Hima
کاربر نگاه دانلود
- عضویت
- 2016/07/17
- ارسالی ها
- 11,195
- امتیاز واکنش
- 32,291
- امتیاز
- 1,119
آزادگان مفاخر ایران خوش آمدید
ارکان استقامت و ایمان خوش آمدید
ای از قفس رهاشدگان، طائران قدس
برطرف این شکوفه گلستان خوش آمدید
در بزم آسمانی عشاق پاک باز
ای ماه چهرگان درخشان، خوش آمدید
سلام بر یوم الله 26 مرداد سال 1369، سالروز بازگشت آزادمردان سرافراز این خاک پاک از اسارتگاه های عراق. 20 سال پیش در چنین روزی، پرستوهای مهاجر به آغـ*ـوش پرمحبت ملت بازگشتن؛ پرستوهایی که سال ها جسم اونها رو به بند کشیدن، ولی روح و اندیشه بلندشون هرگز تسخیر نشد.
اون روزها فراموش نشدنیه! کوچه های شهر، آذین بسته و معطر، آماده پذیرایی از مهمان هایی عزیزی می شدن. مادرهای چشم انتظار و پدرهای پیری که مثل یعقوب، از فراق یوسف خمیده شدن، کودکانی که شاید برای اولین بار، می خواستن گرمی آغـ*ـوش پدرهاشون رو لمس کنند. انگار اون روزها همه ملت ایران، برای برگشت پاره های تنشون لحظه شماری می کردن. شهرها یک پارچه عطر سلام و صلوات گرفته بود. مسافرایی که حالا روی شانه های مردم بلند می شدند مردان مردی بودن که صبر و فداکاری و استقامتشون، ایران و ایرانی رو سربلند و جاودانه کرد.
(
فداکاری و از جان گذشتگی های آزادگان، تابلویی از عظمت روحی اونها رو به نمایش گذاشت و نشون داد، با نیروی ایمان و اراده می شه بر رنج ها و دشواری ها غلبه کرد.
در خاطرات آزادگان اومده: «تنها آرزوی بچه ها در اسارت این بود که فقط یک شب هم که شده، بیرون از زندان باشند و ستاره های آسمان را ببینند.» گاهی اوقات، بدترین شکنجه های آنها فقط برای کوچک ترین چیزها و رفتارهایی بود که خیلی از ما در زمان آزادی و آسایش، اونها رو به حساب نمی آریم و بهشون توجه نداریم.
حسین اصلاحی، از آزادگان، در یکی از خاطراتش می نویسد: «سال 62 در موصل 3 بودیم. عراقی ها یکی از برادران را به خاطر داشتن یک مداد پنج سانتی متری بازداشت کردند. او به این جرم پانزده روز در زندان بود، روزی دو بار کتک می خورد و وقتی بیرون آمد، هشت کیلو وزن کم کرده بود».
همان گونه که رهبر معظم انقلاب فرمود: «سازندگی زندان و اسارت، سازندگی مخصوصی است. آن را در جای دیگر نمی شود پیدا کرد».
«هلهله، گریه، التهاب و سرور
همهمه، بـ..وسـ..ـه، شوق و شادی و شور
می رسند از دیار شب با شوق
کاروان هایی از ستاره و نور
کاروانی هزار سرو سهی
کاروانی هزار کوه صبور»
ارکان استقامت و ایمان خوش آمدید
ای از قفس رهاشدگان، طائران قدس
برطرف این شکوفه گلستان خوش آمدید
در بزم آسمانی عشاق پاک باز
ای ماه چهرگان درخشان، خوش آمدید
سلام بر یوم الله 26 مرداد سال 1369، سالروز بازگشت آزادمردان سرافراز این خاک پاک از اسارتگاه های عراق. 20 سال پیش در چنین روزی، پرستوهای مهاجر به آغـ*ـوش پرمحبت ملت بازگشتن؛ پرستوهایی که سال ها جسم اونها رو به بند کشیدن، ولی روح و اندیشه بلندشون هرگز تسخیر نشد.
اون روزها فراموش نشدنیه! کوچه های شهر، آذین بسته و معطر، آماده پذیرایی از مهمان هایی عزیزی می شدن. مادرهای چشم انتظار و پدرهای پیری که مثل یعقوب، از فراق یوسف خمیده شدن، کودکانی که شاید برای اولین بار، می خواستن گرمی آغـ*ـوش پدرهاشون رو لمس کنند. انگار اون روزها همه ملت ایران، برای برگشت پاره های تنشون لحظه شماری می کردن. شهرها یک پارچه عطر سلام و صلوات گرفته بود. مسافرایی که حالا روی شانه های مردم بلند می شدند مردان مردی بودن که صبر و فداکاری و استقامتشون، ایران و ایرانی رو سربلند و جاودانه کرد.
(
فداکاری و از جان گذشتگی های آزادگان، تابلویی از عظمت روحی اونها رو به نمایش گذاشت و نشون داد، با نیروی ایمان و اراده می شه بر رنج ها و دشواری ها غلبه کرد.
در خاطرات آزادگان اومده: «تنها آرزوی بچه ها در اسارت این بود که فقط یک شب هم که شده، بیرون از زندان باشند و ستاره های آسمان را ببینند.» گاهی اوقات، بدترین شکنجه های آنها فقط برای کوچک ترین چیزها و رفتارهایی بود که خیلی از ما در زمان آزادی و آسایش، اونها رو به حساب نمی آریم و بهشون توجه نداریم.
حسین اصلاحی، از آزادگان، در یکی از خاطراتش می نویسد: «سال 62 در موصل 3 بودیم. عراقی ها یکی از برادران را به خاطر داشتن یک مداد پنج سانتی متری بازداشت کردند. او به این جرم پانزده روز در زندان بود، روزی دو بار کتک می خورد و وقتی بیرون آمد، هشت کیلو وزن کم کرده بود».
همان گونه که رهبر معظم انقلاب فرمود: «سازندگی زندان و اسارت، سازندگی مخصوصی است. آن را در جای دیگر نمی شود پیدا کرد».
«هلهله، گریه، التهاب و سرور
همهمه، بـ..وسـ..ـه، شوق و شادی و شور
می رسند از دیار شب با شوق
کاروان هایی از ستاره و نور
کاروانی هزار سرو سهی
کاروانی هزار کوه صبور»
