Diba
کاربر نگاه دانلود
- عضویت
- 2015/04/15
- ارسالی ها
- 86,552
- امتیاز واکنش
- 46,640
- امتیاز
- 1,242
روي پنجه پا راه ميرود و با وجود عبور از سهسالگي، زبان باز نميكند. پدر و مادر نگران، تصور ميكنند ناشنوايي دليل زبانبسته بودن كودكشان است اما تستهاي شنواييسنجي ميگويد گوشهاي كودك سالم است. رفتارهاي تكرارياش با بزرگتر شدن او بيشتر به چشم ميآيد؛ توي چشم كسي نگاه نميكند، اسمش را نميگويد و گاهي خودزني ميكند.
اين نشانهها كه بعد از عبور از سهسالگي هر روز بيشتر از قبل خود را نشان ميدهد، با وجود انكارهاي اوليه والدين خبر از ابتلاي كودك به يك بيماري عصبي به نام اوتيسم دارد؛ بيماري كه كودك را با اجتماع بيگانه ميكند و در صورت شديد بودنش، امكان سازگار شدن او حتي با اعضاي خانواده را هم پايين ميآورد.
محققان تا چند سال پيش ميگفتند ژنها اصليترين دليل ابتلا به اوتيسم هستند اما در بررسي كه بهتازگي روي هفتونیم ميليون كودك در پنج كشور انجام شده است، محققان دلايل ديگري را هم براي اوتيسمي شدن كودكان اثبات كردهاند؛ دلايلي كه در ادامه آنها را با شما در ميان ميگذاريم.
پدرهاي مسن
شما هم شنيده بوديد كه خطري سلامت فرزندان پدرهاي مسن را تهديد نميكند؟ محققان در يكي از بزرگترين بررسيهايي كه تاكنون در مورد دلايل ابتلاي كودكان به اوتيسم صورت گرفته، اين ادعاي قديمي را رد كردهاند. به باور پژوهشگران، گرچه پير بودن پدر به اندازه بالا بودن سن مادر در سلامت فرزندان تاثير ندارد اما بيماري اوتيسم از جمله اختلالاتي است كه پير بودن اسپرمهاي پدر ميتواند خطر ابتلا به آن را بيشتر كند. به باور محققان، فرزند مردهايي كه بعد از 50 سالگي پدر ميشوند به احتمال 66 درصد بيشتر از كودكاني كه پدرشان در دهه 20 زندگیشان و 28درصد بيشتر از بچههايي كه پدرشان در دهه 40 پدر شدند، به بيماري اوتيسم مبتلا ميشوند. به عقيده محققان، مردهايي كه بعد از 50سالگي پدر ميشوند، سلامت فرزند آيندهشان را به خطري جدي مياندازند چراكه جهشهاي ژنتيكي كه در اسپرم مردان اتفاق میافتد، خطر ابتلاي كودكان به اوتيسم را در آينده افزايش ميدهد.
مادران مسموم
قرار داشتن مادران در معرض سموم شيميايي تنها خطر ابتلای فرزندشان به آلرژي و مشكلات ريوي را بالا نميبرد. در يك بررسي ديگر محققان به اين نتيجه رسیدند زناني كه هنگام بارداري در معرض يا در نزديكي سموم يا كودهاي شيميايي قرار دارند يا در مزارعي كه از اين سموم استفاده ميكنند، كار يا زندگي ميكنند به احتمال بيشتري فرزنداني اوتيسمي به دنيا ميآورند. با توجه به نتايج پژوهشها، احتمال اينكه كودك اين مادران به اوتيسم مبتلا شود، دوسوم بيشتر از فرزند مادراني است كه در دوره بارداري در معرض اين سموم قرار نداشتهاند.
