دلنوشته ☆~دَرد نِوشت~☆

[Trump's killer]

سلام
این تاپیک واسه همه آزاده
فقط ب عنوان تاپیک نگاه کنید و خاهشا اسپم نفرستید

 

[Trump's killer]

یه سری از آدمایی که میان تو زندگیت اولش یه حس آرامش کوتاهی میدن بهت، با خودت میگی شاید واقعا داره راست میگه، شاید واقعا این خودشه، شاید دیگه قرار نیست اتفاق بدی بیوفته، مثل وقتی که بچه بودم و میخواستم برم دکتر آمپولم بزنن قبل از رفتن کلی گریه میکردم و استرس داشتم، وقتی میرفتیم تو بیمارستان و پرستار آمپول رو آماده میکرد بابام میگفت نترس واسه تو نیست واسه منه، اون لحظه یه حس آرامش کوتاهی میگرفتم، اما بعدش کاملا قضیه برعکس میشد و آمپولو به من میزدن، این آدما هم اینجورین، قبل از اومدنشون فقط ترسِ ترک شدن رو داری، ولی وقتی میان بعد از دادن یه آرامش کوتاه واقعا ترک میشی.

 

[Trump's killer]

تنهایی به معنی این نیست که کسی کنارت نباشه، یا کسی رو نداشته‌ باشی، تنهایی یعنی کسی نباشه که بتونی حرفاتو راحت بهش بزنی، کسی نباشه که درکت کنه، مثل تنها‌ترین نهنگ جهان، نهنگ ۵۲ هرتزی، صدای این نهنگ رو هیچکدوم دیگه از نهنگ‌های جهان نمیتونن بشنون، چون فرکانس صداش بیشتر از محدوده فرکانس نهنگ‌هاس، تنهایی یعنی نهنگ ۵۲ هرتزی، یعنی دورت پر از هم‌نوعات باشن ولی هیچکدومشون قادر به شنیدن صدات نباشن، و من چقدر نهنگ ۵۲ هرتزیم.

 

[Trump's killer]

وقتی راجب زندگیم با کسی حرف میزنم سریع میگه اینقدر به دنیا بدبین نباش بابا اینقدر سخت نگیر یه روزی بلاخره درست میشه، من یه روزی به چه دردم میخوره؟ من میخوام الان درست شه، وقتی ده سال دیگه که چیزی ازم نمونده درست بشه که چی؟ صد سال سیاه میخوام درست نشه، درمورد بدبینی هم باید بگم من بد بین نیستم، اینا اتفاقات روزمره‌ی منن که راجبشون حرف میزنم، اگه فکر میکنی اتفاقات روزمره‌ی من بدن باید بگم تو زیادی زندگی‌ای شیرینی داری، ما از این شانسا نداشتیم، میوه خرابه رسیده به ما، حالا هم برو به گاز زدن به میوه‌ت ادامه بده و منو با کرمای میوه‌م تنها بذار.

 

[Trump's killer]

خونه‌ی متروکه‌ای رو تصور کنید که داخل یه مزرعه‌ی سوخته قرار گرفته، تا شعاع صد کیلومتریش هم هیچ خونه و موجود زنده‌‌ یا درختی نیست، خورشید تازه غروب کرده و آسمون آبیِ تیره‌س، در و پنجره‌ی چوبیش شکسته، سال‌هاست که هیچ موجود زنده‌ای داخلش نرفته، بارون هم نم‌نم شروع میکنه به باریدن، آب از سقف ترک‌ خورده‌ش میره داخل خونه و صدای خوردن قطره‌هاش روی زمین توی خونه میپیچه، حال دل الانم کمی شبیه این خونه‌س.

 

[Trump's killer]

به نظرم افسردگی دو بخشه، بخش اولش همون افسردگیه، که با منزوی شدن و گوش دادن به آهنگای غمگین و تنفر از آدمای اطرافت و فکر کردن به خودکشی و کارای خطرناک همراهه، این چهره‌ی ظاهریِ افسردگیه و اکثرا فکر میکنن افسردگی فقط همینه، ولی بخش دوم افسردگی مهم‌تر از این بخشه، این بخش بی‌حوصلگیه، بی‌تفاوت و بی‌میل به زندگی و آدمای اطرافت فقط به نفس کشیدنت ادامه میدی، دیگه برات مهم نیست چی قراره پیش بیاد یا چی پیش اومده، دیگه چیزی نیست که خوشحال یا ناراحتت کنه، حرف‌های مردم برات مهم نیستن، خیلی راحت به رابـ ـطه‌ها پایان میدی بدون اینکه برات مهم باشه یا اذیتت کنه، یه گوشه نشستی و فقط رد شدن آدما و شب و روز رو میبینی، مثل کسی که دارن شلاقش میزنن از یه جا به بعد دیگه درد ضربه‌هارو حس نمیکنی و آروم و بی‌حس فقط منتظری که تموم شه.

 

[.Yalda]

از دست دادن زندگی چیزی نیست و هر وقت که لازم باشد من این شهامت را خواهم داشت.
اما از دست رفتن معنای زندگی و نابود شدن بهانه ی هستی ؛
این است آنچه تحمّل کردنی نیست.
نمی شود بی دلیل زندگی کرد..

کالیگولا
آلبر کامو

 

[.Yalda]

چیز جدیدی اتفاق نمی‌افتد، فقط همان داستان‌های قدیمی هستند که انسان‌های تازه از راه‌رسیده آن را تجربه می‌کنند.

 

[.Yalda]

‏ﺩﻧﯿﺎﯼ ﺩﺳﺘﻬﺎ، ﺍﺯ ﻫﺮ ﺩﻧﯿﺎﯾﯽ ﺑﯽ ﻭﻓﺎﺗﺮ ﺍﺳﺖ.
ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺩﺳﺘﻬﺎﯾﺖ ﺭﺍ ﻣﯿﮕﯿﺮند،
ﻏﺮﻕ ﻋﺎﺩﺕ ﻛﻪ ﺷﺪﯼ، ﻫﻤﺎﻥ ﺩﺳﺘﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﺗﻜﺎﻥ ﻣﯿﺪﻫﻨﺪ!

 

[.Yalda]

ادوارد: میدونی آنا
آدم ها چندین دسته ان
دسته ای که از تنهایی فراری ان و تصمیم میگیرن که یکی رو دوست داشته باشن،

دسته دوم نمی تونن از تنهایی فرار کنن
و از طرف یکی دوست داشته میشن،

و دسته سوم...
آنا(با لبخند): و دسته سوم چی؟!
ادوارد: اونا تو هیچ دسته ای نیستن،
میدونی آنا
اونا واقعا تنهان...

اسب های لنونگراف شبیه ما نیستن
رابرت کیوساکی