سر عثمان دمبله را بریدند و با فتوشاپ با پیراهن بارسلونا روی جلد دو روزنامه ورزشی کاتالونیا چاپ کردند. دمبله هنوز پیراهن آبی اناری را به تن نکرده و رسما قرارداد امضا نشده اما اینها مهم نیست و مانعشان نمی‌شود.
«اسپورت» تیتر زد: «بالاخره دمبله» و «ال موندو دپورتیوو» روی جلد خود آورد: «قرارداد بست.» خوسپ ماریا بارتومئو رییس بارسلونا به همراه چند تا از مدیران باشگاه به موناکو رفتند تا با دورتموندی‌ها ملاقات کنند. بعد از انتشار اخبار پراکنده، ساعت 5 عصر جمعه به وقت اسپانیا بارسلونا خبر نهایی را تایید کرد و به چهار زبان نوشت: «خوش آمدی».
بارسلونا شاید به چنین خرید بدی نیاز نداشت شاید مثل خیلی باشگاه‌ها و رییس‌های دیگر اما سلطه بارتومئو کمرنگ شده و به نظر می‌رسد در هر اقدامی با شکست مواجه می‌شود؛ جایگاهش بیش از قبل شکننده شده. رقبا قویتر و پرسروصداتر شده‌اند و زمان از دست رفته. او باید کاری می‌کرد، از یک ماه و خرده‌ای پیش که با نیمار در آمریکا ملاقات کرد می‌دانست باید کسی را بخرد و این نیاز هر روز پررنگ‌تر شد.
انگیزه خریدن دمبله نه تنها اتفاقات زمین نبود بلکه بیشتر وقایع بیرون زمین بود که تاثیر داشت. یک سال بعد از رفتن دنی آلوز، نیمار و سرخی سامپر رفتند. حتی آندرس اینیستا گفت برای اولین بار به آینده‌اش فکر کرده اما آردا توران و آندره گومز هنوز هستند.
رفتن نیمار ضربه بزرگی بود. برای مارکو وراتی اقدام کردند مطمئن از اینکه به هدفشان می‌رسیدند اما در عوض نیمار رفت و بدتر اینکه پاری‌سن‌ژرمن و پدر نیمار آنها را بازی دادند. 222 میلیون یورو هم حتی جبران نکرد اتفاقی که بعد از رفتن لوییز فیگو نیفتاده بود. بارسا دیگر آن تیم قدرتمند سابق نیست هرچند باید تا روز آخر صبر کرد.
بارسلونا از آمریکا برگشت و در سوپرجام اسپانیا به وسیله رئال مادرید تحقیر شد؛ به قول جرارد پیکه برای اولین بار بعد از 9 سال بارسا جایگاه پست تری داشت. باید کاری می‌کردند اما آسان نبود. پائولینیو آمد اما به جای کمک به تیم ضربه زد، او خیلی بد، خیلی مسن و خیلی «چینی» بود و به اندازه کافی بارسلونایی نبود. فیلیپه کوتینیو هنوز نیامده هرچند شاید بیاید. ژان میشل سری آمدنی بود و بعد نبود، ظرف 15 دقیقه صفحه اول سایت موندو دپورتیوو از «روز سری» به «نه به سری» تغییر کرد.
و لیونل مسی هنوز قرارداد جدیدش را امضا نکرده و بر اساس قرارداد سابق، ژانویه می‌تواند با هر که می‌خواهد مذاکره کند. احتمالش کم است اما همین که کار به اینجا کشیده، به اندازه کافی بد است. توضیحات باشگاه قانع کننده نبود و زمان‌هایی که تعیین کرده بودند، گذشت بدون اینکه قراردادی امضا شود. در این میان، فشار روی بارتومئو بیشتر شد. او را با انگشت نشان می‌دادند و می‌خندیدند. هر اتفاق بدی که می‌شد رخ داد حتی لوییس سوارس هم مصدوم شد. بیشتر بارتومئو ساکت ماند مثل رسانه‌های متحدش که مردد بودند. رقبای بارتومئو هم از فرصت استفاده کردند و به او تاختند مثل خوان لاپورتا.
