DENIRA
کاربر نگاه دانلود
کودکان در هر لحظه از زندگي احساسات متفاوتي را تجربه کرده و آنها را به صورت خوشحالي يا عصبانيت بيان مي کنند.
به گزارش مهر ، در اين سنين کودکان احساسات ثابتي ندارند. ممکن است به دليل اندک محبتي بسيار خوشحال و از يک ناکامي کوچک بسيار عصباني و ناراحت شوند.
وقتي احساس بدي دارند همه چيز و حتي والدين نيز از نظرشان بد هستيد و اين طبيعي است. به همين دليل که در ابراز احساسات خودشان که ممکن است ربطي هم به والدين نداشته باشد احساس نفرت و عصبانيت مي کنند.
به ياد داشته باشيد که کودک شما در حال يادگيري کنترل و مديريت احساساتش است و براي بيان و ابراز احساساتش نياز به کمک شما دارد و ممکن است کمک خواستن او از شما در موقعيتهاي سخت روحيش با عصبانيت همراه باشد و با گفتن عبارات نا خوشايند قصد دارد به شما بگويد که من عصباني هستم و نمي دانم چکار کنم، به من کمک کنيد.
رفتارهاي او ناشي از حالات احساسي و روحيش است نه طرز تفکر و نگرش واقعيش به مسائل و از جمله شما به عنوان والدين. بهترين راه در اين ميان اين است که به جاي قضاوت رفتارهايش او را از احساسات واقعي اش اگاه کنيد. در ضمن بد نيست که در شرايطي که ناراحت يا عصباني است بگوييد که مي فهميد که شرايط سختي را مي گذراند و عصباني شده است. به او کمک کنيد تا در هنگام گذراندن لحظات سخت مثل عصبانيت و ناراحتي و خستگي بتواند انتخابها و چاره هايي که برايش وجود دارد را ببيند و به انها فکر کند.
