*SAmirA
کاربر نگاه دانلود
- عضویت
- 2016/01/09
- ارسالی ها
- 30,107
- امتیاز واکنش
- 64,738
- امتیاز
- 1,304
شايد اين مساله دغدغه شما هم باشد كه چطور با تغييراتي كوچك و هزينهاي اندك خانهتان را باب سليقه خودتان دكور كنيد. ايدههاي زيادي براي اين تغيير وجود دارد. شما هم با توجه به فضايي كه داريد بايد تصميم بگيريد و آستينهايتان را براي يك تغيير اساسي بالا بزنيد! ما هم در همين راستا پيشنهادهايي براي شما داريم. مسلما دكور كردن هر فضايي در گام اول به پتانسيل آن فضا و در گام دوم به اينكه چقدر دست شما براي تغيير و بازسازي آن فضا باز است، بستگي دارد.
الهام پيرزاد فارغالتحصيل گرافيك است و بازي با رنگها را به خوبي ميداند. پيرزاد يك سوئيت كوچك 40-30 متري دارد كه خودش با ابزاري كه شايد حتي به ذهنتان هم نرسد، دكور خانهاش را تغيير داده است. دكور خانه الهام پيرزاد متفاوت و پر از خلاقيت است. او با كمترين هزينه بيشترين خلاقيت را خرج اين خانه نقلي كرده است.
از چوبهاي كنار جعبه ميوه استفاده كردم!
ديواركوبهاي آماده با انواع پوششهاي چوب، سنگ و آجر به شكل طبيعي يا مصنوعي در بازار موجود است. در رابـ ـطه با استفاده از ديواركوبها به فكرم رسيد از چوبهاي كنار جعبه ميوههاي چوبي كه بريده شده و آماده است، استفاده كنم. وقتي براي پيدا كردن آنها به جايي كه اين جعبهها را ميساختند رفتم، با اين بافت چوب برخورد كردم و از آنها خواستم چوبها را به اندازهاي كه ميخواهم برايم برش دهند بنابراين توانستم با هزينهاي بسيار مناسب بخش ديگري از ديوارها را با ديواركوب چوبي پوشش دهم.
رنگ روي ديوار نميماند!
براي دكور كردن اين خانه با چند مشكل روبهرو بودم و البته يك شانس خوب! شانس خوبم اين بود كه صاحبخانهام اجازه هر تغييري را به من داد؛ البته با هزينه خودم! مشكلاتی هم وجود داشت که یکی از آنها اين بود كه ديوارها بهشدت مرطوب بودند، بهطوري كه استفاده از رنگ يا كاغذديواري براي آنها ممكن نبود. به همين خاطر زماني كه من اين خانه را اجاره كردم ديوارها كنيتكس بود و بخش زيادي از اين كنيتكس هم به دليل رطوبت ريخته بود.
چند مرتبه براي اينكه امتحان كنم، بخشي از ديوار را رنگ زدم اما به فاصله كمتر از 24 ساعت همه رنگها ميريخت. پس براي ديوارها بايد فكر ديگري ميكردم. با توجه به بودجه محدودي كه داشتم (كه يكي از بزرگترين دغدغههاي من بود) در نهايت تصميم گرفتم از رنگ انگشتي و ديواركوب استفاده كنم.
مصالحي مقاوم در برابر رطوبت انتخاب كردم
استفاده از رنگ انگشتي را براي بخشي از ديوار و ديواركوبهاي چوبي را براي قسمتهايي ديگر انتخاب كردم. رنگ انگشتي، تشكيل شده از رنگ، چسبچوب و مل است. تركيب اين مواد به نسبت خاصي با هم به دليل غلظت و چسبندگي مناسب، اين امكان را به من داد كه بتوانم ديوارهايي را كه خيلي صاف نيستند يا رنگ روي آنها به سختي قرار ميگيرد پوشش دهم. حالا چرا به اين رنگها ميگويند بندانگشتي؟
براي اينكه اين ماده آنقدر غليظ است كه با قلممو امكان برداشتن و پخش كردن آن روي ديوار وجود ندارد و براي فرم و حالت دادن به آن بايد از انگشتهايتان كمك بگيريد! در نتيجه هر طرحي كه دوست داريد را ميتوانيد روي ديوار ايجاد كنيد. البته از دلايل ديگري كه اين پوشش را انتخاب كردم اين بود كه در مقابل رطوبت هم مقاوم است.
