متفرقه_گردشگری ❃❁موزه‌ها❃❁

[ATENA_A]

در دوره کنونی، موزه هنر کاستیف جمهوری قزاقستان بزرگترین موزه هنر این کشور آسیای میانه محسوب می شود ود عین حال پیشروترین مرکز تحقیقاتی، فرهنگی و آموزشی هنرهای زیبا این کشور محسوب می شود.مجموعه گردآوری شده در این موزه بسیار غنی، متنوع و ارزشمند است و اطلاعات مفیدی را درباره فرهنگ هنری کشور قزاقستان، قاره اروپا و آسیا، استادان هنرمند قدیم و معاصر در اختیار بازدیدکنندگان قرار می دهد. این موزه شامل انواع مختلفی از اشیا هنری می شود. چندین مرکز تحقیقاتی-علمی و دیگر دفاتر در این موزه حضور دارند که عبارتند از: دفتر هنرهای تجسمی قزاقستان، دفتر هنرهای کاربردی و تزئینی قراقستان، دفتر هنرهای کلاسیک خارجی، دفتر هنر مدرن خارجی، دفتر مرمتهای علمی، دفتر نمایشگاهها و مدیریت آن، دفتر تورهای گردشگری، دفتر مدیریت جمع آوری اشیا هنری و انبار کردن آن، دفتر اطلاعات و انتشارات، و دفتر مدیریت و روابط خارجی.

امروزه، این موزه به مرکز برگزاری رویدادهای فرهنگی تبدیل شده است. ارتباطات وسیع و گسترده موزه، این امکان را برای گردانندگان موزه فراهم نموده است که در کنار نمایشگاههای دائمی که در موزه در طول سال برگزار می گردد، همچنین شرایط مناسب را برای برگزاری منظم نمایشگاه های انفرادی هنرمندان قزاقستان فراهم نمایند. در ضمن، آثار هنرمندان بین المللی و نمایشگاه های کلکسیون داران خصوصی نیز در این موزه برای علاقه مندان به نمایش گذاشته می شود که عاشقان هنرهای زیبا را گرد هم می آورد. این موزه در سال بیش از ۸۰ نمایشگاه برگزار می نماید. یکی از اهداف اصلی این موزه آشنا کردن مردم با گنجینه های این موزه و شناساندن آن به اقشار مختلف مردم است و کشاندن تعداد کثیری از آنها به سمت بازدید از این موزه است تا بتواند از این طریق، مردم را هر چه بیشتر با پدیده هنر در سطح جهانی، بویژه نوع معروف و شناخته شده آن آشنا کند.

 

[ATENA_A]

موزه هنر کاستیف جمهوری قزاقستان، انواع گوناگونی از فعالیت ها را در مفرض نمایش می گذارد، که از جمله می توان به مواردی که در ذیل می آید، اشاره کرد: ترتیب دادن برنامه هایی که برای عموم مردم از گروه های سنی و قشرهای مختلف جامعه جذابیت داشته باشد، برگزاری تورهایی که از نظر موضوعی به یکدیگر مرتبط باشند و بدین گونه به توانند سطح دانش هنری افراد جامعه را ارتقا بدهند و در پایان برگزاری دوره ایی سخنرانی های مختلف در مورد تاریخ قزاقستان و هنر جهان که مدت آن حدود ۴ الی ۵ ماه در سال به طول می انجامد.

بعلاوه، موزه کاستیف یکی از موسسات پیشرو در زمینه فعالیت های تحقیقاتی در جهت مرمت و بازسازی اشیا هنری است. بسیاری از فعالیت های آموزشی، مثل کنفرانس های علمی در سطح ملی و فراملی، سمینار و میزگردهای علمی هر ساله در این موزه برگزار می شود. محققان موزه، مقالات خود را هم در کنفرانس های داخلی و هم خارجی ارایه می دهند. همچنین، این محققان به انتشار آثاری از خود مبادرت می کنند که بر طبق مطالعات ریشه ایی خودشان است.

رخدادهای هنری و فعالیت های این موزه بطور وسیعی در رسانه های جمعی این کشور مثل روزنامه ها، مجلات، سایت های اینترنتی و تلویزیون این کشور پو شش داده می شود. این موزه همچنان در راستای ماموریت اصلی خود که بالا بردن جایگاه موزه نزد مردم این کشور است، قدم بر می دارد و در تلاش است خود را به عنوان مرکزی که مطالعات و تحقیقات مهمی را در زمینه شناسناندن و گسترش هنرهای تزئینی ایفا می کند به مردم معرفی کند. در حال حاضر، در این موزه بیش از ۲۲۰۰۰ شی هنری درجه یک وجود دارد که میراث ملی این کشور را تشکیل می دهد. شاهکارهای فرهنگ ملی و فراملی در ۱۴ سالن مجزای موزه هنر ای. کاستیف جمهوری قزاقستان گرد هم آورده شده است. به دلیل فعالیت های نظام مند و هماهنگ شده این موزه، آثار به نمایش درآمده در موزه از تنوع و غنای زیادی برخوردار می باشند.

