ANDREA
کاربر نگاه دانلود
- عضویت
- 2017/01/15
- ارسالی ها
- 4,712
- امتیاز واکنش
- 68,494
- امتیاز
- 976
- سن
- 22
[HIDE-THANKS]
کدام یک برنده است؛ دایناسور خونسرد یا خونگرم؟
دایناسورها خونسرد هستند یا خونگرم؟ دیرین‌شناسان هنوز به پاسخ مطمئنی دست نیافته‌اند. اکنون دانشمندی فعال در محیط زیست با زحمت فراوان اطلاعاتی را جمع‌آوری کرده است تا به پرسشی دیگر در این زمینه پاسخ دهد: هنگام نبرد دو دایناسور خونسرد و خونگرم که هم اندازه هستند کدام یک برنده می‌شود؟
بنابرنتایج یک سری آزمایش‌های جالبی که در دانشگاه آدلاید توسط دانشمندی به نام راجر سی مور انجام شد می‌توان با قاطعیت گفت، دایناسور خونگرم برنده این نبرد است. بنابراین احتمالا دایناسورها خونگرم بوده‌اند. سی‌مور نتایج آزمایش‌های خود را در مجله پلوس وان به چاپ رساند. درواقع آنها که در دوره میانه زیستی زمین‌شناسی زندگی می‌کردند خونگرم بوده‌اند که مانند پستانداران با موفقیت زندگی می‌کردند.
قبل از این‌که به این بحث ادامه دهیم، اجازه دهید خونگرم و خونسرد بودن را تعریف کنیم. موجودات خونگرم موجوداتی هستند که برای حفظ دمای مناسب فعل و انفعالاتی پیچیده در بدن‌شان انجام می‌شود. پرندگان عصرجدید و پستانداران خونگرم هستند. حیوانات خونسرد نمی‌توانند به وسیله فرآیندهای داخلی، دمای بدن‌شان را تنظیم کنند. در عوض آنها مانند تمساح‌های عصرمدرن و دیگر حیوانات خونسرد برای حفظ دمای مناسب آفتاب حمام می‌گیرند یا به دنبال سایه می‌گردند. حیوانات خونسرد الزاما خنک‌تر از حیوانات خونگرم نیستند. یک حیوان خونسرد که در آب و هوای داغ قرار دارد به دلیل جثه‌اش می‌تواند به اندازه یک حیوان خونگرم داغ بماند. همچنین آنها می‌توانند حتی در آب و هوای خنک دمای بدن‌شان را نسبتا بالا نگه دارند.
دیرین‌شناسان هرگز دیناسورها را در یکی از این دو گروه قرار نداده‌اند. سی‌مور برای انجام تحقیقش، تصمیم گرفت تعیین کند از میان تمساح‌ها و پستانداران هریک چه مقدار انرژی که نشان‌دهنده قدرت یک حیوان خونسرد در برابر خونگرم است، تولید می‌کنند. تمساح‌ها و پرندگان دنیای مدرن دروقع از بازماندگان دایناسورها هستند.
سی‌مور قدرت پستانداران را نسبت به جثه‌های متفاوت‌شان با محاسبات ریاضی و استفاده از فرمول‌های محققانی که قبلا کشف کرده بودند محاسبه کرد. او همچنین قدرت آیروبیک یا به عبارتی توانایی آنها در استفاده از اکسیژن و آناروبیک یا توانایی آنها برای زندگی در شرایط بدون اکسیژن در پستانداران را نیز در نظر گرفت و به این نتیجه رسید که قدرت خوبی دارند. او سپس همین محاسبات را درخصوص تمساح‌ها انجام داد و میزان تنفس 44 تمساح با جثه‌های متفاوت را اندازه‌گیری کرد.