از كنار باغچه چهار متريام وارد خانه ميشوم
يكي از بهترين قسمتهايي كه فكر ميكنم طرحش خوب از آب درآمد، ورودي خانه است. اين فضا تقريبا 2در2 متر است. من قبل از ورود به فضاي اصلي خانه، از اين نيمچه حياط عبور ميكنم. اين قسمت هم مثل باقي قسمتهاي خانه، قبل از بازسازي بسيار كثيف و پر از سيمهايي بود كه از ديوارها آویزان شده بود. ديوارهاي حياط هم قبل از سکونت من كنيتكس بود و اين كنيتكسها ريخته بودند. در نتيجه ديوارهاي حياط هم بايد رنگ ميشد.
شيشههايي با روكش طلق!
در نهايت ديوارهاي حياط فسقليام را با رنگهاي اكريليك رنگ و با گلهاي رونده، گلدان و درختچههاي كوچك تزئین كردم. نكته جالب، پنجره ورودي اين فضا بود كه شبكهشبكه بود. روي اين شيشهها، طلقهايي با رنگهاي متفاوت گذاشتم با اين نيت كه شبيه پنجرههاي رنگي فضاهاي سنتي شود. منظورم از طلق، همان طلقهايي است كه در لوازم تحريرفروشیها هم پيدا ميشود؛ طلق هایی که براي جزوه در مدرسه از آنها استفاده ميكرديم!
به فضاي آشپزخانه نظم دادم
آشپزخانه من يك فضاي راهرومانند است بنابراين نميتوانستم تغيير زيادي در اين فضا به وجود بياورم. پس فقط رنگ كابينتها را تغيير دادم. در مرحله بعد با برچسبهاي طرح چوب كه با رنگ كابينتهايم هماهنگ بود، روي سنگ كابينت آشپزخانه را هم پوشش دادم.
در كنار آشپزخانه يك شيشه سرتاسري و شبكهشبكه وجود داشت كه اين شيشهها را هم با طلقهاي رنگي پوشاندم. درواقع همان كاري را انجام دادم كه براي قسمت ورودي خانهام كرده بودم.
شبها داخل يك چادر ميخوابم!
خانه من اتاق خوابي مجزا ندارد. به همين دليل به اينكه شبها كجا بايد بخوابم بسيار فكر كردم. چهار راهحل وجود داشت: ۱. استفاده از كاناپه (كه براي خواب راحت نبود) ۲. مبل تختخواب شو (كه گران بود) ۳. استفاده از تخت (كه جا نبود) ۴. استفاده از تشكي كه روي زمين انداخته شود و بعد از بلند شدن از خواب گوشهاي جمع شود تا فضا مرتب به نظر برسد (به نظرم قشنگ نبود). كلي فكر كردم تا اينكه به خاطر آوردم قبلا در گشتوگذارهايي كه در اينترنت داشتم، عكسی از چادرهايي را ديده بودم كه تشكيل شده از چند عدد چوب و يك تكه پارچهاي بود كه دورتادور آن نصب شده بود. در كف اين تخت از بالشتك و زيرانداز ضخيمي استفاده شده بود. درست شبيه به چادر سرخپوستها!
نميخواستم خانهام قهوهاي باشد!
نميدانم تا چه اندازه موفق شدم اما سعي كردم رنگ غالب خانهام قهوهاي نباشد. براي دكور خانه، چون ديوارها چوب بودند و همينطور مبل، ميز، كتابخانه، كمد و. . . همه به رنگ قهوهاي تيره بود از وسايل و پارچههاي رنگي يا هر چيزي كه رنگ ديگری را به اين فضا وارد ميكرد، استفاده كردم؛ هر چيز رنگي كه باعث ميشد فضاي خانهام از سنگيني رنگ قهوهاي خارج شود.
تختم را خودم ساختم!
به اين فكر كردم كه چرا خودم اين تختخواب را نسازم؟! به ذهنم رسيد از همان تشك استفاده كنم اما آن را داخل يك چادر بگذارم تا هم فضاي خواب را از باقي قسمتهاي خانهام جدا كنم و هم این قسمت نسبت به بقيه فضاي خانه فضايي دكوري محسوب شود تا به اصطلاح در خانه كوچكم بدچشمي نكند!