 

[ATENA_A]

قصر وکیو | The Palazzo Vecchio
با بازدید از قصر وکیو فلورانس، شما می توانید با سه دوره تاریخی متفاوت از هنر ایتالیا یعنی دوره رومی ها، قرون وسطی و رنسانس آشنا شوید. این دوره ها به ترتیب مربوط به خرابه های دوران امپراطوری روم، دژ قرون وسطی و اتاق ها و نقاشی های بس تحسین برانگیز دوران عصر شکوفایی و رنسانس می باشند. این موزه دنیای کوچکی از هنر را به نمایش می گذارد که قصر وکیو گل سر سبد آن است که نمادی از قدرت نهاد مدنی شهر فلورانس محسوب می شود که طراحی اصلی آن را به آرنولفو دی کامبیو نسبت می دهند. ساخت دژ آن در یال ۱۲۹۹ آغاز شد که روی خرابه های برج های از بین رفته اوبرتی گیبلین برافراشته شده است که مهر تاییدی بر پیروزی نهایی حرب گوئلف در زمان خود قلمداد می شود. در دامه با الی گشت همراه شوید:

مطالب مرتبط:
فلورانس ایتالیا شهری با پارک های چشم نواز و دلربا
فلورانس ایتالیا، شهری برای هنرنمایی هنرمندان دیوار نگار
کل بنای قصر وکیو روی ساختمان تئاتر قدیمی فلورنتینا، که قدمت آن به قرن اول میلادی باز میگردد، بنا شده است. بقایای خرابه های آن در زیر زمین این قصر همچنان وجود دارد. برای بازدید از این محل، لازم است کهبلیط جداگانه ایی که قیمت آن چهار یورو می شود، تهیه کرد. در غیر اینصورت، می توان بلیط ترکیبی خریداری نمود که هم شامل بازدید از قصر وکیو و هم سایت باستان شناسی اطراف آن می شود. در این مکان می توان به اطلاعات مفیدی دست پیدا کرد. در ضمن پخش فیلم مرتبط با موضوعات مورد بازدید، به گردشگران کمک می کند تا دقیقا متوجه آن بشوند که در زیر زمین این موزه در حال دیدن چه چیزهایی می باشند.

 

[ATENA_A]

از همان ابتدای ساخت قصر وکیو، مسوولان آن زمان شهر فلورانس قرارشان بر آن بوده است تا جلسات شورای شهر را در این فضای زیبا برگزار نمایند. اعضای شورای شهر را آنهایی تشکیل می دادند که عضو شورای صنفی فلورانس محسوب می شده اند که در ایتالیایی معروف به پریوری بوده اند. این افراد در آن دوره تاریخی اداره حکومت فلورانس را بر عهده داشته اند. در سال ۱۳۴۲، دوک آتن، بنام والتر چهارم از برین، قصر منسوب به پلازو دلا سینیوریا، به سمت ویا دلا نینا توسعه داد و به آن نمای دژ و نیز یک پلکان مخفی را در آن ایجاد کرد که مخصوص خروج از قصر در شب هنگام بوده است. معماری بسیار وسیع قرون وسطایی، باعث شده است تاعظمت سالن های عمومی و سکونتگاه های آن چندان به چشم نیاید.

سالن پانصد و یا اسم ایتالیایی آن که سالونه دی سینکسنتو نامیده می شود در سال ۱۴۹۴ در دوران جمهوری کشیش گیرولامو ساونارولا ساخته شده است. سالن مذکور بزرگترین و مهمترین اتاق از نظر ارزش های هنری و تاریخی محسوب می شود که در داخل قصر وکیو قرار گرفته است. این سالن مجلل، ۵۴ متر طول، ۲۳ متر عرض و ۱۸ متر ارتفاع دارد. سقف های کاذب این قصر و گچ بری های بزرگ دیوار های آن بهمراه تزئینات طلایی و مجسمه های برجسته بکار رفته در این فضای رویایی، چشم هر بیننده ایی را میخکوب عظمت این قصر فوق العاده زیبا می کند.

