کهکشان ها

[*SAmiN]

کهکشان ها
1. کهکشان آنتنا :

دو کهکشان مارپیچی که توسط گرانش به هم کشیده می شوند.

2. کهکشان سیگار :
کهکشان سیگار یا Messier 82 که ۱۲ میلیون سال نوری با ما فاصله دارد.

3. کهکشان فرفره جنوبی :
Messier 83 بعنوان فرفره جنوبی نیز شناخته می شود. یک کهکشان مارپیچی با فاصله ۱۵ میلیون سال نوری از زمین. این کهکشان با دوربین دوچشمی قابل مشاهده است.

 

[*SAmiN]

4. سحابی مورچه :

Mz 3 نام فنی این سحابی است. سحابی دو قطبی ساخته شده از ابرهای گازی و گرد و خاک و یک هسته درخشان.

5. سحابی تکشاخ :

یک ستاره در کهکشان راه شیری است که بواسطه بزرگی اش، به عنوان یک ستاره پر نور در شب دیده می شود. و در سحابی تکشاخ قرار دارد .

6. سحابی کارینا :

این تصویر منطقه ای از تولد و مرگ ستاره ها را در سحابی Carina نشان می دهد. این سحابی شامل دوجین ستاره درخشان که جرمی ۵۰ تا ۱۰۰ برابر خورشید ما دارند می باشد.

 

[*SAmiN]

7. سحابی مارپیچ :

این سحابی در سال ۱۸۲۴ توسط کارل لودویک هاردینگ کشف شد و یکی از نزدیکترین سیاره های نزدیک به زمین است (حدود ۷۰۰ سال نوری). آنرا به "چشم سائرون در اربـاب حلقه ها” بسیار شبیه دانسته اند .

8. سحابی مخروطی :

سحابی واقع شده در فاصله ۲۶۰۰ سال نوری از زمین.

9. سحابی سر اسب :

نام دیگر آن Barnard 33 است. این سحابی تاریک در صورت فلکی جبار قرار دارد. بدلیل شکل ابر پرتلاطمش که شبیه سر اسب می است همواره قابل شناسایی می باشد.

 

[*SAmiN]

10. سحابی سنجاقک :

اولین تصویر این سحابی در سال ۱۹۹۰ توسط تلسکوپ هابل ارسال شد. شکل آن شبیه بالهای سنجاقک است.

11. سحابی 3 شاخه :

سحابی درخشان و رنگارنگ سه شاخه مورد علاقه بسیاری از منجمان است. آنرا عقابی با بالهای باز که بر ترکه ای نشسته است تصور می کنند.

12. سحابی قلب درخشان :

فاصله تقریبی آن تا زمین حدود ۷۵۰۰ سال نوری است. غبار سحابی آن از پلاسمای یونیزه شده توسط هیدروژن بوجود می آید.

 

[*SAmiN]

13. سحابی چشم گربه ای :
یکی از پیچیده ترین فرم های شناخته شده است. یازده حلقه یا پوسته از گاز به همراه یک هسته درخشان، چشم گربه ای را ایجاد کرده اند.

کهکشان های دو قلو و جدایی ناپذیر



به سمت صورت فلکی مثلث ، نهفته در شمال آسمان شب می رویم. جایی که این جفت جرم آسمانی را می توانیم در کهکشان MRK 1034 مشاهده کنیم.

این دو کهکشان بسیار شبیه PGC 9074 و PGC 9071 نام دارند که بسیار نزدیک به هم و تحت تاثیر نیروی گرانش به یک دیگر متصل شده اند.
اگر چه هیچ اختلال گرانشی در این تصویر دیده نمی شود اما احتمالا این اجرام آسمانی در حال شروع تعامل گرانشی با یکدیگر هستند.
هر دو کهکشان مارپیچی هستند و شکل آن ها طوری است که ما تا حدودی قادر به درک شکل متمایز آن ها از هم می باشیم.
در سمت چپ تصویر، کهکشان مارپیچی PGC 9074 دارای یک برآمدگی درخشان و دو بازی محکم مارپیچ به دور هسته ای زخمی است. به همین دلیل دانشمندان این کهکشان را در گروه کهکشان های نوع Sa قرار داده اند.

 

[*SAmiN]

در بالا سمت چپ کهکشان PGC 9074 ، کهکشان PGC 9071قرار دارد.

