محیط‌ زیست •○● تاپیک جامع هوا فضا ، نجوم و شتاره شناسی ●○•

[_sheida_]

جهان در ابعاد مکان و زمان​

بخش اول
پیش گفتار:
انسان کهن چندی پیش تصوری کاملا متفاوت از عالم داشت که اکنون احمقانه به نظر می رسد .
او می اندیشید زمین در مرکز عالم جای دارد وبه دور آن حباب ثوابت قرار دارد و ورای آن قلمروی خدایان است.
500 سال پیش پی برد زمین در مرکز جهان قرار ندارد بعد به وجود هزاران هزار کهکشان دیگر پی برد .
امروزه می دانیم که زمین مهم ما نه تنها در مرکز عالم قرار ندارد بلکه در گوشه ای از یک کهکشان معمولی و در ناکجا آبادی از عالم به حال خود رها شده است.
ما می دانیم چرا ستارگان می درخشند، روزی به وجود می آیند، دورانشان سپری می شود و روزی هم می میرند. شاید عالم روزی حدود 15 میلیارد سال پیش متولد شده باشد و شاید در آن لحظه زمان و مکان معنا یافته باشد.
شاید مطالبی که عرض می شود علمی به نظر آید ولی شاید همین کامل ترین دانش کنونی ما کمی بعد به نظر آیندگان نه تنها غلط و ابتدایی بیاید بلکه آنها مارا برای این ساده اندیشی ملامت نیز بکنند باید صبر کرد و دید.
کیهان ما:
علم ستاره شناسی کهن ترین علم تاریخ است ولی از سده هفتم میلادی (زمان زندگی گالیله) به صورت علمی درآمد. و تا سال 1932 انسان فقط به بررسی نور ستارگان می پرداخت پس از آن به کمک رادیو تلسکوپها به بررسی امواج کیهانی پرداخت .پس از سفر های فضایی توانست از ورای پنجره کثیف جوی عالم را بهتر بنگرد و در اوج خود در سال 1969 پای به ماه گذارد.تلسکوپ فضایی هابل که از سال 1990 به دور زمین می چرخد دید ما را از عالم دگرگون کرده است.
رصد خانه هایی نیز در اعماق زمین وجود دارند که در مورد ذرات ریزکیهانی مانند نوترینو ها تحقیق می کنند. عده ای روی شتاب دهنده ها کار می کنند و ذراتی را می سازند که به صورت عادی در جهان یافت نمی شوند.
ستارگان چراغ های آسمانی:
با چشم غیر مسلح می توانیم بیش از 2500 ستاره را تشخیص دهیم که با سرعتهایی باور نکردنی در حرکتند ولی فاصله زیاد و عمر کوتاه بشر کفاف درک آن را نمی دهد معدودی کوچک تر و بسیاری خیلی بزرگتر از خورشید هستند.
انرژی ستاره در دمای ده ها میلیون درجه ای آن از فیوژن(همجوشی هسته ای) هیدروژنی نشٲت می گیرد. هسته تشکیل شده از پیوستن چهار اتم هیدروژن هلیوم است که جرمی کمتر دارد این جرم طبق فرمول E=mc2 به انرژی عظیمی تبدیل می شود برای درک این عظمت بگذارید بگویم تبدیل تنها یک گرم ماده به انرژی منجر به فاجعه هیروشیما و ناکازاکی شد در حالی که خورشید کوچک ما در هر ثانیه چهار تن ماده را به طور کامل به انرژی تبدیل می کند.
علت آن که این حرارت مارا تبدیل به خاکستر نمی کند فاصله 150 میلیون کیلومتری آن از ما است.
مسافت در نجوم نه با کیلومتر بلکه با سال نوری که مسافتی است که نور با سرعت 300000 کیلومتر در ثانیه ظرف یک سال می پیماید یعنی
365×24×60×60×300000 که این عدد سرسام آور در نجوم فاصله ای اندک است بسیاری از آنچه با تلسکوپ های مان میبینیم میلیون ها سال نوری با ما فاصله دارند این درحالی است که سریع ترین سفینه ساخت بشر تنها به سرعت کمی بیش از 40000 کیلومتر در ساعت حرکت می کنند .
با این سرعت برای رسیدن به نزدیک ترین ستاره هم 70000 سال زمان نیاز است پس ما درابتدای راه خویش هستیم.
پایانی برای یک ستاره:
ستاره هم روزی می میرد مثلا خورشید 11 میلیارد سال توان زندگی دارد که اکنون 5 میلیارد سال آن را سپری کرده ولی پایان کار یک ستاره چگونه است؟
ستارگان از تراکم ابر های گازی ایجاد می شوند آنها در اثر گرانش دچار دوران می شوند و مرتب فشرده تر و چگال تر می شوند در نتیجه مرتب گرم تر هم می شوند روزی این دما به 100 میلیون درجه می رسد که دمایی مناسب برای فیوژن است و ستاره متولد می شود.
ولی زمانی هم می رسد که دیگر سوختی ندارد و مرگش فرا می رسد وقتی ستاره ای همسان خورشید به پایان کار خود می رسد تمام هیدروژنش را به هلیوم تبدیل کرده هسته اش فرو می پاشد و گرم تر می شود سپس هلیوم باقی مانده به کربن تبدیل می شود سپس مانند یک بادکنک بادمی کند مثلا خورشید چنان متورم می شود که عطارد، زهره و احتمالا زمین را می بلعد و خاکستر می کند و تا نزدیکی مدار مریخ هم پیش می رود. سپس سرد و کم نور شده و به کوتوله سفیدی تبدیل می شود که بسیار چگال است.
البته این اتفاق تنها برای ستارگانی می افتد که کمتر از 4/1 جرم خورشید را دارا می باشند کوتوله سفید تقریبا هم اندازه زمین است ولی حاوی تمام جرم خورشیدش می باشد به طوری که نیم سانتیمتر مکعب آن شاید تا ده تن وزن داشته باشد اما اگر ستاره بیش از 4/1 تا3 برابر خورشید جرم داشته باشد به صورت کره هایی 20 کیلومتری که تمام جرم خورشید خود را دارا هستند به صورتی که شاید همان یک سانتیمتر آن 100 میلیون تن وزن دارد این سازواره ها با سرعتی باور نکردنی به دور خود می چرخند و نوری قابل توجه از خود باز می تابانند و به صورت چشمک زن دیده می شوند به همین دلیل آن را تپ اختر هم می نامند ولی ستارگانی را که بیش از3 برابر خورشید جرم داشته با شند هرگز دیده نمی شوند اینان را سیاه چاله می نامند که جرم عظیم آنها آن چنان گرانشی ایجاد می کند که حتی نور نیز توان گریز از آن را ندارد و به طور کامل جذب آن می شود. هر آنچه جذب این قول ابر گرانشی شود به طور کامل نابود می شود در این زمان جسم بی چاره از خود پرتو هایی می تاباند که آوای مرگ ماده نامیده می شود.
دیگر اجزای کیهان:
یکی دیگر ازاجزای جهان خوشه های ستاره ای هستند که از اجتماع ستارگان پدید می آیند و معروف ترین آنها خوشه پروین است که از اجتماع حدود 200 ستاره تشکیل شده خوشه ها به دو صورت باز مانند خوشه پروین یا کروی می باشند که از تعداد بیشتری در حدود 100000 یا حتی بیشترستاره تشکیل می شوند.
در شبی که آسمان صاف باشد می توانیم به راحتی نوار نورانی راه شیری را تشخیص دهیم که از حدود 200 میلیارد ستاره تشکیل شده و ما بقی گاز و غبار است قطر آن حدود 120000 سال نوری است و قطر آن در مرکز 18000 و در لبه ها 3000 سال نوری می باشد . زمین بیچاره ما نیز در 30000 سال نوری از مرکزش به حال خود رها شده و به همراه تمام منظومه شمسی هر 240 میلیون سال به دور مرکز آن می چرخد. احتمالا گرانشی که این 200 میلیارد ستاره را در این راستا باقی نگاه می دارد از وجود یک سیاه چاله نشٲت می گیرد .
اختلاف جالبی که میان کهکشانها و منظومه شمسی وجود دارد این است که در منظومه شمسی سرعت چرخش سیاره به دور خورشید بستگی به فاصله آن از خورشیدش دارد (که هرچه دورتر آهسته تربه دور آن می چرخد) که این رابـ ـطه را می توان با معادله کپلر که ذکر معادله را در اینجا لازم نمی بینم به دست آورد مثلا زمین با سرعت متوسط 8/29 کیلومتر بر ثانیه و پلوتو که به صورت محسوسی دورتر است با سرعت 7/4 کیلومتر بر ساعت به دور خورشید می چرخد.اختر شناسان انتظار داشتند که در کهکشانها هم همین رابـ ـطه بر قرار باشد ولی با کمال تعجب مشاهده کردند که این گونه نیست و تمام شعاع کهکشانی هم زمان و با یک سرعت به دور مرکز می چرخند این معما را تنها این گونه می توان پاسخ گفت که جرم موجود بسیار بیشتر از آن است که دیده می شود این بود که فرضیه وجود ماده تاریک بیان شد که و جود آن فقط از طریق گرانشش می توان اثبات کرد این که ماده تاریک از چه تشکیل شده هنوز ناشناخته است ولی گمان می رود از یکی از ذرات بنیادی یا نوترینوها یا شاید هم از کوتوله های قهوه ای تشکیل شده با شد که ذکر تعاریف اینها به درازا می کشد و بسیار تکنیکی است که من از آن صرفه نظر می کنم.
کهکشانها و ساختار حبابی عالم:
تا سده حاضرفقط از کهکشان خودمان راه شیری آگاهی داشتیم ولی اکنون می دانیم تا آنجاکه تلسکوپ های ناقص ما می نگرند بیش از صدها میلیارد کهکشان وجود دارد که بسیاری بارها بزرگتر از کهکشان 200 میلیارد ستاره ای ما هستند.
کهکشانها اشکال گوناگونی دارند که می توانیم آنهارا به سه شکل کلی مارپیچی بیضوی و نا منظم طبقه بندی کنیم.
مرکز برخی کهکشانها بسیار پرتو افکن است می پنداریم که آنها در مرکز سیاهچاله ای دارند که مواد را میمکد و این پرتوها همان آوای مرگ ماده است که گفتیم. در اختر نماها که کهکشانهایی جوانند این سیاهچاله بسیار فعال است وموادی بیحد برای بلعیدن دارد و بسیار نورانی هستند.
زمین فسقلی ما نقطه ای در منظومه شمسی است که خود ذره ای کوچک از کهکشان راه شیری است هزاران کهکشان مانند راه شیری توده کهکشانی تشکیل می دهند این توده ها هم باهم تشکیل گروهی بسیار بزرگ را می دهند که ابر توده نام دارد که در عالم بسیار زیادند این ابرتوده ها ساختاری حبابی شکل می سازند که آن هم در نهایت دید بشر کنونی ساختاری اسفنجی برای عالم می سازند که ما از دیدن فرای آن عاجریم.
اگر از برخی استثنا ها چشم پوشی کنیم همه کهکشانها درحال دورشدن ازما هستند و هرچه هم دورتر باشند سریع تر می گریزند در حقیقت عالم ما در حال انبساط است و تمام جهان در حال دورشدن از هم است بدون آنکه هر تکه به طور فعال حرکتی داشته باشد.
براساس قانون هابل در انبساط رابـ ـطه فاصله دوبرابر= سرعت گریز دوبرابر برقرار است.
برای اندازه گیری سرعت حرکت اجسام در نجوم از اثردوپلری استفاده می شود این رابـ ـطه ای است که با طول موج نور اندازه گیری می شود در حقیقت جسم نزدیک شونده طول موجی کوتاه تر از جسم دور شونده دارد که بر سرعت حرکت
آنها منطبق است.این امربدانسان قابل اندازه گیری است که بیشتر نور دریافتی ما از عالم از فیوژن هیدروژنی است که در سکون طیفی (طول موجی) مشخص دارد.
پس اگر تمام عالم در حال انبساط است روزی فشرده و درهم منقبض بوده است که انشاا... در مقاله بعدی بدان می پردازم...

با آرزوی موفقیت برای همه جویندگان دانش
ک.ناصری

با کمک از مطالب مفید کتاب :
کیهان نوشته:دکتر اریک اوبلاکر

 

[_sheida_]

همه ی سیارک ها : بگویید سیب

عکاسی هم مانند دیگر علوم به یاری اخترشناسان می آید و بر سرعت کشف اجرام آسمانی می افزاید . ماکس ولف هموطن فریدریش گاوس در سال 1891 روشی را ابداع کرد که توانست با استفاده از عکاسی و تلسکوپ شمار بسیار زیادی از این سیارک ها را شناسایی کند . با این روش ابداعی (که توضیح آن در این مقال نمی گنجد) مشخص شد ، تعداد بسیار زیادی از این اجرام در محدوده ای قرار دارند که آن را کمربند سیارک ها نامیدند . این کمربند در فاصلهAU 1/3 تا AU 13/3 از خورشید قرار گرفته است .
محدوده این کمربند تقریباً به اندازه فاصله زمین از خورشید است .


