I.MehrDãd
کاربر نگاه دانلود
از آنجا که پل‌ها، سازه‌های بسیار تاثیر گذاری هستند، ایالات متحده آمریکا و کانادا، در ۳۰ سال گذشته، ساخت و ساز آنها را افزایش داده‌اند. اما برخی پل‌ها با برخی دیگر تفاوت دارند و این تفاوت نه فقط در ظاهر آنها، بلکه در کاربری‌شان نیز هست. در این مطلب قصد داریم تا پل‌هایی را به شما معرفی کنیم که به دست انسان‌ها ساخته شده‌اند اما مخصوص عبور حیوانات هستند! همراهمان باشید تا باهم برخی از این پل‌ها را که در نقاط مختلف دنیا قرار دارند، ببینیم!
این گذرگاه حیات وحش، از زیر یک بزرگراه در فنلاند می‌گذرد.
این مسیرِ پوشیده شده با درخت، در سنگاپور واقع شده است.
پارک ملی Banff، آلبرتا، کانادا
رو گذرِ حیات وحش در هلند.
گذرگاه حیات وحش در آلبرتا، کانادا
گوزن‌ها از یک گذرگاه محیطی در کلرادو عبور می‌کنند.
تنها پل موجود در Christmas Island در استرالیا، که برای مهاجرت خرچنگ‌ها از جنگل‌های بارانی به سمت اقیانوس، تجهیز شده است.
یک گذرگاه حیات وحش در آلمان
روگذرِ منطقه حفاظت شده Flathead در نزدیکی اِوارو، مونتانا
آنچه در یک زیرگذر، در منطقه‌ای حفاظت شده Flathead می‌گذرد.
روگذرِ بزرگراه شماره ۹ کلرادو.
یک زیرگذر مخصوص عبور فیل‌ها در کنیا.
طوطی‌های کاکل سفید، که یک پل طنابی، در ویکتوریای استرالیا، که برای عبور سنجاب‌ها ساخته شده را اشغال کرده‌اند.
روگذر دریاچه Keechelus ، واشینگتن
گذرگاهی در هلند.
گذرگاه حیات وحش در بلژیک.
تونلی برای عبور لاک پشت‌ها در ژاپن که از زیر خط آهن می‌گذرد.
پلی برای عبور حیوانات در نیوجرسی.
گاوهایی که از یک زیرگذر در ویکتوریای استرالیا می‌گذرند.
پل حیات وحش در بریزبِین، استرالیا.
یک خرس گریزلی، که از یک زیرگذر، در پارک ملی Banff در کانادا بیرون می‌آید؛ زیرگذری که عرض بزرگراه Trans-Canada را طی میکند.
پل Nutty Narrows در لانگ ویو، واشنگتن.
یک روگذر که جنگل‌های پارک ملی Banff را در دو طرف بزرگراه به هم وصل میکند.
یک پل طنابی، بر فراز یک جاده در برزیل.
وقتی که طبیعت، با آسفالت تلاقی میکند، به ندرت اتفاق خوبی رقم می‌خورد. به همین دلیل است که دوستداران محیط زیست و معماران، همراه می‌شوند تا با کمک علم مهندسی، بر روی بزرگراه‌های شلوغ، پل‌هایی را برای عبور دوستان وحشی همه ما، یعنی حیوانات، بسازند. این گذرگاه‌های حیات وحش، میزان تلفات را هم برای حیوانات و هم برای انسان‌ها، کاهش می‌دهند.
به لطف جاده‌های همواره در حال توسعه ما، زیستگاه‌های حیات وحش، به شکل فزاینده‌ای چند پاره می‌شوند. بزرگراه‌ها اغلب، حیوانات را از منابعی که آنها برای بقای خود به آن تکیه دارند، جدا می‌کنند. در نتیجه حیات وحش، با انتخاب‌های محدودتری روبه رو می‌شود، به طوری که آنها گاهی مجبور می‌شوند که از جاده‌های خطرناک عبور کنند. و این اصلا وضعیت خوبی نیست.
