Moonlight
کاربر نگاه دانلود
- عضویت
- 2017/03/31
- ارسالی ها
- 2,151
- امتیاز واکنش
- 16,207
- امتیاز
- 748
- سن
- 24
احترامات غلط و عناوين و القاب دروغينی که بسیار میان ما رواج دارد
وقتى كه در شيوه بزرگوارانه رسول اكرم(ص) مطالعه مى‌كنيم مى‌بينيم آن حضرت عنايت زيادى داشت كه تفاوت‌ها و اختلاف‌هايى كه تدريجاً عادت شده بود در ميان مردم و صرفاً عاداتى بود كه ايجاد ناهمواری‌ها و پست و بلندی‌هاى بيجا مى‌كرد، از بين ببرد و معدوم كند.
مثلاً عنايت داشت كه در مجالس، گرد و حلقه به دور هم بنشينند، مجلس بالا و پايين نداشته باشد. دستور مى‌داد و تأكيد مى‌كرد كه هر وقت وارد مجلس مى‌شويد، هر جا كه خالى است همان جا بنشينيد، يک نقطه معين را جاى خودتان حساب نكنيد و به آن نقطه فشار نياوريد. اگر خودش وارد مجلسى مى‌شد خوشش نمى‌آمد كه جلو پايش بلند شوند، و گاهى اگر بلند مى‌شدند مانع مى‌شد و مردم را امر مى‌كرد كه قرار بگيرند. حاضر نمى‌شد وقتى كه سواره است پياده‌اى همراهش حركت كند، آن پياده را سوار مى‌كرد و يا به او مى‌گفت تو جلوتر برو يا بعد از ما بيا، به هر حال حاضر نمى‌شد آن پياده در ركابش حركت كند.
ممكن است همه اينها را تفسير اخلاقى بكنيم و حمل به تواضع و فروتنى آن حضرت بكنيم. شک ندارد كه آن حضرت در منتهى درجه تواضع و فروتنى بود. اما قرائن نشان مى‌دهد كه رسول اكرم(ص) به جنبه اجتماعى اين قضايا هم زياد توجه داشته؛ توجه داشته كه همين احترامات، همين القاب و عناوين، همين عادات كه كوچک به نظر مى‌رسد، چه ديوار ضخيمى ميان افراد به وجود مى‌آورد، چقدر تأثير دارد در اينكه دل‌ها را از هم دور كند.
همين‌هاست كه ناهمواری‌ها و پست و بلندى‌ها و سنگلاخ‌ها به وجود مى‌آورد. همين‌ها كه در بادى امر يک رشته امور اعتبارى و خيالى است، در نهايت امر منتهى مى‌شود به امور عينى و خارجى. تخم اوّلى تفاوت‌هاى ناروا را همين احترامات غلط و همين عناوين و القاب دروغين مى‌كارد.
استاد مطهری، بیست گفتار، ص104-103 (با تلخیص)
وقتى كه در شيوه بزرگوارانه رسول اكرم(ص) مطالعه مى‌كنيم مى‌بينيم آن حضرت عنايت زيادى داشت كه تفاوت‌ها و اختلاف‌هايى كه تدريجاً عادت شده بود در ميان مردم و صرفاً عاداتى بود كه ايجاد ناهمواری‌ها و پست و بلندی‌هاى بيجا مى‌كرد، از بين ببرد و معدوم كند.
مثلاً عنايت داشت كه در مجالس، گرد و حلقه به دور هم بنشينند، مجلس بالا و پايين نداشته باشد. دستور مى‌داد و تأكيد مى‌كرد كه هر وقت وارد مجلس مى‌شويد، هر جا كه خالى است همان جا بنشينيد، يک نقطه معين را جاى خودتان حساب نكنيد و به آن نقطه فشار نياوريد. اگر خودش وارد مجلسى مى‌شد خوشش نمى‌آمد كه جلو پايش بلند شوند، و گاهى اگر بلند مى‌شدند مانع مى‌شد و مردم را امر مى‌كرد كه قرار بگيرند. حاضر نمى‌شد وقتى كه سواره است پياده‌اى همراهش حركت كند، آن پياده را سوار مى‌كرد و يا به او مى‌گفت تو جلوتر برو يا بعد از ما بيا، به هر حال حاضر نمى‌شد آن پياده در ركابش حركت كند.
ممكن است همه اينها را تفسير اخلاقى بكنيم و حمل به تواضع و فروتنى آن حضرت بكنيم. شک ندارد كه آن حضرت در منتهى درجه تواضع و فروتنى بود. اما قرائن نشان مى‌دهد كه رسول اكرم(ص) به جنبه اجتماعى اين قضايا هم زياد توجه داشته؛ توجه داشته كه همين احترامات، همين القاب و عناوين، همين عادات كه كوچک به نظر مى‌رسد، چه ديوار ضخيمى ميان افراد به وجود مى‌آورد، چقدر تأثير دارد در اينكه دل‌ها را از هم دور كند.
همين‌هاست كه ناهمواری‌ها و پست و بلندى‌ها و سنگلاخ‌ها به وجود مى‌آورد. همين‌ها كه در بادى امر يک رشته امور اعتبارى و خيالى است، در نهايت امر منتهى مى‌شود به امور عينى و خارجى. تخم اوّلى تفاوت‌هاى ناروا را همين احترامات غلط و همين عناوين و القاب دروغين مى‌كارد.
استاد مطهری، بیست گفتار، ص104-103 (با تلخیص)