خطر اوتيسمي شدن تنها فرزند مادراني كه با كود شيميايي در ارتباط بودهاند را تهديد نميكند بلكه كودكاني كه در شكم مادر خود يا در دو سال اول زندگي، درمعرض دو ماده سمي موجود در هوا به نامهاي «استايرن» و «كروم» قرار ميگيرند به احتمال بيشتري به اوتيسم مبتلا ميشوند. دليل اين اتفاق از نظر محققان تماس نوزاد با مقادير بالاي كروم (يك نوع فلز سنگين) در دوران جنيني و سالهای اول زندگي است. بررسيها نشان ميدهد نفس كشيدن مادر در دوران بارداری و كودك در سالهاي ابتداي زندگي در هواي آلوده، خطر ابتلاي كودك به اوتيسم را تا 65 درصد افزايش ميدهد. گذشته از اين، به باور محققان قرار گرفتن مادر باردار در معرض دود خودروها و گازهاي كارخانهاي، خطر ابتلا به اختلالات تكامل سيستم عصبي را تا دو برابر زياد ميكند.
مادران نوجوان
ناپختگي و بيدست و پايي تنها اتهامي نيست كه به مادران نوجوان وارد است. از نظر محققان برخي بيماريهايي كه از ابتداي تولد با فرزند همراه است هم ميتواند حاصل كمسن بودن مادر باشد. درست است كه بالا بودن سن مادر، سلامت فرزندش را از زمان تولد تا پايان زندگياش به خطر مياندازد اما محققان ميگويند مادراني كه بيش از اندازه كمسن و سال هستند هم نميتوانند بچههاي سالمي را به دنيا بياورند. از نظر آنها مادران نوجوان 18درصد بيشتر از ديگر زنان احتمال دارد كه كودكي اوتيسمي به دنيا بياورند.
گذشته از اين، بالا رفتن سن مادر از 40 سال هم خطر اوتيسمي شدن كودكش را تا 15 درصد افزایش میدهد. محققان هنوز دليل اصلي اين اتفاق را نميدانند اما ميان كمسن يا ميانسال بودن مادر و اوتيسمي شدن كودكش ارتباط پيدا كردهاند.
پس اگر شما هم در چنین شرایطی صاحب فرزند شدهاید و مشاوره ژنتیک را هم پشت سر نگذاشتهاید، با کمک متخصص کودکان این احتمال را بررسی کنید.
نکند دیر بفهمید!
شايد در دوره نوزادي و نوپايي، والدين بچههاي اوتيسمي نتوانند ميان فرزند خود و كودكان سالم تفاوتي پيدا كنند اما بچههاي اوتيسمي دچار نوعي معلوليت ذهني هستند كه معمولا در سه سال اول زندگي خود را نشان نميدهد. آنها بهخاطر ابتلا به اين اختلال عصبي، نميتوانند مثل كودكان ديگر ارتباط برقرار كنند و بسته به درجه بيماريشان در تفكر، مهارتهاي اجتماعي و بهكارگيري زبان هم دچار مشكل هستند.
برگه آزمایش چه میگوید؟
كمبود آهن و كمخوني در دوران بارداري 40 تا 50 درصد زنان و كودكان آنها را تحت تاثير قرار ميدهد. به نوشته مديكالنيوزتودي از آنجا كه آهن براي تكامل اوليه مغز حياتي است، كمبود آن ميتواند خطر اوتيسمي شدن كودك را تا پنج برابر بالا ببرد. گذشته از اين، مادران ديابتي هم احتمال دارد فرزندي اوتيسمي به دنيا بياورند. به باور محققان فرزند زناني كه از هفته 26 بارداري به بعد به ديابت بارداری دچار ميشوند، 63 درصد بيشتر از ديگران در معرض ابتلا به بيماري اوتيسم قرار ميگيرد.