از کجا آمده اند :
در منظومه شمسی میلیارها خرده سنگ در ابر اورت ، کمربند کویپر و کمربند سیارک ها وجود دارند . عقیده بر این است که سیارک ها تکه هایی از مواد کیهانی اند که در دوران شکل گیری منظومه شمسی هرگز به هم نپیوسته اند تا سیاره ای را شکل دهند . جاذبه گرانشی مشتری عامل تعیین کننده بوده است که از به هم پیوستن و ایجاد سیاره ای دیگر جلوگیری نموده است .
سیارک چیست ؟
سیارک به جرم آسمانی کوچکی که قطر آن KM 800 یا کمتر با ظاهری سیب زمینی شکل می باشد . مانند سیارک کروتن با قطری حدودKM 5 که از زمین دارای شکلی شبیه اسب است یا سیارک جونو که به شکل حرف S می باشد . به سیارک ها استروئید (Asteroid) می گویند به معنای شبه ستاره چون این اجرام از خود انرژی و نور ندارند و نور خورشید را بازتاب می دهند . این اجرام نتوانسته اند به تعادل هیدرواستاتیک برسند ، در اطراف آنها غبار وجود دارد اما چون بسیار کوچک هستند جو ندارند و در مداری به دور خورشید می گردند .
دوستداران تنوع ، حتی در مدار
سیارک ها فضایی به اندازهKM 12/1 در آسمان ، را که بسیار وسیع است را اشغال کرده اند و بیشتر آنها بر مدارهایی بین مدار مریخ و مدار مشتری واقع هستند ، اما مدار آن ها مناسب نسبت به مدار سیارات بسیار آشفته و بسیار متنوع است . مدار سیارکی مانند ایدالگو به مدار کیوان می رسد و سیارکی به نام هکتور اوج مداری ، فراتر از مدار مشتری دارد . مدارهای بعضی از آن ها بر دایره البروج منطبق است اما سیارکی مانند ایکاروس میل بزرگی را که برابر با 21درجه است با دایره البرج می سازد . مدار سیارک ها با متقاطع پیدا می کنند و حتی گاه به مدار سیارات بسیار نزدیک می شوند اما تا به حال دیده نشده است که سیارک ها با یکدیگر یا با دیگر سیارات برخوردی داشته باشند . حرکت آن ها در مدار مانند سیارات در خلاف جهت حرکت عقربه های ساعت می باشد .
نامگذاری :
معمولاً پس از آنکه مدار سیارکی مشخص می شود روی آن سیارک نامی می گذارند. اکثر اوقات کاشف سیارک آن نام را انتخاب می کند . اوایل نام های زنانه از اسطوره های یونان و روم را انتخاب می کردند و سپس نام هایی از نمایشنامه های معروف شکسپیر و واگنر ، اکثر اوقات نام مونث انتخاب شده است جز در مواردی که مدراهای نامتعارف دارند مانند ایکاروس (نگهبان دوزخ)
دید و بازدید :
سیارک ها از نظر نزدیک شدن به خورشید و زمین مورد توجه ما هستند . ایکاروس از هر جرم شناخته شده ی دیگری (27 میلیون کیلومتر بیش از عطارد) به خورشید نزدیک تر می شود و چندین سیارک هم کشف شده اند که از فاصله کمتر از 16 میلیون کیلومتری مدار زمین می گذرند که در سال 1973 سیارک هرمس از فاصله 800 هزار کیلومتری زمین عبور کرد . احتمالاً حدود 1000 سیارک با قطری بیشتر ازKM 600 از مدار سیاره ما عبور کرده اند . در سال 1999 در ماه ژانویه آذرگوی درخشانی به نواحی غربی کانادا برخورد کرد و با انرژی 2000 تن دینامیت منفجر شد . از مشهورترین برخوردهای سیارک ها با زمین که حدود 65 میلیون سال پیش موجب انقراض نسل دایناسورها گشت ، نام برد . اکنون ما در دوران دوستی سیارک ها و سیارات به سر می بریم ، ولی عبوری که سیارکKM 320 آپوفیس از فاصلهKM 30000 در تاریخ 2029 و 2036 از زمین خواهد داشت خطرناکترین دیدارهای این سیارک ها شناخته شده است این در حالی است فاکتور فاصله ماه از زمین KM360000 می باشد . البته خطر برخورد وجود ندارد ، اما وجود گرما و غبار پیش بینی می شود .
پس از دیدار سیارک ها از زمین اخترشناسان تصمیم به بازدید از دوستان قدیمی گرفتند و فضاپیمای گالیه که راهی مشتری بود از فاصلهKM 1600 سیارک گاسپارا در سال 1990 گذشت و از آن عکسبرداری کرد . این فضاپیما هم چنین از فاصلهKM 2400 سیارک آیدا هم گذر کرد و وجود قمری برای این سیارک را کشف نمود . حال می دانیم که سیارک آیدا243 ، قمر دارد و در آخر سفینه فضایی نی یر (NEAR)خارق العاده ترین دیدار را انجام داد ، این سفینه اولین دوستی بود که توانست بر سطح یک سیارک بنشیند نام آن سیارک اروس بود .

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

 

[_sheida_]

چرا چراغ قوه قرمز؟ اشیا کم نور در آسمان را چگونه ببینیم؟

​

چشم انسان يك اندام فوق العاده است كه داراي محدوديت هاي است زماني كه شما از جاي پر نور به جاي تاريكي مي رويد چشم شما چند لحظه اي را نياز دارد تا بتواند تنظيم شود وخود را با تاريكي تطبيق دهد. يا زماني كه شما در شب از يك اتاق پر نور به بيرون برويد براي چند لحظه شما هيچ چيز نمي توانيد ببينيد. چشم شما براي عادت كردن به محيط تاريك نيازمند زمان است تا خود را با محيط تطبيق دهد. اما چه اتفاقي براي چشمان شما مي افتد: اول: مردمك چشم در زماني كه در روشنايي هستيد تنگ بود و زماني كه به جاي تاريكي برويد مردك چشم شما بايد گشاد شود تا نور بيشتري از محيط جمع آوري كند. دوم: سلولهاي ميله اي چشم مقداري rhodops را مي سازد كه حساسيت به نور بيشتر شود. حال ميتوان گفت كه سلولهاي ميله اي چشم به نور قرمز كمتر حساس هستند تا نور آبي و سفيد به همين علت نور قرمز كمتر باعث ميشود كه مردمك چشم شما تنگ شود به همين علت ساده است كه منجمان در شب هاي رصدي زماني كه نيازي به نور دارند تا تلسكوپ يا نقشه هايشان را ببينند از نور قرمز استفاده مي كنند.



عكس بالا نماي از چشم انسان است كه تمامي سلول هاي مخروطي و استوانه اي و سه رنگ اصلي چشم براي ديدن رنگ ها را نشان داده است.
اما شما مي توانيد اشياء بزرگ و با نور مناسب را با خيره شدن به آن و تمركز بر روي آن ببينيد. اما اگر بخواهيد شي كم نوري را ببينيد شما هرچه خيره تر شويد و بيشتر توجه كنيد كمتر خواهيد ديد اما بر عكس اگر از تمركز دست برداريد يا با چپ چپ نگاه كردن نگاه كنيد موفق تر خواهيد بود.
اما دليل اين موضوع چيست؟
چشم چگونه كار مي كند؟
در چشم لايه هاي گيرنده اي وجود دارد كه به دو گونه تقسيم مي شود يكي مخروطي و ديگري استوانه اي در چشم هر انساني حدود 120 ميليون نورون استوا نه اي و 5 ميليون نورون مخروطي يافت مي شود. نورونهاي استوانه اي نسبت به نور حساسترند و در نور كم هم فعاليت مي كنند. آنها با تاريكي سازش يافته و به تدريج سبب مي شوند كه در محيط تاريك هم ببينيم به همين جهت در ديد شبانه نقش مهمي دارند. حساسيت نورونهاي مخروطي كم است. اين سلول ها فقط درروشنايي زياد تحريك مي شوند و اهميت آنها در تشخيص رنگ و جزئيات است. در نور كم مخروطي ها از كار مي افتند و كناره شبكيه براي تشخيص بهترخواهد بود. قطعه خارجي نورونهاي استوانه اي داراي ساختمان غشايي لايه لايه است و در آن ارغوان شبكيه يا ردوپسين قرار دارد. رودوپسين از يك بخش رنگين به نام رتين و يك بخش پروتئيني به نام اسپين ساخته شده استرسيدن نور به رودپسين باعث جدا شدن رتينين از اسپين مي شود. رودوپسين به كمك ويتامين A در سلولهاي استوانه اي ساخته مي شود. در تاريكي و نور كم ويتامينAبا واسطه ي آنزيمهاي موجود در نورونهاي استوانه اي به ريتين تبديل مي شود. كمبود اين ويتامين باعث شبكوري مي شود. البته مصرف زياد آن هم مشكلاتي را در بر دارد. منابع غنی از ویتامین A عبارتند از: کره، جگر، شیر، زرده تخم مرغ، ماهی، هویج ، کدو حلوایی، طالبی، زرد آلو ، کلم بروکلی ، گریپ فروت، اسفناج و سایر سبزیجات سبز تیره و برگی شکل. براي شب هاي رصدي خود را آماده كنيد از چراغ قوه قرمز استفاده كنيد و چشمانتان را قوي كنيد.
ترجمه:محمود زارعي، مسئول گروه کاهش آلودگی نوری انجمن ستاره شناسی اراک
منبع:كتاب زبان اصلي آموزش ساده نجوم

 

[_sheida_]

چرا چراغ قوه قرمز؟ اشیا کم نور در آسمان را چگونه ببینیم؟

​

چشم انسان يك اندام فوق العاده است كه داراي محدوديت هاي است زماني كه شما از جاي پر نور به جاي تاريكي مي رويد چشم شما چند لحظه اي را نياز دارد تا بتواند تنظيم شود وخود را با تاريكي تطبيق دهد. يا زماني كه شما در شب از يك اتاق پر نور به بيرون برويد براي چند لحظه شما هيچ چيز نمي توانيد ببينيد. چشم شما براي عادت كردن به محيط تاريك نيازمند زمان است تا خود را با محيط تطبيق دهد. اما چه اتفاقي براي چشمان شما مي افتد: اول: مردمك چشم در زماني كه در روشنايي هستيد تنگ بود و زماني كه به جاي تاريكي برويد مردك چشم شما بايد گشاد شود تا نور بيشتري از محيط جمع آوري كند. دوم: سلولهاي ميله اي چشم مقداري rhodops را مي سازد كه حساسيت به نور بيشتر شود. حال ميتوان گفت كه سلولهاي ميله اي چشم به نور قرمز كمتر حساس هستند تا نور آبي و سفيد به همين علت نور قرمز كمتر باعث ميشود كه مردمك چشم شما تنگ شود به همين علت ساده است كه منجمان در شب هاي رصدي زماني كه نيازي به نور دارند تا تلسكوپ يا نقشه هايشان را ببينند از نور قرمز استفاده مي كنند.



عكس بالا نماي از چشم انسان است كه تمامي سلول هاي مخروطي و استوانه اي و سه رنگ اصلي چشم براي ديدن رنگ ها را نشان داده است.
اما شما مي توانيد اشياء بزرگ و با نور مناسب را با خيره شدن به آن و تمركز بر روي آن ببينيد. اما اگر بخواهيد شي كم نوري را ببينيد شما هرچه خيره تر شويد و بيشتر توجه كنيد كمتر خواهيد ديد اما بر عكس اگر از تمركز دست برداريد يا با چپ چپ نگاه كردن نگاه كنيد موفق تر خواهيد بود.
اما دليل اين موضوع چيست؟
چشم چگونه كار مي كند؟
در چشم لايه هاي گيرنده اي وجود دارد كه به دو گونه تقسيم مي شود يكي مخروطي و ديگري استوانه اي در چشم هر انساني حدود 120 ميليون نورون استوا نه اي و 5 ميليون نورون مخروطي يافت مي شود. نورونهاي استوانه اي نسبت به نور حساسترند و در نور كم هم فعاليت مي كنند. آنها با تاريكي سازش يافته و به تدريج سبب مي شوند كه در محيط تاريك هم ببينيم به همين جهت در ديد شبانه نقش مهمي دارند. حساسيت نورونهاي مخروطي كم است. اين سلول ها فقط درروشنايي زياد تحريك مي شوند و اهميت آنها در تشخيص رنگ و جزئيات است. در نور كم مخروطي ها از كار مي افتند و كناره شبكيه براي تشخيص بهترخواهد بود. قطعه خارجي نورونهاي استوانه اي داراي ساختمان غشايي لايه لايه است و در آن ارغوان شبكيه يا ردوپسين قرار دارد. رودوپسين از يك بخش رنگين به نام رتين و يك بخش پروتئيني به نام اسپين ساخته شده استرسيدن نور به رودپسين باعث جدا شدن رتينين از اسپين مي شود. رودوپسين به كمك ويتامين A در سلولهاي استوانه اي ساخته مي شود. در تاريكي و نور كم ويتامينAبا واسطه ي آنزيمهاي موجود در نورونهاي استوانه اي به ريتين تبديل مي شود. كمبود اين ويتامين باعث شبكوري مي شود. البته مصرف زياد آن هم مشكلاتي را در بر دارد. منابع غنی از ویتامین A عبارتند از: کره، جگر، شیر، زرده تخم مرغ، ماهی، هویج ، کدو حلوایی، طالبی، زرد آلو ، کلم بروکلی ، گریپ فروت، اسفناج و سایر سبزیجات سبز تیره و برگی شکل. براي شب هاي رصدي خود را آماده كنيد از چراغ قوه قرمز استفاده كنيد و چشمانتان را قوي كنيد.
ترجمه:محمود زارعي، مسئول گروه کاهش آلودگی نوری انجمن ستاره شناسی اراک
منبع:كتاب زبان اصلي آموزش ساده نجوم

 

[_sheida_]

همه چیز درباره آپولو

" به نام خدا"
یکی از بزرگترین پروژه‌های فضایی آمریکا وپرهزینه ترین وهیجان انگیزترین برنامه ی فضایی تا به‌این زمان پروژه‌های آپولو است. این برنامه ی فضایی شامل تعداد زیادی پرواز فضایی سرنشین دار وبی سرنشین بود كه همگی در راستای سفر انسان به ماه انجام می‌پذیرفت. شروع این پروژه در سال 1961 با پیام جان ‌اف‌کندی اعلا م شد.
آپولو1
اولین ماموریت به نام «‌ای اس- 204» بود كه سپس «آپولو 1 »نام گرفت.« آپولو 1 »اولین پرواز فضایی سرنشین دار برنامه ی آپولو بود.فضانوردان این ماموریت ویرجیل گریشام، ادوارد وایت و راجرچافی بودند‌.