این کهکشان اگر چه بسیار نزدیک و شبیه و هم اندازه به کهکشان همسایه خود است اما این کهکشان دارای یک برآمدگی کم نور و ساختار کمی متفاوت نسبت به کهکشان همسایه خود دارد.

بازو های مارپیچی هر دو کهکشان از تکه های تیره گرد و غبار تشکیل شده است که کمی باعث پنهان کردن نور ستارگان کهکشان می شود. در قسمت پشت کهکشان ها خوشه های آبی درخشان مخلوط از ستارگان داغ که به تازگی شکل گرفته اند، دیده می شود. ستاره هایی قدیمی تر و سردتر را می توان در برآمدگی درخشان زرد رنگ جمع و جور به سمت مرکز کهکشان مشاهده کرد.

ساختار کلی دو کهکشان توسط هاله ای کدر، متشکل از ستاره های قدیمی ،که برخی از آنها در خوشه های کروی وجود دارند، احاطه شده اند.

بعد ها به تدریج این دو همسایه یکدیگر را جذب کرده و روند شکل گیری ستارگان افزایش خواهد یافت و نیروهای جزر و مدی دنباله طولانی از ستارگان و گاز ها را بیرون خواهند انداخت.

در نهایت بعد از شاید صدها میلیون سال، ساختار کهکشان ها با یکدیگر ادغام شده و به کهکشانی بزرگتر تبدیل خواهند شد.

 

[*SAmiN]

برخورد دو کهکشان در طول پرواز
این تصویر تلسکوپ فضایی هابل نشان از برخورد دو کهکشان نزدیک به هم می باشد.این یک تعامل میان دو کهکشان است که در مجموع Arp 142 نامیده می شود.

این دو کهکشان مختلط و آشفته عبارتند از:
1- کهکشان ستاره ساز مارپیچی NGC 2936 (پایین – وسط تصویر)
2- کهکشان بیضوی NGC 2937 که همراه کهکشان NGC 2936 است و در پایین سمت چپ این کهکشان در تصویر وجود دارد.
هنگامی که یک دیسک مارپیچی مسطح به مدار کهکشان ستاره دار، تبدیل شود، بر اثر فعل و انفعالات جزر و مدی گرانشی با کهکشان های دیگر با هم مخلوط خواهند شد. این ریسمان های مارپیچی منظم و گاز بین ستاره ای در کهکشان NGC 2936 مانند دم یک غول، بزرگ و مثل یک شکلات تافی کشیده شده است.
گازها و گرد وغبار های گرفته شده از قلب کهکشان NGC 2936 در طی برخورد به هم، به نوبه خود باعث تشکیل ستارگان فشرده، شده است.
گره هایی مایل به آبی در کنار بازو های تحریف شده کهکشان NGC 2936 و در نزدیکی کهکشان NGC 2937 مشاهده می شود.
گرد و غباری مایل به قرمز که یکبار در کهکشان و ادامه آن از صفحه کهکشانی خارج شده اند مانند رگه های تیره ای در برابر نور ستارگان روشن، در کهکشان NGC 2936 به وضوح دیده می شود و درون آن هر آنچه که از هسته ودیسک به بیرون پرتاب می شود، دیده می شود.

 

[*SAmiN]

همراه بیضوی NGC 2936، یعنی NGC 2937 یک توپ پف کرده از ستارگانی با گاز کم و یا پر از گرد و غبار می باشد. ستارگان موجود در کهکشان عمدتا قدیمی و با رنگ مایل به قرمز قابل مشاهده هستند.

ستارگان آبی متشکل از ستارگان قدیمی وجود دارد در حالیکه مدار بیضی شکل این ستاره که ممکن است با برخورد تغییر یافته باشد، این پدیده که کشش گرانشی با همسایه خود است را آشکار نمی کند.

بالاتر از این جفت کهکشان، کهکشان آبی رنگی متناقض با عنوان UGC 5130 وجود دارد که به طور نامنظم کشیده شده و روی لبه مارپیچی قرار دارد. این کهکشان در فاصله 230 میلیون سال نوری از ما قرار دارد.

فاصله این کهکشان نسبت به دو کهکشان همسایه دیگر به ما کمتر است.

Arp 142 در فاصله 326 میلیون سال نوری از ما و در صورت فلکی هیدرا قرار دارد.

این گروه کهکشان های عجیب و غریب توسط ستاره شناس، Halton C در سال 1960 مشاهده شده است.

این تصویر ترکیبی از عکس های گرفته شده توسط 3 دوربین در نور مرئی و قرمز و مادون قرمز گرفته شده است.