Behtina
کاربر نگاه دانلود
- عضویت
- 2015/11/08
- ارسالی ها
- 22,523
- امتیاز واکنش
- 65,135
- امتیاز
- 1,290
دکوراسیون خانه های کوچک
در یک اتاق کوچک نباید دنبال ایده‌های زیاد بود. درست است که برای دکوراسیون خانه هر کسی ممکن است ایده‌های زیادی در سرش داشته باشد اما این وسط نباید از مساله محدود بودن فضا غافل شد. اشتباه بزرگ بیشتر ما در خانه‌های کوچک امروزی‌مان در پیاده کردن همه ایده‌های طراحی است. اگر اتاق‌تان کوچک است، نباید از تنوع رنگ و نقش‌های زیاد در زمینه پارچه مبلمان، پرده و حتی کوسن‌ها استفاده کنید. بهترین کار این است که اول رنگ دلخواه‌تان را در مورد کاناپه اتاق انتخاب کنید و بعد باقی لوازم را در دو رنگ همخوان و بدون نقشه و طرح بچینید.
همه ما از بی‌نظمی بیزار هستیم اما باید یادمان باشد که هر شلوغی به معنای بی‌نظمی نیست. این روزها استفاده از وسایلی خاص که امکان به کار بردن فضاهای غیر قابل استفاده را می‌دهد بیشتر از قبل شده است؛ مانند رخت‌آویزهای پشت درب یا وسایلی که مواد شوینده و. . . را در حمام و سرویس بهداشتی جاسازی می‌کنند. درست است که هیچ‌کسی دوست ندارد از این وسایل در خانه‌اش استفاده کند اما اگر کل فضای خانه روی هم رفته ۵۰ مترمربع باشد، چطور؟ این‌جور وقت‌ها بهترین کار به جای تلنبار کردن لوازم در کابینت‌ها یا انباری چیدن آنها در قفسه‌های خاص پشت درهاست. درواقع پشت درب ها می‌تواند با فضای خالی مناسب‌شان راه خوبی برای نظم بخشیدن به خانه باشد. یادتان باشد نظم بخشیدن نه بی‌نظم کردن!
در خانه ما ایرانی‌ها هر وقت صحبت از رنگ در میان باشد، یک سطل رنگ استخوانی به دست نقاش می‌دهیم و می‌گوییم در و دیوار و سقف را یک‌دست کند. تا اینجای کار درست اما وقتی صحبت از رنگ دیواری متفاوت به میان می‌آید، چه؟ آیا هیچ‌کدام از ما جرات آن را داریم که سقف را هم به رنگ دیوارها کنیم؛ یعنی اگر دیوارها آبی باشند جرات آبی کردن سقف را هم داریم؟ شاید درصد کمی این جسارت را به خودشان داده باشند. مساله این است که در اتاق‌های کوچک یک‌دست رنگ زدن سقف و دیوارها یکی از مهم‌ترین راه‌‌های بزرگ‌نمایی است که کمتر کسی شجاعتش را پیدا می‌کند. یک دست کردن سقف و دیوار جلوی به هم ریختگی و شلوغی را می‌گیرد و اتاق را منسجم‌تر و بهتر نشان می‌دهد.
در اتاق‌های کوچک مهم‌ترین فضای مورد استفاده که همیشه به بدترین شکل ممکن استفاده می‌شود، دیوارها هستند. معمولا استفاده از دیوارها همیشه یک‌جور است؛ فرقی هم به بزرگی یا کوچکی اتاق ندارد. همه ما از دیوارها فقط برای آویزان کردن تابلوها استفاده می‌کنیم یا در نهایت دو، سه عدد طاقچه روی آن نصب می‌کنیم اما آیا تا به حال به قابلیت دیوارها برای آویزان کردن میزهای تاشو فکر کرده‌اید؟ دیوارها می‌توانند بهترین مکان برای میزها و کتابخانه‌های تاشوی جادار باشند.