(سرنشینان آپولو1 :سه نفر از سمت چپ به راست)
متاسفانه این سه فضانورد نتوانستند ماموریت خود را با موفقیت پشت سر بگذارند زیرا یک ماه قبل از انجام این ماموریت در عملیاتی آزمایشی هر سه آنها زنده زنده سوختند و جان باختند .
مهندسان قصد داشتند در‌این عملیات به توان نامی‌تولید برق درون كابین دست یابند‌. ‌ این آزمایش در واقع آخرین آزمایش مهم برای فضاپیمای آپولو به حساب می‌آمد ودر صورت موفقیت، فضانوردان باید خود را برای یك پرواز فضایی در 21فوریه 1967 آماده می كردند.ساعت دقیقا 1 بعد از ظهر روز 27 ژانویه 1967 بود و ویرجیل گریشام، ادوارد وایت و راجرچافی درحالی كه لباسهای فضایی خود رابه طور كامل به تن كرده بودند، وارد واحد فرمان دهی ناو آپولو شدند و روی صندلی‌های خود مستقرگردیدند، ولی بوی بد وشدیدی شبیه بوی شیر گندیده ویا چیزی مانند بوی دوغ، تمام كابین را پر كرده است.گریشام به عنوان فرماندهی عملیات، درخواست می‌كند تا ازبین رفتن بو، ماموریت به تأخیر بیافتد. ساعت 14:42 گریشام به مركز فرماندهی اطلاع می‌دهد كه دیگر بویی را استشمام نمی‌كنند.3 دقیقه بعد دریچه كابین استقرار فضا نوردان كاملا بسته شده وهوای داخلی آن بااكسیـژن خالص جایگزین می‌شود‌.
‌در حین انجام عملیات، مشكلات دیگری نیز بروز میكند.برای مثال سرنشینان متوجه نقصی در اتصالات جریان اكسیژن به لباس خود میشوند.ولی عملیات همچنان ادامه پیدا میكند.در‌این بین ارتباط رادیویی بین مركز فرماندهی وفضانوردان مستقردرآپولو قطع می‌شود.البته‌این بخشی از شبیه سازی عملیات بود.طی یك ماموریت فضایی، زمان‌هایی وجود دارد كه ارتباط فضاپیما بامركز فرماندهی ماموریت برای یك دوره مشخص قطع می‌شود. ‌این قطعی ارتباط، ممكن است به خاطر قرار گرفتن فضاپیما درپشت یك جرم آسمانی ویا به علت چرخش آن به گرد زمین باشد، پس هرگاه فضاپیما هنگام چرخش به گرد زمین به پشت آن برود، ایستگاه‌های گیرنده ی زمینی، توانایی برقراری ارتباط رادیویی را با سفینه نخواهند داشت‌. ‌ به هر جهت عملیات تا ساعت 17:40 ادامه پیدا میكند.
ساعت 18:20 و دردقایق پایانی، تیم عملیات به بسیاری از اهداف خود می‌رسد، اما هنوز تا پایان كار 10 دقیقه زمان مانده است وطی‌این مدت می‌بایست ارتباط دوباره بین واحد فرماندهی آپولو ومركز كنترل زمین برقرارشود‌". ‌ ماآتش گرفتیم "عملیات به پایان می‌رسدوآخرین اطلاعات در ساعت 18:30:54 روی دستگاه ضبط داده ی فضاپیما ثبت می‌شود0 ده ثانیه ی بعد چافی باصدای بلندمی‌گوید: " هی000." ! به دنبال آن چند لحظه ی بعد گریشام فریاد می‌كشد: " آتش "! وچافی سپس به كنترل زمین گزارش می دهد كه " ما در كابین آتش میبینیم " ودرآخرادوارد وایت بااضطراب ونگرانی می‌گوید:" دركابین آتش سوزی شده !" مركز كنترل تنها متوجه یك آتش سوزی شد وعلت دقیق آن ویا اینكه شدت‌این آتش سوزی چه حد است را نمی‌دانست.برای رسیدن تیم نجات به سكوی پرتاب حدود 10 دقیقه زمان لازم بود، طی‌این ده دقیقه اتفاقات زیادی می‌توانست بیافتد.در مركز فرمان دهی صدای چافی به گوش می‌رسید كه با حالتی وحشت زده ودردآورمی‌گفت :" یك آتش سوزی بد، كمك ماآتش گرفتیم، زیرماآتش است، ما باید بیرون بیاییم." اما از تیم نجات كار زیادی در آن لحظه بر نمی‌آمد‌. ‌ ادواردوایت تلاش می‌كرد تا یكی از سه دریچه ی فضاپیما را برای خروج باز كند.اما باز نمی‌شد.تلاش‌ها بی نتیجه بود. درساعت 18:21 فشار داخلی كابین به دوبرابر فشار اتمسفر رسید.وضعیت به شدت بحرانی بود.تلاش‌ها برای باز كردن دریچه توسط سرنشینان به دلیل كیپ شدن آن‌ها شكست می‌خورد.چراكه ضریب انبساط سازه ی دریچه از بدنه اصلی بیش تربود ودر اثر گرمای ناشی از آتش سوزی‌ این دریچه‌ها كاملا كیپ شده بودند وهیچ راه فراری نبود.بالا خره تیم نجات خود رابه فضاپیما رساند.باز كردن دریچه برای آنها نیز مشكل بود.چون هیچ ابزاری از بیرون برای باز كردن آن وجود نداشت.اما سرانجام دریچه را باز كردند ولی صحنه‌ای كه اعضای تیم نجات پس از باز كردن دریچه با آن مواجه شدند، بسیار تكان دهنده بود، هر سه فضانورد به شدت سوخته بودند‌!‌ گریشام ووایت بیشترین سوختگی را داشتند ولباس‌های فضایی آن‌ها كاملا از بین رفته بود.
بیشترین آتش در طرف چپ، جایی كه گریشام حضور داشت، به وجود آمده بود. وایت كه در صندلی وسط كابین استقرار داشت، در زمان آتش سوزی تلاش می‌كرد تا دریچه خروجی كه بالای سرش بود را باز كند. چافی هم كه مسوول خاموش كردن سامانه‌های فضاپیما ونیز ارتباط با مركز كنترل بود، در صندلی سمت راست نشسته بود وشدت سوختگی اودست كمی‌از دو فضانورد دیگر نداشت‌. ‌همه بهت زده بودند، هیچكس انتظاراین حادثه را نداشت، آن هم در یك عملیات آزمایشی،نتیجه زحمات چند ماهه ی تیم عملیات وخود فضانوردان ازبین رفت..این ماموریت بسیار ناراحت کننده بود و بعد از آن مدتی پرونده ی برنامه های آپولو بسته شد .این اتفاق باعث شد که 6 ماموریت بعدی آپولو بدون سرنشین صورت گیرد تا مهندسین علاوه بر آزمایش سامانه‌های دیگر‌این فضاپیما، از بی خطر بودن آن در ماموریت‌های سرنشین دار اطمینان حاصل نمایند.‌ بعد از آن حادثه این ماموریت ها با موفقیت یکی پس از دیگری به پایان رسیدند و اطلاعات سودمند و ارزشمندی را گردآوری کردند و هم آمادگی سفر با سرنشین را فراهم ساختند.دیگر نوبت آن بود که آن حادثه ی تلخی که در آغاز کار اتفاق افتاده بود فراموش می شد و جرات دوباره ای برای انجام ماموریت های با سرنشین پیدا می شد .این بار کار باید با احتیاط بیشتری انجام می شد زیرا در صورت شکست ضربه های سختی به این ماموریت ها وارد می شد.
پروژه های 7 تا 17 سرنشین‌داربوده و هر کدام سه سرنشین داشتند. این سفینه‌ها دو قسمتي بودند. يك قسمت هنگام رسیدن به میدان حول ماه به همراه يك فضا نورد در مدار باقی مانده و قسمت دوم به همراه دو فضا نورد دیگر در سطح ماه فرود می‌آمدند. و آن دو نفری که پا به سطح ماه می گذاشتند باید به آزمایش هایی پرداخته و نمونه برداری کرده و بعد از گرفتن عکس مجددا به سفینه بر می گشتند و در نهایت هر سه فضانورد به زمین بر می گشتند .
آپولو7
نخستين ناو كيهان نورد سر نشين دار از اين گروه سفينه ها، آپولو 7 بود اين ناو و سه فضانورد آمريكايي "والتر شيرا" و "دان ايزل" و "والتر كانينگهام" 11 اكتبر 1968 به فضا پرتاب شدند.
آنها 163بار دور زدند و كليه ي تجهيزات و ادوات آپولو را آزمايش كردند آپولو7 سر انجام روز 22 اكتبر در اقيانوس اطلس فرود آمد .
آپولو8
سفينه آپولو 8 در 21دسامبر 1968 با سه سرنشين به نامهاي "فرانك بورمن"و "جيمز لاول" و "ويليام آندرس"به فضا پرتاب شد اين ناو براي نخستين بار در تاريخ كيهان نوردي توانست انسان را به مدار ماه ببرد و به بشر اين توانايي را بدهد كه نزذيك ترين همسايه ي زمين را از نزديك ببيند آپولو 8بعد از گردش به دور ماه به زمين بازگشت.
آپولو 9
در3مارس1969 به فضا پرتاب شد سه سرنشين اين ناو مه نشين و فرود آمدن در ماه را آزمايش كردند اين بررسي توسط "مك ديويت" و "اسكات" و "شوايكات" طي 10روز انجام شد.
آپولو10
سفينه آپولو 10 در 18مي 1969 با سه سرنشين به نامهاي "استافورد" و "يانگ " و "سرنان" به فضا پرتاب شد آنها به مدار ماه سفر و مراحل فرود را آزمايش كردند گر چه سفينه آپولو 10بر سطح ماه فرود نيامد ولي تا ارتفاع 15كيلو متري به ماه نزديك شد ومانند آپولو 9 تمامي مراحل عمليات را دقيقا اجرا كرداين سفينه پس ازپايان ماموريت روز26مارس دراقيانوس آرام فرود آمد. سرانجام به هیجان انگیزترین ماموریت آپولو می رسیم ماموریتی که اولین گام برای رویارویی با دنیای اطراف خود و قدم گذاشتن بر سطح دیگری جز زمین بود .حالا بعد از ماموریت های مختلفی که برای تحقق رویای دیرینه ی انسان انجام شده بود نوبت به آن رسیده که در یک ماموریت استثنایی انسان برای اولین بار بر ماه قدم بگذارد .
آپولو11

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

نیل آرمسترانگ و باز آلدرین توانستند در

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

به عنوان اولین انسان ها بر روی کرهٔ ماه فرود بیایند و در آن قدم بزنند. با این مأموریت، راه برای فتح کرهٔ ماه توسط سایر سفینه‌ها باز شد.
آپولو ۱۱ در ساعت ۱۳:۳۲:۰۰

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

از

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

واقع در

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

توسط

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

به فضا پرتاب شد. چهار روز بعد در ساعت ۲۰:۱۷:۴۰ سفینه بر روی ماه نشست. اما به محض آن‌که آپولو ۱۱ روی سطح ماه فرود آمد.
بامداد فردای آن ‌روز، یعنی

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

، در ساعت ۰۲:۵۶:۱۵، آرمسترانگ به‌عنوان فرماندهٔ تیم، اولین کسی بود که از سفینه پیاده شد و بلافاصله به ضبط تصاویر پیاده شدن خود - درواقع جای پایش - در ماه مشغول شد. او هنگام قدم گذاشتن بر سطح ماه گفت:

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

عده اي بر اين باور اشتباهند كه اين اين سفر يك صحنه سازي از سازمان فضايي ناسا بوده است و براي باور خود دلايل محكمي دارند مثلا اينكه چرا زمانيكه فضا نورد پرچم كشور خود را ماه فرو مي برد پرچم شروع به تكان خوردن كرد. يعني فرض مي كنند كه اين باد است ولي بادي در ماه وجود ندارد زيرا اصلا جوي ندارد و در خلا به سر مي برد پس چرا پرچم تكان مي خورد؟!در واقع چون در آنجا خلا بوده است و هيچ گونه اتلاف انرژي وجود ندارد بقاياي نيروي وارد شده از دست فضانورد به دسته پرچم به صورت حركت نوساني در پرچم ظاهر مي شود.!براي تمامي ابهاماتي نظير اين ناسا دلايل قانع كننده اي آورد و اين نشان دهنده آن است كه اين پرواز سفري واقعي بوده است.
آپولو12
دومین فرود انسان بر سطح

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

بود. این سفر

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

در سال

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

بوقوع پیوست آپولو-12 با سه سرنشين به نام‌‌هاي» كنراد«،» گوردون« و» بين« براي ماموريتي مشابه آپولو-11 راهي كره ماه شد. در جريان اين سفر، كنراد و بين با مه‌نشين بر سطح ماه فرود آمده و به انجام تحقيقات پرداختند. عمليات آنها در خارج از سفينه، طي دو مرحله و به مدت تقريبي 8 ساعت انجام شد. در جريان پرواز آپولو-12، كنراد و بين توانستند ضمن راهپيمايي بر سطح ماه دستگاه‌‌هاي علمي مختلفي را در آنجا نصب كنند و نمونه‌‌هايي از سفينه بدون سرنشين سرويور-3 كه حدود دو سال پيش در ماه فرود آمده بود را بردارند و به زمين برگردانند. سپس مه‌نوردان با 40 كيلوگرم از خاك و سنگ ماه سطح اين كره را ترك كردند.
آپولو-12، روز 24 نوامبر در اقيانوس آرام فرود آمد.
آپولو13
فكر مي كنم واقعا عدد 13 نحسي است .لا اقل در اين يك مورد كه بوده است.آپولو 13 يكي ازسفرهاي ناموفق ناسا به

