتیاز کامل بگیرند و عملکرد بی نظیری داشته باشند. اما در سراسر جهان فرهنگ هایی وجود دارد که یاد گرفته اند این رفتار وسواسی و سختگیرانه را کنار بگذارند و مفهوم نقص را درک کنند. هنرمندان و صنعتگران چنین فرهنگ هایی عامدانه نقص هایی را در آثار خود ایجاد می‌کنند تا به خودشان یادآوری کنند که نقص و عیب بخش جدایی ناپذیر انسان بودن است.
در فرهنگ ناواهو، قالیبافان ایراد‌های ریزی را در کناره‌های فرش به شکل خطوطی ایجاد می‌کنند که «ch'ihónít'i» یا «خط روح» نامیده می‌شود. آن‌ها معتقدند که بافنده بخشی از وجود خود را به قالی گره می‌زند. خط وح اجازه می‌دهد این بخش به دام افتاده روح بافنده به راحتی از قالی خارج شود. هم چنین آن‌ها اعتقاد دارند که تنها خدا کامل است و انسان‌ها نمی‌توانند به همان سطح کمال دست یابند، بنابراین اطمینان حاصل می‌کنند که کمی نقص در هرچیزی ایجاد کنند و معمولا باید از خیلی نزدیک نگاه کنید تا این نقص را پیدا کنید بنابراین زیبایی اثر کاسته نمی‌شود. این نقص می‌تواند یک نخ جاافتاده یا یک رنگ متفاوت باشد.
این که تنها خدا کامل است و انسان‌ها نمی‌توانند کامل باشند یکی از اصول معماری اسلامی نیز هست. سقف‌های زیبای بسیاری از مساجد دنیای عرب به نظر متقارن می‌رسند، اما اغلب ناهنجاری‌های جزئی دارند. حتی کلیسای ملی در واشنگتن نیز چندین نقص معماری کوچک دارد که به عقاید قرون وسطایی نسبت داده می‌شود که تنها خدا کامل است.
در منطقه پنجاب هند و پاکستان یک تکنیک گلدوزی به نام کار گل وجود دارد که بسیار محبوب است. طرح‌های پیجیده بااستفاده از نخ‌های روشن روی شال‌ها و روسری‌ها و دیگر پوشش‌های زنان دوخته می‌شود. بیشتر این طرح‌ها بسیار منظم هستند، اما گاهی زنان تغییرات رنگی یا طرحی کوچکی در کارشان می‌دهند. برخی برای محافظت پوشنده از چشم بد اضافه می‌شود. برخی دیگر برای نشان دادن رویداد مهمی که در هنگام ایجاد اثر اتفاق افتاده، مثل شادی تولد یک کودک یا اندوه از دست دادن یکی از بستگان.
در زاپن، نقص‌های عمدی یک جزء ضروری هنر است. این مفهوم زیباشناختی به نام «وبی سابی» شناخته می‌شود و حداقل از قرن شانزدهم وجود داشته است و شامل عدم تقارن، زبری، سادگی می‌شود.
برخی افراد کمال گرا هستند و راه زیاد و سختی را طی می‌کنند تا نمره کامل بگیرند، امتیاز کامل بگیرند و عملکرد بی نظیری داشته باشند. اما در سراسر جهان فرهنگ هایی وجود دارد که یاد گرفته اند این رفتار وسواسی و سختگیرانه را کنار بگذارند و مفهوم نقص را درک کنند. هنرمندان و صنعتگران چنین فرهنگ هایی عامدانه نقص هایی را در آثار خود ایجاد می‌کنند تا به خودشان یادآوری کنند که نقص و عیب بخش جدایی ناپذیر انسان بودن است.
در فرهنگ ناواهو، قالیبافان ایراد‌های ریزی را در کناره‌های فرش به شکل خطوطی ایجاد می‌کنند که «ch'ihónít'i» یا «خط روح» نامیده می‌شود. آن‌ها معتقدند که بافنده بخشی از وجود خود را به قالی گره می‌زند. خط وح اجازه می‌دهد این بخش به دام افتاده روح بافنده به راحتی از قالی خارج شود. هم چنین آن‌ها اعتقاد دارند که تنها خدا کامل است و انسان‌ها نمی‌توانند به همان سطح کمال دست یابند، بنابراین اطمینان حاصل می‌کنند که کمی نقص در هرچیزی ایجاد کنند و معمولا باید از خیلی نزدیک نگاه کنید تا این نقص را پیدا کنید بنابراین زیبایی اثر کاسته نمی‌شود. این نقص می‌تواند یک نخ جاافتاده یا یک رنگ متفاوت باشد.
این که تنها خدا کامل است و انسان‌ها نمی‌توانند کامل باشند یکی از اصول معماری اسلامی نیز هست. سقف‌های زیبای بسیاری از مساجد دنیای عرب به نظر متقارن می‌رسند، اما اغلب ناهنجاری‌های جزئی دارند. حتی کلیسای ملی در واشنگتن نیز چندین نقص معماری کوچک دارد که به عقاید قرون وسطایی نسبت داده می‌شود که تنها خدا کامل است.
در منطقه پنجاب هند و پاکستان یک تکنیک گلدوزی به نام کار گل وجود دارد که بسیار محبوب است. طرح‌های پیجیده بااستفاده از نخ‌های روشن روی شال‌ها و روسری‌ها و دیگر پوشش‌های زنان دوخته می‌شود. بیشتر این طرح‌ها بسیار منظم هستند، اما گاهی زنان تغییرات رنگی یا طرحی کوچکی در کارشان می‌دهند. برخی برای محافظت پوشنده از چشم بد اضافه می‌شود. برخی دیگر برای نشان دادن رویداد مهمی که در هنگام ایجاد اثر اتفاق افتاده، مثل شادی تولد یک کودک یا اندوه از دست دادن یکی از بستگان.
در زاپن، نقص‌های عمدی یک جزء ضروری هنر است. این مفهوم زیباشناختی به نام «وبی سابی» شناخته می‌شود و حداقل از قرن شانزدهم وجود داشته است و شامل عدم تقارن، زبری، سادگی می‌شود.
