dr.javaheri
کاربر نگاه دانلود
آرون راجاسینگ ساکن شنای در جنوب از بدو تولد دچار نوعی اختلال ژنتیکی است که باعث رشد غیرطبیعی اعضای بدنش می‌شود.
آرون راجاسینگِ 34 ساله ساکن شنای در جنوب هندوستان از بدو تولد دچار نوعی اختلال ژنتیکی است که باعث رشد غیرطبیعی اعضای بدنش می‌شود. در حال حاضر وزن یکی از پاهایش به 100 کیلوگرم رسیده و تقریباً اندازه وزن یک بچه فیل است به‌گونه‌ای که اصلاً نمی‌تواند حرکت کند. پزشکان هندی نیز از رشد سریع و شرایط غیرعادی پایش سردرگم شده‌اند.
پزشکان معتقد بودند که آقای راجاسینگ حداکثر یک هفته پس از تولدش زنده می‌ماند اما او با رسیدن به نیمه دوم از دهه سوم زندگی‌اش ثابت کرد که متخصصان اشتباه می‌کرده‌اند. البته باوجود انجام مرتب فیزیوتراپی و مصرف دارو برای کاهش درد پاهایش، هنوز درمانی برای آن پیدا نشده است.
آقای راجاسینگ می‌گوید: پزشکان روی بیماری من تحقیق می‌کنند اما هنوز درمانی برای آن پیدا نکرده‌اند. گاهی احساساتی و دلسرد می‌شوم اما اصلاً امیدم را از دست نداده‌ام.
او برای جابجا شدن از صندلی چرخ‌دار کمک می‌گیرد و حتی برای انجام کارهای معمول روزمره‌اش مثل لباس پوشیدن و دست‌شویی رفتن به کمک احتیاج دارد. آرون باوجود ناتوانی جسمی و مرگ زودهنگام مادرش در یک دانشکده مهندسی که در فاصله 804 کیلومتری از محل زندگی‌اش قرار داشت، ثبت‌نام کرد. پس از فارغ‌التحصیلی نیز چندین جا مشغول به کار شد اما با توجه به شرایطش نتوانست هیچ‌کدام از آن‌ها را ادامه دهد.
او را الگوی خود قرار داده است و تصمیم دارد برای خودش یک شرکت نرم‌افزار راه‌اندازی کند.
بیماری عجیب مرد هندی!
آرون راجاسینگِ 34 ساله ساکن شنای در جنوب هندوستان از بدو تولد دچار نوعی اختلال ژنتیکی است که باعث رشد غیرطبیعی اعضای بدنش می‌شود. در حال حاضر وزن یکی از پاهایش به 100 کیلوگرم رسیده و تقریباً اندازه وزن یک بچه فیل است به‌گونه‌ای که اصلاً نمی‌تواند حرکت کند. پزشکان هندی نیز از رشد سریع و شرایط غیرعادی پایش سردرگم شده‌اند.
پزشکان معتقد بودند که آقای راجاسینگ حداکثر یک هفته پس از تولدش زنده می‌ماند اما او با رسیدن به نیمه دوم از دهه سوم زندگی‌اش ثابت کرد که متخصصان اشتباه می‌کرده‌اند. البته باوجود انجام مرتب فیزیوتراپی و مصرف دارو برای کاهش درد پاهایش، هنوز درمانی برای آن پیدا نشده است.
آقای راجاسینگ می‌گوید: پزشکان روی بیماری من تحقیق می‌کنند اما هنوز درمانی برای آن پیدا نکرده‌اند. گاهی احساساتی و دلسرد می‌شوم اما اصلاً امیدم را از دست نداده‌ام.
او برای جابجا شدن از صندلی چرخ‌دار کمک می‌گیرد و حتی برای انجام کارهای معمول روزمره‌اش مثل لباس پوشیدن و دست‌شویی رفتن به کمک احتیاج دارد. آرون باوجود ناتوانی جسمی و مرگ زودهنگام مادرش در یک دانشکده مهندسی که در فاصله 804 کیلومتری از محل زندگی‌اش قرار داشت، ثبت‌نام کرد. پس از فارغ‌التحصیلی نیز چندین جا مشغول به کار شد اما با توجه به شرایطش نتوانست هیچ‌کدام از آن‌ها را ادامه دهد.
او را الگوی خود قرار داده است و تصمیم دارد برای خودش یک شرکت نرم‌افزار راه‌اندازی کند.
بیماری عجیب مرد هندی!
