baten kaitos
کاربر نگاه دانلود
اخترشناسان توانستند با استفاده از تلسکوپ فضایی هابل واضح ترین تصویر از هم پاشیدن یک دنباله دار را تهیه کنند.
به گزارش خبرگزاری مهر، به نقل از نیو اطلس، تلسکوپ فضایی هابل در آخرین سالهای کاری خود همچنان به اخترشناسان در عمق بخشیدن به درکشان از اعماق عالم کمک می کند.
حالا و در تازه ترین هنرنمایی چشم تیزبین زمین، اخترشناسان تصویر واضح و دیدنی از هم پاشیدن دنباله داری در فاصله ۱۰۸ میلیون کیلومتری زمین به دست آورده اند.
هابل طی مشاهداتی که در سه روز و در ژانویه سال ۲۰۱۶ انجام شده، در هم خرد شدن دنباله داری را به نمایش گذاشته که در آن بقایایی متشکل از یخ و گرد و غبار متعلق به آن دنباله دار دیده می شود.
این تصاویر توسط گروهی از اخترشناسان دانشگاه کالیفرنیا در لس آنجلس به دست آمده است.
اخترشناسان عمر این دنباله دار را که ۳۳۲P/Ikeya-Murakami نام دارد درحدود ۴.۵ میلیارد سال عنوان می کنند. آنها این دنباله دار را به اختصار ۳۳۲P می نامند.
بقایای برجای مانده از این دنباله دار در هم خرد شده در خطی به طول ۴ هزار و ۸۲۸ کیلومتری در فضا منتشر شده است.
به عقیده اخترشناسان، از روی بررسی دقیق این تصاویر می توان به تغییرات ساختاری دنباله دارها در مسیر نزدیک شدن به خورشید و در نهایت تبخیر شدن پی برد. در این فرآیند نیروهای قابل توجهی آزاد می شود.
به گزارش خبرگزاری مهر، به نقل از نیو اطلس، تلسکوپ فضایی هابل در آخرین سالهای کاری خود همچنان به اخترشناسان در عمق بخشیدن به درکشان از اعماق عالم کمک می کند.
حالا و در تازه ترین هنرنمایی چشم تیزبین زمین، اخترشناسان تصویر واضح و دیدنی از هم پاشیدن دنباله داری در فاصله ۱۰۸ میلیون کیلومتری زمین به دست آورده اند.
هابل طی مشاهداتی که در سه روز و در ژانویه سال ۲۰۱۶ انجام شده، در هم خرد شدن دنباله داری را به نمایش گذاشته که در آن بقایایی متشکل از یخ و گرد و غبار متعلق به آن دنباله دار دیده می شود.
این تصاویر توسط گروهی از اخترشناسان دانشگاه کالیفرنیا در لس آنجلس به دست آمده است.
اخترشناسان عمر این دنباله دار را که ۳۳۲P/Ikeya-Murakami نام دارد درحدود ۴.۵ میلیارد سال عنوان می کنند. آنها این دنباله دار را به اختصار ۳۳۲P می نامند.
بقایای برجای مانده از این دنباله دار در هم خرد شده در خطی به طول ۴ هزار و ۸۲۸ کیلومتری در فضا منتشر شده است.
به عقیده اخترشناسان، از روی بررسی دقیق این تصاویر می توان به تغییرات ساختاری دنباله دارها در مسیر نزدیک شدن به خورشید و در نهایت تبخیر شدن پی برد. در این فرآیند نیروهای قابل توجهی آزاد می شود.
