MILAD_A
کاربر نگاه دانلود
[/h] روز گذشته خبرگزاری صداوسیما از راهاندازی مرکز تحقیقات گیربکس در شرکت ایران خودرو خبر داد؛ خبری که به خودی خود قابل تأمل و البته امیدبخش است.
روابط عمومی گروه صنعتی ایران خودرو هدف از راه اندازی این مرکز را تکمیل زنجیره خودروسازی و توسعه سیستم های مختلف خودرویی اعلام کرده و آن را گامی بلند در راه تحقق برنامه راهبردی خود دانسته است.
مدیر عامل گروه صنعتی ایران خودرو، تولید گیربکس های اتوماتیک و شش دنده به بالا را موضوع اصلی مرکز تحقیقات گیربکس بیان کرده و گفته است در نخستین گام، گیربکس های دابل کلاچ اتوماتیک دی. سی. تی. طراحی و تولید خواهد شد.
این خبر خوشایندی است؛ چرا که برخی آمارها حاکی از این است که شغل قریب به 10 درصد از کل جمعیت فعال کشور به طور مستقیم و غیرمستقیم به خودرو و صنایع وابسته به آن در ارتباط است. بدیهی است هر گونه تحول و پیشرفت بنیادی در صنعت خودروسازی می تواند به کاهش بیکاری، تولید ثروت، کاهش سوانح و در مجموع بهبود سطح رفاه و زندگی مردم منجر شود.
داستان ورود خودرو به زندگی ایرانیان به حدود یک قرن پیش در زمان مظفرالدین شاه قاجار بازمی گردد؛ دورانی که ما با دستاوردهای صنعت غربی تازه روبه رو شده بودیم و خودباخته چاره ای جز واردات نداشتیم.
48 سال قبل خودروی پیکان تحت لیسانس کمپانی تالبوت انگلستان به عنوان نخستین خودروی مونتاژ شده در داخل، مهمان خیابان ها و جاده های ایران شد تا کم کم از خودرویی که الهام بخش و سرمنشأ غرور ملی بود به علت کندی در مسیر پیشرفت به تدریج به نماد توسعه نیافتگی و درجا زدن صنعت ما تبدیل شود.
پیکان که ماهیت خودش چیزی جز مجموعه ای از قطعات فلزی و پلاستیکی ساخته دست ما نبود، قریب به 40 سال با تغییراتی جزئی تولید شد، سخت کار کرد و عاقبت هم تحقیر شد تا بازنشستگی اش با جشنی مصادف شود که نماد آغاز تحول جدی در خودروسازی کشور قلمداد شد.
هرچند روح خسته پیکان که گویی از آن همه جفا آرامش نداشت، دست از سر خودروسازان برنداشت و اعضای پیوندی اش در قلب پژو آردی، پژو روآ و تا همین سال گذشته در قالب وانت پیکان حلول کرد تا نشانی باشد از چغر بودن صنعت ما نسبت به تحولات و فناوری های روزآمدی که هر روز را نسبت به روز پیش از خود متفاوت کرده است.
ایران خودرو چند سال پیش از بازنشستگی پیکان در سال 1376 مرکز تحقیقات موتور را راه اندازی کرد تا مقدماتی برای تولید موتور ملی باشد؛ از آن زمان قریب به 18 سال می گذرد. قرار است شرکت چرخشگر که تولیدکننده گیربکس های خودروهای سنگین است و از سال 1348 کار خود را آغاز کرده، در حالی که 17 درصد از سهام آن به کمپانی «زد. اف» آلمان تعلق دارد پس از 46 سال تجربه، ماموریت مرکز تحقیقات گیربکس را عهده دار شود.
18 سال وقفه برای پرش از پله تحقیقات موتور به تحقیقات گیربکس زمان طولانی نیست؟ آن هم در مورد خودروسازی که یکی از دو تولیدکننده تقریبا انحصاری در بازار تولید خودروهای با قیمت متوسط در ایران است و خودروهای نه چندان با کیفیت چینی رقیب بزرگی برایش محسوب نمی شود.
این در شرایطی است که سابقه خودروسازی در کره جنوبی عمری تقریبا برابر با صنایع خودروسازی ما دارد و امروزه شاهد عرضه خودروهای مفهومی کره ای ها برای نمایش توان فنی خود و پیداکردن بازارهای جدید در نمایشگاه های بین المللی خودرو هستیم. به نظر می رسد ما در طول سال ها بازی شطرنج با بزرگان صنعت خودروسازی فقط کمی بازی مان بهتر شده است. چند سال باید بگذرد تا در این شطرنج یکی دو مهره بیشتر بزنیم؟