در آپارتمان‌های امروزی بزرگ‌ترین مشکل ساکنان مساله جا دادن کفش‌هاست. این وسط هم جاکفشی‌هایی که در بیرون واحدها قرار داده می‌شوند مساله است و هم آنهایی که به داخل بـرده می‌شوند و در گوشه‌ای از ورودی خانه جاخوش می‌کنند. این مشکل به‌راحتی قابل حل است اگر فقط اهالی خانه کمی ایده به خرج دهند و به فکر سر و سامان دادن زیرپله‌ها باشند. با دکور زدن در پله‌های داخل یا خارج خانه می‌شود فضایی مناسب برای کفش‌ها پیدا کرد ضمن اینکه اگر این طبقه‌ها در داخل خانه جا بگیرند می‌توانند جای خوبی برای قرار دادن همه جور وسیله‌ای باشند.
در فضاهای کوچک میز تحریر یا میز کار از مهم‌ترین دغدغه‌هاست. داشتن فضایی مناسب برای کار در هر خانهای به دست نمی‌آید. می‌دانید چرا؟ برای اینکه همه ما دوست داریم یک میز تحریر بزرگ در خانه داشته باشیم با کلی قاب عکس و لوازم اضافی و البته چراغ مطالعه. این وسط راهکارهای ساده زیاد است. مهم‌ترین‌شان بی‌خیال قاب عکس‌ها و چراغ مطالعه شدن است. اگر اینها را فراموش کنید آن وقت هر تکه چوب ساده‌ای در کنار دیوار می‌تواند برای‌تان حکم میز را داشته باشد. در این حالت روشنایی می‌تواند لامپ‌های رشته‌ای آویزان از سقف باشد و یک عکس بزرگ روی دیوار هم جایگزینی برای همه قاب عکس‌ها.
راهروها در خانه‌های امروزی استفاده چندانی ندارند. بیشتر اوقات صاحبخانه با انداختن یک قالی بلند و قرار دادن یک آینه و کنسول همه سعی خودش را برای زیبایی این محیط بدون استفاده خانه می‌کند اما مساله این است که نباید از پتانسیل‌های این قسمت خانه غافل شد. اصلا هیچ جای کتاب قانون طراحی داخلی نیامده که از فضای راهروها نباید استفاده کرد. پس تا جایی که می‌توانید از راهروها استفاده کنید اما با نظم و ترتیب آن هم با به کار بردن طاقچه‌های دکوری یا کمدهای دیواری. چون هیچ چیزی نمی‌تواند بدتر از یک ورودی به هم ریخته باشد.
معلوم نیست چرا خیلی از ما فکر می‌کنیم باید همیشه مبل‌ها را به صورت یک‌دست و کامل تهیه کنیم؛ غافل از اینکه هر مبلی برای نمای بهتر نیاز به فضا و مکان مناسبی دارد. در خانه‌های بیشتر ما یک‌دست مبل کامل شش نفره حتما پیدا می‌شود در حالی که شاید مساحت خانه بیشتر از ۸۰ متر نباشد. این اشتباهی است که این روزها خیلی‌ها ناخواسته به آن دست می‌زنند. در حالی که یک مبل راحتی به تنهایی می‌تواند خانه را بسیار زیباتر کند. نگران مهمان‌ها نباشید؛ آنها جای خودشان را پیدا می‌کنند.
خانه‌های قدیمی یک نشانه بارز داشتند. طاقچه‌های بالای بخاری یا طاق‌های کوتاهی که گوشه و کنار خانه ساخته می‌شدند. این طاقچه‌ها نه فقط فضای اندرونی را بزرگ‌تر نشان می‌دادند که کلی هم به طراحی داخلی کمک می‌کردند. پس در خانه کوچک‌تان از نصب کردن طاقچه روی دیوار یا قرار دادن میزهای گرد کوچک در کنج‌ها فرار نکنید. پس بدون اینکه روی آنها را از قاب عکس پر کنید یا آباژور بگذارید، روی میز را خالی کنید و فقط یک دیوار کوب روی دیوار بزنید. آن‌وقت به معجزه زیبایی در خانه کوچک‌تان پی می‌برید.