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

بود. در هنگام سفر رفت، سفینه دچار حادثه گردید، و فضانوردان مجبور به بازگشت و فرود اضطراری شدند.
از این ماموریت، فیلمی با همین نام (با شرکت

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

)توسط

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

نیز ساخته گردید.
سفينه» آپولو-13« با سه سرنشين به نام‌‌هاي»جيمز لاول« ،» جان سوييگرت« و » فرد هيز«مركز فضايي كاناورال را به مقصد ماه ترك كرد. 55 ساعت و 50 دقيقه بعد از پرواز در فاصله 330 هزار كيلومتري زمين و در فاصله 91 هزار كيلومتري ماه (20 ساعت مانده تا ماه) انفجار مخزن اكسيژن خطري جدي براي سرنشينان به‌وجود آورد. با توجه به موقعيت ناو كيهاني باز‌گرداندن آن به فوريت غير ممكن بود. فضانوردان مجبور شدند ماه را دور زده و بعد به سوي زمين بازگردند، در حالي كه وضع اضطراري بر مركز هدايت پرواز حاكم بود و مرگ، جان فضانوردان را هر لحظه تهديد مي‌كرد، سرانجام سفينه آپولو-13 روز 17 آوريل در اقيانوس آرام فرود آمد و سرنشينان آن نجات يافتند.
آپولو14
سومین فرود انسان به سطح

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

بود. این سفر

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

در سال ۱۹۷۱ بوقوع پیوست ناسا «آپولو-14» را با سه سرنشين به نام‌‌هاي «آلن شپرد»، «استوارت اروسا» و «ادگار ميچل» به فضا فرستاد. شپرد و ميچل توسط مه‌نشين در ناحيه فرامائورو در ماه فرود آمده، طي دو راهپيمايي به مدت تقريبي 9 ساعت بر سطح اين كره به تحقيق پرداختند. آنها پس از اتمام ماموريت و برداشتن 44 كيلوگرم نمونه از خاك و سنگ، ماه را ترك كردند.
آپولو15
نهمین ماموریت سرنشین‌دار آپولوهای آمریکایی برای سفر به ماه بود و چهارمین سفینه‌ی فضایی بود که بر روی ماه فرود موفقیت‌آمیز داشت. مهم‌ترین هدف "برنامه‌ی سفر به ماه" آمریکا، روشن کردن چگونگی تشکیل این کره بود.
در سال‌های نخستین دهه‌ی 60 میلادی، سه تئوری در این زمینه وجود داشت. در این ماموریت برای اولین بار بشر توانست برای مدتی طولانی‌تر از ماموریت‌های گذشته بر روی ماه بماند و اطلاعات بیشتری از این سیاره به دست بیاورد. این فضاپیما سه سرنشین به نام‌های دیوید اسکات، جیمز آروین و آلفرد وردن داشت. دیوید اسکات و جیمز آروین سه روز بر روی ماه بودند و 5/18 ساعت را بیرون از فضاپیما گذراندند. این اولین بار نبود که سفینه‌ای در دریاها ماه فرود می‌آمد ولی در عوض این سفینه نزدیک دره‌ی Hadley در «دریای تباهی» فرود آمد. فضانوردان در این ماموریت از ماشین‌هایی برای جابه‌جایی در سطح ماه استفاده کردند که به آنها این امکان را می‌داد که تا مسافت‌های بیشتری را طی کنند. و نسبت به ماموریت‌های دیگر از سفینه‌ی مادر دورتر شوند. آنها توانستند با استفاده از این تجهیزات جدید در این ماموریت 8/76 کیلوگرم از سنگ‌های سطح ماه را برای بررسی و آزمایش‌های بیشتر جمع‌آوری کنند.
در همین زمان که اسکات و آروین بر روی سطح ماه مشغول تحقیق و بررسی بودند آلفرد وردن با استفاده از تجهیزاتی که با خود به همراه داشت در مدارگردی به دور ماه می‌چرخید و مشغول مطالعه‌ی جو ماه و سطح ماه بود.
آپولو16
اولین سفر انسان به ارتفاعات

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

بود. این سفر

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

در سال ۱۹۷۲ بوقوع پیوست وافراد زير فضانوردان آن بودند:
*جان یانگ
*کن متینگلی
*جان یانگ
آپولو 17
یازدهمین سفر از ماموریت های آپولو و ششمین و آخرین سفر انسان به

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

بود. پرتاب آپولو ۱۷، اولین پرتابی بود که در شب انجام می‌شد. آپولو ۱۷ در

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

از

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

در

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

به فضا پرتاب شد. برنامهٔ بعدی

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

برای سفر به ماه،

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

می‌باشد که برای سال ۲۰۱۹ یا ۲۰۲۰ برنامه ریزی شده است.
برنامهٔ بعدی

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

برای سفر به ماه،

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

می‌باشد که برای سال ۲۰۱۹ یا ۲۰۲۰ برنامه ریزی شده است.ین سفر

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

در سال

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

بوقوع پیوست، وافراد زير فضانوردان آن بودند:
*هریسون اشمیت
*رونالد اوانز
*یوجین سرنان
منابع ومآخذ:
Wikipedia.org

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

تهيه كنندگان: مريم لاله ، سمن قديمي

 

[_sheida_]

همه چیز درباره آپولو

" به نام خدا"
یکی از بزرگترین پروژه‌های فضایی آمریکا وپرهزینه ترین وهیجان انگیزترین برنامه ی فضایی تا به‌این زمان پروژه‌های آپولو است. این برنامه ی فضایی شامل تعداد زیادی پرواز فضایی سرنشین دار وبی سرنشین بود كه همگی در راستای سفر انسان به ماه انجام می‌پذیرفت. شروع این پروژه در سال 1961 با پیام جان ‌اف‌کندی اعلا م شد.
آپولو1
اولین ماموریت به نام «‌ای اس- 204» بود كه سپس «آپولو 1 »نام گرفت.« آپولو 1 »اولین پرواز فضایی سرنشین دار برنامه ی آپولو بود.فضانوردان این ماموریت ویرجیل گریشام، ادوارد وایت و راجرچافی بودند‌.

(سرنشینان آپولو1 :سه نفر از سمت چپ به راست)
متاسفانه این سه فضانورد نتوانستند ماموریت خود را با موفقیت پشت سر بگذارند زیرا یک ماه قبل از انجام این ماموریت در عملیاتی آزمایشی هر سه آنها زنده زنده سوختند و جان باختند .
مهندسان قصد داشتند در‌این عملیات به توان نامی‌تولید برق درون كابین دست یابند‌. ‌ این آزمایش در واقع آخرین آزمایش مهم برای فضاپیمای آپولو به حساب می‌آمد ودر صورت موفقیت، فضانوردان باید خود را برای یك پرواز فضایی در 21فوریه 1967 آماده می كردند.ساعت دقیقا 1 بعد از ظهر روز 27 ژانویه 1967 بود و ویرجیل گریشام، ادوارد وایت و راجرچافی درحالی كه لباسهای فضایی خود رابه طور كامل به تن كرده بودند، وارد واحد فرمان دهی ناو آپولو شدند و روی صندلی‌های خود مستقرگردیدند، ولی بوی بد وشدیدی شبیه بوی شیر گندیده ویا چیزی مانند بوی دوغ، تمام كابین را پر كرده است.گریشام به عنوان فرماندهی عملیات، درخواست می‌كند تا ازبین رفتن بو، ماموریت به تأخیر بیافتد. ساعت 14:42 گریشام به مركز فرماندهی اطلاع می‌دهد كه دیگر بویی را استشمام نمی‌كنند.3 دقیقه بعد دریچه كابین استقرار فضا نوردان كاملا بسته شده وهوای داخلی آن بااكسیـژن خالص جایگزین می‌شود‌.
‌در حین انجام عملیات، مشكلات دیگری نیز بروز میكند.برای مثال سرنشینان متوجه نقصی در اتصالات جریان اكسیژن به لباس خود میشوند.ولی عملیات همچنان ادامه پیدا میكند.در‌این بین ارتباط رادیویی بین مركز فرماندهی وفضانوردان مستقردرآپولو قطع می‌شود.البته‌این بخشی از شبیه سازی عملیات بود.طی یك ماموریت فضایی، زمان‌هایی وجود دارد كه ارتباط فضاپیما بامركز فرماندهی ماموریت برای یك دوره مشخص قطع می‌شود. ‌این قطعی ارتباط، ممكن است به خاطر قرار گرفتن فضاپیما درپشت یك جرم آسمانی ویا به علت چرخش آن به گرد زمین باشد، پس هرگاه فضاپیما هنگام چرخش به گرد زمین به پشت آن برود، ایستگاه‌های گیرنده ی زمینی، توانایی برقراری ارتباط رادیویی را با سفینه نخواهند داشت‌. ‌ به هر جهت عملیات تا ساعت 17:40 ادامه پیدا میكند.
ساعت 18:20 و دردقایق پایانی، تیم عملیات به بسیاری از اهداف خود می‌رسد، اما هنوز تا پایان كار 10 دقیقه زمان مانده است وطی‌این مدت می‌بایست ارتباط دوباره بین واحد فرماندهی آپولو ومركز كنترل زمین برقرارشود‌". ‌ ماآتش گرفتیم "عملیات به پایان می‌رسدوآخرین اطلاعات در ساعت 18:30:54 روی دستگاه ضبط داده ی فضاپیما ثبت می‌شود0 ده ثانیه ی بعد چافی باصدای بلندمی‌گوید: " هی000." ! به دنبال آن چند لحظه ی بعد گریشام فریاد می‌كشد: " آتش "! وچافی سپس به كنترل زمین گزارش می دهد كه " ما در كابین آتش میبینیم " ودرآخرادوارد وایت بااضطراب ونگرانی می‌گوید:" دركابین آتش سوزی شده !" مركز كنترل تنها متوجه یك آتش سوزی شد وعلت دقیق آن ویا اینكه شدت‌این آتش سوزی چه حد است را نمی‌دانست.برای رسیدن تیم نجات به سكوی پرتاب حدود 10 دقیقه زمان لازم بود، طی‌این ده دقیقه اتفاقات زیادی می‌توانست بیافتد.در مركز فرمان دهی صدای چافی به گوش می‌رسید كه با حالتی وحشت زده ودردآورمی‌گفت :" یك آتش سوزی بد، كمك ماآتش گرفتیم، زیرماآتش است، ما باید بیرون بیاییم." اما از تیم نجات كار زیادی در آن لحظه بر نمی‌آمد‌. ‌ ادواردوایت تلاش می‌كرد تا یكی از سه دریچه ی فضاپیما را برای خروج باز كند.اما باز نمی‌شد.تلاش‌ها بی نتیجه بود. درساعت 18:21 فشار داخلی كابین به دوبرابر فشار اتمسفر رسید.وضعیت به شدت بحرانی بود.تلاش‌ها برای باز كردن دریچه توسط سرنشینان به دلیل كیپ شدن آن‌ها شكست می‌خورد.چراكه ضریب انبساط سازه ی دریچه از بدنه اصلی بیش تربود ودر اثر گرمای ناشی از آتش سوزی‌ این دریچه‌ها كاملا كیپ شده بودند وهیچ راه فراری نبود.بالا خره تیم نجات خود رابه فضاپیما رساند.باز كردن دریچه برای آنها نیز مشكل بود.چون هیچ ابزاری از بیرون برای باز كردن آن وجود نداشت.اما سرانجام دریچه را باز كردند ولی صحنه‌ای كه اعضای تیم نجات پس از باز كردن دریچه با آن مواجه شدند، بسیار تكان دهنده بود، هر سه فضانورد به شدت سوخته بودند‌!‌ گریشام ووایت بیشترین سوختگی را داشتند ولباس‌های فضایی آن‌ها كاملا از بین رفته بود.
بیشترین آتش در طرف چپ، جایی كه گریشام حضور داشت، به وجود آمده بود. وایت كه در صندلی وسط كابین استقرار داشت، در زمان آتش سوزی تلاش می‌كرد تا دریچه خروجی كه بالای سرش بود را باز كند. چافی هم كه مسوول خاموش كردن سامانه‌های فضاپیما ونیز ارتباط با مركز كنترل بود، در صندلی سمت راست نشسته بود وشدت سوختگی اودست كمی‌از دو فضانورد دیگر نداشت‌. ‌همه بهت زده بودند، هیچكس انتظاراین حادثه را نداشت، آن هم در یك عملیات آزمایشی،نتیجه زحمات چند ماهه ی تیم عملیات وخود فضانوردان ازبین رفت..این ماموریت بسیار ناراحت کننده بود و بعد از آن مدتی پرونده ی برنامه های آپولو بسته شد .این اتفاق باعث شد که 6 ماموریت بعدی آپولو بدون سرنشین صورت گیرد تا مهندسین علاوه بر آزمایش سامانه‌های دیگر‌این فضاپیما، از بی خطر بودن آن در ماموریت‌های سرنشین دار اطمینان حاصل نمایند.‌ بعد از آن حادثه این ماموریت ها با موفقیت یکی پس از دیگری به پایان رسیدند و اطلاعات سودمند و ارزشمندی را گردآوری کردند و هم آمادگی سفر با سرنشین را فراهم ساختند.دیگر نوبت آن بود که آن حادثه ی تلخی که در آغاز کار اتفاق افتاده بود فراموش می شد و جرات دوباره ای برای انجام ماموریت های با سرنشین پیدا می شد .این بار کار باید با احتیاط بیشتری انجام می شد زیرا در صورت شکست ضربه های سختی به این ماموریت ها وارد می شد.
پروژه های 7 تا 17 سرنشین‌داربوده و هر کدام سه سرنشین داشتند. این سفینه‌ها دو قسمتي بودند. يك قسمت هنگام رسیدن به میدان حول ماه به همراه يك فضا نورد در مدار باقی مانده و قسمت دوم به همراه دو فضا نورد دیگر در سطح ماه فرود می‌آمدند. و آن دو نفری که پا به سطح ماه می گذاشتند باید به آزمایش هایی پرداخته و نمونه برداری کرده و بعد از گرفتن عکس مجددا به سفینه بر می گشتند و در نهایت هر سه فضانورد به زمین بر می گشتند .
آپولو7
نخستين ناو كيهان نورد سر نشين دار از اين گروه سفينه ها، آپولو 7 بود اين ناو و سه فضانورد آمريكايي "والتر شيرا" و "دان ايزل" و "والتر كانينگهام" 11 اكتبر 1968 به فضا پرتاب شدند.
آنها 163بار دور زدند و كليه ي تجهيزات و ادوات آپولو را آزمايش كردند آپولو7 سر انجام روز 22 اكتبر در اقيانوس اطلس فرود آمد .
آپولو8
سفينه آپولو 8 در 21دسامبر 1968 با سه سرنشين به نامهاي "فرانك بورمن"و "جيمز لاول" و "ويليام آندرس"به فضا پرتاب شد اين ناو براي نخستين بار در تاريخ كيهان نوردي توانست انسان را به مدار ماه ببرد و به بشر اين توانايي را بدهد كه نزذيك ترين همسايه ي زمين را از نزديك ببيند آپولو 8بعد از گردش به دور ماه به زمين بازگشت.
آپولو 9
در3مارس1969 به فضا پرتاب شد سه سرنشين اين ناو مه نشين و فرود آمدن در ماه را آزمايش كردند اين بررسي توسط "مك ديويت" و "اسكات" و "شوايكات" طي 10روز انجام شد.
آپولو10
سفينه آپولو 10 در 18مي 1969 با سه سرنشين به نامهاي "استافورد" و "يانگ " و "سرنان" به فضا پرتاب شد آنها به مدار ماه سفر و مراحل فرود را آزمايش كردند گر چه سفينه آپولو 10بر سطح ماه فرود نيامد ولي تا ارتفاع 15كيلو متري به ماه نزديك شد ومانند آپولو 9 تمامي مراحل عمليات را دقيقا اجرا كرداين سفينه پس ازپايان ماموريت روز26مارس دراقيانوس آرام فرود آمد. سرانجام به هیجان انگیزترین ماموریت آپولو می رسیم ماموریتی که اولین گام برای رویارویی با دنیای اطراف خود و قدم گذاشتن بر سطح دیگری جز زمین بود .حالا بعد از ماموریت های مختلفی که برای تحقق رویای دیرینه ی انسان انجام شده بود نوبت به آن رسیده که در یک ماموریت استثنایی انسان برای اولین بار بر ماه قدم بگذارد .
آپولو11

