...zαнrα...*
کاربر نگاه دانلود
در ایام آشفته ی زمان انقلاب فرانسه و متعاقب آن، شخصیت های سیـاس*ـی و امنیتی فراوانی پا به عرصه ی قدرت نهادند که معروف ترین آنها، ژوزف فوشه نام داشت. شخصی فرصت طلب و توانا که به لطف خصایل ذاتی خود، جایگاه محکمی برای خویش دست و پا کرد و از سال ۱۷۹۲ تا ۱۸۱۵ میلادی در رأس نیروهای امنیتی کشور به انجام وظیفه پرداخت. او متحد برجسته ی تالیران بود. این دو از عوامل مهم به قدرت رسیدن ژنرال ناپلئون بناپارت در فرانسه بودند اما قطع حمایت آنها از وی، بعدها به سقوط خاندان بناپارت منجر شد.
فوشه در ۲۱ مه ۱۷۵۷ در نزدیکی شهر نانت فرانسه بدنیا آمد. او در سال ۱۷۹۱ به باشگاه ژاکوبن های این شهر پیوست (ژاکوبن ها، جناح افراطی انقلاب فرانسه محسوب می شدند). فوشه در ۱۶ سپتامبر ۱۷۹۲ به عضویت کنوانسیون ملی فرانسه (مجمعی مرکب از نمایندگان تمامی احزاب سیـاس*ـی) درآمد و خیلی زود به منصب قائم مقامی این مجمع رسید. او پس از حضور در مجمع، گرایش زیادی به ژیروندن ها (جناح معتدل انقلابی) پیدا کرد اما مدتی بعد در جریان صدور حکم اعدام شاه لویی شانزدهم، طرف ژاکوبن ها را گرفت.
پس از آغاز جنگ میان فرانسه و بریتانیا در فوریه ۱۷۹۳، فوشه به نظارت بر امنیت ایالات گماشته شد. در اکتبر همان سال او برای سرکوبی قیام سلطنت طلبان به شهر لیون اعزام گشت. پس از روی کار آمدن روبسپیر و آغاز عصر وحشت، فوشه به تدریج از امور حکومتی کناره گرفت تا از اتهامات احتمالی دور بماند. پس از سقوط روبسپیر و آغاز حکومت دیرکتوار (۱۷۹۵-۱۷۹۹) فوشه همچنان بر تفکرات ژاکوبن خود وفادار ماند. او به عنوان فرستاده ی سیـاس*ـی به میلان و سپس به لاهه فرستاده شد. ژوزف فوشه در ۲۰ ژوئیه ۱۷۹۹ به عنوان وزیر امنیت فرانسه برگزیده شد. او چهار ماه بعد در جریان کودتای ناپلئون بناپارت، به وی یاری رساند (۹ نوامبر ۱۷۹۹). فوشه برای استحکام دستگاه حکومتی ناپلئون، سرویس پلیس مخفی را ایجاد کرد. فوشه به لطف حمایت ناپلئون و اعضای سنا، برای سالیان متمادی در قدرت باقی ماند. او در سال ۱۸۰۹ علاوه بر سمت وزارت امنیت، مقام وزارت کشور را نیز از آن خود کرد.
جنگهای طولانی ناپلئون با قدرتهای اروپایی و ناکامی وی در فتح اسپانیا، فوشه را نسبت به ادامه امپراتوری بناپارت ها، دچار تردید نمود. او از سال ۱۸۰۷ به همکاری مخفیانه با سلطنت طلبان (خاندان بوربون) و دولت بریتانیا مبادرت ورزید. ناپلئون در سال ۱۸۱۰ به خــ ـیانـت فوشه پی برد و او را از مقام وزارت خلع کرد. فوشه ظاهراً برای انجام ماموریت – و در واقع به عنوان تبعید- به ناپل (در ایتالیا) فرستاده شد.
