- عضویت
- 2016/07/11
- ارسالی ها
- 4,853
- امتیاز واکنش
- 14,480
- امتیاز
- 791
کشاورزی در دوره اشکانی
از چگونگی کشاورزی در دوره اشکانی بیخبریم. در میان نوشتههای غربی تنها به نام چند میوه و فرآورده کشاورزی در دوره پارتی برمیخوریم که به غرب صادر میشدهاند. از آن میان انغوزه که صمغی بدبود و رومیان آن را به بهای زیادی از ایران وارد میکردند. خود ایرانیان از آنغوزه (انگدان) در آشپزی برای خوش چاشنی کردن غذا استفاده میکردند. اپیکیوس در کتاب آشپزی رومیان به انغوزه اشاره میکند که در کنار فلفل، سداب، پیاز و آلوی بی هسته یکی از چاشنیهای خوراک بزغاله یا بره به شیوه پارتی (تاس کباب؟) و خوراک دیگری به نام جوجه پارتی بوده است. به نوشته استرابن از آنغوزه، که در پیرامون بلخ به فراوانی میروید، برای هضم بهتر گوشت استفاده میشده است.
یکی از محصولات عمده کشاورزی گیاهان دارویی بود. ریواس هم برای مصرف دارویی از ایران به یونان و روم میرفت و نامهای غربی آن برگرفته از نامی ایرانی است . همچنین پسته در سدۀ یکم میلادی از ایران و از طریق آسیای مقدم به ایتالیا راه یافت و در آنجا نیز کاشته شد. پسته در اروپا و غرب، در هر زبانی با اندکی دگرگونی نام ایرانی خود را حفظ کرده است. به گزارش پلینی یونانیان بهترین نوع گردو را pe rsicum مینامیدند، که رومیان کشت آن را در سراسر اروپا معمول کردند
همچنین میوه خشکشده ایران بازار خوبی داشت. هلو و زردآلو را که خود از چین به ایران راهیافتهاند نخست توسط یونانیان به اروپا بـرده شد و سپس رومیان این دو میوه را در اروپا رواج دادند. پلینی هلو را گرانترین میوه ایتالیا مینامد و مینویسد، دیری نگذشت که ایتالیاییها با پیوند زدن هلو به درختان دیگر انواع گوناگونی از آن را پدید آوردند. نام هلو در غرب با اندک تفاوتهایی در زبانهای گوناگون از ریشه «پارسی »گرفتهشده است. در مقابل، همانگونه که از نام پیداست، فندق باید از پونت در آسیای صغیر به ایران راهیافته باشد. با قید احتیاط بعید نیست که برخلاف نظر مینورسکی ایرانیان فندق را نخست پونتیک نامیده بوده باشند.
نبرد بین رومی ها و اشکانیان
از چگونگی کشاورزی در دوره اشکانی بیخبریم. در میان نوشتههای غربی تنها به نام چند میوه و فرآورده کشاورزی در دوره پارتی برمیخوریم که به غرب صادر میشدهاند. از آن میان انغوزه که صمغی بدبود و رومیان آن را به بهای زیادی از ایران وارد میکردند. خود ایرانیان از آنغوزه (انگدان) در آشپزی برای خوش چاشنی کردن غذا استفاده میکردند. اپیکیوس در کتاب آشپزی رومیان به انغوزه اشاره میکند که در کنار فلفل، سداب، پیاز و آلوی بی هسته یکی از چاشنیهای خوراک بزغاله یا بره به شیوه پارتی (تاس کباب؟) و خوراک دیگری به نام جوجه پارتی بوده است. به نوشته استرابن از آنغوزه، که در پیرامون بلخ به فراوانی میروید، برای هضم بهتر گوشت استفاده میشده است.
یکی از محصولات عمده کشاورزی گیاهان دارویی بود. ریواس هم برای مصرف دارویی از ایران به یونان و روم میرفت و نامهای غربی آن برگرفته از نامی ایرانی است . همچنین پسته در سدۀ یکم میلادی از ایران و از طریق آسیای مقدم به ایتالیا راه یافت و در آنجا نیز کاشته شد. پسته در اروپا و غرب، در هر زبانی با اندکی دگرگونی نام ایرانی خود را حفظ کرده است. به گزارش پلینی یونانیان بهترین نوع گردو را pe rsicum مینامیدند، که رومیان کشت آن را در سراسر اروپا معمول کردند
همچنین میوه خشکشده ایران بازار خوبی داشت. هلو و زردآلو را که خود از چین به ایران راهیافتهاند نخست توسط یونانیان به اروپا بـرده شد و سپس رومیان این دو میوه را در اروپا رواج دادند. پلینی هلو را گرانترین میوه ایتالیا مینامد و مینویسد، دیری نگذشت که ایتالیاییها با پیوند زدن هلو به درختان دیگر انواع گوناگونی از آن را پدید آوردند. نام هلو در غرب با اندک تفاوتهایی در زبانهای گوناگون از ریشه «پارسی »گرفتهشده است. در مقابل، همانگونه که از نام پیداست، فندق باید از پونت در آسیای صغیر به ایران راهیافته باشد. با قید احتیاط بعید نیست که برخلاف نظر مینورسکی ایرانیان فندق را نخست پونتیک نامیده بوده باشند.
نبرد بین رومی ها و اشکانیان