پیرچشمی

[آدم برفی]

در پیرچشمی دامنه تطابق چشم فرد به حدی کاهش می یابد که در نزدیک ترین فاصله ی مورد نظر، بینایی واضح و راحتی نخواهد داشت. پیرچشمی بخشی از روند طبیعی افزایش سن می ‏باشد.

در واقع انعطاف پذیری عدسی های چشم کم می شود و سفت می شوند. ماهیچه هایی که عدسی چشم را کنترل می کنند،‌ ضعیف می شوند و توانایی کافی را برای خم کردن و پهن کردن عدسی ها جهت تمرکز نور روی شبکیه نخواهند داشت، در نتیجه چشم برای تمرکز روی اشیاء مشکل پیدا خواهد کرد.

دامنه تطابق چشم به تدریج با افزایش سن کاهش پیدا می کند. پیرچشمی به طور کلی موقعی اتفاق می افتد که دامنه تطابق بیمار کمتر از 5 دیوپتر باشد. در این جاست که اغلب بیماران علائم را نشان می دهند.

سن شروع پیرچشمی



سن شروع پیرچشمی متفاوت است. بیشتر بیماران تا سن 45 سالگی به اصلاح دید نزدیک، نیاز خواهند داشت.

تحقیقات نشان می ‌دهد که شروع پیرچشمی به عوامل مختلفی مثل نژاد، شرایط آب و هوایی ، تغذیه و عوامل فیزیولوژیک فرد بستگی دارد. به طوری که پیرچشمی در کشورهای اروپایی در سنین 45 تا 50 سالگی اتفاق می‌افتد، در حالی که در کشورهایی مثل هند، عربستان و کوبا در سنین 40 سالگی اتفاق می‌افتد، و یا اینکه سیاه پوستان زودتر از سفید پوستان دچار پیرچشمی می ‌شوند.

طبق تحقیقاتی که در خصوص سن شروع پیرچشمی در شهر تهران به عمل آمده، این سن 5/37 سالگی مطرح شده است.

پیشگیری از بروز زودرس پیرچشمی

* مصرف انواع میوه ها به خصوص مرکبات و سبزیجات در پیشگیری و به تعویق افتادن زمان ابتلا به این بیماری نقش موثری دارد.

* استفاده از عینک های آفتابی، مصرف آنتی اکسیدان هایی مانند ویتامین C، Eو روی نیز در پیشگیری از بروز زودرس بیماری پیرچشمی موثر است.

* مصرف سیگار در بروز زودرس بیماری پیرچشمی موثر است.

* استفاده از لامپ های کم مصرف سبب بروز پیرچشمی زودرس می شود.

عوامل خطر پیرچشمی



علاوه بر سن، عوامل خطر دیگری نیز برای پیرچشمی مطرح شده است:

1 – عارضه ی دوربینی: این عارضه به انعطاف پذیری زیاد عدسی های چشم نیاز دارد. افراد دوربین زودتر از افراد نزدیک بین به پیرچشمی مبتلا می شوند.

2 – نوع شغل: این هم یک عامل خطر است به ویژه اگر شغلی به دید نزدیک نیاز داشته باشد، مانند نقاشان، فرشبافان و كسانی كه با دیكشنری كار می ‌كنند(مترجمان).

3 - جنس: پیرچشمی در زنان شیوع بیشتری دارد.

4 - بیماری های چشم، یا تروما و آسیب به عدسی های چشم یا ماهیچه های مژکی می تواند باعث تسریع بروز پیرچشمی شود.

5 - بیماری سیستمیک: بیماری هایی مانند دیابت و‌ مولتیپل اسکلروز( MS) می توانند بیمار را در معرض خطر پیرچشمی قرار دهند.

6 - داروها: داروهایی مانند ضدافسردگی ها و آنتی هیستامین ها و همچنینالکل می توانند انعطاف پذیری عدسی چشم را کاهش دهند.