خانوادههاي اوتيسمي
10 درصد اختلالات اوتيسمي در افراد يك خانواده ديده ميشود و به همين دليل زناني كه يك فرزند اوتيسمي به دنيا ميآورند نميتوانند نسبت به مبتلا نشدن فرزندان بعدي به اين بيماري مطمئن باشند. بيماران اوتيسمي اغلب جهشهاي ژني دارند كه باعث بيمار شدنشان ميشود. از آنجا كه ژنهايي كه در دختران مبتلا به اوتيسم جهش پيدا ميكند، نسبت به ژن پسرها، در مغز بسيار فعالتر است، خانمهاي مبتلا علائم شديدتري را نشان ميدهند؛ البته بهطور كلي اين اختلال در ميان پسرها شايعتر است.
برخي بررسيها ميگويند احتمال به ارث رسيدن اوتيسم از خانواده مادري بيشتر از خانواده پدري است اما در هر حال محققان شكي ندارند كه ژنها يكي از اصليترين دلايل اوتيسمي شدن كودكان است و 90 درصد قربانيان اين بيماري به دلايل ژنتيكي به آن دچار شدهاند. اغلب افراد تصور ميكنند بيماري اوتيسم قابل پيشبيني نیست اما پزشكان بر اين باورند كه با مشاوره ژنتيك پيش از بارداري تا اندازه زيادي ميتوان احتمال اوتيسمي شدن كودك در آينده را پيشبيني كرد؛ البته آنها هنوز هم تاكيد ميكنند كه نميتوان خطر ابتلاي كودك به اوتيسم را صددرصد پيشبيني كرد.
زوجهاي با اختلاف سني بالا
يافتههاي عجيب و غريب محققان ممكن است شما را متعجب كند. اختلاف سني همسران هم در سالم بودن يا اوتيسمي شدن فرزندانشان تاثيرگذار است. به باور محققان، والديني كه اختلاف سني زيادي با هم دارند، بيشتر احتمال دارد كه فرزندي اوتيسمي به دنيا بياورند. گذشته از اين، بررسيها نشان ميدهد والديني كه هر دو سن و سالي از آنها گذشته است هم به احتمال بيشتري صاحب فرزندي اوتيسمي ميشوند.
پدراني كه بين 35 تا 44 سالگي قرار دارند، اگر همسرشان 10 سال از خودشان جوانتر باشد، ممكن است صاحب كودكي اوتيسمي شوند؛ البته مادراني هم كه در دهه 30 زندگيشان قرار دارند، اگر همسرشان 10 سال يا بيشتر از خودشان كوچكتر باشد، احتمال دارد كه كودكي اوتيسمي به دنيا بياورند.
اين نشانهها كه بعد از عبور از سهسالگي هر روز بيشتر از قبل خود را نشان ميدهد، با وجود انكارهاي اوليه والدين خبر از ابتلاي كودك به يك بيماري عصبي به نام اوتيسم دارد؛ بيماري كه كودك را با اجتماع بيگانه ميكند و در صورت شديد بودنش، امكان سازگار شدن او حتي با اعضاي خانواده را هم پايين ميآورد.
محققان تا چند سال پيش ميگفتند ژنها اصليترين دليل ابتلا به اوتيسم هستند اما در بررسي كه بهتازگي روي هفتونیم ميليون كودك در پنج كشور انجام شده است، محققان دلايل ديگري را هم براي اوتيسمي شدن كودكان اثبات كردهاند؛ دلايلي كه در ادامه آنها را با شما در ميان ميگذاريم.
پدرهاي مسن
شما هم شنيده بوديد كه خطري سلامت فرزندان پدرهاي مسن را تهديد نميكند؟ محققان در يكي از بزرگترين بررسيهايي كه تاكنون در مورد دلايل ابتلاي كودكان به اوتيسم صورت گرفته، اين ادعاي قديمي را رد كردهاند. به باور پژوهشگران، گرچه پير بودن پدر به اندازه بالا بودن سن مادر در سلامت فرزندان تاثير ندارد اما بيماري اوتيسم از جمله اختلالاتي است كه پير بودن اسپرمهاي پدر ميتواند خطر ابتلا به آن را بيشتر كند. به باور محققان، فرزند مردهايي كه بعد از 50 سالگي پدر ميشوند به احتمال 66 درصد بيشتر از كودكاني كه پدرشان در دهه 20 زندگیشان و 28درصد بيشتر از بچههايي كه پدرشان در دهه 40 پدر شدند، به بيماري اوتيسم مبتلا ميشوند. به عقيده محققان، مردهايي كه بعد از 50سالگي پدر ميشوند، سلامت فرزند آيندهشان را به خطري جدي مياندازند چراكه جهشهاي ژنتيكي كه در اسپرم مردان اتفاق میافتد، خطر ابتلاي كودكان به اوتيسم را در آينده افزايش ميدهد.