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

نیل آرمسترانگ و باز آلدرین توانستند در

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

به عنوان اولین انسان ها بر روی کرهٔ ماه فرود بیایند و در آن قدم بزنند. با این مأموریت، راه برای فتح کرهٔ ماه توسط سایر سفینه‌ها باز شد.
آپولو ۱۱ در ساعت ۱۳:۳۲:۰۰

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

از

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

واقع در

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

توسط

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

به فضا پرتاب شد. چهار روز بعد در ساعت ۲۰:۱۷:۴۰ سفینه بر روی ماه نشست. اما به محض آن‌که آپولو ۱۱ روی سطح ماه فرود آمد.
بامداد فردای آن ‌روز، یعنی

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

، در ساعت ۰۲:۵۶:۱۵، آرمسترانگ به‌عنوان فرماندهٔ تیم، اولین کسی بود که از سفینه پیاده شد و بلافاصله به ضبط تصاویر پیاده شدن خود - درواقع جای پایش - در ماه مشغول شد. او هنگام قدم گذاشتن بر سطح ماه گفت:

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

عده اي بر اين باور اشتباهند كه اين اين سفر يك صحنه سازي از سازمان فضايي ناسا بوده است و براي باور خود دلايل محكمي دارند مثلا اينكه چرا زمانيكه فضا نورد پرچم كشور خود را ماه فرو مي برد پرچم شروع به تكان خوردن كرد. يعني فرض مي كنند كه اين باد است ولي بادي در ماه وجود ندارد زيرا اصلا جوي ندارد و در خلا به سر مي برد پس چرا پرچم تكان مي خورد؟!در واقع چون در آنجا خلا بوده است و هيچ گونه اتلاف انرژي وجود ندارد بقاياي نيروي وارد شده از دست فضانورد به دسته پرچم به صورت حركت نوساني در پرچم ظاهر مي شود.!براي تمامي ابهاماتي نظير اين ناسا دلايل قانع كننده اي آورد و اين نشان دهنده آن است كه اين پرواز سفري واقعي بوده است.
آپولو12
دومین فرود انسان بر سطح

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

بود. این سفر

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

در سال

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

بوقوع پیوست آپولو-12 با سه سرنشين به نام‌‌هاي» كنراد«،» گوردون« و» بين« براي ماموريتي مشابه آپولو-11 راهي كره ماه شد. در جريان اين سفر، كنراد و بين با مه‌نشين بر سطح ماه فرود آمده و به انجام تحقيقات پرداختند. عمليات آنها در خارج از سفينه، طي دو مرحله و به مدت تقريبي 8 ساعت انجام شد. در جريان پرواز آپولو-12، كنراد و بين توانستند ضمن راهپيمايي بر سطح ماه دستگاه‌‌هاي علمي مختلفي را در آنجا نصب كنند و نمونه‌‌هايي از سفينه بدون سرنشين سرويور-3 كه حدود دو سال پيش در ماه فرود آمده بود را بردارند و به زمين برگردانند. سپس مه‌نوردان با 40 كيلوگرم از خاك و سنگ ماه سطح اين كره را ترك كردند.
آپولو-12، روز 24 نوامبر در اقيانوس آرام فرود آمد.
آپولو13
فكر مي كنم واقعا عدد 13 نحسي است .لا اقل در اين يك مورد كه بوده است.آپولو 13 يكي ازسفرهاي ناموفق ناسا به

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

بود. در هنگام سفر رفت، سفینه دچار حادثه گردید، و فضانوردان مجبور به بازگشت و فرود اضطراری شدند.
از این ماموریت، فیلمی با همین نام (با شرکت

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

)توسط

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

نیز ساخته گردید.
سفينه» آپولو-13« با سه سرنشين به نام‌‌هاي»جيمز لاول« ،» جان سوييگرت« و » فرد هيز«مركز فضايي كاناورال را به مقصد ماه ترك كرد. 55 ساعت و 50 دقيقه بعد از پرواز در فاصله 330 هزار كيلومتري زمين و در فاصله 91 هزار كيلومتري ماه (20 ساعت مانده تا ماه) انفجار مخزن اكسيژن خطري جدي براي سرنشينان به‌وجود آورد. با توجه به موقعيت ناو كيهاني باز‌گرداندن آن به فوريت غير ممكن بود. فضانوردان مجبور شدند ماه را دور زده و بعد به سوي زمين بازگردند، در حالي كه وضع اضطراري بر مركز هدايت پرواز حاكم بود و مرگ، جان فضانوردان را هر لحظه تهديد مي‌كرد، سرانجام سفينه آپولو-13 روز 17 آوريل در اقيانوس آرام فرود آمد و سرنشينان آن نجات يافتند.
آپولو14
سومین فرود انسان به سطح

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

بود. این سفر

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

در سال ۱۹۷۱ بوقوع پیوست ناسا «آپولو-14» را با سه سرنشين به نام‌‌هاي «آلن شپرد»، «استوارت اروسا» و «ادگار ميچل» به فضا فرستاد. شپرد و ميچل توسط مه‌نشين در ناحيه فرامائورو در ماه فرود آمده، طي دو راهپيمايي به مدت تقريبي 9 ساعت بر سطح اين كره به تحقيق پرداختند. آنها پس از اتمام ماموريت و برداشتن 44 كيلوگرم نمونه از خاك و سنگ، ماه را ترك كردند.
آپولو15
نهمین ماموریت سرنشین‌دار آپولوهای آمریکایی برای سفر به ماه بود و چهارمین سفینه‌ی فضایی بود که بر روی ماه فرود موفقیت‌آمیز داشت. مهم‌ترین هدف "برنامه‌ی سفر به ماه" آمریکا، روشن کردن چگونگی تشکیل این کره بود.
در سال‌های نخستین دهه‌ی 60 میلادی، سه تئوری در این زمینه وجود داشت. در این ماموریت برای اولین بار بشر توانست برای مدتی طولانی‌تر از ماموریت‌های گذشته بر روی ماه بماند و اطلاعات بیشتری از این سیاره به دست بیاورد. این فضاپیما سه سرنشین به نام‌های دیوید اسکات، جیمز آروین و آلفرد وردن داشت. دیوید اسکات و جیمز آروین سه روز بر روی ماه بودند و 5/18 ساعت را بیرون از فضاپیما گذراندند. این اولین بار نبود که سفینه‌ای در دریاها ماه فرود می‌آمد ولی در عوض این سفینه نزدیک دره‌ی Hadley در «دریای تباهی» فرود آمد. فضانوردان در این ماموریت از ماشین‌هایی برای جابه‌جایی در سطح ماه استفاده کردند که به آنها این امکان را می‌داد که تا مسافت‌های بیشتری را طی کنند. و نسبت به ماموریت‌های دیگر از سفینه‌ی مادر دورتر شوند. آنها توانستند با استفاده از این تجهیزات جدید در این ماموریت 8/76 کیلوگرم از سنگ‌های سطح ماه را برای بررسی و آزمایش‌های بیشتر جمع‌آوری کنند.
در همین زمان که اسکات و آروین بر روی سطح ماه مشغول تحقیق و بررسی بودند آلفرد وردن با استفاده از تجهیزاتی که با خود به همراه داشت در مدارگردی به دور ماه می‌چرخید و مشغول مطالعه‌ی جو ماه و سطح ماه بود.
آپولو16
اولین سفر انسان به ارتفاعات

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

بود. این سفر

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

در سال ۱۹۷۲ بوقوع پیوست وافراد زير فضانوردان آن بودند:
*جان یانگ
*کن متینگلی
*جان یانگ
آپولو 17
یازدهمین سفر از ماموریت های آپولو و ششمین و آخرین سفر انسان به

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

بود. پرتاب آپولو ۱۷، اولین پرتابی بود که در شب انجام می‌شد. آپولو ۱۷ در

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

از

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

در

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

به فضا پرتاب شد. برنامهٔ بعدی

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

برای سفر به ماه،

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

می‌باشد که برای سال ۲۰۱۹ یا ۲۰۲۰ برنامه ریزی شده است.
برنامهٔ بعدی

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

برای سفر به ماه،

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

می‌باشد که برای سال ۲۰۱۹ یا ۲۰۲۰ برنامه ریزی شده است.ین سفر

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

در سال

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

بوقوع پیوست، وافراد زير فضانوردان آن بودند:
*هریسون اشمیت
*رونالد اوانز
*یوجین سرنان
منابع ومآخذ:
Wikipedia.org

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

تهيه كنندگان: مريم لاله ، سمن قديمي

 

[_sheida_]

همه چیز درباره آپولو

" به نام خدا"
یکی از بزرگترین پروژه‌های فضایی آمریکا وپرهزینه ترین وهیجان انگیزترین برنامه ی فضایی تا به‌این زمان پروژه‌های آپولو است. این برنامه ی فضایی شامل تعداد زیادی پرواز فضایی سرنشین دار وبی سرنشین بود كه همگی در راستای سفر انسان به ماه انجام می‌پذیرفت. شروع این پروژه در سال 1961 با پیام جان ‌اف‌کندی اعلا م شد.
آپولو1
اولین ماموریت به نام «‌ای اس- 204» بود كه سپس «آپولو 1 »نام گرفت.« آپولو 1 »اولین پرواز فضایی سرنشین دار برنامه ی آپولو بود.فضانوردان این ماموریت ویرجیل گریشام، ادوارد وایت و راجرچافی بودند‌.

