*samira*
کاربر نگاه دانلود
برترین ها: در جنوب غربی نامیبیا منطقه وسیعی وجود دارد که بیش از یک قرن است کسی نمی تواند از آن دیدن کند. این منطقه در طول ساحل نامیبیا به فاصله 320 کیلومتر از مرز آفریقای جنوبی در «Oranjemund» شروع شده و تا حدود 72 کیلومتری شمال «Lüderitz» کشیده شده است.
این منطقه «Sperrgebiet» نام دارد که به زبان آلمانی به معنای «منطقه ممنوعه» است. این منطقه توسط امپراتوری آلمان در آغاز قرن بیستم در طول اشغال آفریقای جنوب غربی از سوی آلمان ایجاد شد تا به شرکت الماس آلمانی اجازه دسترسی نامحدود به منابع وسیع الماس در این منطقه را بدهد. بعد از اینکه آلمان کنترل منطقه جنوب آفریقا را در جنگ جهانی اول از دست داد، حقوق معادن توسط «DeBeer»ها گرفته شد که تا سال 1990 کنترل منطقه را داشتند و سپس دولت نامیبیا 50 درصد از سهام این منطقه را خرید.در سال 2008 این منطقه به یک پارک ملی تبدیل شد که 26 هزار کیلومتر مربع از صحرای نامیبیا را پوشش می داد. اما هنوز بخش بزرگی از آن توسعه نیافته و بیشتر آن برای بازدیدکنندگان غیرقابل دسترس باقی مانده است. تنها بخش کوچکی از این منظره وحشی که دو شهرمعدنی متروکه را در برمی گیرد می تواند توسط گروه های تور بازدید شود، هنوز هم در بخش هایی از این منطقه الماس وجود دارد.
این منطقه یکی از غنی ترین بسترهای الماس جهان است. این سنگ های گرانبها توسط آتشفشان ها حدود سه میلیون سال پیش به سطح زمین آورده شدند. در حال حاضر تدابیر شدید امنیتی در این منطقه وجود دارد و هرکس به طور غیرقانونی از این منطقه سنگ برداشت کند تا 15 سال بازداشت می شود. بازدیدکنندگان و کارگران با دقت توسط ماموران و دستگاه اشعه ایکس بازرسی می شوند. اگرچه کل منطقه ممنوع است اما در واقعیت تنها 5 درصد از آن استخراج می شود و بقیه تا حد زیادی دست نخورده باقی می ماند.
ممنوعیت ورود انسان ها به حفظ تنوع زیستی این منطقه که بیش از هرنقطه دیگری در نامیبیا تنوع زیستی دارد و از حیواناتی مثل تیزشاخ کالاهاری، غزال، کفتار قهوه ای و گونه های مختلف پرندگان حمایت می کند، کمک می کند.
این منطقه «Sperrgebiet» نام دارد که به زبان آلمانی به معنای «منطقه ممنوعه» است. این منطقه توسط امپراتوری آلمان در آغاز قرن بیستم در طول اشغال آفریقای جنوب غربی از سوی آلمان ایجاد شد تا به شرکت الماس آلمانی اجازه دسترسی نامحدود به منابع وسیع الماس در این منطقه را بدهد. بعد از اینکه آلمان کنترل منطقه جنوب آفریقا را در جنگ جهانی اول از دست داد، حقوق معادن توسط «DeBeer»ها گرفته شد که تا سال 1990 کنترل منطقه را داشتند و سپس دولت نامیبیا 50 درصد از سهام این منطقه را خرید.در سال 2008 این منطقه به یک پارک ملی تبدیل شد که 26 هزار کیلومتر مربع از صحرای نامیبیا را پوشش می داد. اما هنوز بخش بزرگی از آن توسعه نیافته و بیشتر آن برای بازدیدکنندگان غیرقابل دسترس باقی مانده است. تنها بخش کوچکی از این منظره وحشی که دو شهرمعدنی متروکه را در برمی گیرد می تواند توسط گروه های تور بازدید شود، هنوز هم در بخش هایی از این منطقه الماس وجود دارد.
این منطقه یکی از غنی ترین بسترهای الماس جهان است. این سنگ های گرانبها توسط آتشفشان ها حدود سه میلیون سال پیش به سطح زمین آورده شدند. در حال حاضر تدابیر شدید امنیتی در این منطقه وجود دارد و هرکس به طور غیرقانونی از این منطقه سنگ برداشت کند تا 15 سال بازداشت می شود. بازدیدکنندگان و کارگران با دقت توسط ماموران و دستگاه اشعه ایکس بازرسی می شوند. اگرچه کل منطقه ممنوع است اما در واقعیت تنها 5 درصد از آن استخراج می شود و بقیه تا حد زیادی دست نخورده باقی می ماند.
ممنوعیت ورود انسان ها به حفظ تنوع زیستی این منطقه که بیش از هرنقطه دیگری در نامیبیا تنوع زیستی دارد و از حیواناتی مثل تیزشاخ کالاهاری، غزال، کفتار قهوه ای و گونه های مختلف پرندگان حمایت می کند، کمک می کند.