پیر سودرینی که به سمت قاضی ارشد فلورانس و مادام العمر به این سمت منصوب شد، دو نقاش بسیار بزرگ فلورانس آن زمان به نام های لئوناردو داوینچی و میشل آنجلو را برای طراحی و ساخت دو دیواره بزرگ قصر و دیوارهای داخل قصر انتخاب کرد. تصاویری که برای تزئین این دیوار و دیواره ها بکار رفته است، روایتگر صحنه های درگیری در جنگ ها و بیانگر پیروزی های این شهر در آن دوره است. لئوناردو داوینچی معروف شروع به نقاشی نبرد آنگیاری روی یکی از دیوارها نمود، در حالیکه میشل آنجلو، دیگر هنرمند مطرح ایتالیایی، بخش دیگری از دیوار را به تصویر کشیدن نبرد کاسینا اختصاص داد. این دو نابغه دوران رنسانس، این فرصت طلایی را برای مدت زمان محدوی دراختیار داشتند تا رو در روی هم کار کنند ولی هیچیک کارشان را کاملا به پایان نرساندند.

 

[ATENA_A]

قصر وکیو شکل و شمایل امروزی خود را به مقدار زیادی مدیون مرمت ها و بازسازیهای بسیار گسترده تزئینات داخلی خود در سال ۱۵۴۰ میلادی است. این زمان مصادف است با دوره مالکیت دوک کاسیمو و همسرش الئونورا که تصمیم گرفتند تا از قصر برای محل اقامت خود استفاده کنند. محل دادگاه موسوم به مدیسی به قصر وکیو تبدیل شد. این تغییرات اتاق های پر پیچ و خم اداری، سکونتگاه، تراس و حیاط های چشم نوازی را شامل می شد. کار تزئین و نقاشی تمام این اتاق ها به گونه بسیار تحسن برانگیزی بوسیله میشل آنجلو، گیرگیو واساری و دوناتلی انجام گرفته است.
بین طبقه اول و دوم، یک آشکوب کوچک قرار دارد. این آشکوب در سال ۱۴۵۳ بوسیله میچلوزو ساخته شده است. وی این کار را با پایین آوردن سقف بعضی از اتاق های طبقه اول قصر انجام داده است. در این اتاق ها افرادی چون ماریا سالویاتی، مادر کاسیمو و پرنسس های جوان زمانی زندگی می کرده اند. امروزه، این آشکوب ها محل قرارگیری کلکسیون های هنری چارلز لیزر امریکایی است. وی که منتقد هنری بود که در سال ۱۹۲۸ دار فانی را وداع گفت. طبقه دوم قصر وکیو، حال و هوای به نسبت خصوصی تری نسبت به بقیه جاهای قصر دارد. در این قسمت شما می توانید اتاق های بیشماری را بطور مثال سالن اصلی پریورز را در کنار بیشمار اتاق های کوچک که بروزینو کار گچ بریهای آنها را بر عهده داشته است. از جمله جالبترین اتاق های موجود در این طبقه، می توان به اتاق خصوصی دوشس بیانکا کاپلو، همسر دوم فرانچسکو مدیسی اشاره کرد و یا می توان به سالن نقشه ها و گوآرداروبای نسخه اصلی که در آن سندهای بسیار مهمی در کنار ماپا موندی که کروی شکل و شش فوت ارتفاع دارد، جای داده می شده است.

این نقشه گرد و کروی، بزرگترین آن در عصر خودش بوده است که خاصیت چرخیدن حول یک محور را داشته است. در ضمن، علاوه بر این نقشه از کل جهان، دهها نسخه از نقشه جغرافیایی روی چرم نیز در این سالن وجود دارد، که نشان می دهد در سال ۱۵۶۳ چگونه شناخته می شده است. واجب است که در صورت بازدید از این قصر، نگاهی گذرا به این نقشه ها داشته باشید و ببینید که مردمان عصر رنسانس، جهان پیرامون خود را چطور می دیدند.