سه‌شنبه که بارسلونا از نیمار شکایت کرد، چند بازیکن عکس‌هایی از خودشان با او منتشر کردند. هواداران این صحنه‌ها را دوست نداشتند و این ژست‌ها برای هیات مدیره ویران کننده بود. نیمار هفته قبلش انتقاد شدیدی کرده بود از بارسلونا یعنی همان کاری که یک سال قبل دنی آلوز انجام داد. نیمار و آلوز با هم‌تیمی‌های سابق خود در بارسلونا دوست هستند و همانطور که پیکه گفته دلیلی برای پنهان کردن وجود ندارد اما پنهان کاری با آنچه این دو انجام دادند، فرق دارد و باعث شد بحث قدیمی اختلاف نظر بازیکنان با هیات مدیره احیا شود. درگیری مسی با خاویر بائوس را یادتان هست؟
بنابراین باید کاری می‌کردند، به یک خبر خوب نیاز داشتند. یک بازیکن بزرگ که اگر دو تا باشند، خیلی بهتر می‌شود. سرخیو بوسکتس علنا از باشگاه خواست بازیکن بگیرد و ارنستو والورده گفت: «من تیمی می‌خواهم که به اندازه توقعات از ما باشد.»
هفته اول فصل به خیر گذشت اما ناامیدی باقی ماند. قیمت‌ها همچنان رو به افزایش بود. بازیکنانی که بارسا می‌خواست، علیه باشگاه‌شان شورش کردند اما آنطور که امیدوار بودند در را به زور باز نکرد؛ دورتموند شکایت کرد، لیورپول شکایت کرد، باشگاه‌هایی که درگیر نبودند هم به میدان آمدند. پاری‌سن‌ژرمن در بیانیه خود نوشت: «یک بار دیگر از نگاه بارسلونا متاسفیم».
تابستان گذشته دمبله 15 میلیون می‌ارزید وقتی از رن به دورتموند رفت، حالا بعد از 12 ماه قیمت او می‌تواند به 150 میلیون یورو برسد. این افزایش جنون آمیز بازتاب بازاری است که بخصوص برای بارسلونا عوض شده. آنها مصمم به خرید بودند و در چنین شرایطی فروشندگان نهایت استفاده را می‌برند. بارسلونا آنقدر آمد و رفت و دورتموند آنچنان مقاومت کرد تا بارسلونا مبلغی که امیدوار بود ندهد را بپردازد.
البته این خرید می‌تواند عالی باشد، همه چیز شاید سر جای خودش قرار گیرد و بارسلونا برنده تمام و کمال این معامله لقب بگیرد. انتظار والورده از دمبله خیلی زیاد است. بارسلونا نیاز داشت و باید چنین کاری می‌کرد. تیم و باشگاه به دمبله نیاز داشتند. بارتومئو و هیات مدیره باید او را می‌خریدند نه فقط به خاطر مسائل فنی و فوتبالی. حالا در نهایت به بازیکن خود رسیده‌اند و حداقلش اینکه سر او قبل از آنها بریده شده.
مترجم: سیدعلی بلندنظر
ایران ورزشی
«اسپورت» تیتر زد: «بالاخره دمبله» و «ال موندو دپورتیوو» روی جلد خود آورد: «قرارداد بست.» خوسپ ماریا بارتومئو رییس بارسلونا به همراه چند تا از مدیران باشگاه به موناکو رفتند تا با دورتموندی‌ها ملاقات کنند. بعد از انتشار اخبار پراکنده، ساعت 5 عصر جمعه به وقت اسپانیا بارسلونا خبر نهایی را تایید کرد و به چهار زبان نوشت: «خوش آمدی».
بارسلونا شاید به چنین خرید بدی نیاز نداشت شاید مثل خیلی باشگاه‌ها و رییس‌های دیگر اما سلطه بارتومئو کمرنگ شده و به نظر می‌رسد در هر اقدامی با شکست مواجه می‌شود؛ جایگاهش بیش از قبل شکننده شده. رقبا قویتر و پرسروصداتر شده‌اند و زمان از دست رفته. او باید کاری می‌کرد، از یک ماه و خرده‌ای پیش که با نیمار در آمریکا ملاقات کرد می‌دانست باید کسی را بخرد و این نیاز هر روز پررنگ‌تر شد.
انگیزه خریدن دمبله نه تنها اتفاقات زمین نبود بلکه بیشتر وقایع بیرون زمین بود که تاثیر داشت. یک سال بعد از رفتن دنی آلوز، نیمار و سرخی سامپر رفتند. حتی آندرس اینیستا گفت برای اولین بار به آینده‌اش فکر کرده اما آردا توران و آندره گومز هنوز هستند.
رفتن نیمار ضربه بزرگی بود. برای مارکو وراتی اقدام کردند مطمئن از اینکه به هدفشان می‌رسیدند اما در عوض نیمار رفت و بدتر اینکه پاری‌سن‌ژرمن و پدر نیمار آنها را بازی دادند. 222 میلیون یورو هم حتی جبران نکرد اتفاقی که بعد از رفتن لوییز فیگو نیفتاده بود. بارسا دیگر آن تیم قدرتمند سابق نیست هرچند باید تا روز آخر صبر کرد.
