چگونگی گرفته شدن عکس

[baten kaitos]

اول از همه، از از قدیمی ها شروع می کنم.
از دوربین های آنالوگ(دوربین زمان بابا های ما) که با فیلم کار می کرد.
ببینید دوربین ها دارای دریچه ای است که به آن دیافراگم میگن. دیافراگم روزنه ای است که نور از آن می گذرد و تصویر را روی فیلم تشکیل میدهد. دیافراگم در حالت عادی بسته است. با فشار دادن دکمه ای که عکس را می گیرد این دریچه باز و بسته میشود و تصویر بر روی فیلم خوهد افتاد

اگر تصور کنید، خواهید فهمید که اگر روزنه دیافراگم ما باز تر باشد قطعا نور بیشتری وارد شده و تصویر روشن میشود. یا اگر روزنه تنگ تر و بسته تر شود نور ورودی کم می شود و تصویر تاریک خواهد شد.
و نکته ی دیگری که هست،
دقت کنید!
دیافراگم به جز مقدار باز یا بسته بودنش به عامل دیگه نیز بستگی داره.
یکم فک کنید....
.

درسته!
سرعت بسته شدن دیافراگم.
اگر سرعت بسته و باز شدن آن کم باشد نور فرصت بیشتری داره تا بر روی فیلم بشینه. و در نتیجه عکس روشن خواهد شد.
نکته دیگری که برای عکاسی این دوربین ها هست حساسیت فیلم هاست.
ینی مقداری که فیلم ما به نور حساسه. که قطعا حساسیت بالا تصویر را روشن تر خواهد کرد. و بالعکس.
یک عکاس ماهر قطعا در ذهن خود با اندازه گیری و تنظیم این نکات، عکس خوب و با نور عالی خواهد گرفت.

.
حالا نوبت دوربین های دیجیتال هست.
دوربین های دیجیتال، دوربین هایی هستند که به جای فیلم از ccd برای ثبت تصویر استفاده میکنه. ccd دارای تعداد زیادی قطعه حساس به نور (پیکسل) هست. که در یک صفحه قرار گرفته.
و با برخورد نور به آن عکس را خواهد گرفت.
تفاوت عمده دوربین های دیجیتال و آنالوگ در حساسیت آن هاست که به اون ISO میگیم. در دوربین های آنالوگ iso قابل تغییر نیست و فیلم شما دارای یک ایزو مشخص است. ولی در دوربین های دیجیتال، ایزو قابل تغییر است. بقیه فاکتور های این دوربین ها شبیه آنالوگ هست.