دلنوشته ☕کافه عشق☕
- شروع کننده موضوع خــاتــون
- بازدیدها 836
- پاسخ ها 29
- تاریخ شروع
پیشنهادات
خداوندا تو میدانی........................
منم ، دلتنگ دلتنگم.................
منم ، یک شعر بیرنگم...............
منم ، دل رفتـه از چنگم...........
منم ، یک دل که از سنگم............
منم ، آواز طولانی..........
منم ، شبهای بارانی............
منم ، انسانیم فانی...........
خداوندا تو میدانی ...........
منم ، در متن یک دردم...........
منم ، برگم ، ولی زردم
منم ، هستم ، ولی سردم
منم ، مُرده م ، منم مُرده م
منم ، یک بغض پر باران
منم ، غمهای بی سامان
منم ، هستم دراین زندان
منم ، زخمهای بی درمان،
منم ، دارم تب و تابی
ز تنهائی ، ز بیتابی،ز درد عاشقی گاهی کنم گریه کنم زاری....
تویی کز دردم آگاهی....خداوندا تو میدانی....
منم ، دلتنگ دلتنگم.................
منم ، یک شعر بیرنگم...............
منم ، دل رفتـه از چنگم...........
منم ، یک دل که از سنگم............
منم ، آواز طولانی..........
منم ، شبهای بارانی............
منم ، انسانیم فانی...........
خداوندا تو میدانی ...........
منم ، در متن یک دردم...........
منم ، برگم ، ولی زردم
منم ، هستم ، ولی سردم
منم ، مُرده م ، منم مُرده م
منم ، یک بغض پر باران
منم ، غمهای بی سامان
منم ، هستم دراین زندان
منم ، زخمهای بی درمان،
منم ، دارم تب و تابی
ز تنهائی ، ز بیتابی،ز درد عاشقی گاهی کنم گریه کنم زاری....
تویی کز دردم آگاهی....خداوندا تو میدانی....
ناز شستت عاشقی را خوب معنا کرده ای
با نگاهت در درونم شعله برپا کرده ای
عشق یعنی واژه ها را سرمه ی چشمت کنم
یوسفی هستی که من را هم زلیخا کرده ای
دیدگانت آیت مهر است و سودا آفرین
با نگاهت در حریم سـ*ـینه ماوا کرده ای
شور فرهاد و تب مجنون و شعر شهریار
در تو یکجا آمده _ یکباره غوغا کرده ای
تا که دستانت شفیع دست هایم می شوند
تازه می فهمم که دنیا را مهنّا کرده ای
بـ..وسـ..ـه هایت مـسـ*ـت و مخمورم کند سودای من
هم خدایی هم بشر _ طوفان به دریا کرده ای
تا تو هستی واژه ها در حکم فرمان منند
با صفای مهر خود شعرم مصفا کرده ای
عشق یعنی هم تو باشی هم من و یک جرعه شعر
زندگانی را برای من گوارا کرده ای
#آرام_اسحاقی
با نگاهت در درونم شعله برپا کرده ای
عشق یعنی واژه ها را سرمه ی چشمت کنم
یوسفی هستی که من را هم زلیخا کرده ای
دیدگانت آیت مهر است و سودا آفرین
با نگاهت در حریم سـ*ـینه ماوا کرده ای
شور فرهاد و تب مجنون و شعر شهریار
در تو یکجا آمده _ یکباره غوغا کرده ای
تا که دستانت شفیع دست هایم می شوند
تازه می فهمم که دنیا را مهنّا کرده ای
بـ..وسـ..ـه هایت مـسـ*ـت و مخمورم کند سودای من
هم خدایی هم بشر _ طوفان به دریا کرده ای
تا تو هستی واژه ها در حکم فرمان منند
با صفای مهر خود شعرم مصفا کرده ای
عشق یعنی هم تو باشی هم من و یک جرعه شعر
زندگانی را برای من گوارا کرده ای
#آرام_اسحاقی
بی تو طوفان زده ی دشت جنونم
صید افتاده به خونم
تو چه سان میگذری غافل از اندوه درونم
بی من از کوچه گذر کردی ورفتی
بی من از شهر سفر کردی و رفتی
قطره اشک درخشید به چشمان سیاهم
تاخم کوچه ب دنبال تو لغزید نگاهم
تو ندیدی،
نگهت هیچ نیفتاد به راهی که گذشتی
چو در خانه ببستم
دگر از پای نشستم
گوئیا زلزله آمد
گوئیا خانه فرو ریخت سر من
بی تو من درهمه ی شهر غریبم
بی تو کس نشنود از این دل بشکسته صدایی
برنخیزد دگر از مرغک پر بسته نوایی
توهمه بود ونبودی،
تو همه شعر سرودی
چه گریزی زبرمن
که ز کویت نگریزم
گر بمیرم زغم دل
باتو هرگز نستیزم
من و یک لحظه جدایی؟
نتوانم! نتوانم!
بی تو من زنده نمانم.....
صید افتاده به خونم
تو چه سان میگذری غافل از اندوه درونم
بی من از کوچه گذر کردی ورفتی
بی من از شهر سفر کردی و رفتی
قطره اشک درخشید به چشمان سیاهم
تاخم کوچه ب دنبال تو لغزید نگاهم
تو ندیدی،
نگهت هیچ نیفتاد به راهی که گذشتی
چو در خانه ببستم
دگر از پای نشستم
گوئیا زلزله آمد
گوئیا خانه فرو ریخت سر من
بی تو من درهمه ی شهر غریبم
بی تو کس نشنود از این دل بشکسته صدایی
برنخیزد دگر از مرغک پر بسته نوایی
توهمه بود ونبودی،
تو همه شعر سرودی
چه گریزی زبرمن
که ز کویت نگریزم
گر بمیرم زغم دل
باتو هرگز نستیزم
من و یک لحظه جدایی؟
نتوانم! نتوانم!
بی تو من زنده نمانم.....
دلم برای تو و شعر تازه ات تنگ است
دلم هوایی آن لهجه خوش آهنگ است
من از خودم، به دلم می گریزم آری من
منی که عقل و دلم سالهاست در جنگ است
قبا به قد من ای عقل پابرهنه مدوز
برای قامت ما،این لباس ها تنگ است
برای متهمان ردیف اول عشق
قبول مصلحت اندیشی و خرد ننگ است
هنوز پرسه زدن در نگاه او خوب است
هنوز سادگی چشم یار،خوشرنگ است
چه دیر میگذرد لحظه های آمدنش
همیشه عقربه انتظارها لنگ است
دلم هوایی آن لهجه خوش آهنگ است
من از خودم، به دلم می گریزم آری من
منی که عقل و دلم سالهاست در جنگ است
قبا به قد من ای عقل پابرهنه مدوز
برای قامت ما،این لباس ها تنگ است
برای متهمان ردیف اول عشق
قبول مصلحت اندیشی و خرد ننگ است
هنوز پرسه زدن در نگاه او خوب است
هنوز سادگی چشم یار،خوشرنگ است
چه دیر میگذرد لحظه های آمدنش
همیشه عقربه انتظارها لنگ است