(سرنشینان آپولو1 :سه نفر از سمت چپ به راست)
متاسفانه این سه فضانورد نتوانستند ماموریت خود را با موفقیت پشت سر بگذارند زیرا یک ماه قبل از انجام این ماموریت در عملیاتی آزمایشی هر سه آنها زنده زنده سوختند و جان باختند .
مهندسان قصد داشتند در‌این عملیات به توان نامی‌تولید برق درون كابین دست یابند‌. ‌ این آزمایش در واقع آخرین آزمایش مهم برای فضاپیمای آپولو به حساب می‌آمد ودر صورت موفقیت، فضانوردان باید خود را برای یك پرواز فضایی در 21فوریه 1967 آماده می كردند.ساعت دقیقا 1 بعد از ظهر روز 27 ژانویه 1967 بود و ویرجیل گریشام، ادوارد وایت و راجرچافی درحالی كه لباسهای فضایی خود رابه طور كامل به تن كرده بودند، وارد واحد فرمان دهی ناو آپولو شدند و روی صندلی‌های خود مستقرگردیدند، ولی بوی بد وشدیدی شبیه بوی شیر گندیده ویا چیزی مانند بوی دوغ، تمام كابین را پر كرده است.گریشام به عنوان فرماندهی عملیات، درخواست می‌كند تا ازبین رفتن بو، ماموریت به تأخیر بیافتد. ساعت 14:42 گریشام به مركز فرماندهی اطلاع می‌دهد كه دیگر بویی را استشمام نمی‌كنند.3 دقیقه بعد دریچه كابین استقرار فضا نوردان كاملا بسته شده وهوای داخلی آن بااكسیـژن خالص جایگزین می‌شود‌.
‌در حین انجام عملیات، مشكلات دیگری نیز بروز میكند.برای مثال سرنشینان متوجه نقصی در اتصالات جریان اكسیژن به لباس خود میشوند.ولی عملیات همچنان ادامه پیدا میكند.در‌این بین ارتباط رادیویی بین مركز فرماندهی وفضانوردان مستقردرآپولو قطع می‌شود.البته‌این بخشی از شبیه سازی عملیات بود.طی یك ماموریت فضایی، زمان‌هایی وجود دارد كه ارتباط فضاپیما بامركز فرماندهی ماموریت برای یك دوره مشخص قطع می‌شود. ‌این قطعی ارتباط، ممكن است به خاطر قرار گرفتن فضاپیما درپشت یك جرم آسمانی ویا به علت چرخش آن به گرد زمین باشد، پس هرگاه فضاپیما هنگام چرخش به گرد زمین به پشت آن برود، ایستگاه‌های گیرنده ی زمینی، توانایی برقراری ارتباط رادیویی را با سفینه نخواهند داشت‌. ‌ به هر جهت عملیات تا ساعت 17:40 ادامه پیدا میكند.
ساعت 18:20 و دردقایق پایانی، تیم عملیات به بسیاری از اهداف خود می‌رسد، اما هنوز تا پایان كار 10 دقیقه زمان مانده است وطی‌این مدت می‌بایست ارتباط دوباره بین واحد فرماندهی آپولو ومركز كنترل زمین برقرارشود‌". ‌ ماآتش گرفتیم "عملیات به پایان می‌رسدوآخرین اطلاعات در ساعت 18:30:54 روی دستگاه ضبط داده ی فضاپیما ثبت می‌شود0 ده ثانیه ی بعد چافی باصدای بلندمی‌گوید: " هی000." ! به دنبال آن چند لحظه ی بعد گریشام فریاد می‌كشد: " آتش "! وچافی سپس به كنترل زمین گزارش می دهد كه " ما در كابین آتش میبینیم " ودرآخرادوارد وایت بااضطراب ونگرانی می‌گوید:" دركابین آتش سوزی شده !" مركز كنترل تنها متوجه یك آتش سوزی شد وعلت دقیق آن ویا اینكه شدت‌این آتش سوزی چه حد است را نمی‌دانست.برای رسیدن تیم نجات به سكوی پرتاب حدود 10 دقیقه زمان لازم بود، طی‌این ده دقیقه اتفاقات زیادی می‌توانست بیافتد.در مركز فرمان دهی صدای چافی به گوش می‌رسید كه با حالتی وحشت زده ودردآورمی‌گفت :" یك آتش سوزی بد، كمك ماآتش گرفتیم، زیرماآتش است، ما باید بیرون بیاییم." اما از تیم نجات كار زیادی در آن لحظه بر نمی‌آمد‌. ‌ ادواردوایت تلاش می‌كرد تا یكی از سه دریچه ی فضاپیما را برای خروج باز كند.اما باز نمی‌شد.تلاش‌ها بی نتیجه بود. درساعت 18:21 فشار داخلی كابین به دوبرابر فشار اتمسفر رسید.وضعیت به شدت بحرانی بود.تلاش‌ها برای باز كردن دریچه توسط سرنشینان به دلیل كیپ شدن آن‌ها شكست می‌خورد.چراكه ضریب انبساط سازه ی دریچه از بدنه اصلی بیش تربود ودر اثر گرمای ناشی از آتش سوزی‌ این دریچه‌ها كاملا كیپ شده بودند وهیچ راه فراری نبود.بالا خره تیم نجات خود رابه فضاپیما رساند.باز كردن دریچه برای آنها نیز مشكل بود.چون هیچ ابزاری از بیرون برای باز كردن آن وجود نداشت.اما سرانجام دریچه را باز كردند ولی صحنه‌ای كه اعضای تیم نجات پس از باز كردن دریچه با آن مواجه شدند، بسیار تكان دهنده بود، هر سه فضانورد به شدت سوخته بودند‌!‌ گریشام ووایت بیشترین سوختگی را داشتند ولباس‌های فضایی آن‌ها كاملا از بین رفته بود.
بیشترین آتش در طرف چپ، جایی كه گریشام حضور داشت، به وجود آمده بود. وایت كه در صندلی وسط كابین استقرار داشت، در زمان آتش سوزی تلاش می‌كرد تا دریچه خروجی كه بالای سرش بود را باز كند. چافی هم كه مسوول خاموش كردن سامانه‌های فضاپیما ونیز ارتباط با مركز كنترل بود، در صندلی سمت راست نشسته بود وشدت سوختگی اودست كمی‌از دو فضانورد دیگر نداشت‌. ‌همه بهت زده بودند، هیچكس انتظاراین حادثه را نداشت، آن هم در یك عملیات آزمایشی،نتیجه زحمات چند ماهه ی تیم عملیات وخود فضانوردان ازبین رفت..این ماموریت بسیار ناراحت کننده بود و بعد از آن مدتی پرونده ی برنامه های آپولو بسته شد .این اتفاق باعث شد که 6 ماموریت بعدی آپولو بدون سرنشین صورت گیرد تا مهندسین علاوه بر آزمایش سامانه‌های دیگر‌این فضاپیما، از بی خطر بودن آن در ماموریت‌های سرنشین دار اطمینان حاصل نمایند.‌ بعد از آن حادثه این ماموریت ها با موفقیت یکی پس از دیگری به پایان رسیدند و اطلاعات سودمند و ارزشمندی را گردآوری کردند و هم آمادگی سفر با سرنشین را فراهم ساختند.دیگر نوبت آن بود که آن حادثه ی تلخی که در آغاز کار اتفاق افتاده بود فراموش می شد و جرات دوباره ای برای انجام ماموریت های با سرنشین پیدا می شد .این بار کار باید با احتیاط بیشتری انجام می شد زیرا در صورت شکست ضربه های سختی به این ماموریت ها وارد می شد.
پروژه های 7 تا 17 سرنشین‌داربوده و هر کدام سه سرنشین داشتند. این سفینه‌ها دو قسمتي بودند. يك قسمت هنگام رسیدن به میدان حول ماه به همراه يك فضا نورد در مدار باقی مانده و قسمت دوم به همراه دو فضا نورد دیگر در سطح ماه فرود می‌آمدند. و آن دو نفری که پا به سطح ماه می گذاشتند باید به آزمایش هایی پرداخته و نمونه برداری کرده و بعد از گرفتن عکس مجددا به سفینه بر می گشتند و در نهایت هر سه فضانورد به زمین بر می گشتند .
آپولو7
نخستين ناو كيهان نورد سر نشين دار از اين گروه سفينه ها، آپولو 7 بود اين ناو و سه فضانورد آمريكايي "والتر شيرا" و "دان ايزل" و "والتر كانينگهام" 11 اكتبر 1968 به فضا پرتاب شدند.
آنها 163بار دور زدند و كليه ي تجهيزات و ادوات آپولو را آزمايش كردند آپولو7 سر انجام روز 22 اكتبر در اقيانوس اطلس فرود آمد .
آپولو8
سفينه آپولو 8 در 21دسامبر 1968 با سه سرنشين به نامهاي "فرانك بورمن"و "جيمز لاول" و "ويليام آندرس"به فضا پرتاب شد اين ناو براي نخستين بار در تاريخ كيهان نوردي توانست انسان را به مدار ماه ببرد و به بشر اين توانايي را بدهد كه نزذيك ترين همسايه ي زمين را از نزديك ببيند آپولو 8بعد از گردش به دور ماه به زمين بازگشت.
آپولو 9
در3مارس1969 به فضا پرتاب شد سه سرنشين اين ناو مه نشين و فرود آمدن در ماه را آزمايش كردند اين بررسي توسط "مك ديويت" و "اسكات" و "شوايكات" طي 10روز انجام شد.
آپولو10
سفينه آپولو 10 در 18مي 1969 با سه سرنشين به نامهاي "استافورد" و "يانگ " و "سرنان" به فضا پرتاب شد آنها به مدار ماه سفر و مراحل فرود را آزمايش كردند گر چه سفينه آپولو 10بر سطح ماه فرود نيامد ولي تا ارتفاع 15كيلو متري به ماه نزديك شد ومانند آپولو 9 تمامي مراحل عمليات را دقيقا اجرا كرداين سفينه پس ازپايان ماموريت روز26مارس دراقيانوس آرام فرود آمد. سرانجام به هیجان انگیزترین ماموریت آپولو می رسیم ماموریتی که اولین گام برای رویارویی با دنیای اطراف خود و قدم گذاشتن بر سطح دیگری جز زمین بود .حالا بعد از ماموریت های مختلفی که برای تحقق رویای دیرینه ی انسان انجام شده بود نوبت به آن رسیده که در یک ماموریت استثنایی انسان برای اولین بار بر ماه قدم بگذارد .
آپولو11

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

نیل آرمسترانگ و باز آلدرین توانستند در

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

به عنوان اولین انسان ها بر روی کرهٔ ماه فرود بیایند و در آن قدم بزنند. با این مأموریت، راه برای فتح کرهٔ ماه توسط سایر سفینه‌ها باز شد.
آپولو ۱۱ در ساعت ۱۳:۳۲:۰۰

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

از

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

واقع در

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

توسط

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

به فضا پرتاب شد. چهار روز بعد در ساعت ۲۰:۱۷:۴۰ سفینه بر روی ماه نشست. اما به محض آن‌که آپولو ۱۱ روی سطح ماه فرود آمد.
بامداد فردای آن ‌روز، یعنی

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

، در ساعت ۰۲:۵۶:۱۵، آرمسترانگ به‌عنوان فرماندهٔ تیم، اولین کسی بود که از سفینه پیاده شد و بلافاصله به ضبط تصاویر پیاده شدن خود - درواقع جای پایش - در ماه مشغول شد. او هنگام قدم گذاشتن بر سطح ماه گفت:

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

عده اي بر اين باور اشتباهند كه اين اين سفر يك صحنه سازي از سازمان فضايي ناسا بوده است و براي باور خود دلايل محكمي دارند مثلا اينكه چرا زمانيكه فضا نورد پرچم كشور خود را ماه فرو مي برد پرچم شروع به تكان خوردن كرد. يعني فرض مي كنند كه اين باد است ولي بادي در ماه وجود ندارد زيرا اصلا جوي ندارد و در خلا به سر مي برد پس چرا پرچم تكان مي خورد؟!در واقع چون در آنجا خلا بوده است و هيچ گونه اتلاف انرژي وجود ندارد بقاياي نيروي وارد شده از دست فضانورد به دسته پرچم به صورت حركت نوساني در پرچم ظاهر مي شود.!براي تمامي ابهاماتي نظير اين ناسا دلايل قانع كننده اي آورد و اين نشان دهنده آن است كه اين پرواز سفري واقعي بوده است.
آپولو12
دومین فرود انسان بر سطح

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

بود. این سفر

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

در سال

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

بوقوع پیوست آپولو-12 با سه سرنشين به نام‌‌هاي» كنراد«،» گوردون« و» بين« براي ماموريتي مشابه آپولو-11 راهي كره ماه شد. در جريان اين سفر، كنراد و بين با مه‌نشين بر سطح ماه فرود آمده و به انجام تحقيقات پرداختند. عمليات آنها در خارج از سفينه، طي دو مرحله و به مدت تقريبي 8 ساعت انجام شد. در جريان پرواز آپولو-12، كنراد و بين توانستند ضمن راهپيمايي بر سطح ماه دستگاه‌‌هاي علمي مختلفي را در آنجا نصب كنند و نمونه‌‌هايي از سفينه بدون سرنشين سرويور-3 كه حدود دو سال پيش در ماه فرود آمده بود را بردارند و به زمين برگردانند. سپس مه‌نوردان با 40 كيلوگرم از خاك و سنگ ماه سطح اين كره را ترك كردند.
آپولو-12، روز 24 نوامبر در اقيانوس آرام فرود آمد.
آپولو13
فكر مي كنم واقعا عدد 13 نحسي است .لا اقل در اين يك مورد كه بوده است.آپولو 13 يكي ازسفرهاي ناموفق ناسا به

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

بود. در هنگام سفر رفت، سفینه دچار حادثه گردید، و فضانوردان مجبور به بازگشت و فرود اضطراری شدند.
از این ماموریت، فیلمی با همین نام (با شرکت

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

)توسط

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

نیز ساخته گردید.
سفينه» آپولو-13« با سه سرنشين به نام‌‌هاي»جيمز لاول« ،» جان سوييگرت« و » فرد هيز«مركز فضايي كاناورال را به مقصد ماه ترك كرد. 55 ساعت و 50 دقيقه بعد از پرواز در فاصله 330 هزار كيلومتري زمين و در فاصله 91 هزار كيلومتري ماه (20 ساعت مانده تا ماه) انفجار مخزن اكسيژن خطري جدي براي سرنشينان به‌وجود آورد. با توجه به موقعيت ناو كيهاني باز‌گرداندن آن به فوريت غير ممكن بود. فضانوردان مجبور شدند ماه را دور زده و بعد به سوي زمين بازگردند، در حالي كه وضع اضطراري بر مركز هدايت پرواز حاكم بود و مرگ، جان فضانوردان را هر لحظه تهديد مي‌كرد، سرانجام سفينه آپولو-13 روز 17 آوريل در اقيانوس آرام فرود آمد و سرنشينان آن نجات يافتند.
آپولو14
سومین فرود انسان به سطح