همين كار را هم انجام دادم. الان تشك، لحاف و بالشم داخل اين چادر قرار ميگيرد و خانهام هم شلوغ به نظر نميرسد. با استفاده از چند شاخه چوب بامبو كه از قسمت بالا به وسيله يك طناب محكم به هم متصل شدهاند و از پايين هم به وسيله يك رشته طناب كه هر شاخه چوب را به هم مربوط ميكند و باعث استحكام اين سازه ميشود، تختم را خودم ساختم!
الهام پيرزاد فارغالتحصيل گرافيك است و بازي با رنگها را به خوبي ميداند. پيرزاد يك سوئيت كوچك 40-30 متري دارد كه خودش با ابزاري كه شايد حتي به ذهنتان هم نرسد، دكور خانهاش را تغيير داده است. دكور خانه الهام پيرزاد متفاوت و پر از خلاقيت است. او با كمترين هزينه بيشترين خلاقيت را خرج اين خانه نقلي كرده است.
از چوبهاي كنار جعبه ميوه استفاده كردم!
ديواركوبهاي آماده با انواع پوششهاي چوب، سنگ و آجر به شكل طبيعي يا مصنوعي در بازار موجود است. در رابـ ـطه با استفاده از ديواركوبها به فكرم رسيد از چوبهاي كنار جعبه ميوههاي چوبي كه بريده شده و آماده است، استفاده كنم. وقتي براي پيدا كردن آنها به جايي كه اين جعبهها را ميساختند رفتم، با اين بافت چوب برخورد كردم و از آنها خواستم چوبها را به اندازهاي كه ميخواهم برايم برش دهند بنابراين توانستم با هزينهاي بسيار مناسب بخش ديگري از ديوارها را با ديواركوب چوبي پوشش دهم.
رنگ روي ديوار نميماند!
براي دكور كردن اين خانه با چند مشكل روبهرو بودم و البته يك شانس خوب! شانس خوبم اين بود كه صاحبخانهام اجازه هر تغييري را به من داد؛ البته با هزينه خودم! مشكلاتی هم وجود داشت که یکی از آنها اين بود كه ديوارها بهشدت مرطوب بودند، بهطوري كه استفاده از رنگ يا كاغذديواري براي آنها ممكن نبود. به همين خاطر زماني كه من اين خانه را اجاره كردم ديوارها كنيتكس بود و بخش زيادي از اين كنيتكس هم به دليل رطوبت ريخته بود.
چند مرتبه براي اينكه امتحان كنم، بخشي از ديوار را رنگ زدم اما به فاصله كمتر از 24 ساعت همه رنگها ميريخت. پس براي ديوارها بايد فكر ديگري ميكردم. با توجه به بودجه محدودي كه داشتم (كه يكي از بزرگترين دغدغههاي من بود) در نهايت تصميم گرفتم از رنگ انگشتي و ديواركوب استفاده كنم.
مصالحي مقاوم در برابر رطوبت انتخاب كردم
استفاده از رنگ انگشتي را براي بخشي از ديوار و ديواركوبهاي چوبي را براي قسمتهايي ديگر انتخاب كردم. رنگ انگشتي، تشكيل شده از رنگ، چسبچوب و مل است. تركيب اين مواد به نسبت خاصي با هم به دليل غلظت و چسبندگي مناسب، اين امكان را به من داد كه بتوانم ديوارهايي را كه خيلي صاف نيستند يا رنگ روي آنها به سختي قرار ميگيرد پوشش دهم. حالا چرا به اين رنگها ميگويند بندانگشتي؟
براي اينكه اين ماده آنقدر غليظ است كه با قلممو امكان برداشتن و پخش كردن آن روي ديوار وجود ندارد و براي فرم و حالت دادن به آن بايد از انگشتهايتان كمك بگيريد! در نتيجه هر طرحي كه دوست داريد را ميتوانيد روي ديوار ايجاد كنيد. البته از دلايل ديگري كه اين پوشش را انتخاب كردم اين بود كه در مقابل رطوبت هم مقاوم است.
از كنار باغچه چهار متريام وارد خانه ميشوم
يكي از بهترين قسمتهايي كه فكر ميكنم طرحش خوب از آب درآمد، ورودي خانه است. اين فضا تقريبا 2در2 متر است. من قبل از ورود به فضاي اصلي خانه، از اين نيمچه حياط عبور ميكنم. اين قسمت هم مثل باقي قسمتهاي خانه، قبل از بازسازي بسيار كثيف و پر از سيمهايي بود كه از ديوارها آویزان شده بود. ديوارهاي حياط هم قبل از سکونت من كنيتكس بود و اين كنيتكسها ريخته بودند. در نتيجه ديوارهاي حياط هم بايد رنگ ميشد.