در یک اتاق کوچک نباید دنبال ایده‌های زیاد بود. درست است که برای دکوراسیون خانه هر کسی ممکن است ایده‌های زیادی در سرش داشته باشد اما این وسط نباید از مساله محدود بودن فضا غافل شد. اشتباه بزرگ بیشتر ما در خانه‌های کوچک امروزی‌مان در پیاده کردن همه ایده‌های طراحی است. اگر اتاق‌تان کوچک است، نباید از تنوع رنگ و نقش‌های زیاد در زمینه پارچه مبلمان، پرده و حتی کوسن‌ها استفاده کنید. بهترین کار این است که اول رنگ دلخواه‌تان را در مورد کاناپه اتاق انتخاب کنید و بعد باقی لوازم را در دو رنگ همخوان و بدون نقشه و طرح بچینید.
همه ما از بی‌نظمی بیزار هستیم اما باید یادمان باشد که هر شلوغی به معنای بی‌نظمی نیست. این روزها استفاده از وسایلی خاص که امکان به کار بردن فضاهای غیر قابل استفاده را می‌دهد بیشتر از قبل شده است؛ مانند رخت‌آویزهای پشت درب یا وسایلی که مواد شوینده و. . . را در حمام و سرویس بهداشتی جاسازی می‌کنند. درست است که هیچ‌کسی دوست ندارد از این وسایل در خانه‌اش استفاده کند اما اگر کل فضای خانه روی هم رفته ۵۰ مترمربع باشد، چطور؟ این‌جور وقت‌ها بهترین کار به جای تلنبار کردن لوازم در کابینت‌ها یا انباری چیدن آنها در قفسه‌های خاص پشت درهاست. درواقع پشت درب ها می‌تواند با فضای خالی مناسب‌شان راه خوبی برای نظم بخشیدن به خانه باشد. یادتان باشد نظم بخشیدن نه بی‌نظم کردن!
در خانه ما ایرانی‌ها هر وقت صحبت از رنگ در میان باشد، یک سطل رنگ استخوانی به دست نقاش می‌دهیم و می‌گوییم در و دیوار و سقف را یک‌دست کند. تا اینجای کار درست اما وقتی صحبت از رنگ دیواری متفاوت به میان می‌آید، چه؟ آیا هیچ‌کدام از ما جرات آن را داریم که سقف را هم به رنگ دیوارها کنیم؛ یعنی اگر دیوارها آبی باشند جرات آبی کردن سقف را هم داریم؟ شاید درصد کمی این جسارت را به خودشان داده باشند. مساله این است که در اتاق‌های کوچک یک‌دست رنگ زدن سقف و دیوارها یکی از مهم‌ترین راه‌‌های بزرگ‌نمایی است که کمتر کسی شجاعتش را پیدا می‌کند. یک دست کردن سقف و دیوار جلوی به هم ریختگی و شلوغی را می‌گیرد و اتاق را منسجم‌تر و بهتر نشان می‌دهد.
در اتاق‌های کوچک مهم‌ترین فضای مورد استفاده که همیشه به بدترین شکل ممکن استفاده می‌شود، دیوارها هستند. معمولا استفاده از دیوارها همیشه یک‌جور است؛ فرقی هم به بزرگی یا کوچکی اتاق ندارد. همه ما از دیوارها فقط برای آویزان کردن تابلوها استفاده می‌کنیم یا در نهایت دو، سه عدد طاقچه روی آن نصب می‌کنیم اما آیا تا به حال به قابلیت دیوارها برای آویزان کردن میزهای تاشو فکر کرده‌اید؟ دیوارها می‌توانند بهترین مکان برای میزها و کتابخانه‌های تاشوی جادار باشند.
