اشعار پسته و دندان ِمن

[гคђค1737]

یه روزی چند تا پسته
از مامانم گرفتم
پسته ها خندون بودن
یکی یکی شکستم
یه پسته خندون نبود
سفت و دهن بسته بود
گذاشتمش توی دهنم
شکستمش با دندونم
آی دندونم وای دندونم
چه دردی داره دندونم
دندون ناز و خوشگلم
کارم غلط بود می دونم
حالا به بچه ها می گم
آی بچه های نازنین
غنچه های روی زمین
با دندون ناز و سفید
چیزای سفتو نشکنید
دندونتون درد میگیره
می شکنه و زود می میره
اونوقت می شید بی دندون
از کارتون پشیمون