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

بود. این سفر

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

در سال ۱۹۷۱ بوقوع پیوست ناسا «آپولو-14» را با سه سرنشين به نام‌‌هاي «آلن شپرد»، «استوارت اروسا» و «ادگار ميچل» به فضا فرستاد. شپرد و ميچل توسط مه‌نشين در ناحيه فرامائورو در ماه فرود آمده، طي دو راهپيمايي به مدت تقريبي 9 ساعت بر سطح اين كره به تحقيق پرداختند. آنها پس از اتمام ماموريت و برداشتن 44 كيلوگرم نمونه از خاك و سنگ، ماه را ترك كردند.
آپولو15
نهمین ماموریت سرنشین‌دار آپولوهای آمریکایی برای سفر به ماه بود و چهارمین سفینه‌ی فضایی بود که بر روی ماه فرود موفقیت‌آمیز داشت. مهم‌ترین هدف "برنامه‌ی سفر به ماه" آمریکا، روشن کردن چگونگی تشکیل این کره بود.
در سال‌های نخستین دهه‌ی 60 میلادی، سه تئوری در این زمینه وجود داشت. در این ماموریت برای اولین بار بشر توانست برای مدتی طولانی‌تر از ماموریت‌های گذشته بر روی ماه بماند و اطلاعات بیشتری از این سیاره به دست بیاورد. این فضاپیما سه سرنشین به نام‌های دیوید اسکات، جیمز آروین و آلفرد وردن داشت. دیوید اسکات و جیمز آروین سه روز بر روی ماه بودند و 5/18 ساعت را بیرون از فضاپیما گذراندند. این اولین بار نبود که سفینه‌ای در دریاها ماه فرود می‌آمد ولی در عوض این سفینه نزدیک دره‌ی Hadley در «دریای تباهی» فرود آمد. فضانوردان در این ماموریت از ماشین‌هایی برای جابه‌جایی در سطح ماه استفاده کردند که به آنها این امکان را می‌داد که تا مسافت‌های بیشتری را طی کنند. و نسبت به ماموریت‌های دیگر از سفینه‌ی مادر دورتر شوند. آنها توانستند با استفاده از این تجهیزات جدید در این ماموریت 8/76 کیلوگرم از سنگ‌های سطح ماه را برای بررسی و آزمایش‌های بیشتر جمع‌آوری کنند.
در همین زمان که اسکات و آروین بر روی سطح ماه مشغول تحقیق و بررسی بودند آلفرد وردن با استفاده از تجهیزاتی که با خود به همراه داشت در مدارگردی به دور ماه می‌چرخید و مشغول مطالعه‌ی جو ماه و سطح ماه بود.
آپولو16
اولین سفر انسان به ارتفاعات

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

بود. این سفر

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

در سال ۱۹۷۲ بوقوع پیوست وافراد زير فضانوردان آن بودند:
*جان یانگ
*کن متینگلی
*جان یانگ
آپولو 17
یازدهمین سفر از ماموریت های آپولو و ششمین و آخرین سفر انسان به

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

بود. پرتاب آپولو ۱۷، اولین پرتابی بود که در شب انجام می‌شد. آپولو ۱۷ در

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

از

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

در

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

به فضا پرتاب شد. برنامهٔ بعدی

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

برای سفر به ماه،

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

می‌باشد که برای سال ۲۰۱۹ یا ۲۰۲۰ برنامه ریزی شده است.
برنامهٔ بعدی

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

برای سفر به ماه،

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

می‌باشد که برای سال ۲۰۱۹ یا ۲۰۲۰ برنامه ریزی شده است.ین سفر

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

در سال

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

بوقوع پیوست، وافراد زير فضانوردان آن بودند:
*هریسون اشمیت
*رونالد اوانز
*یوجین سرنان
منابع ومآخذ:
Wikipedia.org

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

تهيه كنندگان: مريم لاله ، سمن قديمي

 

[_sheida_]

آیا نابینایان می توانند ستاره شناس شوند؟!
آیا شما در مورد چگونگی پیدایش جهان ، شکل گیری خورشید و زمین ، چگونگی آغاز حیات در کره خاکی و یا مکانی در گوشه ای از عالم که مانند دنیای زمینی ما باشد چیزی می دانید؟
در طول تاریخ ، انسانها پرسش هایی از این دست را مطرح کرده اند تا بلکه جایگاه ما در پهنه ی گیتی را درک کنند.
برخی به مذهب رجوع می کنند تا پاسخ خود را بیابند.دانش ستاره شناسی به این پرسش ها از دیدگاه علمی پاسخ می دهد.ممکن است شما هنگامیکه در مورد گستردگی فضا یا احتمال اینکه روزی انسانها قادر به ارتباط با تمدنهای هوشمند در کهکشان ما باشند تأمل می کنید ، بسیار شگفت زده شوید.من به عنوان یک اخترشناس که علاقه ی وافری به آموزش دارد می دانم که بسیاری از دانش آموزان از مقطع دبستان تا دانشگاه توسط ستاره شناسی بسیار شگفت زده شده اند.برخی از آنها ممکن است نجوم را به عنوان یک شغل برگزینند .اما برای بسیاری این علم دریچه ای به سوی دیگر عرصه های دانش و فن آوری است.
من نابینا نیستم و یا در بینایی مشکلی ندارم ، همچنین هیچ یک از اعضای خانواده ی من اینگونه نیستند.اما به شدت احساس می کنم پرسش هایی که در ستاره شناسی مطرح می شوند برای همه افراد مهم هستند و فرقی نمی کند که آنها نابینا باشند یا از نعمت بینایی برخوردار باشند.همه ما می خواهیم بدانیم که چه کسی هستیم ، جایگاهمان در این جهان چیست و به سوی کجا رهسپاریم.گذشته از این ، جهان از آن همه انسانهاست!در این مقاله قصد دارم برخی از دیدگاه های خود را در مورد سر و کار داشتن با دانش آموزان نابینا یا کسانی که دچار اختلالات بینایی هستند و در عین حال نجوم می آموزند با شما قسمت کنم.
دکتر برنارد بک وینچاتز(نویسنده مقاله) به دانش آموزان نابینا ستاره شناسی می آموزد
هنگامی که فعالیت خود را در "لمس کیهان" * آغاز کردم، به زودی دریافتم که دیدگاه های نادرستی در مورد نجوم وجود دارد و یکی از آنها این است که بسیاری از مردم معتقدند نجوم یک علم بصری است. تصور آنها از یک ستاره شناس کسی است که که از درون تلسکوپ به آسمان می نگرد و از آنچه مشاهده می کند یادداشت بر می دارد.این ممکن است روشی باشد که گالیله ، 400 سال پیش ، از آن برای مشاهدات خود استفاده می کرد.اما ستاره شناسی نوین بسیار متفاوت است.توان دوربین های دیجیتالی برای مشاهده ، بسیار بالاتر از چشمان ماست( حتی فیلم های عکاسی) و مدتهاست که از آنها به عنوان آشکارسازهای نور جمع آوری شده توسط تلسکوپها استفاده می شود.این دوربین ها بسیار حساس تر از چشمان ما هستند و این امکان را ایجاد می کند تا به دقت ، کوچکترین تفاوت در درخشندگی،موقعیت و شکل ظاهری اجرام را اندازه گیری کنیم .همچنین با استفاده از چنین ابزارهای پیشرفته ای می توان با نوردهی طولانی مدت ، اجرامی که میلیاردها بار کم نور تر از آنچه چشمان ما می توانند ببینند را آشکارسازی کرد.هنگامیکه دوربین های دیجیتالی نور ناشی از اجرام آسمانی را به صورت الکترونیکی ثبت کردند ، این نور به یک رایانه منتقل می شود و با استفاده از نرم افزارهای ویژه مراحلی را طی می کند.اخترشناسان از چشمان خود برای خواندن ارقام ، کلمات و برخی اوقات نمودارهایی که بر صفحه نمایشگر رایانه نمایان می شوند استفاده می کنند اما چشمان آنها هیچ گاه به عنوان یک ابزار علمی برای انجام اندازه گیری ها تلقی نمی شود.هیچ چیز وجود ندارد که یک فرد نابینا نتواند انجام دهد.


اهله ماه

دیدگاه نادرست دیگر بیان می کند که اخترشناسان بایستی به قلّه ی کوه ها در نقاط دور دست سفر کنند تا بتوانند به مشاهده و رصد آسمان بپردازند.بسیاری از تلسکوپ ها را می توان از طریق اینترنت هدایت کرد.برای مثال ، من زصدهای خود را که برای تکمیل پایان نامه ام نیاز بود با تلسکوپی در رصدخانه ی آپاچی پوینت در نیو مکزیکو انجام دادم و هرگز به آنجا سفر نکردم.در عوض ، روند انجام کار را از دفتر کار خود در دانشگاه واشینگتن در ستل و از طریق اینترنت برای تلسکوپ ارسال کردم.یک متخصص فنی آنلاین نیز آنجا بود تا در صورت ایجاد اشکال در نحوه عملکرد تلسکوپ مرا راهنمایی کند.هنگامی که صبح زود و پس از پایان رصد با دوچرخه خود در خیابانهای بارانی راهی خانه بودم احساس کردم که تجربه سفر به کویر و شب های رویایی پر ستاره آن را از دست داده ام.اما عقیده ی من این است که شما می توانید منجم شوید حتی اگر سفر کردن به این نقاط دور دست و یا هدایت یک تلسکوپ بزرگ برای شما دشوار باشد .
مثال دیگر ، تلسکوپهای خودکار در فضا هستند.بسیاری از مشاهدات با چنین تلسکوپهایی انجام می شوند تا از مزاحمت هایی که جو زمین ایجاد می کند به دور باشند.برای مثال من از مشاهدات تلسکوپ فضایی هابل استفاده می کنم که در ارتفاع 600 کیلومتری بر فراز زمین ، سیاره ما را دور می زند.هابل توسط گروهی از اخترشناسان ، مهندسان و متخصصان فنی در موسسه علمی تلسکوپ فضایی هدایت می شود.اخترشناسان از سراسر جهان طرح های پیشنهادی خود را به این گروه می فرستند تا برای آنها مشاهدات رصدی را هدایت کنند ، سپس داده ها به منظور تحلیل و تفسیر علمی برای اخترشناسان فرستاده می شود.
شاید با شنیدن اینکه هم اکنون مهم ترین و دشوارترین بخش کار اخترشناسان پاسخ به سوالهای جالب نیست بلکه پرسیدن آنهاست شگفت زده شوید! اما لازمه ی دست یابی به چنین پرسش هایی آن است که آنها به طور مداوم مقالات مختلف را مطالعه کنند تا اطلاعات به روزتری در مورد آنچه سایر دانشمندان در سراسر دنیا انجام می دهند دریافت کنند . هنگامیکه یک پرسش جالب را مطرح کردند بایستی به جمع آوری و تحلیل داده هایی که به منظور پاسخگویی به پرسش به آنها نیاز دارند بپردازند.سرانجام ، آنها نتایج خود را با تحقیقات دیگران مقایسه و در مطبوعات نجومی مقالات خود را منتشر می کنند تا سایر همکارانشان در سراسر جهان نیز از یافته های آنان مطلع شوند .برخی اوقات آنها قادر به پاسخگویی به پرسش های خود هستند اما در اکثر موارد تنها یک قطعه دیگر به این پازل اضافه می کنند.اخترشناسان باید ریاضیات و مهارتهای رایانه ای خوبی داشته باشند اما هیچ چیز در کار یک اخترشناس وجود ندارد که یک فرد نابینا را از دنبال کردن این عرصه بازدارد.
ستاره شناسی نوین به خودی خود به ما در مورد ماهیت نابینایی نکاتی را می آموزد.از آنجایی که همه اجرام در فضا از دیدگان انسانها بسیار دور هستند ، ما باید هر آنچه را که می خواهیم بدانیم از نوری که آنها به ما می فرستند استخراج کنیم.نور از امواج کوچک میدانهای الکتریکی و مغناطیسی تشکیل شده است.طول این امواج بسته به رنگشان تغییر می کند.برای مثال نور قرمز دارای طول موج بیشتری نسبت به رنگ آبی است.نور سفید ترکیبی از امواج ، با طول موجهای متفاوت است.شما میتوانید این پدیده را در رنگین کمان مشاهده کنید.
اما نور مریی تنها بخشی کوچک از آنچه طیف الکترومغناطیسی نامیده می شود می باشد.امواج رادیویی ، ریزموج ها ،نور فروسرخ ، نور فرابنفش ، پرتوهای ایکس و گاما برای چشمان ما نامریی هستند زیرا طول موج های آنها بسیار بلند و یا بسیار کوتاه هستند. آتش نشانها از نور فروسرخ برای مشاهده دود ناشی از سوختن ساختمانها و یافتن کسانی که در دام افتاده اند استفاده می کنند.جراحان از پرتو ایکس برای مشاهده داخل بدن بیماران و اختر شناسان از کلیه فسمت های طیف الکترومغناطیسی برای مطالعه کیهان بهره می گیرند.اما آیا آنها دید پرتو ایکس یا فروسرخی دارند؟مسلما اینگونه نیست اما این موضوع هیچگاه اخترشناسان را از ساخت ابزارهایی که قادر به آشکارسازی امواج نامریی که چشمان ما قادر به مشاهده آنها نیستند باز نمی دارد.اگر کمی در اینباره تأمل کنید در می یابید که تفاوت میان یک فرد بینا و یک فرد نا بینا بسیار جزیی است.درست است که مشاهده نور مریی چه در علم و چه در زندگی روزمره مفید است اما درسی که نجوم به ما می دهد این است که اگر شما با چشمانتان نمی توانید نور مریی را ببینید، به دنبال روش های دیگری برای مشاهده آن باشید.برای مثال با استفاده از فن آوری یا چشمان افراد دیگر! بنابراین نابینایی به هیچ وجه نباید مانع دنبال کردن علایق و رویا های این افراد شود .