 

[ATENA_A]

موزه الجیرز | Alzhir Museum
یکی از بناهای یادبود سرکوب های سیـاس*ـی دوران استالین در شوروی سابق و قزاقستان امروزی، موزه الجیرز نام دارد که اردوگاه کار اجباری برای زندانیان سیـاس*ـی بوده است. گولاک نام اختصاری نهادی مربوط به اداره اردوگاه های کار اجباری زندانیان در آن برهه تاریخی در تاریخ شوروی سابق است، که به بدترین شکل ممکن افراد مخالف رژیم را مجازات می کردند. این موزه شامل مجموعه ایی از بناها، مجسمه ها و از همه شاخص تر موزه یادبود مدرن است که برای افرادی که به این نوع گردشگری علاقمند هستند، می تواند جذابیت داشته باشد. در ادامه با الی گشت همراه شوید:

مطالب دیگر:
آنچه باید از تاریخ قزاقستان و گذشته این سرزمین بدانید!
۶ جاذبه قزاقستان که قبل از مرگ باید ببینید
واژه الجیرز که درست مثل پایتخت کشور الجزایر در انگلیسی تلفظ می شود، مخفف عبارتی در زبان روسی است که به معنای »اردوگاه بازداشت آکمولینسکی برای زنان خائن به وطن« است. این جا زندانی مخوف بوده است که زنان و حتی فرزندان زندانیانی را که خائن به کشور شناخته می شدند، دستگیر و زندانی می کردند و مهم نبود که آیا آنان نیز دخالتی در جرم مربوطه داشته اند و یا خیر. در زبان آلمانی نیز واژه ایی دقیق و معادل برای چنین زندان هایی وجود دارد که در آلمانی به آن »زیبنهافت« می گویند، که ترجمه آن تقریبا می شود »مجازت دسته جمعی« می شود.

 

[ATENA_A]

چنین رفتاری با افراد به ظاهر خائن، تنها به استالین مربوط نمی شود و هیتلر هم چنین رویکردی را نسبت به آلمانی هایی که به زعم او خیانتکار به کشور خود شناخته می شدند، بکار گرفته می شد, ولی گفته می شود که استالین بسیار وحشیانه تر از هر کس دیگری در دهه ۱۹۳۰ میلادی و در طول جنگ جهانی دوم از این مجازات غیر انسانی برای تسویه حساب سیـاس*ـی استفاده کرده است.
کمپ اردوگاه های کار اجباری از دهه ۱۹۳۰ تا اوایل دهه ۱۹۵۰ دایر بوده است. این مرکز یکی از بدنام ترین کمپ ها در مرکز کشور قزاقزستان به شمار می آمده است. این موضوع تنها به این دلیل نبوده است که در این اردوگاه زنان بیگناه نیز زندانی بوده اند، بلکه زندانی بودن هنرمندان و بازیگران زن سرشناس از دلایل دیگر شهرت بد این اردوگاه کار اجباری محسوب می گردیده است.

محل نگهداری این زندانیان سرباز خانه هایی بوده که شرایط زندگی برای افراد زندانی را بسیار اسف بار و سخت می کرده است. در هر یک از این سربازخانه ها کلا حدود ۴۰۰ تخت دو نفره تعبیه شده بود. جیره غذایی بسیار اندک و تنوع خاصی نداشت و شامل سوپ، کاهو و سیب زمینی می شد. کار اجباری که زنها مجبور به انجام آن می شدند شامل دوختن یونیفورم نظامی، پرورش دام، کارهای کشاورزی و حتی کار کردن بعنوان عمله ساختمانی بود. کار کردن در فصل های سرد زمستان از همه وحشناک تر بود, با توجه به این موضوع که در برابر سرمای طاقت فرسای زمستان, زنان از پوشش کافی برخوردار نبودند و مجبور بودند که با سرمای این منطقه کنار بیایند.

 

[ATENA_A]

موزه ملی هنر جمهوری آذربایجان
این موزه بزرگترین موزه هنری در کشور آذربایجان است در سال ۱۹۳۶ در باکو افتتاح شد. از سال ۱۹۴۳ به نام رستم مصطفی اف یکی از بنیان‌گذاران هنر تئاتر واقع‌ گرایانه در طراحی نامیده شد. این موزه از دو ساختمان در کنار هم که در قرن نوزده میلادی ساخته شده اند تشکیل شده است. یکی از آن ها کاخ ده بورون و دیگری دبیرستان زنانه مارینسکی نام دارد. برای گردشی کوتاه با موزه ملی هنر آذربایجان با الی گشت همراه باشید.

تاریخچه
مطالب مرتبط:
آنچه باید از تاریخ جمهوری آذربایجان بدانیم!
بهترین مسیرهای طبیعت گردی در کشور آذربایجان
در سال ۱۹۳۹ میلادی شورای کمیسرهای خلق آذربایجان تصمیم گرفت بخش هنری را از موزه دولتی جدا کند و آن را به عنوان یک موزه مستقل سازمان دهی کند. اولین نمایش این موزه با حظورهیئت اعزامی افتتاح شد. ساختمان دبیرستان زنانه مارینسکی پس از استقلال آذربایجان در اختیار موزه قرار گرفت. سپس دیگر بازدیدهای موزه برای فروش گذاشته شد. اولین بازدیدهای موزه در سال های ۱۹۳۷ تا ۱۹۵۱ انجام گرفت.