او برای درک مقدار انرژی تولید شده در فعالیت آناروبیک تمساح‌ها، یعنی زمانی که تمساح نهایت توان خود را به کار می‌گرفت، وضع ماهیچه‌ها و خون آن را اندازه گیری کرد. چگونه می‌توان تمساحی را وادار کرد که نهایت تلاش خود را به کاربندد؟ سی‌مور سال 1995 آزمایشی را با کمک دو نفر از همکارانش انجام داده بود. در این آزمایش آنها به وسیله قایق با پیکان‌های طناب‌دار به تمساح‌های حیات‌وحش که وزن آنها از 0.24 تا 188 کیلوگرم متفاوت بود نزدیک شدند و نوک پیکان را زیر پوست‌شان فروکرده و آنها را گیر انداختند. این کار باعث می‌شد آنها بشدت تلاش کنند این پیکان‌ها را از زیر پوست‌شان درآورند و این کار را آنقدر تکرار می‌کردند که خسته و درمانده درآب می‌ماندند و سپس نمی‌توانستند خود را به خشکی برسانند. در این زمان وضع خون و ماهیچه‌های دم‌شان براحتی اندازه‌گیری می‌شد.پس از این آزمایش‌ها، سی‌مور به این نتیجه رسید که حیوانات خونسرد و خونگرمی که جثه‌های کوچکی دارند قدرت‌شان باهم برابر است اما در مورد حیوانات بزرگ‌تر، خونگرم‌ها قوی‌تر هستند. او دقیقا همان اعداد را درخصوص قدرت حیوانات با اندازه‌های متفاوت و نحوه سوخت و ساز بدن‌شان بدست آورد. حیوان هرچه بزرگ‌تر باشد بیشتر احتمال دارد خونگرم باشد. ممکن است این پرسش مطرح شود که پس یک تمساح چگونه زنده می‌ماند؟ در واقع بیشتر تمساح‌ها منتظر وعده غذایی خود می‌مانند یعنی منتظر می‌شوند شکار به آنها نزدیک شود و به این دلیل نیازی به تولید انرژی ندارند، اما یک دایناسور پرانرژی لازم است خونگرم باشد تا زنده بماند.
Popsci / مترجم: نادیا زکالوند
[/HIDE-THANKS]
کدام یک برنده است؛ دایناسور خونسرد یا خونگرم؟
دایناسورها خونسرد هستند یا خونگرم؟ دیرین‌شناسان هنوز به پاسخ مطمئنی دست نیافته‌اند. اکنون دانشمندی فعال در محیط زیست با زحمت فراوان اطلاعاتی را جمع‌آوری کرده است تا به پرسشی دیگر در این زمینه پاسخ دهد: هنگام نبرد دو دایناسور خونسرد و خونگرم که هم اندازه هستند کدام یک برنده می‌شود؟
بنابرنتایج یک سری آزمایش‌های جالبی که در دانشگاه آدلاید توسط دانشمندی به نام راجر سی مور انجام شد می‌توان با قاطعیت گفت، دایناسور خونگرم برنده این نبرد است. بنابراین احتمالا دایناسورها خونگرم بوده‌اند. سی‌مور نتایج آزمایش‌های خود را در مجله پلوس وان به چاپ رساند. درواقع آنها که در دوره میانه زیستی زمین‌شناسی زندگی می‌کردند خونگرم بوده‌اند که مانند پستانداران با موفقیت زندگی می‌کردند.
قبل از این‌که به این بحث ادامه دهیم، اجازه دهید خونگرم و خونسرد بودن را تعریف کنیم. موجودات خونگرم موجوداتی هستند که برای حفظ دمای مناسب فعل و انفعالاتی پیچیده در بدن‌شان انجام می‌شود. پرندگان عصرجدید و پستانداران خونگرم هستند. حیوانات خونسرد نمی‌توانند به وسیله فرآیندهای داخلی، دمای بدن‌شان را تنظیم کنند. در عوض آنها مانند تمساح‌های عصرمدرن و دیگر حیوانات خونسرد برای حفظ دمای مناسب آفتاب حمام می‌گیرند یا به دنبال سایه می‌گردند. حیوانات خونسرد الزاما خنک‌تر از حیوانات خونگرم نیستند. یک حیوان خونسرد که در آب و هوای داغ قرار دارد به دلیل جثه‌اش می‌تواند به اندازه یک حیوان خونگرم داغ بماند. همچنین آنها می‌توانند حتی در آب و هوای خنک دمای بدن‌شان را نسبتا بالا نگه دارند.