مادران مسموم
قرار داشتن مادران در معرض سموم شيميايي تنها خطر ابتلای فرزندشان به آلرژي و مشكلات ريوي را بالا نميبرد. در يك بررسي ديگر محققان به اين نتيجه رسیدند زناني كه هنگام بارداري در معرض يا در نزديكي سموم يا كودهاي شيميايي قرار دارند يا در مزارعي كه از اين سموم استفاده ميكنند، كار يا زندگي ميكنند به احتمال بيشتري فرزنداني اوتيسمي به دنيا ميآورند. با توجه به نتايج پژوهشها، احتمال اينكه كودك اين مادران به اوتيسم مبتلا شود، دوسوم بيشتر از فرزند مادراني است كه در دوره بارداري در معرض اين سموم قرار نداشتهاند.
خطر اوتيسمي شدن تنها فرزند مادراني كه با كود شيميايي در ارتباط بودهاند را تهديد نميكند بلكه كودكاني كه در شكم مادر خود يا در دو سال اول زندگي، درمعرض دو ماده سمي موجود در هوا به نامهاي «استايرن» و «كروم» قرار ميگيرند به احتمال بيشتري به اوتيسم مبتلا ميشوند. دليل اين اتفاق از نظر محققان تماس نوزاد با مقادير بالاي كروم (يك نوع فلز سنگين) در دوران جنيني و سالهای اول زندگي است. بررسيها نشان ميدهد نفس كشيدن مادر در دوران بارداری و كودك در سالهاي ابتداي زندگي در هواي آلوده، خطر ابتلاي كودك به اوتيسم را تا 65 درصد افزايش ميدهد. گذشته از اين، به باور محققان قرار گرفتن مادر باردار در معرض دود خودروها و گازهاي كارخانهاي، خطر ابتلا به اختلالات تكامل سيستم عصبي را تا دو برابر زياد ميكند.
مادران نوجوان
ناپختگي و بيدست و پايي تنها اتهامي نيست كه به مادران نوجوان وارد است. از نظر محققان برخي بيماريهايي كه از ابتداي تولد با فرزند همراه است هم ميتواند حاصل كمسن بودن مادر باشد. درست است كه بالا بودن سن مادر، سلامت فرزندش را از زمان تولد تا پايان زندگياش به خطر مياندازد اما محققان ميگويند مادراني كه بيش از اندازه كمسن و سال هستند هم نميتوانند بچههاي سالمي را به دنيا بياورند. از نظر آنها مادران نوجوان 18درصد بيشتر از ديگر زنان احتمال دارد كه كودكي اوتيسمي به دنيا بياورند.
گذشته از اين، بالا رفتن سن مادر از 40 سال هم خطر اوتيسمي شدن كودكش را تا 15 درصد افزایش میدهد. محققان هنوز دليل اصلي اين اتفاق را نميدانند اما ميان كمسن يا ميانسال بودن مادر و اوتيسمي شدن كودكش ارتباط پيدا كردهاند.
پس اگر شما هم در چنین شرایطی صاحب فرزند شدهاید و مشاوره ژنتیک را هم پشت سر نگذاشتهاید، با کمک متخصص کودکان این احتمال را بررسی کنید.
نکند دیر بفهمید!
