KIMIA_A
کاربر نگاه دانلود
آتشکده کوه مند مربوط به دوره اواخر اشکانیان و اوایل دوره ساسانیان است و در ۳۰ کیلومتری خورموج، روستای وراوی واقع شده است. این آتشکده در دل کوه مند تراشیده شده و دارای تالاری مربع شکل است که در وسط آن آتشدان مدوری قرار گرفته است.
نمای خارجی فعلی آتشکده عبارت از یک مدخل با سقف قوسی و دو مدخل مستدیر القاعده و ده حفره به شکل مدخل های طرفین سکوی شاه نشین مدخل اصلی و با اندازه های متفاوت که به احتمال به منزله پنجره و نورگیرهای رواق های اصلی آتشکده بوده اند.
آتشکده از سه طبقه میانی یا اصلی، تحتانی و فوقانی تشکیل شده است که با هم ارتباط داشته و در عین ارتباط، نوع ساختمان هر یک با دیگری متفاوت بوده که گویا از هر یک از طبقات برای منظور خاصی استفاده می‌شده است.
با توجه به وجود آثار آب انبار و بقایای درختانی از فاصله ۲۰۰ متری پای کوه احتمال می‌رود در جلوی آتشکده میدانی وجود داشته است و برای جلوگیری از نفوذ سیلاب های شدید در اطراف تپه، بندهای زیادی از سنگ و گچ ساخته بوده اند. بیش از نیم قرن پیش در جانب شمالی آتشکده و پشت کوه نیز آثار حفره ها و شاه نشین و درختانی وجود داشته است و از آنجا راهی به آتشکده منتهی می‌شده است که به مرور زمان بر اثر ریزش کوه آن آثار از بین رفته اند.
این اثر در تاریخ ۲۷ تیر ۱۳۷۷ با شماره ثبت ۲۰۹۵ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
نمای خارجی فعلی آتشکده عبارت از یک مدخل با سقف قوسی و دو مدخل مستدیر القاعده و ده حفره به شکل مدخل های طرفین سکوی شاه نشین مدخل اصلی و با اندازه های متفاوت که به احتمال به منزله پنجره و نورگیرهای رواق های اصلی آتشکده بوده اند.
آتشکده از سه طبقه میانی یا اصلی، تحتانی و فوقانی تشکیل شده است که با هم ارتباط داشته و در عین ارتباط، نوع ساختمان هر یک با دیگری متفاوت بوده که گویا از هر یک از طبقات برای منظور خاصی استفاده می‌شده است.
با توجه به وجود آثار آب انبار و بقایای درختانی از فاصله ۲۰۰ متری پای کوه احتمال می‌رود در جلوی آتشکده میدانی وجود داشته است و برای جلوگیری از نفوذ سیلاب های شدید در اطراف تپه، بندهای زیادی از سنگ و گچ ساخته بوده اند. بیش از نیم قرن پیش در جانب شمالی آتشکده و پشت کوه نیز آثار حفره ها و شاه نشین و درختانی وجود داشته است و از آنجا راهی به آتشکده منتهی می‌شده است که به مرور زمان بر اثر ریزش کوه آن آثار از بین رفته اند.
این اثر در تاریخ ۲۷ تیر ۱۳۷۷ با شماره ثبت ۲۰۹۵ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
