MILAD_A
کاربر نگاه دانلود
[h=1][/h]ارسال شده توسط: عرفان انبار ۲۷ بهمن ۹۱ ساعت ۱۷:۱۳ ۰
دانشمندان با استفاده از قابلیت اشعه ایکس در تلسکوپ فضایی چاندرای ناسا موفق به کشف بقایای یک ابرنواختر شدهاند که در فاصلهی 26,000 سال نوری قرار دارد و احتمالا حاوی سیاهچالهای به قدمت تنها هزار سال است، که میتوان آن جوانترین سیاهچاله در کهکشان راه شیری دانست.
ابرنواَختر (به انگلیسی: supernova) انفجاری ستارهای است که پرانرژیتر از یک نواَختر میباشد. هنگامی که تمام سوخت هستهای یک ستاره با جرم بیشتر از حد چاندراسخار (۱٫۴۴ جرم خورشیدی) به پایان برسد، نیروی گرانش برتری یافته و ستاره شروع به انقباض میکند. دراین حالت به دلیل عدم وجود فشار کافی داخلی، ستاره شروع به فروریزش میکند، برای وقوع یک انفجار ابرنواختری سرعت فروریزش باید بسیار زیاد باشد. فشار روی هسته ستاره سبب فشردگی آن میشود که در نتیجهٔ آن الکترونها و پروتونهای مجزا ترکیب شده و نوترونها را به وجود میآورند زیرا در آن فشار شدید تنها نوترونها میتوانند وجود داشته باشند. سرانجام بخش بیرونی ستاره منفجر شده و تبدیل به سحابی ابرنواختری میشود. از ویکی پدیا
به اعتقاد دانیل کاسترو، یکی از اخترفیزیکدانان دانشگاه MIT، «هرچند که این کشف به صورت تصادفی اتفاق افتاده است، اما به شواهدی دست پیدا کردهایم که ابرنواختر W49B حاوی یک سیاهچاله است».شواهد آنها برای سیاهچاله این موضوع است که ابرنواختر W49B فاقد ستارهای نوترونی است، یک گوی فوقالعاده متراکم که به طور نمونه در بقایای ابرنواخترها یافت میشود. و از آنجا که هرگاه در بقایای یک ابرنواختر ستارهی نوترونی وجود نداشته باشد، دارای سیاهچالهای در مرکز خود است، دانشمندان این موضوع را ادعا کردهاند.
لارا لوپز، اخترفیزیکدان دیگری از دانشگاه MIT که مدیریت این تحقیقات را بر عهده دارد، ابراز میدارد: احساس میکنم این ابرنواختر فاقد ستارهای نوترونی است و به همین خاطر باید سیاهچالهای در خود داشته باشد. البته نمیتوان به طور قطع و یقین این موضوع را اعلام کرد چرا که علم هرگز قطعیت صد درصدی ندارد.
آنها در قالب مقالهای که در مجله اخترشناسی چاپ شده، یافتهی خود را به اطلاع علاقمندان رسانیدهاند. سایر دانشمندان نیز از آنها خواستهاند تا با نگاهی عمیقتر و دقیقتر از صحت و سقم این موضوع اطلاع حاصل کنند. همچنین پیشنهاد شده تا از تلسکوپ Astro-H ژاپنیها، که در حال آمادهسازی است و قرار است در سال 2014 ارائه شود، برای اثبات این مدعا استفاده شود.لوپز شخصا ابراز کرده که تا اواخر سال و به کمک تلسکوپ زمینی ماژلان (Magellan Baade) که در کشور شیلی واقع شده است، نگاه دیگری به این ابرنواختر خواهد انداخت و امیدوار است تا موفق به ساخت مدلی سه بعدی از بقایای این سوپرنوا شود.
چه این ابرنواختر حاوی جوانترین سیاهچاله کهکشان ما باشد یا خیر، به هر حال روی W49B ماهیتی غیرطبیعی دارد. در عوض انفجار نظاممند و انتشار مواد ستارهای به همه سو، این ابرنواختر مواد مربوطه را از دو قطب خود با سرعت بسیار زیاد به اطراف پخش میکند که به عقیده ی دانشمندان ناسا به ایجاد شکل بشکهای منتج شده است، و از همین روست که شباهت کمتری به سایر ابرنواخترها دارد و ظاهر آن، همانطور که در تصاویر تلسکوپ فضایی چاندرا آمده است، چندان زیبا نیست .