دیرین‌شناسان هرگز دیناسورها را در یکی از این دو گروه قرار نداده‌اند. سی‌مور برای انجام تحقیقش، تصمیم گرفت تعیین کند از میان تمساح‌ها و پستانداران هریک چه مقدار انرژی که نشان‌دهنده قدرت یک حیوان خونسرد در برابر خونگرم است، تولید می‌کنند. تمساح‌ها و پرندگان دنیای مدرن دروقع از بازماندگان دایناسورها هستند.
سی‌مور قدرت پستانداران را نسبت به جثه‌های متفاوت‌شان با محاسبات ریاضی و استفاده از فرمول‌های محققانی که قبلا کشف کرده بودند محاسبه کرد. او همچنین قدرت آیروبیک یا به عبارتی توانایی آنها در استفاده از اکسیژن و آناروبیک یا توانایی آنها برای زندگی در شرایط بدون اکسیژن در پستانداران را نیز در نظر گرفت و به این نتیجه رسید که قدرت خوبی دارند. او سپس همین محاسبات را درخصوص تمساح‌ها انجام داد و میزان تنفس 44 تمساح با جثه‌های متفاوت را اندازه‌گیری کرد.
او برای درک مقدار انرژی تولید شده در فعالیت آناروبیک تمساح‌ها، یعنی زمانی که تمساح نهایت توان خود را به کار می‌گرفت، وضع ماهیچه‌ها و خون آن را اندازه گیری کرد. چگونه می‌توان تمساحی را وادار کرد که نهایت تلاش خود را به کاربندد؟ سی‌مور سال 1995 آزمایشی را با کمک دو نفر از همکارانش انجام داده بود. در این آزمایش آنها به وسیله قایق با پیکان‌های طناب‌دار به تمساح‌های حیات‌وحش که وزن آنها از 0.24 تا 188 کیلوگرم متفاوت بود نزدیک شدند و نوک پیکان را زیر پوست‌شان فروکرده و آنها را گیر انداختند. این کار باعث می‌شد آنها بشدت تلاش کنند این پیکان‌ها را از زیر پوست‌شان درآورند و این کار را آنقدر تکرار می‌کردند که خسته و درمانده درآب می‌ماندند و سپس نمی‌توانستند خود را به خشکی برسانند. در این زمان وضع خون و ماهیچه‌های دم‌شان براحتی اندازه‌گیری می‌شد.پس از این آزمایش‌ها، سی‌مور به این نتیجه رسید که حیوانات خونسرد و خونگرمی که جثه‌های کوچکی دارند قدرت‌شان باهم برابر است اما در مورد حیوانات بزرگ‌تر، خونگرم‌ها قوی‌تر هستند. او دقیقا همان اعداد را درخصوص قدرت حیوانات با اندازه‌های متفاوت و نحوه سوخت و ساز بدن‌شان بدست آورد. حیوان هرچه بزرگ‌تر باشد بیشتر احتمال دارد خونگرم باشد. ممکن است این پرسش مطرح شود که پس یک تمساح چگونه زنده می‌ماند؟ در واقع بیشتر تمساح‌ها منتظر وعده غذایی خود می‌مانند یعنی منتظر می‌شوند شکار به آنها نزدیک شود و به این دلیل نیازی به تولید انرژی ندارند، اما یک دایناسور پرانرژی لازم است خونگرم باشد تا زنده بماند.
Popsci / مترجم: نادیا زکالوند
[/HIDE-THANKS]
