dinaz
کاربر نگاه دانلود
کفپوش ماسه‌ای کنیسه‌های کارائیب
فقط سواحل کارائیب ماسه‌ای نیستند بلکه کنیسه‌های آن نیز ماسه‌ای هستند. کنیسه یا کنیسای به نیایش‌گاه یهودیان و یا محل اجتماعات دینی یهودیان گفته می‌شود. در این منطقه از جهان، چهار کنیسه وجود دارد که کف آن‌ها پوشیده از ماسه است. این عبادتگاه‌های یهودی کفپوش معمولی آجری یا چوبی دارند، اما روی آن‌ها لایه‌ای شن و ماسه به قطر یک یا دو اینچ قرار دارد.
به نظر می‌رسد سنت پخش کردن ماسه روی زمین از زمان تفتیش عقاید اسپانیایی ریشه می‌گیرد که در تمام اسپانیا و مستعمرات اسپانیایی آمریکا انجام شد. در این دوره متلاطم تاریخی، تمام غیرمسیحیان، از جمله یهودیان را مجبور می‌کردند که مسیحی شوند. اما بسیاری از آن‌ها مخفیانه به یهودیت ادامه دادند و این ماسه‌ها وسیله برای پنهانی بودن این عمل بود. در آن زمان رفتن به کنیسه‌ها ممنوع بود و بنابراین یهودیان در خانه‌های خصوصی دیدار می‌کردند. اما به زودی این گردهمایی‌ها بزرگ شد و این نگرانی به وجود آمد که سروصدای آن‌ها ممکن است خیانتشان را برملا کند؛ بنابراین پیروان شروع به پوشاندن کف کنیسه‌های موقتا خود با گل و ماسه کردند تا صدای رفت و آمد آن ها، هم چنین حرف زدن و دعاهایشان را از بین ببرد.
اما برخی دیگر معتقدند که این کار نمادی است از ۴۰ سال سرگردانی یهودیان در بیابان است. هم چنین عده دیگری می‌گویند این ماسه‌ها نماد وعده خداوند به ابراهیم (ع) است که دانه‌های او را مانند ماسه‌های ساحل تکثیر کند. اما بسیاری مورخان این نظریه‌ها را رد می‌کنند.
فقط سواحل کارائیب ماسه‌ای نیستند بلکه کنیسه‌های آن نیز ماسه‌ای هستند. کنیسه یا کنیسای به نیایش‌گاه یهودیان و یا محل اجتماعات دینی یهودیان گفته می‌شود. در این منطقه از جهان، چهار کنیسه وجود دارد که کف آن‌ها پوشیده از ماسه است. این عبادتگاه‌های یهودی کفپوش معمولی آجری یا چوبی دارند، اما روی آن‌ها لایه‌ای شن و ماسه به قطر یک یا دو اینچ قرار دارد.
به نظر می‌رسد سنت پخش کردن ماسه روی زمین از زمان تفتیش عقاید اسپانیایی ریشه می‌گیرد که در تمام اسپانیا و مستعمرات اسپانیایی آمریکا انجام شد. در این دوره متلاطم تاریخی، تمام غیرمسیحیان، از جمله یهودیان را مجبور می‌کردند که مسیحی شوند. اما بسیاری از آن‌ها مخفیانه به یهودیت ادامه دادند و این ماسه‌ها وسیله برای پنهانی بودن این عمل بود. در آن زمان رفتن به کنیسه‌ها ممنوع بود و بنابراین یهودیان در خانه‌های خصوصی دیدار می‌کردند. اما به زودی این گردهمایی‌ها بزرگ شد و این نگرانی به وجود آمد که سروصدای آن‌ها ممکن است خیانتشان را برملا کند؛ بنابراین پیروان شروع به پوشاندن کف کنیسه‌های موقتا خود با گل و ماسه کردند تا صدای رفت و آمد آن ها، هم چنین حرف زدن و دعاهایشان را از بین ببرد.
اما برخی دیگر معتقدند که این کار نمادی است از ۴۰ سال سرگردانی یهودیان در بیابان است. هم چنین عده دیگری می‌گویند این ماسه‌ها نماد وعده خداوند به ابراهیم (ع) است که دانه‌های او را مانند ماسه‌های ساحل تکثیر کند. اما بسیاری مورخان این نظریه‌ها را رد می‌کنند.