ایده اصلی پل های حیوانات، ایده چندان جدیدی نیست؛ در حقیقت در سال‌های ۱۹۵۰، این ایده در اروپا در حال رشد و توسعه بود. با این حال، ایالات متحده آمریکا و کانادا در عرض ۳۰ سال گذشته و در زمینه ساخت این پل‌ها، گوی سبقت را از دیگران ربوده‌اند. این فرایند ممکن است ناشی از این موضوع باشد که آمریکایی‌ها، سالانه برای مقوله تصادف خودرو با حیوانات، حدود ۸ میلیون دلار هزینه می‌کنند. اما قطعا، خودِ موضوعِ سلامت حیات وحش و حفاظت از آن، نقش بسیار مهمی در این زمینه ایفا میکند.
بد نیست این را هم بدانید که کشور هلند، به تنهایی، برای حفاظت از جمعیت حیات وحش خود، ۶۶ روگذر، برای عبور گورکن‌ها، گرازها و گوزن‌ها دارد.
ایده پشت ساخت پل های حیوانات، این است که حیوانات بومی یک منطقه، بتوانند بدون اینکه خودشان را به خطر بیندازند، از جاده‌ها عبور کنند. شرایط مطلوب این است که مهندسان سعی کنند این پل‌ها را طوری طراحی کنند که چندان پر هزینه نباشند، تا بتوان تعداد آنها را افزایش داد و اینکه ظاهر طبیعی داشته باشند، تا حیوانات را وحشت‌زده نکند.
معمولا برای هدایت حیوانات به مسیر و رساندن آنها به محدوده‌ای خاص، از نرده کشی استفاده می‌شود، همچنین جزئیات بسیاری رعایت می‌شود تا مشابهت فضا به مکان عادی زندگی حیوانات باعث شود که حیوانات بزرگ‌تر و مسن‌تر، عبور از این مسیرها را به دیگران آموزش بدهند.
پل‌های حیوانات، گامی است که در یک مسیر درست و به سمت ایجاد هماهنگی، بین زندگی مدرن انسان‌ها و زندگی حیوانات، در حال شکل‌گیری و پیشرفت است. زیستگاه‌ها بدون شک، در آینده بیش از این تقسیم و چند پاره خواهند شد، اما با احداث این پل‌ها، آمار مرگ و میرهای جاده‌ای- هم برای حیوانات و هم برای انسان‌ها- روند کاهشی خود را ادامه خواهد داد.
این گذرگاه حیات وحش، از زیر یک بزرگراه در فنلاند می‌گذرد.
این مسیرِ پوشیده شده با درخت، در سنگاپور واقع شده است.
پارک ملی Banff، آلبرتا، کانادا
رو گذرِ حیات وحش در هلند.
گذرگاه حیات وحش در آلبرتا، کانادا
گوزن‌ها از یک گذرگاه محیطی در کلرادو عبور می‌کنند.
تنها پل موجود در Christmas Island در استرالیا، که برای مهاجرت خرچنگ‌ها از جنگل‌های بارانی به سمت اقیانوس، تجهیز شده است.
یک گذرگاه حیات وحش در آلمان
روگذرِ منطقه حفاظت شده Flathead در نزدیکی اِوارو، مونتانا
آنچه در یک زیرگذر، در منطقه‌ای حفاظت شده Flathead می‌گذرد.
روگذرِ بزرگراه شماره ۹ کلرادو.
یک زیرگذر مخصوص عبور فیل‌ها در کنیا.
طوطی‌های کاکل سفید، که یک پل طنابی، در ویکتوریای استرالیا، که برای عبور سنجاب‌ها ساخته شده را اشغال کرده‌اند.
روگذر دریاچه Keechelus ، واشینگتن
گذرگاهی در هلند.
گذرگاه حیات وحش در بلژیک.
تونلی برای عبور لاک پشت‌ها در ژاپن که از زیر خط آهن می‌گذرد.
پلی برای عبور حیوانات در نیوجرسی.
گاوهایی که از یک زیرگذر در ویکتوریای استرالیا می‌گذرند.
