نقد و بررسی فیلم خارجی Young Adult (جوان بالغ)

[EGeNo]

ژانر : درام، کمدی





کارگردان : Jason Reitman

نویسنده iablo Cody





تاریخ اکران : دسامبر ۲۰۱۱



زمان فیلم : ۹۴ دقیقه

زبان : انگلیسی

درجه سنی :R

مشاهده تریلر این فیلم(کلیک کنید)

بازیگران:

Charlize Theron,

Patrick Wilson

Patton Oswalt



ش

 

[EGeNo]

نقد و بررسی فیلم

Young Adult (جوان بالغ)

منتقد :راجر ایبرت (امتیاز ۳٫۵ از ۴)



احتمالاً سازندگان فیلم Young Adult موقع ساخت این فیلم سعی کرده اند به نتیجه ی کار فکر نکنند و فقط امیدوار باشند که اوضاع خوب پیش برود. این فیلم قواعد جاری را زیر پا می گذارد، طبق انتظار بیننده پیش نمی رود و شخصیت اصلی آن زنی است که در انتهای فیلم بیشتر از ابتدای فیلم از او بدمان می آید. فیلم های زیادی درباره ی دخترهای جذاب و محبوب دوران دبیرستان ساخته شده، اما Young Adult با نمایش اینکه امکان دارد زندگی این افراد در آستانه ی ورود به ۴۰ سالگی تا چه حد رقّت انگیز باشد، انتقام خود را از این دست فیلم ها و این ملکه های زیبایی می گیرد.

در این فیلم Charlize Theron یکی از بهترین بازیگران عصر حاضر سینما، نقش ماویس – شخصیتی که از اول تا آخر فیلم از او بدمان می آید – را ایفا می کند. او بی نهایت زیباست، اما ما شاهد تلاش بی وقفه ی او برای حفظ جذابیت ظاهری خود هستیم و می بینیم وقتی این تلاش ها بی سرانجام می ماند چه اتفاقی می افتد. ماویس در گذشته زیباترین دختر دبیرستان شهر Mercury ایالت Minnesota بوده و حالا به کلان شهر Minneapolis نقل مکان کرده است. او صاحب یک آپارتمان اشتراکی است و از راه نوشتن کتاب های داستانی با موضوع خون آشام ها برای گروه مخاطبان بین ۲۰ تا ۴۰ سال (Young Adult) شهرتی هم کسب کرده است. اهالی شهر زادگاهش Mercury، او را شخص فوق العاده موفقی می دانند. البته چندین سال می شود که او را ندیده اند.

اما لازم نیست برای دیدنش زیاد منتظر بمانند. در زندگی واقعی، ماویس تک و تنها زندگی می کند، آپارتمانش مانند خوکدانی است، هر روز چند لیتر نوشابه ی رژیمی را قلپ قلپ فرو می دهد و چندین پیک نوشیدنی بوربن بالا می اندازد و به نظر می رسد تا همین اواخر هم مجرد بوده و با کسی رابـ ـطه ای نداشته است. او نامه ای از my friend دوران دبیرستانش بادی اسلید (Patrick Wilson) دریافت می کند. بادی و همسرش بت (Elizabeth Reaser) به تازگی بچه دار شده اند و این هم عکسی از کوچولوی نازنین و دوست داشتنی. همین کار را تمام می کند. ماویس سوار اتومبیل سیاه و تر و تمیز خود می شود، به سمت Mercury می راند و قصد دارد در جشن خرید سیسمونی برای قدم نو رسیده/Baby shower شرکت کند. در خیال او، اشتباه فاحشی پیش آمده است. بادی می خواست با او ازدواج کند، این نوزاد بایستی فرزند او می بود و خب حالا به جهنم، هنوز برای راست و ریس کردن کارها دیر نشده است!

پس از فیلم موفق Juno ساخته ی سال ۲۰۰۷، Young Adult دومین تجربه ی همکاری کارگردان و فیلمنامه نویس این فیلم، Jason Reitman و Diablo Cody است. اینجا هم شخصیت اصلی یک زن است، اما جونو واقعاً‌ دوست داشتنی بود اما به نظر می رسد ماویس از تأثیر وحشتناکی که روی افراد می گذارد بی خبر باشد. Patrick Wilson می بایست شرمندگی مؤدبانه ی بادی در انظار عمومی را تصویر کند و این یکی از ظریف ترین چالش های پیش روی هر بازیگری ست. اگر ازدواج کرده باشید و فرزندتان هم تازه به دنیا آمده باشد و یک شیردوش هم توی دستتان باشد، در مقابل معشـ*ـوقه ی قدیمی تان که بی خبر پشت در ظاهر شده و توقع دارد به خاطر او دست از همه چیز بشوئید و همراهش به Minneapolis بروید، چه واکنشی نشان می دهید؟

درک رفتارها و توقعات غیر قابل قبول ماویس در فیلم Young Adult به نوعی زمینه سازی نیازمند است. و فیلم هم هوشمندانه عمل می کند و شخصیت Matt Freehauf (با بازی کمدین مشهور Patton Oswalt) را برای تأمین این قصد وارد داستان می کند. مت و ماویس در دبیرستان ارتباطی با هم نداشته اند. ماویس به او می گوید: “یادم آمد! تو همان پسرکی هستی که قربانی جرم نفرت محور/ hate crime شده بودی!”

ماویس اصلاً نزاکت ندارد. بله درست است، در دوران دبیرستان طی اقدامی خشونت بار عده ای علیه همجنس بازان، مت تا دم مرگ رفته بود، هر چند که بعداً مشخص شد او همجنس باز نیست. او هنوز در Mercury و با خواهرش زندگی می کند و دچا روزمرگی و رکود شده است. تجربه ی گذشته اش باعث شده آدم هایی را که توسط اجتماع طرد می شوند به خوبی درک کند و با دیدن ماویس فوراً متوجه می شود که او در سراشیبی سقوط به سمت نابودی و اضمحلال قدم بر می دارد. چیزی که مت می داند و ماویس به هیچ وجه متوجه آن نمی شود این است که بادی در کنار بت و فرزندش کاملاً خوشبخت است و وقتی می بیند ماویس از دور سر می رسد اندامش به رعشه می افتد.

می توان گفت موفقیت فیلم در گرو بازی Patton Oswalt است. Charlize Theron از ایفای نقش جانوری که همه را به چاپلوسی و تملق گفتن وادار می کند، به خوبی بر می آید و Patrick Wilson هم توانسته در قالب شخص مهربانی که اصلاً‌ دلش نمی خواهد او را برنجاند جای بگیرد، اما تماشاگر به مدخلی برای ورود به جریان فیلم احتیاج دارد، شخصیتی که بتوانیم با او همزاد پنداری کنیم، و شخصیت مت با بازی Oswalt کاملاً انسانی، واقع بین، کنایه زن و دچار نارضایتی از خود است. تنها اوست که حقیقت را به ماویس می گوید.

با وجود اینکه Patton Oswalt تا به حال نقش های فرعی زیادی بازی کرده است، این دومین نقش مهم و نسبتاً‌ اصلی او در دنیای سینماست. بازی او در فیلم Big Fan که سه، چهار سال پیش ساخته شد بی نظیر بود. این فیلم داستان آدم به دردنخوری را روایت می کند که همه ی زندگی اش را پای تماشای فوتبال گذاشته است و فکر می کند کسب عنوان یکی از “شنوندگان همیشگی” برنامه های ورزشی رادیو افتخار بزرگی در زندگی اش محسوب می شود. Patton Oswalt بازیگر منحصر به فردی است و وقتی در نقشی مناسب بازی می کند، به هیچ وجه نمیتوان وی را نادیده گرفت. من گمان می کنم Jason Reitman و مسئول انتخاب بازیگران این فیلم هر دو بازی او در Big Fan را دیده اند و برای بعضی جنبه های شخصیت مت از آن الهام گرفته اند.

درباره ی ماویس هم واقعیتی انکارنشدنی در میان است: او به نوشیدن الـ*کـل اعتیاد دارد. طی یک مراسم شام خوردن مسخره در شهر زادگاهش به پدر و مادرش می گوید: “به نظرم امکانش هست که الکلی شده باشم”. هر کسی که چنین جمله ای را به زبان می آورد قطعاً به خوبی می داند که الکلی است. اما افراد عادی (و بعضی از منتقدانی که درباره ی این فیلم نوشته اند) نمی توانند اعتیاد به الـ*کـل را فوراً تشخیص دهند. بر پایه ی آن چیزی که از نوشیدنی خوردن های او در این فیلم میبینیم، احتمالاً‌ در تک تک صحنه های فیلم کم و بیش در حالت مـسـ*ـتی به سر می برد. مدام نوشیدنی بوربن خالص و یک رنگ می خورد. در فیلم هایی که این اواخر ساخته می شوند متوجه چیزی شده ام: دیگر کمتر پیش می آید که شخصی نوشیدنی مخلوط بخورد. معمولاً یکی دو بند انگشت، و یا بیشتر نوشیدنی خالص توی لیوان ها دیده می شود.

اعتیاد به الـ*کـل درباره ی خیلی از مشکلات ماویس توضیح می دهد: مجرد بودنش، آپارتمان نامرتبش، گیر کردن در میانه ی نوشتن کتاب و ندانستن اینکه چطور قصه را پیش ببرد، عدم شناخت و آگاهی از شخصیت خودش، انکار واقعیت، و رفتار نامناسبش. Diablo Cody بسیار هوشمندانه عمل کرد که این فاکتور را هم در داستانش گنجاند. بدون وجود چنین زمینه ای، تنها توجیه ممکن برای رفتارهای ماویس، دیوانگی او بود! با وضع موجود، حتی در آخرین صحنه ی فیلم هم ماویس من را به یاد آن گفته ی رئیس گتیز در فیلم همشهری کین (Citizen Kane) می اندازد که به کین گفت:” تو بیشتر از این ها به درس عبرت احتیاج داری، و خب چیزهای زیادی هم پیش می آیند که مایه ی عبرتت بشوند”.

وقتی بعد از تماشای Young Adult سالن سینما را ترک کردم، افکار مختلفی در ذهنم بود. Jason Reitman با ساخت فیلم هایی مثل Thank You for Smoking، Juno و Up in the Air کارنامه ی درخشانی از خود به جا گذاشته است. این فیلم ها همگی فوق العاده بودند. وجود شخصیت ماویس باعث شده است که فیلم Young Adult هم از لحاظ ساخت برای کارگردان، و هم از لحاظ پرداخت برای تماشاگر با ظرایف و دشواری هایی همراه شود. وقتی کم کم درونمایه فیلم را درک کردم، تازه متوجه شدم که این فیلم چقدر بی پروا و باشجاعت به بررسی شخصیت خود می پردازد. از نظر من که اشکالی ندارد بعضی از قسمت های فیلم خنده دار هم باشند.

مشاهده تریلر این فیلم(کلیک کنید)

منتقد : راجر ایبرت (امتیاز ۳٫۵ از ۴)



مترجم : الهام بای

تهیه و ترجمه: سایت نقد فارسی

تالار نقد نگاه دانلود

دانلود رمان و کتاب های جدید