بارسلونا از آمریکا برگشت و در سوپرجام اسپانیا به وسیله رئال مادرید تحقیر شد؛ به قول جرارد پیکه برای اولین بار بعد از 9 سال بارسا جایگاه پست تری داشت. باید کاری می‌کردند اما آسان نبود. پائولینیو آمد اما به جای کمک به تیم ضربه زد، او خیلی بد، خیلی مسن و خیلی «چینی» بود و به اندازه کافی بارسلونایی نبود. فیلیپه کوتینیو هنوز نیامده هرچند شاید بیاید. ژان میشل سری آمدنی بود و بعد نبود، ظرف 15 دقیقه صفحه اول سایت موندو دپورتیوو از «روز سری» به «نه به سری» تغییر کرد.
و لیونل مسی هنوز قرارداد جدیدش را امضا نکرده و بر اساس قرارداد سابق، ژانویه می‌تواند با هر که می‌خواهد مذاکره کند. احتمالش کم است اما همین که کار به اینجا کشیده، به اندازه کافی بد است. توضیحات باشگاه قانع کننده نبود و زمان‌هایی که تعیین کرده بودند، گذشت بدون اینکه قراردادی امضا شود. در این میان، فشار روی بارتومئو بیشتر شد. او را با انگشت نشان می‌دادند و می‌خندیدند. هر اتفاق بدی که می‌شد رخ داد حتی لوییس سوارس هم مصدوم شد. بیشتر بارتومئو ساکت ماند مثل رسانه‌های متحدش که مردد بودند. رقبای بارتومئو هم از فرصت استفاده کردند و به او تاختند مثل خوان لاپورتا.
سه‌شنبه که بارسلونا از نیمار شکایت کرد، چند بازیکن عکس‌هایی از خودشان با او منتشر کردند. هواداران این صحنه‌ها را دوست نداشتند و این ژست‌ها برای هیات مدیره ویران کننده بود. نیمار هفته قبلش انتقاد شدیدی کرده بود از بارسلونا یعنی همان کاری که یک سال قبل دنی آلوز انجام داد. نیمار و آلوز با هم‌تیمی‌های سابق خود در بارسلونا دوست هستند و همانطور که پیکه گفته دلیلی برای پنهان کردن وجود ندارد اما پنهان کاری با آنچه این دو انجام دادند، فرق دارد و باعث شد بحث قدیمی اختلاف نظر بازیکنان با هیات مدیره احیا شود. درگیری مسی با خاویر بائوس را یادتان هست؟
بنابراین باید کاری می‌کردند، به یک خبر خوب نیاز داشتند. یک بازیکن بزرگ که اگر دو تا باشند، خیلی بهتر می‌شود. سرخیو بوسکتس علنا از باشگاه خواست بازیکن بگیرد و ارنستو والورده گفت: «من تیمی می‌خواهم که به اندازه توقعات از ما باشد.»
هفته اول فصل به خیر گذشت اما ناامیدی باقی ماند. قیمت‌ها همچنان رو به افزایش بود. بازیکنانی که بارسا می‌خواست، علیه باشگاه‌شان شورش کردند اما آنطور که امیدوار بودند در را به زور باز نکرد؛ دورتموند شکایت کرد، لیورپول شکایت کرد، باشگاه‌هایی که درگیر نبودند هم به میدان آمدند. پاری‌سن‌ژرمن در بیانیه خود نوشت: «یک بار دیگر از نگاه بارسلونا متاسفیم».
تابستان گذشته دمبله 15 میلیون می‌ارزید وقتی از رن به دورتموند رفت، حالا بعد از 12 ماه قیمت او می‌تواند به 150 میلیون یورو برسد. این افزایش جنون آمیز بازتاب بازاری است که بخصوص برای بارسلونا عوض شده. آنها مصمم به خرید بودند و در چنین شرایطی فروشندگان نهایت استفاده را می‌برند. بارسلونا آنقدر آمد و رفت و دورتموند آنچنان مقاومت کرد تا بارسلونا مبلغی که امیدوار بود ندهد را بپردازد.
البته این خرید می‌تواند عالی باشد، همه چیز شاید سر جای خودش قرار گیرد و بارسلونا برنده تمام و کمال این معامله لقب بگیرد. انتظار والورده از دمبله خیلی زیاد است. بارسلونا نیاز داشت و باید چنین کاری می‌کرد. تیم و باشگاه به دمبله نیاز داشتند. بارتومئو و هیات مدیره باید او را می‌خریدند نه فقط به خاطر مسائل فنی و فوتبالی. حالا در نهایت به بازیکن خود رسیده‌اند و حداقلش اینکه سر او قبل از آنها بریده شده.
مترجم: سیدعلی بلندنظر
ایران ورزشی