پل حیات وحش در بریزبِین، استرالیا.
یک خرس گریزلی، که از یک زیرگذر، در پارک ملی Banff در کانادا بیرون می‌آید؛ زیرگذری که عرض بزرگراه Trans-Canada را طی میکند.
پل Nutty Narrows در لانگ ویو، واشنگتن.
یک روگذر که جنگل‌های پارک ملی Banff را در دو طرف بزرگراه به هم وصل میکند.
یک پل طنابی، بر فراز یک جاده در برزیل.
وقتی که طبیعت، با آسفالت تلاقی میکند، به ندرت اتفاق خوبی رقم می‌خورد. به همین دلیل است که دوستداران محیط زیست و معماران، همراه می‌شوند تا با کمک علم مهندسی، بر روی بزرگراه‌های شلوغ، پل‌هایی را برای عبور دوستان وحشی همه ما، یعنی حیوانات، بسازند. این گذرگاه‌های حیات وحش، میزان تلفات را هم برای حیوانات و هم برای انسان‌ها، کاهش می‌دهند.
به لطف جاده‌های همواره در حال توسعه ما، زیستگاه‌های حیات وحش، به شکل فزاینده‌ای چند پاره می‌شوند. بزرگراه‌ها اغلب، حیوانات را از منابعی که آنها برای بقای خود به آن تکیه دارند، جدا می‌کنند. در نتیجه حیات وحش، با انتخاب‌های محدودتری روبه رو می‌شود، به طوری که آنها گاهی مجبور می‌شوند که از جاده‌های خطرناک عبور کنند. و این اصلا وضعیت خوبی نیست.
ایده اصلی پل های حیوانات، ایده چندان جدیدی نیست؛ در حقیقت در سال‌های ۱۹۵۰، این ایده در اروپا در حال رشد و توسعه بود. با این حال، ایالات متحده آمریکا و کانادا در عرض ۳۰ سال گذشته و در زمینه ساخت این پل‌ها، گوی سبقت را از دیگران ربوده‌اند. این فرایند ممکن است ناشی از این موضوع باشد که آمریکایی‌ها، سالانه برای مقوله تصادف خودرو با حیوانات، حدود ۸ میلیون دلار هزینه می‌کنند. اما قطعا، خودِ موضوعِ سلامت حیات وحش و حفاظت از آن، نقش بسیار مهمی در این زمینه ایفا میکند.
بد نیست این را هم بدانید که کشور هلند، به تنهایی، برای حفاظت از جمعیت حیات وحش خود، ۶۶ روگذر، برای عبور گورکن‌ها، گرازها و گوزن‌ها دارد.
ایده پشت ساخت پل های حیوانات، این است که حیوانات بومی یک منطقه، بتوانند بدون اینکه خودشان را به خطر بیندازند، از جاده‌ها عبور کنند. شرایط مطلوب این است که مهندسان سعی کنند این پل‌ها را طوری طراحی کنند که چندان پر هزینه نباشند، تا بتوان تعداد آنها را افزایش داد و اینکه ظاهر طبیعی داشته باشند، تا حیوانات را وحشت‌زده نکند.
معمولا برای هدایت حیوانات به مسیر و رساندن آنها به محدوده‌ای خاص، از نرده کشی استفاده می‌شود، همچنین جزئیات بسیاری رعایت می‌شود تا مشابهت فضا به مکان عادی زندگی حیوانات باعث شود که حیوانات بزرگ‌تر و مسن‌تر، عبور از این مسیرها را به دیگران آموزش بدهند.
پل‌های حیوانات، گامی است که در یک مسیر درست و به سمت ایجاد هماهنگی، بین زندگی مدرن انسان‌ها و زندگی حیوانات، در حال شکل‌گیری و پیشرفت است. زیستگاه‌ها بدون شک، در آینده بیش از این تقسیم و چند پاره خواهند شد، اما با احداث این پل‌ها، آمار مرگ و میرهای جاده‌ای- هم برای حیوانات و هم برای انسان‌ها- روند کاهشی خود را ادامه خواهد داد.