یکی از کارکنان ناسا که مشکل بینایی دارد اما با این حال در حرفه خود بی نظیر بوده و قادر به کنترل هواپیما و به پرواز در آوردن آن نیز می باشد!
پی نوشت:
* کتاب بریل ناسا در مورد نجوم که تصاویر تلسکوپ فضایی هابل را در دسترس افراد نابینا یا کسانی که مشکل بصری دارند قرار میدهد.
مترجم: فائزه چقاجردی
منبع: مجله دانشمند-552

دانلود رمان و کتاب های جدید

 

[_sheida_]

نانو ماهواره های روسیه
صبا اکبری
اولین نانو ماهواره ی روسیه در سال 2005 به مدار پرتاب شد. موسسه ی علمی تحقیقاتی ساخت ابزارهای فضایی روسیه سازنده ی این ماهواره بود. وزن این ماهواره پنچ کیلوگرم می باشد.
چنین ابزارهایی در این کشور، از پتانسیل تجاری مناسبی برخوردار هستند و می توانند با ابزارهای بزرگ دیگر به رقابت بپردازند. نمایندگان موسسه ی علمی تحقیقاتی ساخت ابزارهای فضایی مسکو در کنفرانس فناوری های کوچک در علوم هوایی و اکتشافات فضایی ، اعلام کردند، برنامه ای برای ساخت نانو ماهواره ها در این موسسه تهیه و حتی چند مدل از آن ها ساخته شد.

اولین نانوماهواره ی ساخت روسیه ТНС-0 در سال 2005 به مدار فرستاده شد و سلیژان شاریپف که آن زمان در ایستگاه فضایی بین المللی بود، این ماهواره را به آسانی با دست خود در فضا رها کرد.
امکانات نانو ماهواره های امروزی در مقایسه با نمونه های اولیه خود افزایش یافته است. در خارج از روسیه، نانوماهواره ها چشم اندازهای تجاری به خود گرفته اند.

نانو ماهواره

ماهواره ی THC-0 دارای شکل استوانه ای بود که در آن یک دستگاه رادیویی که از باتری لیتیمی معمولی تغذیه می کرد قرارداشت به همین دلیل این ماهواره تنها 2.5 سال درمدار فعالیت کرد. ماموریت این ماهواره بررسی کار سامانه ی نمایشگر موقعیت اضطراری (EPRIB) سیستم فضایی Cospas Sarsat بود.
هم اکنون نسل دوم این ماهواره که با باتری های خورشیدی کارخواهد کرد، آماده می باشد و چنین ویژگی سبب محبوبیت تجاری آن می شود. هر نانو ماهواره کارهای مشخصی را انجام می دهد.
یک دسته از نانو ماهواره ها فناوری کنترل دستگاه ها را از طریق شبکه های مخابراتی مورد پردازش قرار خواهند داد. دسته ای دیگر بارمفید بخش فضایی سیستم بین المللی AIS را( به همراه آژانس فضایی اروپا) آزمایش خواهند کرد. بخش دیگری از این ماهواره ها با موسسه ی تحقیقاتی فیزیک هسته ای دانشگاه دولتی مسکو و مرکز پیش بینی وضعیت ژئوفیزیک آکادمی علوم روسیه به انجام تحقیقات در زمینه ی ایونسفر خواهند پرداخت. مجموعه ی دیگری از آن ها به آزمایش با میکروموتورها می پردازند که این امر به نانو ماهواره ها قابلیت مانور خواهد داد.
همچنین پروژه ای آموزشی در زمینه ساخت نانو ماهواره GRE Sat در جریان است که موسسه ی ریاضیات کاربردی آکادمی علوم روسیه و مرکز فنون فضایی کاربردی و میکروگرانش دانشگاه برمن آلمان در آن همکاری می کنند. آزمایش دستگاه های نسل جدید نیمه ی دوم سال 2010 آغاز خواهند شد.


نانو ماهواره ی نسل دوم THC-0 که در موسسه ی علمی تحقیقاتی ساخت قطعات فضایی روسیه طراحی شده و در سال 2010 آزمایش می شود. این ماهواره برای سیستم فضایی Cospas Sarsat خواهد بود. وزن آن 4.65 کیلوگرم است.

قابلیت های نانو ماهواره ها در کنفرانس فناوری های میکرو در صنایع هواپیمایی و اکتشافات فضایی که 17-16 سپتامبر 2009 در مسکو برگزارشد، مطرح گردید.
به گفته ی رامانف معاون سرپرست کل موسسه ی علمی تحقیقاتی ساخت قطعات فضایی، نانو ماهواره ها مفهوم فضاپیما ها و اقتصاد فعالیت های فضایی را تغییر می دهند. به گفته ی وی، برای اولین بار در اکتشافات فضایی دستگاهی تولید شد که ارزان و برای بسیاری قابل دسترس می باشد.
رامانف تاکید کرد، ماهواره های کوچک به گرایش اصلی توسعه ی شاخه ی مانیتورینگ زمین و در آینده ی نزدیک سنجش از راه دور تبدیل خواهند شد. او گفت: ما برنامه ی فناوری نانوماهواره ها را به آژانس فدرال فضایی معرفی کردیم و امیدواریم که این پروژه مورد پشتیبانی آن ها قرارگیرد. سخنرانی های ما در زمینه ی THC در کنفرانس های بین حرفه ای محبوبیت پیدا کرده اند و این امر سبب می شود که ما با خوشبینی به آینده نگاه کنیم.
بنابر گفته های ویشنیاکف همکاراصلی علمی، ساخت تجاری و پرتاب نانوماهواره ها می تواند مبلغی در حدود 200 هزار یورو شود. وی افزود، تفاوت مهم این دسته از ماهواره ها با ماهواره های دیگر، وزن کم، سادگی ، زمان کم ساخت آن ها و همچنین قابلیت کنترل آن ها ازطریق سیستم های ارتباطات ماهواره مانند Globalstar می باشد. کنترل نانو ماهواره ها از طریق کانال های ارتباطات ماهواره با به کارگیری از مودم های Onboard امکان پذیر می باشد.

دانلود رمان و کتاب های جدید

 

[_sheida_]

در صفر مطلق چه اتفاقی می افتد
بهنوش خرم‌روز
حتما درباره صفر مطلق شنیده‌اید، تقریبا 273 درجه سانتی‌گراد زیر صفر. آیا می‌دانید در این دمای خاص چه اتفاقاتی می‌افتد؟ چرا دست‌یابی به این دما هیچ وقت در عمل امکان‌پذیر نبوده است؟ و چه نقاط یا اجرامی در زمین،‌ یا حتی دنیا وجود دارند که به این دما نزدیکند؟

در واقع به نظر می‌رسد که هنوز هم ما جواب این سوال‌ها را کامل نمی‌دانیم، زیرا اتفاقاتی که در این دما می‌افتند، هم‌چنان شگفت‌انگیز و غافل‌گیرکننده است. برای نمونه،‌ هفته پیش دانشمندان اعلام کرده‌اند که مولکول‌های گاز بسیار سرد شده ‌می‌توانند تا صد بار بیشتر از مولکول‌های گاز در دمای اتاق، واکنش شیمیایی داشته باشند.

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

در آزمایش‌هایی که در دمای نزدیک به دمای اتاق صورت می‌گیرند،‌ واکنش‌های شیمیایی با کاهش دما کندتر می‌شوند. اما اخیرا دانشمندان متوجه شده‌اند که در دمای نزدیک به صفر مطلق (15/273- سانتی‌گراد یا صفر درجه کلوین) تبادل اتم‌ها کماکان انجام می‌گیرد و این امر، باعث ایجاد اتصالات شیمیایی جدید در این فراید می‌شود. به نظر می‌رسد این فرایند مدیون تاثیرات خارق‌العاده کوانتومی است که قابلیت‌های مولکول‌ها را در دمای پایین افزایش می‌دهد.

به گفته دبورا جین از دانشگاه کلرادو‌ که مقاله‌ای در مورد این یافته جدید منتشر کرده،‌ شاید خیلی منطقی به نظر برسد که انتظار نداشته باشیم در صفر مطلق اثری از واکنش‌های شیمیایی باشد، اما در واقع این طور نیست و در این دما واکنش‌های فراوانی صورت می‌گیرد.

اما چرا دست یافتن به دمای صفر مطلق غیرممکن است؟
از نظر عملی، این کار نیاز به این دارد که گرمای گاز را بگیرید؛‌ اما هر چه دما را پایین بیاورید،‌ گرمای بیشتری را باید از گاز بگیرید. در واقع برای رسیدن به صفر مطلق باید این کار را تا بی‌نهایت ادامه داد. در زبان کوانتوم، باید به سراغ اصل عدم قطعیت هایزنبرگ برویم که می‌گوید هر چه دقیق‌تر در مورد سرعت یک ذره بدانیم،‌ کم‌تر در مورد موقعیت آن خواهیم دانست و برعکس. بنابراین اگر می‌دانید که اتم‌هایتان در آزمایش‌تان وجود دارند،‌ باید تاحدی نسبت به سرعت حرکت آن‌ها و این که بالای صفر مطلق هستند یا نه، نامطمئن باشید،‌ مگر این که وسعت آزمایش شما به اندازه کل هستی باشد!

فکر می‌کنید سردترین جای منظومه شمسی ما کجاست؟
سردترین جایی که تا به حال در منظومه شمسی ما پیدا شده، روی کره ماه است. سال گذشته، ماهواره اکتشافی ماه ناسا، دمای گودال همیشه در سایه‌ای را در قطب جنوب ماه اندازه‌گیری کرد: 240- درجه سانتی‌گراد. این دما حتی از دمای اندازه‌گیری شده برای پلوتو که فاصله‌اش از خورشید 40 برابر فاصله زمین از خورشید است نیز 10 درجه سردتر است.

فکر می‌کنید سردترین جرم طبیعی دنیا چه چیزی باشد؟

سردترین جای شناخته شده دنیا، قلب سحابی بومرنگ است که در منظومه قنطورس قرار گرفته و پنج‌هزار سال نوری با ما فاصله دارد. دانشمندان در سال 1997/ 1376 گزارش کردند که گازهای به جا مانده از یک ستاره مرکزی در حال مرگ، با سرعت خبره‌کننده‌ای جارو می‌شوند و آن ناحیه از فضا تا دمای یک درجه کلوین سرد شده است، یعنی تنها یک درجه گرم‌تر از دمای صفر مطلق. معمولا آثار به جا مانده از تشعشعات حاصل از انفجار بزرگ، یا همان تابش ریزموج زمینه کیهانی، ابرهای گازی موجود در فضا را تا 2.7 کلوین گرم می کند. اما انبساط سحابی بومرنگ نوعی یخچال کیهانی پدید آورده که باعث می‌شود گازها سرمای غیرعادی خود را همچنان حفظ کنند و گرم‌تر از این نشوند.

با این حساب، سردترین جسم موجود در فضا چیست؟
اگر ماهواره‌های مصنوعی را هم به حساب بیاورید، ‌هنوز اجرام سردتری هم پیدا می‌شود. برخی ابزار موجود در تلسکوپ فضایی پلانک متعلق به آژانس فضایی اروپا،‌ که اردیبهشت ماه 1388 به فضا پرتاب شد، تا دمای 0.1 کلوین سرد شده‌اند تا پارازیت‌های ریزموجی را که ممکن است دید ماهواره را مختل نمایند،‌ متوقف کنند. محیط فضا، در ترکیب با سیستم‌های خنک‌کننده مکانیکی و سرمازاهایی که از گازهای هلیوم و هیدروژن استفاده می‌کردند، طی چهار مرحله متوالی توانستند سردترین جرم فضا را در 0.1 کلوین نگه دارند.

کم‌ترین دمایی که در آزمایشگاه‌ها به آن دست یافته‌ایم، چه قدر بوده است؟
با همه آن‌چه گفته شد، رکورد کم‌ترین دما متعلق به یک آزمایشگاه روی سیاره زمین است. در سال 2003/ 1382 دانشمندان موسسه فناوری ماساچوست (ام.آی.تی) اعلام کردند که ابری از اتم‌های سدیم را تا 0.45 نانوکلوین سرد کرده‌اند، که این رقم رکورد را شکست. پیش از آن،‌ در سال 1999/ 1378 دانشمندان دانشگاه صنعتی هلسینکی در کشور فنلاند توانسته بودند قطعه‌ای از فلز رودیم را تا 1 نانوکلوین سرد نمایند. با این وجود، این دما تنها برای نوع خاصی از جنبش (که در کوانتوم چرخش هسته‌ای نامیده می‌شود) است و نه دمای کلی همه جنبش‌های ممکن.

فکر می‌کنید گازها در دمای نزدیک به صفر مطلق چه رفتار عجیب و غریبی از خود نشان می‌دهند؟
در گازها، مایعات و جامداتی که روزمره با آن‌ها سر و کار داریم،‌ جنبش اتم‌ها و مولکول‌ها و برخورد آن‌ها با یکدیگر باعث گرما یا انرژی حرارتی می‌شود. اما در دماهای بسیار پایین، چنین نیست. در این دماها، قوانین عجیب مکانیک کوانتوم حاکم است؛ به طوری که مولکول‌ها به روال معمول با یکدیگر برخورد نمی‌کنند، بلکه امواج مکانیکی کوانتوم آن‌ها گسترش می‌یابند و با هم هم‌پوشانی پیدا می‌کنند. وقتی آن‌ها بدین صورت هم‌پوشانی پیدا می‌کنند، حالت چگالش بوز- انیشتین را شکل می‌دهند که در آن، اتم‌ها به نحوی رفتار می‌کنند که انگار یک اَبَراتم واحد هستند. اولین چگالش بوز- انیشتین خالص،‌ در سال 1995/ 1374 در کلرادو با استفاده از ابر اتم‌های روبیدیومی ساخته شد که تا دمای کم‌تر از 170 درجه کلوین سرد شده بودند و پدیدآورندگان آن، توانستند جایزه نوبل فیزیک را از آن خود کنند.

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

دانلود رمان و کتاب های جدید