Miss.aysoo
کاربر نگاه دانلود
گرمای هوا باعث کمبود اکیسژن در سراسر جهان شده است
یک پژوهش جدید نشان داده است که از بین رفتن اکسیژن در اقیانوسها به دلیل تغییرات آب و هوایی که در حال حاضر در برخی از نقاط جهان قابل تشخیص است، تا سال 2030 و 2040 در مناطق زیادی از اقیانوسها آشکار خواهد شد.
کمبود اکسیژن در مقیاس بزرگ می‌تواند زندگی ماهی‌ها، خرچنگ‌ها، ستاره‌های دریایی و دیگر جانداران دریایی را به خطر بیندازد.
متیو لانگ نویسنده ارشد این پژوهش از مرکز ملی تحقیقات جوی (NCAR) اظهار کرد: از بین رفتن اکسیژن در اقیانوس یکی از عوارض جانبی جدی گرم شدن کره زمین و یک تهدید بزرگ برای زندگی جانداران دریایی است.
لانگ افزود: از آنجا که غلظت اکسیژن در اقیانوس به طور طبیعی بسته به تغییرات در باد و درجه حرارت در سطح متفاوت است، مرتبط دانستن کمبود اکسیژن با تغییر آب و هوا امری چالش برانگیز است.
کل اقیانوس از اعماق تا سطح، اکسیژن خود را از سطح دریافت کرده یا به طور مستقیم از جو یا از فیتوپلانکتون دریافت که اکسیژن را از طریق فتوسنتز به آب منتشر می‌کنند دریافت می‌کنند.
گرم شدن آب‌های سطحی باعث جذب کمتر اکسیژن میشود و در یک مشکل مضاعف، اکسیژنی که جذب میشود سخت‌تر به اعماق اقیانوسها نفوذ می‌کند. دلیل این امر این است که آب در هنگام گرم شدن گسترش یافته و سبک‌تر از آبی میشود که در زیر قرار دارد و احتمال نزول آن کمتر میشود.
برای بررسی اثرات تغییرات اقلیمی در از بین رفتن اکسیژن، این تیم تحقیقاتی از مدل مرکز ملی تحقیقات جو (NCAR)_ یک مرکز تحقیقات آب و هوایی در کلرادو آمریکا_ استفاده کردند.
دانشمندان از نتایج یک پروژه که سالها از این مدل بهره بـرده بودند، استفاده کردند.
انجام پژوهش‌های مختلف در ارتباط با کمبود و از بین رفتن اکسیژن به دانشمندان کمک کرد تا بفهمند که غلظت اکسیژن در گذشته به طور طبیعی چقدر بوده است.
با این اطلاعات موجود، آنها میتوانند زمان اکسیژن زدایی اقیانوس را به علت تغییرات آب و هوا دریابند و بفهمند که در چه برهه ای از زمان این میزان شدت می‌یابد.
این تیم تحقیقاتی دریافتند که اکسیژن زدایی ناشی از تغییرات آب و هوایی در حال حاضر می‌تواند در اقیانوس هند و بخش‌هایی از حوضه اقیانوس اطلس استوایی و اقیانوس آرام تشخیص داده شود.
آنها همچنین تشخیص دادند که اکسیژن زدایی گسترده‌تر ناشی از تغییرات آب و هوایی بین سالهای 2030 و 2040 بوقوع خواهد پیوست.
این پژوهش در مجله Global Biogeochemical Cycles منتشر شده است.
اطلاعات تکميلي
- منبع مقاله:
