- عضویت
- 2018/11/16
- ارسالی ها
- 4,075
- امتیاز واکنش
- 70,793
- امتیاز
- 1,076
- سن
- 21
مرگ، جسد و قبرستان! با شنیدن این کلمات حتما تصاویر ناخوشایندی جلوی چشم هایتان ظاهر می شود. جسدهایی که بوی متعفنی دارند و حشرات به آن ها هجوم بـرده اند و اسکلت های ترسناکی که در خاک خفته اند. این تصاویر ناخوشایند پای ثابت بسیاری از فیلم های ترسناک یا حتی کابوس های شبانه ی ما هستند. اما افسانه های زیادی درباره ی جسد انسان و روند تجزیه ی آن وجود دارد که بعضاً واقعیت ندارند. اما حقیقتاً تا تجزیه ی کامل چه بر جسد انسان می گذرد؟ با حقایقی عجیب و جالب درباره ی تجزیه جسد انسان بعد از مرگ همراه باشید.
۱- فرآیند تجزیه تقریبا بلافاصله بعد از مرگ شروع می شود
حدود چهار دقیقه بعد از آخرین نفسی که می کشیم، به دلیل کمبود اکسیژن در بدن، سلسله اتفاقاتی در مقیاس میکروسکوپیک شروع به رخ دادن می کند: سطح کربن دی اکسید و اسیدیته در جریان خون بالا می رود و ضایعات سمی انباشته می شوند و همین مسأله باعث سمی شدن سلول ها می شود. بعد از آن، آنزیم های درون سلول ها شروع به فرسوده کردن آن ها می کنند. این فرآیند از اندام هایی مثل کبد و مغز شروع می شود که بیشترین آنزیم و آب را درون خود دارند.
یکی از اولین نشانه های مشهود مرگ، کدر شدن چشم ها است چون دیگر به قرنیه ها مایعات و اکسیژن نمی رسد. این فرآیند می تواند ۱۰ دقیقه بعد از مرگ شروع شود.
۲- فرآیند تجزیه پنج مرحله دارد
مرحله ی اول «اتولیز یا خود هضمی سلولی» نام دارد: سلول ها به دلیل فعالیت آنزیم ها متلاشی می شوند و مایعات درون آن ها به بیرون تراوش می کند. روی پوست تاول هایی مملوء از مایعات به وجود می آید که در اثر آن لایه های بزرگی از بدن به راحتی جدا می شود.
در همین حین، باکتری های ناهوازی (موجوداتی که بدون اکسیژن زنده و فعال هستند) ساکن روده ها شروع به تجزیه ی سلول ها می کنند و از اینجا مرحله ی دوم یعنی «باد کردن» شروع می شود. با شروع فعالیت این میکروب ها، درون روده گازهایی انباشته شده و حجم بافت های اطراف زیاد می شود. این گازها در واکنش با هموگلوبین (نوعی پروتئین موجود در گلبول های قرمز خون) ماده ی سبز رنگی درون رگ ها تولید می کنند و پوست ابتدا به رنگ سبز و بعد سیاه در می آید.
مرحله ی سوم «تجزیه ی فعال» نام دارد که در اثر آن بافت ها شروع به آب پس دادن می کنند و این مایعات از حفره های بدن مثل دهان، بینی و غیره به بیرون تراوش می کنند. توده های بافت های بدن با فعالیت کرم های مگس و باکتری ها از بین می روند.
مرحله ی چهارم یعنی «تجزیه ی پیشرفته» زمانی رخ می دهد که با فعالیت حشرات، بیشتر بافت های نرم از بین رفته اند، باقیمانده ی پوست خشک و سفت شده و اسکلت بدن آشکار شده است. وقتی دیگر چیزی برای تغذیه ی کرم های مگس باقی نمانده باشد، نوبت به حشرات دیگری مثل سوسک ها می رسد. این حشرات قادرند بافت های نرمی که سفتی بیشتری دارند مثل تاندون ها، رباط ها و حتی غضروف ها را تجزیه کنند.
مرحله ی آخر «تجزیه ی استخوانی» است. عوامل مختلفی منجر به تجزیه یا تکه تکه شدن استخوان ها می شود. برای مثال، خاک اسیدی ۷۰ درصد مواد تشکیل دهنده ی استخوان ها را از بین می برد. عوامل فیزیکی هم می توانند باعث تجزیه ی استخوان ها شوند مثل هجوم جانوران لاشخور یا فرسودگی تدریجی بر اثر قرار گرفتن درون جریان آب.
مدت زمان هر یک از مراحل فوق به عواملی مثل دما، شرایط دفن و وجود میکروب ها، حشرات و جانوران لاشخور بستگی دارد. به ویژه میزان دما تأثیر زیادی در مرحله ی تجزیه ی فعال دارد چون مگس ها در ماه های گرم تخم گذاری می کنند، بنابراین در دماهای پایین تر روند تجزیه کندتر است. طی اولین سال استخوان ها به تدریج بی رنگ می شوند و ممکن است روی سطح آن ها خزه رشد کند. شکاف های بزرگ بعد از گذشت حدود یک دهه به وجود می آیند.
۳- جسدها آنقدرها هم بدبو نیستند
تصور عمومی این است که جسدها همیشه بوی متعفنی دارند اما اغلب اینطور نیست. در مرحله ی باد کردن، گازهای بدبویی تولید می شوند اما با تداوم فرآیند تجزیه، این بوها کمتر می شوند. بوی بد یک جسد در تابستان، بعد از ده روز یا کمتر از بین می رود.
ترکیبی از گازها باعث به وجود آمدن بوی متعفن اجساد می شوند. با تجزیه ی بعضی اسیدهای آمینه توسط باکتری ها گازهای سمی و مضری تولید می شوند که می توانند از طریق پوست جذب شوند یا جای اکسیژن را بگیرند. به همین دلیل این مسأله می تواند سلامت کسانی که در فضاهای بسته با اجساد در حال تجزیه سر و کار دارند را به خطر بیندازد.