 

[ATENA_A]

از ساختمان اول به عنوان ورودی موزه استفاده می شود، کلکسیونی از خانه های اروپایی. این خانه برای شخص ده بورن مدیر شرکت راچستر ساخته شده بود. بعدها نریمان نریمان اف در آن زندگی کرد. او نقش مهمی در به قدرت رساندن شوروی در آذربایجان داشت.(۱۹۲۰)

پس از آن خانه به میرجعفر باقرف رسید. او منشی کمیته مرکزی کمونیست های آذربایجان بود (بالاترین مقام در کشور) پس از مرگ استالین باقرف محاکمه محکوم به اعدام شد.

دومین ساختمان پشت دفتر ریاست جمهوری آذربایجان قرار دارد در حال حاظر محل نمایش کلکسیون هنرهای آذربایجان است.این ساختمان در سال ۱۸۸۵توسط شهرداری باکو به عنوان دبیرستان دخترانه برای دختران روس ساخته شد. یک روسی نام بوتو طراحی ساختمان را بر عهده داشت.

در سال ۱۹۳۶ موزه در جایی که امروز موزه تقی اف ( موزه ملی تاریخ آذربایجان) در آن قرار دارد افتتاح شد. پس از آن به طبقه پنجم موزه ادبیات نظامی منتقل شد. و در سال ۱۹۵۲ پس از مرگ استالین و محاکه باقرف خانه شرکت راچستر به موزه هنر تعلق یافت. در سال ۱۹۹۰ دبیرستان دخترانه نیز به آن اضافه شد. کمی پایین تر می توانید محل موزه را روی نقشه مشاهده کنید.

پس از ان در سال ۲۰۰۶ ساختمان موزه کاملا بازسازی شد و نمایشگاه جدید در سال ۲۰۰۹ برگزار شد. در سال ۲۰۱۱ از اولین موزه هایی شد که دارای استانداردهای بین المللی و سپس اروپایی هستند(EUMS). به رعایت استانداردها و معیارهای بین المللی موزه ها که مناسب کسب یک تجربه ی حرفه ای هستند ملزم شد. این تصمیم متفقل القول کارگزاران اتاق بازرگانی، تجارت و صنعت اروپا بود که در بروکسل واقع شده است.

 

[ATENA_A]

آثار موزه
تقریبا ۹۰۰۰ کتاب علمی، رساله، کاتالوگ، آلبوم و دیگر آثار تخصصی ادبی در کتابخانه موزه نگهداری می شوند. همچنین کتاب های نایابی از انتشارات گذشته نیز در این کتابخانه موجود است. در مجموعه موزه بیش از ۱۵۰۰۰ کار هنری یافت می شود. در نمایشگاه اصلی که ۶۰ اتاق دارد هر روزه ۳۰۰۰ قطعه هنری نمایش داده می شود، در بدنه دوم ۸ اتاق به هنر عتیق و قرون وسطایی آذربایجان، ۳۰ اتاق نیز به نمایش خلاقیت مصوران و مجسمه‌سازان آذربایجانی اختصاص دارد. در این اتاق‌ ها، علاوه بر آثار هنرمندان قرن‌ های ۱۸، ۱۹ و ۲۰ آذربایجانی، نمونه‌ های منتسب به دورهای مختلف قرون وسطی هنرهای کاربردی مردم، به ویژه نمونه‌ های نادر تنوع‌ های مختلف قالی‌ های آذربایجانی، آثار هنری منحصر به فرد یافته شده در نتیجهٔ کاوش‌ های باستان‌ شناختی، لباس ها و وسایل خانگی منسوب به قرون وسطی در معرض نمایش گذاشته شده ‌اند. بیش از ۱۲۰۰۰ اثر در انبار نگهداری می شوند. موزه اثرهای نمایش داده شده را دوره ای عوض می کند تا بتواند تمام آثار را در معرض نمایش عموم قرار دهد.

نمایش های برگزار شده در کلکسیون موزه ملی هنر جمهوری آذربایجان شامل آثار هنری عتیقه از قرن ۴ قبل از میلاد مسیح می شود. کاسه های سرامیکی که در زمان ها کهنه تزئین شده و در نخجوان، مینگچویر و خانلر یافت شده اند. لامپ های تزئینی و کاشی های لعاب دار متعلق به دوره سلجوقی نمونه ای از این آثار هستند.

دانلود رمان و کتاب های جدید