7 - عوامل جغرافیایی: دمای بالای هوا، مواجهه زیاد با اشعه ماورای بنفش آفتاب و زندگی کردن در نزدیک خط استوا ، افراد در معرض خطر بیشتر ابتلا به پیرچشمی قرار می دهد.

افراد دوربین زودتر از افراد نزدیک بین به پیرچشمی مبتلا می شوند.

علائم پیرچشمی

1 - دید بیمار در فاصله نزدیک، تار می شود.

2 - خستگی چشم به هنگام مطالعه

3- شکایت از سردرد و سرگیجه به هنگام مطالعه

4 – کنتراست (قدرت تطابق) کم به هنگام مطالعه

5 - نیاز به نور مستقیم و روشن به هنگام مطالعه

6- و مهم ترین این ها مشکل در خواندن نوشته های ریز مانند آن چه بر روی بطری داروها و یا در دفترچه های تلفن نوشته می شود.



درمان پیرچشمی

اگر چه روشی برای درمان پیرچشمی وجود ندارد، ولی چندین روش درمانی است که دید بیمار را بهبود می بخشند و شامل روش:

لیزیک، استفاده از لنزهای تماسی و کراتوپلاستی هدایتی (ck) است، اما به دلیل برگشت پیرچشمی در بیماران، پزشکان این روش ها را توصیه نمی‌ کنند و بیشتر پزشکان معتقدند که استفاده از عینک، مطمئن ‌ترین روش برای درمان پیرچشمی است.



گرد آوری کننده : مریم مرادیان نیری- تبیان

 

[гคђค1737]

پیر چشمی به معنای کاهش تدریجی توانایی عملکرد چشم جهت تمرکز بر روی اشیاء نزدیک می باشد. این اختلال بعنوان بخشی از رویدادهای طبیعی پدیده افزایش سن مطرح بوده و معمولاً از سن 40 سالگی شروع می شود.

