- عضویت
- 2018/10/30
- ارسالی ها
- 4,471
- امتیاز واکنش
- 17,947
- امتیاز
- 979
تجربه می گوید نوزادان زمانی که تنها هستند و از والدین خود دورند ، دچار ترس و وحشت شده و گریه می کنند. واقعیت این است که هنگام گریه کردن ، هورمون های آدرنالین و کورتیزول در بدن و مغز نوزادان ترشح می شود و در صورت ادامه دار بودن این وضعیت ، سیستم عصبی آن ها متزلزل خواهد شد .آیا ممکن است نوزادانی که شب ها یا کلا در طول روز گریه می کنند دچار عوارض عصبی خطرناک و پیامد های مضر طولانی مدت شوند ؟ در این قسمت به ارائه پاسخی علمی به این سوال خواهیم پرداخت:
عدم تعادل شیمیایی و هورمونی در مغز
تحقیقات نشان می دهد نوزادانی که به طور معمول از والدین خود دور هستند، دارای سطح بالا و غیر طبیعی هورمون استرس کورتیزول و همچنین میزان پایین هورمون رشد می باشند . این عدم تعادل بین هورمون های بدن باعث تضعیف رشد بافت عصبی در مغز، سرکوب رشد و متزلزل شدن سیستم ایمنی بدن خواهد شد.
محققان دریافتند که استرس شدید در اوایل زندگی می تواند سیستم های انتقال دهنده عصبی مغز را تغییر داده و باعث ایجاد تغییرات ساختاری و عملکردی در مناطقی از مغز شوند ؛ همانند آنچه در بزرگسالان مبتلا به افسردگی مشاهده می شود.
با توجه به تحقیقات به عمل آمده ، کودکانی که تحت تاثیر گریه مداوم بوده اند ، 10 برابر بیشتر از سایر کودکان دچار اختلالات ارتباطی و رفتار های ضد اجتماعی شده اند . محققان دریافتند که این یافته ها ممکن است به دلیل عدم توجه کافی والدین نسبت به نوزادان باشد.
محققان بر این باورند که استرس مزمن و بیش از حد باعث تحـریـ*ک ساقه مغز (بخشی از مغر که کنترل تولید هورمون آدرنالین را بر عهده دارد) نوزادان و عدم پاسخ گویی به نیازهای جسمی و عاطفی آن ها خواهد شد. چنین کودکی در بزرگسالی پرخاش گر و خشن خواهد شد زیرا مقدار هورمون آدرنالین زیادی در ساقه مغز ترشح می شود.
متخصصان اعتقاد دارند که هورمون استرس کورتیزول ( که در اثر گریه شدید و سایر وقایع استرس زا در مغز تولید می شود )، اتصالات عصبی در بخش های مهم مغز نوزاد را نابود خواهد کرد و همچنین با عدم تحـریـ*ک بخش های مربوط به دلبستگی و عاطفه در دوران نوزادی ، بخش های مربوط به این نواحی رشد پیدا نخواهند کرد و رفتار خشونت آمیز در بزرگسالی کودک بیشتر بروز پیدا می کند . در نتیجه عدم مسئولیت پذیری والدین در پاسخ گویی به نیازهای عاطفی کودک دارای پیامد های شخصیتی منفی بر روی او خواهد بود.
عدم تعادل شیمیایی و هورمونی در مغز
تحقیقات نشان می دهد نوزادانی که به طور معمول از والدین خود دور هستند، دارای سطح بالا و غیر طبیعی هورمون استرس کورتیزول و همچنین میزان پایین هورمون رشد می باشند . این عدم تعادل بین هورمون های بدن باعث تضعیف رشد بافت عصبی در مغز، سرکوب رشد و متزلزل شدن سیستم ایمنی بدن خواهد شد.
محققان دریافتند که استرس شدید در اوایل زندگی می تواند سیستم های انتقال دهنده عصبی مغز را تغییر داده و باعث ایجاد تغییرات ساختاری و عملکردی در مناطقی از مغز شوند ؛ همانند آنچه در بزرگسالان مبتلا به افسردگی مشاهده می شود.
با توجه به تحقیقات به عمل آمده ، کودکانی که تحت تاثیر گریه مداوم بوده اند ، 10 برابر بیشتر از سایر کودکان دچار اختلالات ارتباطی و رفتار های ضد اجتماعی شده اند . محققان دریافتند که این یافته ها ممکن است به دلیل عدم توجه کافی والدین نسبت به نوزادان باشد.
محققان بر این باورند که استرس مزمن و بیش از حد باعث تحـریـ*ک ساقه مغز (بخشی از مغر که کنترل تولید هورمون آدرنالین را بر عهده دارد) نوزادان و عدم پاسخ گویی به نیازهای جسمی و عاطفی آن ها خواهد شد. چنین کودکی در بزرگسالی پرخاش گر و خشن خواهد شد زیرا مقدار هورمون آدرنالین زیادی در ساقه مغز ترشح می شود.
متخصصان اعتقاد دارند که هورمون استرس کورتیزول ( که در اثر گریه شدید و سایر وقایع استرس زا در مغز تولید می شود )، اتصالات عصبی در بخش های مهم مغز نوزاد را نابود خواهد کرد و همچنین با عدم تحـریـ*ک بخش های مربوط به دلبستگی و عاطفه در دوران نوزادی ، بخش های مربوط به این نواحی رشد پیدا نخواهند کرد و رفتار خشونت آمیز در بزرگسالی کودک بیشتر بروز پیدا می کند . در نتیجه عدم مسئولیت پذیری والدین در پاسخ گویی به نیازهای عاطفی کودک دارای پیامد های شخصیتی منفی بر روی او خواهد بود.