اروپا گورستان ماشین ها در بلژیک

[Taranom.ES]

وقتی به جایی مثل جنگل می رویم این را در ذهن داریم که چند ساعتی را از هیاهوی شهر و دود ماشین ها وشلوغی به دور باشیم و تنها از رنگ سبز طبیعت آرامش بگیریم .
اما امروز به یک جنگل متفاوت خواهیم رفت ، جنگلی که 70 سال است گرفتار یک ترافیک سنگین است ، ترافیکی از ماشین ها البته ماشین هایی که دیگر دود و صدای بوق و ... ندارند ، تنها بر سر ادامه ی زندگی شان با جنگل جدال می کنند .
همراه کارناوال باشید تا به جنگلی برویم که به قبرستان ماشین ها شهره است ؛ شهرتی که خیلی هم بی دلیل و نامربوط نیست ...
اینجا ماشین های زیادی برای همیشه از حرکت ایستاده اند...
قبرستان ماشین ها ، بلژیک
قبرستان ماشین ها ، بلژیک
قبرستانی برای ماشین ها

همیشه زمانی که می خواهیم به جایی برویم اولین چیزی که چک می کنیم ترافیک راه ها است . اگر مسیرتان به بلژیک افتاد و خواستید به لوکزامبورگ بروید به هیچ وجه مسیر جنگلی شتیون ( Châtillon ) را انتخاب نکنید چرا که در یک ترافیک وحشتناک گیر می افتید که 70 سال است باز نشده و به نظر می رسد حالا حالا ها فکر باز شدن ندارد .
جنگل شتیون ( Châtillon ) در نزدیکی روستایی به نام سنت لجر در جنوب بلژیک قرار دارد که روزی محل استقرار نیروهای نظامی آمریکا در جریان جنگ جهانی دوم بود و همین امر سبب شد تا جایی بشود که امروز هست ! جایی که افسانه ها دارد و ماشین هایی که روزی برای خود ابهتی داشتند ، ماشین هایی که سخت بود دل کندن از آن ها اما چاره ای نبود ...
پس رها شدند تا شاید روزی دوباره پس گرفته شوند اما این روز 70 سال است که نرسیده...

جنگ جهانی دوم و بلژیک

جنگ جهانی دوم بود .
بلژیک هم درگیر جنگ شد و نیاز به نیروهای کمکی داشت .
نیروهای آمریکائی به بلژیک آمدند و درگیر جنگ شدند .
جنگ تمام شد .
باید سربازان آمریکائی به دیار خودشان بر می گشتند .
از همه چیز که در بلژیک داشتند می توانستند راحت بگذرند .
اما اتومبیل های لوکسی که در بلژیک برای خودشان دست و پا کرده بودند چه می شد ؟!

تصویری از حضور سربازان آمریکائی در خیابان های بلژیک در حدود سال های 1950 و 1960

قبرستان ماشین ها ، بلژیک
تصاویری از اتومبیل هایی که روزی زیر پای سربازان آمریکائی بودند و خیابان های شهر را می گشتند


دل کندنی سخت...

نیروهای آمریکائی تصمیم داشتند که خودروهای خود را که در آن زمان بسیار لوکس و گران قیمت بودند با خود به آمریکا ببرند ، اما هر طور حساب می کردند این کار عملی نبود چرا که باید با کشتی تا کشورشان می رفتند و عملا انتقال این تعداد ماشین با کشتی به آمریکا امکان پذیر نبود .
شاید اصلی ترین و مهم ترین مشکل پیش رو هزینه ی این کار بود ، چرا که با هزینه ای که می خواستند برای انتقال به آمریکا پرداخت کنند ، می شد در خاک آمریکا 3 خودرو مشابه خرید .
همین یک مانع کافی بود تا سربازان مجاب شوند که این کار عملی نیست .
اما دل کندن از ماشین هایشان برایشان سخت بود ، شاید همین ماشین ها دلگرمی آن ها در طول جنگ بود...
پس یک تصمیم گرفتند ..


تصمیمی که هیچ وقت عملی نشد

تصمیمشان از این قرار بود :
سوار ماشین ها شوند .
برای آخرین بار دستشان فرمان و پایشان پدال ها را حس کنند .
برای آخرین بار آخرین اخبار جنگ را از رادیو گوش دهند .
برای آخرین بار ساعت را از ساعت اتومبیلشان چک کنند .
آن ها را از هر جایی که هستند به جنگل Chatillion بیاورند .
ماشین ها را نزدیک اردوگاهشان پارک کنند و به کشورشان برگردند .
همین کار را هم کردند.
در تاریخ 2 مارچ 1947 بلژیک را برای همیشه ترک کردند .
به این امید که روزی بر می گردند و آن ها را با خود می برند.
تصمیمی که هیچ گاه رنگ واقعیت نگرفت ...



تبدیل شدن پارکینگ به گورستانی از ماشین ها


چه شد که دیگر کسی سراغ ماشینش را نگرفت مشخص نیست .
اما می شود حدس زد که ماشین های بهتر توانستند خاطره ی این ماشین ها را از یاد سربازان ببرند .
هر چه بود که این پارکینگ تبدیل به گورستان شد .
گورستانی از ماشین هایی که دیگر هیچ زرق و برقی نداشتند .
تمام ماشین ها زنگ زدند ، فرسوده شدند ، چنان طبیعت آن ها را احاطه کرد که دیگر صدای بوقشان را هیچ کس نمی شنید


و اما امروز

هر چه بود دیگر تمام شد . 70 سال است که کسی سراغی از این ماشین ها را نگرفته و مطمئنا دیگر هم نخواهد گرفت .
چیزی نزدیک به 500 اتومبیل که در جنگل رها شدند امروز تبدیل به یک جاذبه ی گردشگری شدند ، مردم از تمام نقاط به این گورستان می آیند تا از این ماشین ها دیدن کنند . هر کسی هم که می آید برای خودش یک افسانه در مورد این ماشین ها تعریف می کند ، اما داستانی که بیشتر مورد تایید محلیان است همانی است که گفتیم .
محلیانی که به این گورستان آمدند و ماشین هایی را که رمقی در تن داشتند را سرقت کردند تا از آن ها استفاده کنید.