- عضویت
- 2019/04/30
- ارسالی ها
- 4,521
- امتیاز واکنش
- 4,207
- امتیاز
- 593
امپراطوری آکسومیت (The Aksumite Empire)
یکی
از شرکای اصلی تجارت با امپراتوریهای روم و هند باستان، امپراتوری اکسومیت (Aksumite Empire) بود که با عنوان پادشاهی آکسوم «Aksum» یا Axum نیز شناخته میشود. گسترهی حکومت این امپراتوری در قرن ۴ پیش از میلاد از شمال شرقی آفریقا از جمله اتیوپی شروع میشد. امپراتوری اکسومیت که به گمان برخی، همان سرزمین ملکه سبا میباشد، احتمالا رشد و توسعهی تکامل آفریقای بومی بود که بعدها اریتره امروزی، شمال اتیوپی، یمن، جنوب عربستان و شمال سودان را دربر گرفت. این امپراتوری الفبای مخصوص خود را داشت و اهرام و ستونهای بزرگی را بنا نمود که هرم ابلیسک «Obelisk of Axum» از آن جمله است که همچنان پابرجاست. این اولین امپراتوری بزرگی بود که به مسیحیت گروید. از دلایل سقوط و انحطاط امپراتوری آکسوم میتوان به انزوای اقتصادی به دلیل گسترش حکومت و تمدن اسلامی، تهاجم یا تغییرات آب و هوایی که الگوی سیلاب در رود نیل را تغییر داد، اشاره کرد.
مینوانها (The Minoans)
مینوانها 3000 تا 1000 قبل از میلاد در کرت امروزی منزل گزیدند و از اولین تمدن شناخته شده اروپا بودند. تمدن مینوان یکی از سازمانهای اجتماعی، هنر و تجارت بود و با زبانی که بر پایه زبانهای تصویری بود، صحبت میکردند. هیچ گونه شاهد و نشانهای از فرهنگ نظامی در محل زندگی آنها به چشم نمیخورد و در ظاهر چنین مینماید که قدرتشان تنها بر پایه اقتصاد بنیان نهاده شده بود. چنین حدس زده میشود که مینوانها به خاطر فوران آتشفشانی روی جزیره ترا که امروزه سانتورینی نامیده میشود از روی زمین محو شدند. همچنین گفته میشود آنها مغلوب تمدن Myceanean شدهاند.
نباتیان یا نبطیها (Nabateans)
تمدن های گمشده نباتیان باستان که جنوب اردن، کنعان و شمال عربستان را شامل میشد، در قرن ششم پیش از میلاد شروع شد. زمانی که نبطیهای کوچنشینی که به زبان آرامی صحبت میکردند، به تدریج مهاجرت خود را از عربستان آغاز کردند. مهارت آنها در مهندسی آب، مدیریت یک سیستم پیچیده از سدها، کانالها و مخازن که به آنها در گسترش و رشدشان در منطقه خشک کویری کمک کرد. قسمت کمی از فرهنگ آنها تاکنون شناخته شده ولی ادبیات نوشته شدهی زندهای از آنها وجود ندارد. در حدود قرن ۴ میلادی نبطیها به دلایل نامعلومی پترا را ترک کردند. اعتقاد بر این است که تمدن نبطیان پس از قرنها حکومت خارجی به گروههای مختلفی از دهقانان یونانی تقسیم شدند که در نهایت به دین مسیحیت گرویدند و سپس این مناطق توسط مهاجمان عرب فتح شد.
یکی
از شرکای اصلی تجارت با امپراتوریهای روم و هند باستان، امپراتوری اکسومیت (Aksumite Empire) بود که با عنوان پادشاهی آکسوم «Aksum» یا Axum نیز شناخته میشود. گسترهی حکومت این امپراتوری در قرن ۴ پیش از میلاد از شمال شرقی آفریقا از جمله اتیوپی شروع میشد. امپراتوری اکسومیت که به گمان برخی، همان سرزمین ملکه سبا میباشد، احتمالا رشد و توسعهی تکامل آفریقای بومی بود که بعدها اریتره امروزی، شمال اتیوپی، یمن، جنوب عربستان و شمال سودان را دربر گرفت. این امپراتوری الفبای مخصوص خود را داشت و اهرام و ستونهای بزرگی را بنا نمود که هرم ابلیسک «Obelisk of Axum» از آن جمله است که همچنان پابرجاست. این اولین امپراتوری بزرگی بود که به مسیحیت گروید. از دلایل سقوط و انحطاط امپراتوری آکسوم میتوان به انزوای اقتصادی به دلیل گسترش حکومت و تمدن اسلامی، تهاجم یا تغییرات آب و هوایی که الگوی سیلاب در رود نیل را تغییر داد، اشاره کرد.
مینوانها (The Minoans)
مینوانها 3000 تا 1000 قبل از میلاد در کرت امروزی منزل گزیدند و از اولین تمدن شناخته شده اروپا بودند. تمدن مینوان یکی از سازمانهای اجتماعی، هنر و تجارت بود و با زبانی که بر پایه زبانهای تصویری بود، صحبت میکردند. هیچ گونه شاهد و نشانهای از فرهنگ نظامی در محل زندگی آنها به چشم نمیخورد و در ظاهر چنین مینماید که قدرتشان تنها بر پایه اقتصاد بنیان نهاده شده بود. چنین حدس زده میشود که مینوانها به خاطر فوران آتشفشانی روی جزیره ترا که امروزه سانتورینی نامیده میشود از روی زمین محو شدند. همچنین گفته میشود آنها مغلوب تمدن Myceanean شدهاند.
نباتیان یا نبطیها (Nabateans)
تمدن های گمشده نباتیان باستان که جنوب اردن، کنعان و شمال عربستان را شامل میشد، در قرن ششم پیش از میلاد شروع شد. زمانی که نبطیهای کوچنشینی که به زبان آرامی صحبت میکردند، به تدریج مهاجرت خود را از عربستان آغاز کردند. مهارت آنها در مهندسی آب، مدیریت یک سیستم پیچیده از سدها، کانالها و مخازن که به آنها در گسترش و رشدشان در منطقه خشک کویری کمک کرد. قسمت کمی از فرهنگ آنها تاکنون شناخته شده ولی ادبیات نوشته شدهی زندهای از آنها وجود ندارد. در حدود قرن ۴ میلادی نبطیها به دلایل نامعلومی پترا را ترک کردند. اعتقاد بر این است که تمدن نبطیان پس از قرنها حکومت خارجی به گروههای مختلفی از دهقانان یونانی تقسیم شدند که در نهایت به دین مسیحیت گرویدند و سپس این مناطق توسط مهاجمان عرب فتح شد.