شيشههايي با روكش طلق!
در نهايت ديوارهاي حياط فسقليام را با رنگهاي اكريليك رنگ و با گلهاي رونده، گلدان و درختچههاي كوچك تزئین كردم. نكته جالب، پنجره ورودي اين فضا بود كه شبكهشبكه بود. روي اين شيشهها، طلقهايي با رنگهاي متفاوت گذاشتم با اين نيت كه شبيه پنجرههاي رنگي فضاهاي سنتي شود. منظورم از طلق، همان طلقهايي است كه در لوازم تحريرفروشیها هم پيدا ميشود؛ طلق هایی که براي جزوه در مدرسه از آنها استفاده ميكرديم!
به فضاي آشپزخانه نظم دادم
آشپزخانه من يك فضاي راهرومانند است بنابراين نميتوانستم تغيير زيادي در اين فضا به وجود بياورم. پس فقط رنگ كابينتها را تغيير دادم. در مرحله بعد با برچسبهاي طرح چوب كه با رنگ كابينتهايم هماهنگ بود، روي سنگ كابينت آشپزخانه را هم پوشش دادم.
در كنار آشپزخانه يك شيشه سرتاسري و شبكهشبكه وجود داشت كه اين شيشهها را هم با طلقهاي رنگي پوشاندم. درواقع همان كاري را انجام دادم كه براي قسمت ورودي خانهام كرده بودم.
شبها داخل يك چادر ميخوابم!
خانه من اتاق خوابي مجزا ندارد. به همين دليل به اينكه شبها كجا بايد بخوابم بسيار فكر كردم. چهار راهحل وجود داشت: ۱. استفاده از كاناپه (كه براي خواب راحت نبود) ۲. مبل تختخواب شو (كه گران بود) ۳. استفاده از تخت (كه جا نبود) ۴. استفاده از تشكي كه روي زمين انداخته شود و بعد از بلند شدن از خواب گوشهاي جمع شود تا فضا مرتب به نظر برسد (به نظرم قشنگ نبود). كلي فكر كردم تا اينكه به خاطر آوردم قبلا در گشتوگذارهايي كه در اينترنت داشتم، عكسی از چادرهايي را ديده بودم كه تشكيل شده از چند عدد چوب و يك تكه پارچهاي بود كه دورتادور آن نصب شده بود. در كف اين تخت از بالشتك و زيرانداز ضخيمي استفاده شده بود. درست شبيه به چادر سرخپوستها!
نميخواستم خانهام قهوهاي باشد!
نميدانم تا چه اندازه موفق شدم اما سعي كردم رنگ غالب خانهام قهوهاي نباشد. براي دكور خانه، چون ديوارها چوب بودند و همينطور مبل، ميز، كتابخانه، كمد و. . . همه به رنگ قهوهاي تيره بود از وسايل و پارچههاي رنگي يا هر چيزي كه رنگ ديگری را به اين فضا وارد ميكرد، استفاده كردم؛ هر چيز رنگي كه باعث ميشد فضاي خانهام از سنگيني رنگ قهوهاي خارج شود.
تختم را خودم ساختم!
به اين فكر كردم كه چرا خودم اين تختخواب را نسازم؟! به ذهنم رسيد از همان تشك استفاده كنم اما آن را داخل يك چادر بگذارم تا هم فضاي خواب را از باقي قسمتهاي خانهام جدا كنم و هم این قسمت نسبت به بقيه فضاي خانه فضايي دكوري محسوب شود تا به اصطلاح در خانه كوچكم بدچشمي نكند!
همين كار را هم انجام دادم. الان تشك، لحاف و بالشم داخل اين چادر قرار ميگيرد و خانهام هم شلوغ به نظر نميرسد. با استفاده از چند شاخه چوب بامبو كه از قسمت بالا به وسيله يك طناب محكم به هم متصل شدهاند و از پايين هم به وسيله يك رشته طناب كه هر شاخه چوب را به هم مربوط ميكند و باعث استحكام اين سازه ميشود، تختم را خودم ساختم!