کلیات
پیر چشمی به معنای کاهش تدریجی توانایی عملکرد چشم جهت تمرکز بر روی اشیاء نزدیک می باشد. این اختلال بعنوان بخشی از رویدادهای طبیعی پدیده افزایش سن مطرح بوده و معمولاً از سن 40 سالگی شروع می شود.
پیر چشمی زمانی مشخص می شود که فرد می خواهد در فاصله نزدیک به مطالعه بپردازد. انجام معاینات اصولی و پایه ای چشم می تواند به تأیید وجود پیر چشمی کمک کند . این اختلال به راحتی بوسیله عدسی های مطالعه معمولی یا استفاده از عینک یا لنزهای تماسی قابل درمان می باشد. بعلاوه می توان از جراحی نیز جهت درمان استفاده نمود.
علائم و نشانه ها
- ایجاد اختلال و تاری در خواندن و نوشته ها به فاصله نزدیک
- ایجاد فشار بر روی چشم و سردرد در حین مطالعات طولانی یا انجام کارهای ریز
علل
به منظور ایجاد تصویری واضح از یک شیء بر شبکیه باید به ساختارهای متمرکز کننده نور نظیر قرنیه و عدسی و به طور صحیح کار خود را انجام دهند. بر خلاف قرنیه، عدسی از قابلیت انعطافی بیشتری برخوردار است و با افزایش ضخامت خود جهت دیدن اشیاء نزدیک سبب تمرکز بیشتر پرتوهای نوری می شود به گونه ای که تصویر شیء به وضوح برروی شبکیه ایجاد می شود. این تغییر ضخامت از طریق انقباض عضلات داخل چشمی مخصوص ایجاد می شود.
با افزایش سن یکسری تغییرات دو چشم ایجاد می شود و به عقیده بسیاری سخت تر شدن عدسی منجر به بروز پیر چشمی می شود. زمانی که عدسی قدرت انعطاف پذیری خود را از دست می دهد نمی تواند تغییر ضخامت داده در نتیجه قادر به متمرکز ساختن مطلوب پرتوهای نوری حاصل از اشیاء نزدیک نخواهد بود و در نتیجه تصاویر حاصله تار خواهند شد.
در چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنید ؟
اگر شدت اختلال به حدی باشد که فرد نتواند در فاصله نزدیک مطالعه کند یا کارهای ریز را آنگونه که می خواهد انجام دهد یا اینکه کیفیت تصاویر به حدی باشد که انگیزه فرد را جهت انجام کارها کاهش دهد باید به پزشک مراجعه کند.
غربالگری و تشخیص
این اختلال نیز از طریق انجام معاینات بالینی پایه ای چشم قابل تشخیص است و تشخیص معمولاً توسط متخصص صورت می گیرد. علاوه بر تشخیص پزشک می تواند اقدامات درمانی مورد نیاز را نیز توصیه نماید. روشهای تشخیصی متفاوت بوده و با استفاده از ابزارهای خاصی صورت می گیرد به گونه ای که بکارگیری همه آنها مهم است زیرا می تواند در درمان تأثیر گذار باشد.
بطور کلی اگر فردی از عینک یا لنزهای تماسی استفاده نمی کند. هیچ مشکلی چشمی ندارد و دارای شانس کمی جهت ابتلا به بیماریهای چشمی است، باید بین سن 20 تا 29 سال حداقل یکبار ، بین 30 تا 39 سال حداقل دو بار، بین سن 40 تا 64 سال هر 2 تا 4 سال و بالا 65 سال هر 1 تا 2 سال جهت معاینات چشمی به متخصص مراجعه نماید.
اگر فردی از عینک یا لنز استفاده می کند نیز باید معاینات در فواصل کمتری صورت گیرد. اما در صورت وجود هرگونه علامت یا مشکل چشمی حتی در صورت انجام معاینه در همین اواخر باز باید جهت معاینه مجدد به پزشک مراجعه شود و بعنوان مثال وجود تاری دید ممکن است بیانگر علامتی باشد که نیاز فرد به تغییر عینک یا لنز را مطرح سازد .
روشهای درمانی شامل استفاده از عینک، لنزهای تماسی، لنزهای مطالعه و روشهای جراحی می باشد. اگر فرد تا قبل از بروز پیر چشمی هیچ مشکل نداشته است می توان فقط با استفاده از لنزهای مطالعه ، جهت مطالعه درمان را انجام داد. ولی این روش درمانی باید حتماً زیر نظر پزشک باشد.
اما اگر فرد به علت آستیگماتیسم، دوربینی یا نزدیک بینی از عینک یا لنز تماسی استفاده می کند، لنزهای مطالعه به تنهایی کافی نیستند و باید از عینکهای مخصوص استفاده کرد که شامل عینک های دو کانونی یا سه کانونی، لنزهای تماسی دو کانونی ، لنزهای تماسی یک دیدی معمولی و اصلاح شده استفاده شود.
روشهای جراحی نیز وجود دارند که متعدد بوده و لیزیک (LASIK) یکی از آنهاست.
مراقبت از خود
اگر چه پیرچشمی قابل پیشگیری نیست اما با انجام اقدامات خاص می توان از چشم ها و بینایی محافظت نمود که شامل موارد ذیل است:
- انجام معاینات منظم و مناسب چشمی توسط پزشک
- کنترل بیماریهای زمینه ای نظیر مرض قند، فشار خون که بر روی بینایی آثار سوء دارند.
- مراجعه سریع و به موقع به پزشک در صورت بروز علائمی نظیر کاهش یکباره بینایی در یک چشم
- تنبلی یکباره یا تاری دید چشم ها، جرقه های نوری ، لکه های سیاه در میدان دید و هرگونه علامت دیگر
- استفاده از عینک های با شماره درست که مستلزم انجام معاینات منظم توسط پزشک است.
- استفاده از نور کافی و مناسب