شايد در دوره نوزادي و نوپايي، والدين بچههاي اوتيسمي نتوانند ميان فرزند خود و كودكان سالم تفاوتي پيدا كنند اما بچههاي اوتيسمي دچار نوعي معلوليت ذهني هستند كه معمولا در سه سال اول زندگي خود را نشان نميدهد. آنها بهخاطر ابتلا به اين اختلال عصبي، نميتوانند مثل كودكان ديگر ارتباط برقرار كنند و بسته به درجه بيماريشان در تفكر، مهارتهاي اجتماعي و بهكارگيري زبان هم دچار مشكل هستند.
برگه آزمایش چه میگوید؟
كمبود آهن و كمخوني در دوران بارداري 40 تا 50 درصد زنان و كودكان آنها را تحت تاثير قرار ميدهد. به نوشته مديكالنيوزتودي از آنجا كه آهن براي تكامل اوليه مغز حياتي است، كمبود آن ميتواند خطر اوتيسمي شدن كودك را تا پنج برابر بالا ببرد. گذشته از اين، مادران ديابتي هم احتمال دارد فرزندي اوتيسمي به دنيا بياورند. به باور محققان فرزند زناني كه از هفته 26 بارداري به بعد به ديابت بارداری دچار ميشوند، 63 درصد بيشتر از ديگران در معرض ابتلا به بيماري اوتيسم قرار ميگيرد.
خانوادههاي اوتيسمي
10 درصد اختلالات اوتيسمي در افراد يك خانواده ديده ميشود و به همين دليل زناني كه يك فرزند اوتيسمي به دنيا ميآورند نميتوانند نسبت به مبتلا نشدن فرزندان بعدي به اين بيماري مطمئن باشند. بيماران اوتيسمي اغلب جهشهاي ژني دارند كه باعث بيمار شدنشان ميشود. از آنجا كه ژنهايي كه در دختران مبتلا به اوتيسم جهش پيدا ميكند، نسبت به ژن پسرها، در مغز بسيار فعالتر است، خانمهاي مبتلا علائم شديدتري را نشان ميدهند؛ البته بهطور كلي اين اختلال در ميان پسرها شايعتر است.
برخي بررسيها ميگويند احتمال به ارث رسيدن اوتيسم از خانواده مادري بيشتر از خانواده پدري است اما در هر حال محققان شكي ندارند كه ژنها يكي از اصليترين دلايل اوتيسمي شدن كودكان است و 90 درصد قربانيان اين بيماري به دلايل ژنتيكي به آن دچار شدهاند. اغلب افراد تصور ميكنند بيماري اوتيسم قابل پيشبيني نیست اما پزشكان بر اين باورند كه با مشاوره ژنتيك پيش از بارداري تا اندازه زيادي ميتوان احتمال اوتيسمي شدن كودك در آينده را پيشبيني كرد؛ البته آنها هنوز هم تاكيد ميكنند كه نميتوان خطر ابتلاي كودك به اوتيسم را صددرصد پيشبيني كرد.
زوجهاي با اختلاف سني بالا
يافتههاي عجيب و غريب محققان ممكن است شما را متعجب كند. اختلاف سني همسران هم در سالم بودن يا اوتيسمي شدن فرزندانشان تاثيرگذار است. به باور محققان، والديني كه اختلاف سني زيادي با هم دارند، بيشتر احتمال دارد كه فرزندي اوتيسمي به دنيا بياورند. گذشته از اين، بررسيها نشان ميدهد والديني كه هر دو سن و سالي از آنها گذشته است هم به احتمال بيشتري صاحب فرزندي اوتيسمي ميشوند.
پدراني كه بين 35 تا 44 سالگي قرار دارند، اگر همسرشان 10 سال از خودشان جوانتر باشد، ممكن است صاحب كودكي اوتيسمي شوند؛ البته مادراني هم كه در دهه 30 زندگيشان قرار دارند، اگر همسرشان 10 سال يا بيشتر از خودشان كوچكتر باشد، احتمال دارد كه كودكي اوتيسمي به دنيا بياورند.
