Mårzï¥ē
کاربر نگاه دانلود
چشمه آب گرم ورتون اصفهان
حدود ۳۵ کیلومتری شرق اصفهان به سمت نایین به بخش سگزی می رسیم و دور برگردان به سمت روستای ورتون راه را کج می‌کنیم و حدود پنج کیلومتر در آسفالت نچندان هموار به سمت روستای ورتون می‌رویم.
بعد از روستا حدود دو کیلومتر در جاده خاکی و دو کیلومتر آسفالت بعد از پل راه آهن به سمت آب در مسیر خود را ادامه می‌دهیم، تقریبا از حدود ۴۰۰ متری در دل کوه گنبدی نمایان می شود که بلافاصله نشانی از امپراتوری با عظمت صفویه را به یاد می آورد.
آبگرم را با دو لوله به دو بخش منتقل کرده اند یک بخش کاملا نو ساز است و دارای حوضچه های اختصاصی ست و بخش دیگر به ساختمان قدیمی و مستحکم با سنگ هایی با حوضچه ی خزینه ای شکل ریخته میشود، این ساختمان اصلی است که به دستور شاه عباس بزرگ ساخته شده و شاه عباس برای درمان به این آبگرم می آمده است و از قدوم پادشاه صفوی روستا ی ورتون و این منطقه آباد و دارای آثار تاریخی است.
ساختمان تقریبا به حالت حمام‌های آن دوران و به شکل هشتی ساخته شده و درون آن با معماری مکمل هواکش ها و روی آن گنبد کوچک با نورگیر قرار داده شده است. کف آن حالت خزینه ای کم عمق و در چهار ضلع آن فضای مناسبی برای مشت و مال و استراحت پادشاه دقیقاً مانند سربینه های حمام های قدیمی صفوی ساخته شده است. آبگرم را با ایجاد کانالی از سرچشمه به این مکان منتقل می کرده اند که اکنون ویران شده است والان با لوله آب منتقل می شود. شاید درهیچ روستایی در ایران نباشد که آثاری از دوران باشکوه صفویه در آن وجود نداشته باشد.
اکنون نیز به سبک که مناطق گردشگری شتر و اسب و دوچرخه برای تفریح و رستوران به این منطقه کوچک افزوده شده تا برای گردشگران اسباب شادی و نشاط و خورد و خوراک فراهم باشد و اتاق‌های مخروطی شکل برای اقامت مسافران راه دور.
در کنار این ساختمان قدیمی و با سنگ های بزرگ، آرامگاهی وجود دارد به نام طبیب اصفهانی مردم محلی می‌گویند که با مغولان جنگید و زخمی شد و برای درمان به این مکان آمد و با آب گرم شفا پیدا کرد، بعضی ها هم می‌گویند که اینجا گنجی بوده و قاچاقچیان قبر را شکافتند و بردند ولی این روایت‌ها صرفا حالت شفاهی دارد؛ اما اولین نتیجه ای که میشود از این روایات پی برد قدمت تاریخی این مکان است که از زمان خوارزمشاهیان دارای رونق و آبگرم آن مورد استفاده بوده است و قطعا قدمت آن به سال ها قبل از این دوران باز می‌گردد که صفویان آنجا را مجدد بازسازی و آباد کردند.
حدود ۳۵ کیلومتری شرق اصفهان به سمت نایین به بخش سگزی می رسیم و دور برگردان به سمت روستای ورتون راه را کج می‌کنیم و حدود پنج کیلومتر در آسفالت نچندان هموار به سمت روستای ورتون می‌رویم.
بعد از روستا حدود دو کیلومتر در جاده خاکی و دو کیلومتر آسفالت بعد از پل راه آهن به سمت آب در مسیر خود را ادامه می‌دهیم، تقریبا از حدود ۴۰۰ متری در دل کوه گنبدی نمایان می شود که بلافاصله نشانی از امپراتوری با عظمت صفویه را به یاد می آورد.
آبگرم را با دو لوله به دو بخش منتقل کرده اند یک بخش کاملا نو ساز است و دارای حوضچه های اختصاصی ست و بخش دیگر به ساختمان قدیمی و مستحکم با سنگ هایی با حوضچه ی خزینه ای شکل ریخته میشود، این ساختمان اصلی است که به دستور شاه عباس بزرگ ساخته شده و شاه عباس برای درمان به این آبگرم می آمده است و از قدوم پادشاه صفوی روستا ی ورتون و این منطقه آباد و دارای آثار تاریخی است.
ساختمان تقریبا به حالت حمام‌های آن دوران و به شکل هشتی ساخته شده و درون آن با معماری مکمل هواکش ها و روی آن گنبد کوچک با نورگیر قرار داده شده است. کف آن حالت خزینه ای کم عمق و در چهار ضلع آن فضای مناسبی برای مشت و مال و استراحت پادشاه دقیقاً مانند سربینه های حمام های قدیمی صفوی ساخته شده است. آبگرم را با ایجاد کانالی از سرچشمه به این مکان منتقل می کرده اند که اکنون ویران شده است والان با لوله آب منتقل می شود. شاید درهیچ روستایی در ایران نباشد که آثاری از دوران باشکوه صفویه در آن وجود نداشته باشد.
اکنون نیز به سبک که مناطق گردشگری شتر و اسب و دوچرخه برای تفریح و رستوران به این منطقه کوچک افزوده شده تا برای گردشگران اسباب شادی و نشاط و خورد و خوراک فراهم باشد و اتاق‌های مخروطی شکل برای اقامت مسافران راه دور.
در کنار این ساختمان قدیمی و با سنگ های بزرگ، آرامگاهی وجود دارد به نام طبیب اصفهانی مردم محلی می‌گویند که با مغولان جنگید و زخمی شد و برای درمان به این مکان آمد و با آب گرم شفا پیدا کرد، بعضی ها هم می‌گویند که اینجا گنجی بوده و قاچاقچیان قبر را شکافتند و بردند ولی این روایت‌ها صرفا حالت شفاهی دارد؛ اما اولین نتیجه ای که میشود از این روایات پی برد قدمت تاریخی این مکان است که از زمان خوارزمشاهیان دارای رونق و آبگرم آن مورد استفاده بوده است و قطعا قدمت آن به سال ها قبل از این دوران باز می‌گردد که صفویان آنجا را مجدد بازسازی و آباد کردند.