پس از سقوط ناپلئون، فوشه در آوریل ۱۸۱۴ به پاریس بازگشت. او ابتدا به عنوان وزیر امنیت دولت لویی هجدهم منصوب شد اما دشمنی سلطنت طلبان با وی همچنان ادامه یافت. آنها معتقد بودند که فوشه ممکن است همچنان علیه شاه خــ ـیانـت کند. در ۵ ژانویه ۱۸۱۶ مخالفین فوشه، او را به توطئه برای قتل شاه متهم کردند. ژوزف فوشه مجبور شد فرانسه را ترک کند. او مدتی را در پراگ و سپس تریسته (شهری در ایتالیای امروزی) گذراند. وی سرانجام در ۲۵ دسامبر ۱۸۲۰ در تریسته درگذشت.
فوشه در ۲۱ مه ۱۷۵۷ در نزدیکی شهر نانت فرانسه بدنیا آمد. او در سال ۱۷۹۱ به باشگاه ژاکوبن های این شهر پیوست (ژاکوبن ها، جناح افراطی انقلاب فرانسه محسوب می شدند). فوشه در ۱۶ سپتامبر ۱۷۹۲ به عضویت کنوانسیون ملی فرانسه (مجمعی مرکب از نمایندگان تمامی احزاب سیـاس*ـی) درآمد و خیلی زود به منصب قائم مقامی این مجمع رسید. او پس از حضور در مجمع، گرایش زیادی به ژیروندن ها (جناح معتدل انقلابی) پیدا کرد اما مدتی بعد در جریان صدور حکم اعدام شاه لویی شانزدهم، طرف ژاکوبن ها را گرفت.
پس از آغاز جنگ میان فرانسه و بریتانیا در فوریه ۱۷۹۳، فوشه به نظارت بر امنیت ایالات گماشته شد. در اکتبر همان سال او برای سرکوبی قیام سلطنت طلبان به شهر لیون اعزام گشت. پس از روی کار آمدن روبسپیر و آغاز عصر وحشت، فوشه به تدریج از امور حکومتی کناره گرفت تا از اتهامات احتمالی دور بماند. پس از سقوط روبسپیر و آغاز حکومت دیرکتوار (۱۷۹۵-۱۷۹۹) فوشه همچنان بر تفکرات ژاکوبن خود وفادار ماند. او به عنوان فرستاده ی سیـاس*ـی به میلان و سپس به لاهه فرستاده شد. ژوزف فوشه در ۲۰ ژوئیه ۱۷۹۹ به عنوان وزیر امنیت فرانسه برگزیده شد. او چهار ماه بعد در جریان کودتای ناپلئون بناپارت، به وی یاری رساند (۹ نوامبر ۱۷۹۹). فوشه برای استحکام دستگاه حکومتی ناپلئون، سرویس پلیس مخفی را ایجاد کرد. فوشه به لطف حمایت ناپلئون و اعضای سنا، برای سالیان متمادی در قدرت باقی ماند. او در سال ۱۸۰۹ علاوه بر سمت وزارت امنیت، مقام وزارت کشور را نیز از آن خود کرد.
جنگهای طولانی ناپلئون با قدرتهای اروپایی و ناکامی وی در فتح اسپانیا، فوشه را نسبت به ادامه امپراتوری بناپارت ها، دچار تردید نمود. او از سال ۱۸۰۷ به همکاری مخفیانه با سلطنت طلبان (خاندان بوربون) و دولت بریتانیا مبادرت ورزید. ناپلئون در سال ۱۸۱۰ به خــ ـیانـت فوشه پی برد و او را از مقام وزارت خلع کرد. فوشه ظاهراً برای انجام ماموریت – و در واقع به عنوان تبعید- به ناپل (در ایتالیا) فرستاده شد.
پس از سقوط ناپلئون، فوشه در آوریل ۱۸۱۴ به پاریس بازگشت. او ابتدا به عنوان وزیر امنیت دولت لویی هجدهم منصوب شد اما دشمنی سلطنت طلبان با وی همچنان ادامه یافت. آنها معتقد بودند که فوشه ممکن است همچنان علیه شاه خــ ـیانـت کند. در ۵ ژانویه ۱۸۱۶ مخالفین فوشه، او را به توطئه برای قتل شاه متهم کردند. ژوزف فوشه مجبور شد فرانسه را ترک کند. او مدتی را در پراگ و سپس تریسته (شهری در ایتالیای امروزی) گذراند. وی سرانجام در ۲۵ دسامبر ۱۸۲۰ در تریسته درگذشت.