اگر علاقمند به مشاهده ی عکسهای بیشتری از شاهکارهای تلسکوپ فضایی چاندرا هستید به اینجا سری بزنید.
ابرنواَختر (به انگلیسی: supernova) انفجاری ستارهای است که پرانرژیتر از یک نواَختر میباشد. هنگامی که تمام سوخت هستهای یک ستاره با جرم بیشتر از حد چاندراسخار (۱٫۴۴ جرم خورشیدی) به پایان برسد، نیروی گرانش برتری یافته و ستاره شروع به انقباض میکند. دراین حالت به دلیل عدم وجود فشار کافی داخلی، ستاره شروع به فروریزش میکند، برای وقوع یک انفجار ابرنواختری سرعت فروریزش باید بسیار زیاد باشد. فشار روی هسته ستاره سبب فشردگی آن میشود که در نتیجهٔ آن الکترونها و پروتونهای مجزا ترکیب شده و نوترونها را به وجود میآورند زیرا در آن فشار شدید تنها نوترونها میتوانند وجود داشته باشند. سرانجام بخش بیرونی ستاره منفجر شده و تبدیل به سحابی ابرنواختری میشود. از ویکی پدیا
به اعتقاد دانیل کاسترو، یکی از اخترفیزیکدانان دانشگاه MIT، «هرچند که این کشف به صورت تصادفی اتفاق افتاده است، اما به شواهدی دست پیدا کردهایم که ابرنواختر W49B حاوی یک سیاهچاله است».شواهد آنها برای سیاهچاله این موضوع است که ابرنواختر W49B فاقد ستارهای نوترونی است، یک گوی فوقالعاده متراکم که به طور نمونه در بقایای ابرنواخترها یافت میشود. و از آنجا که هرگاه در بقایای یک ابرنواختر ستارهی نوترونی وجود نداشته باشد، دارای سیاهچالهای در مرکز خود است، دانشمندان این موضوع را ادعا کردهاند.
لارا لوپز، اخترفیزیکدان دیگری از دانشگاه MIT که مدیریت این تحقیقات را بر عهده دارد، ابراز میدارد: احساس میکنم این ابرنواختر فاقد ستارهای نوترونی است و به همین خاطر باید سیاهچالهای در خود داشته باشد. البته نمیتوان به طور قطع و یقین این موضوع را اعلام کرد چرا که علم هرگز قطعیت صد درصدی ندارد.
آنها در قالب مقالهای که در مجله اخترشناسی چاپ شده، یافتهی خود را به اطلاع علاقمندان رسانیدهاند. سایر دانشمندان نیز از آنها خواستهاند تا با نگاهی عمیقتر و دقیقتر از صحت و سقم این موضوع اطلاع حاصل کنند. همچنین پیشنهاد شده تا از تلسکوپ Astro-H ژاپنیها، که در حال آمادهسازی است و قرار است در سال 2014 ارائه شود، برای اثبات این مدعا استفاده شود.لوپز شخصا ابراز کرده که تا اواخر سال و به کمک تلسکوپ زمینی ماژلان (Magellan Baade) که در کشور شیلی واقع شده است، نگاه دیگری به این ابرنواختر خواهد انداخت و امیدوار است تا موفق به ساخت مدلی سه بعدی از بقایای این سوپرنوا شود.
چه این ابرنواختر حاوی جوانترین سیاهچاله کهکشان ما باشد یا خیر، به هر حال روی W49B ماهیتی غیرطبیعی دارد. در عوض انفجار نظاممند و انتشار مواد ستارهای به همه سو، این ابرنواختر مواد مربوطه را از دو قطب خود با سرعت بسیار زیاد به اطراف پخش میکند که به عقیده ی دانشمندان ناسا به ایجاد شکل بشکهای منتج شده است، و از همین روست که شباهت کمتری به سایر ابرنواخترها دارد و ظاهر آن، همانطور که در تصاویر تلسکوپ فضایی چاندرا آمده است، چندان زیبا نیست .
اگر علاقمند به مشاهده ی عکسهای بیشتری از شاهکارهای تلسکوپ فضایی چاندرا هستید به اینجا سری بزنید.
