اروپا پرتوهای باستانی انگلیس، مجوز ورود نور به خانه

[O_Q]

در بسیاری از ساختمان‌های آجری قدیمی در لندن تابلو و علامتی را پیدا می‌کنید که روی آن نوشته شده‌: «پرتوهای باستانی» (Ancient Lights) و زیر پنجره‌های ساختمان نصب شده است. یکی از بهترین نمونه‌های آن را می‌توانید در پنجره‌ها و خانه‌های «Albemarle Way» ببینید که از کلیسای سنت جان قابل مشاهده است. همچنین شما می‌توانید این علامت‌های عجیب را در نزدیکی محله‌ی چینی‌ها و کانونت گاردن، به خصوص در کوچه‌های پشتی پیدا کنید. از دیگر نمونه‌های آن می‌توان به «Newman Passage» و نزدیکی ایستگاه مترو در خیابان «Goodge» اشاره کرد.

البته این علامت‌ها مختص لندن نیست. علامت‌های «پرتوهای باستانی» در Dorset در کنت و بسیاری از نقاط در سراسر انگلستان وجود دارند. اما فلسفه‌ی نصب چنین علامت‌هایی چیست؟ «پرتوهای باستانی» یا «حق نور و روشنایی» یک نوع قانون مالکیت انگلیسی است که به خانه‌هایی که چنین عنوان و علامتی را کسب می‌کنند اجازه می‌دهد که نور طبیعی را از یک پنجره دریافت کند؛ اگر مالکی این علامت را برای پنجره‌ی خود میگرفت، این پنجره‌ی خاص می‌توانست به مدت ۲۰ سال بدون وقفه نور طبیعی را وارد خانه کند. این بدین معنی است که زمانی که شخصی حق نورهای باستانی را به دست می‌آورد، مالکان زمین‌ها و خانه‌های مجاور نمی‌توانند این نور را از او بگیرند، یعنی مثلا نمی‌تواند با ساخت ساختمان و بالا بردن دیوار یا کاشتن درخت جلوی ورود نور طبیعی خورشید را به خانه‌ی او بگیرد.

در گذشته همسایه‌هایی که چنین حقی داشتند، می‌توانستند از همسایه‌های خود با عنوان «انسداد نور» شکایت کنند و آن‌ها را به دادگاه بکشانند و دادگاه هم رای را به نفع آن‌ها صادر می‌کرد.

طبق این قانون لازم نبود که مالک به طور کامل از دریافت نور طبیعی محروم شود تا بتواند شکایت کند؛ حتی اگر او احساس می‌کرد که به قدر کافی و لازم، مانند قبل از نور طبیعی نمی‌تواند استفاده کند، می‌توانست از همسایه‌ی خود بابت آن شکایت کند! تمامی آنچه که گفته شد در دیکشنری قانون کالینز (Collins Dictionary of Law) شرح داده شده‌اند. با این حال میزان و سطح نور ورودی قابل قبول در آن مشخص نشده بود. به جای آن، قانون از اصطلاحات مبهمی مثل «نور کافی با توجه به مفاهیم متعارف بشری» استفاده کرده بود! این مساله باعث پیدایش «متخصصان و شاهدان حرفه‌ای در این زمینه» شده بود که دادگاه هم به آن‌ها اعتماد کرده و با تکیه بر اظهار نظرهای آنان رای صادر می‌کرد.

یک «به اصطلاح« کارشناس به نام «پرسی والدرام» پیشنهاد داده بود که مردم عادی به ۱۰ واحد لاکس (واحد سنجش نور برابر با یک لومن در متر مربع) برای خواندن و انجام کارهایی که به قوه‌ی بینایی و روشنایی وابسته است، نیاز دارند. این روش از سال ۱۹۲۰ میلادی مورد استفاده قرار می‌گیرد اما امروزه مورد انتقادهای شدید قرار گرفته است. پایه این قانون در سال ۱۶۶۳ در انگلیس گذاشته شده است اما شکل کنونی آن بر اساس قانون «Prescription Act» ۱۸۳۲ اجرا می‌شود.