در آپارتمان‌های امروزی بزرگ‌ترین مشکل ساکنان مساله جا دادن کفش‌هاست. این وسط هم جاکفشی‌هایی که در بیرون واحدها قرار داده می‌شوند مساله است و هم آنهایی که به داخل بـرده می‌شوند و در گوشه‌ای از ورودی خانه جاخوش می‌کنند. این مشکل به‌راحتی قابل حل است اگر فقط اهالی خانه کمی ایده به خرج دهند و به فکر سر و سامان دادن زیرپله‌ها باشند. با دکور زدن در پله‌های داخل یا خارج خانه می‌شود فضایی مناسب برای کفش‌ها پیدا کرد ضمن اینکه اگر این طبقه‌ها در داخل خانه جا بگیرند می‌توانند جای خوبی برای قرار دادن همه جور وسیله‌ای باشند.
در فضاهای کوچک میز تحریر یا میز کار از مهم‌ترین دغدغه‌هاست. داشتن فضایی مناسب برای کار در هر خانهای به دست نمی‌آید. می‌دانید چرا؟ برای اینکه همه ما دوست داریم یک میز تحریر بزرگ در خانه داشته باشیم با کلی قاب عکس و لوازم اضافی و البته چراغ مطالعه. این وسط راهکارهای ساده زیاد است. مهم‌ترین‌شان بی‌خیال قاب عکس‌ها و چراغ مطالعه شدن است. اگر اینها را فراموش کنید آن وقت هر تکه چوب ساده‌ای در کنار دیوار می‌تواند برای‌تان حکم میز را داشته باشد. در این حالت روشنایی می‌تواند لامپ‌های رشته‌ای آویزان از سقف باشد و یک عکس بزرگ روی دیوار هم جایگزینی برای همه قاب عکس‌ها.
راهروها در خانه‌های امروزی استفاده چندانی ندارند. بیشتر اوقات صاحبخانه با انداختن یک قالی بلند و قرار دادن یک آینه و کنسول همه سعی خودش را برای زیبایی این محیط بدون استفاده خانه می‌کند اما مساله این است که نباید از پتانسیل‌های این قسمت خانه غافل شد. اصلا هیچ جای کتاب قانون طراحی داخلی نیامده که از فضای راهروها نباید استفاده کرد. پس تا جایی که می‌توانید از راهروها استفاده کنید اما با نظم و ترتیب آن هم با به کار بردن طاقچه‌های دکوری یا کمدهای دیواری. چون هیچ چیزی نمی‌تواند بدتر از یک ورودی به هم ریخته باشد.
معلوم نیست چرا خیلی از ما فکر می‌کنیم باید همیشه مبل‌ها را به صورت یک‌دست و کامل تهیه کنیم؛ غافل از اینکه هر مبلی برای نمای بهتر نیاز به فضا و مکان مناسبی دارد. در خانه‌های بیشتر ما یک‌دست مبل کامل شش نفره حتما پیدا می‌شود در حالی که شاید مساحت خانه بیشتر از ۸۰ متر نباشد. این اشتباهی است که این روزها خیلی‌ها ناخواسته به آن دست می‌زنند. در حالی که یک مبل راحتی به تنهایی می‌تواند خانه را بسیار زیباتر کند. نگران مهمان‌ها نباشید؛ آنها جای خودشان را پیدا می‌کنند.
خانه‌های قدیمی یک نشانه بارز داشتند. طاقچه‌های بالای بخاری یا طاق‌های کوتاهی که گوشه و کنار خانه ساخته می‌شدند. این طاقچه‌ها نه فقط فضای اندرونی را بزرگ‌تر نشان می‌دادند که کلی هم به طراحی داخلی کمک می‌کردند. پس در خانه کوچک‌تان از نصب کردن طاقچه روی دیوار یا قرار دادن میزهای گرد کوچک در کنج‌ها فرار نکنید. پس بدون اینکه روی آنها را از قاب عکس پر کنید یا آباژور بگذارید، روی میز را خالی کنید و فقط یک دیوار کوب روی دیوار بزنید. آن‌وقت به معجزه زیبایی در خانه کوچک‌تان پی می‌برید.
