- عضویت
- 2016/07/11
- ارسالی ها
- 4,853
- امتیاز واکنش
- 14,480
- امتیاز
- 791
بایستی با قلعوقمع شاهزادگان اشکانی در زمان فرهاد چهارم کفگیر اشکانیان حسابی به تهدیگ خورده بوده باشد که ارد و ونن پس از فرهادک با شیوههایی غیرمتعارف بر تخت لرزان شاهی تکیه زدهاند.اردوان سوم از پدری سکایی و از مادری از خاندان شاهی بود که به گمان در سال ۹ میلادی پس از پیروزی بر ونن در لباس پادشاهان وارد تیسفون شد و فرمانروایی اشکانی را به دست گرفت.
اردوان، برای اینکه ونن را در ارمنستان نیز در تنگنا قرار دهد، پسر خود آرد را به حکومت ارمنستان گمارد و همانگونه که بالاتر اشاره کردیم نگران از توطنه ونن، ضمن اینکه روم را با تهدید به جنگی فوری، از حمایت از او بر حذر داشت، از بلندپایگان ارمنستان خواست که ونن را به او تحویل دهند. درنتیجه تیبریوس که به گمان برای جنگ با پارتها آمادگی نداشت از شناسایی ونن خودداری کرد.
در سال ۱۸ میلادی گرمانیکوس، برادرزاده تیبریوس که اختیارات وسیعی داشت برای اعاده حیثیت امپراتوری روم، که با پیروزی اردوان آسیبدیده بود، وارد ارمنستان شد و آرد را که از سوی روم تأیید نشده بود از ارمنستان بیرون راند. در پی این رویداد اردوان ناگزیر از بستن پیمان تفاهمی با گرمانیکوس شد که ۱۸ سال دوام یافت.
زنون (پسر پولمون شاه پونتوس) از سوی روم بانام آرتاکسیاس شاه ارمنستان شد و برای دلجویی از اردوان سوم، ونن از سوریه به کیلیکیه رانده شد که در سال ۱۹ کشته شد. اردوان، در فرصت آرامش ناشی از پیمان تفاهم با روم، در جبهه داخلی و دیگر جبهههای پیرامون شاهنشاهی پارتها به تحکیم موقعیت خودپرداخت و همه آنهایی را که میتوانستند مدعی سلطنت باشند به شیوه سنتی دربار کشت. در دوره آرامش در قلمرو سیاست خارجی، مرافعه دیرآشنا بر سر ارمنستان نیز، بااینکه هیچیک از دو طرف ایران و روم از آن دل نکنده بودند، برای مدتی مانند آتش زیر خاکستر پنهان ماند. و در این دوره، اگر هم رومیها در بینالنهرین موفق به پیشروی شده بودند، بخش شرقی بینالنهرین که از آن بابل بود همچنان در دست ایران باقی ماند.
سرانجام در سال ۳۴ یا ۳۵ میلادی با درگذشت زنون، شاه ارمنستان، که ایران به روم تعهد حمایت از او را داده بود، اردوان پسر خود معروف به ارشک (اشک) را شاه ارمنستان کرد. اردوآنکه میدانست تیبریوس به سبب کهولت تمایلی به جنگ ندارد فرصت را برای گسترش امپراتوری خود مناسبتر از هر زمان دیگری تشخیص داد و علاوه بر تصرف ارمنستان، خواستار خزاینی شد که از ونن در کیلیکیه برجایمانده بود.
او همچنین با اشاره به مرزهای ایران و مقدونیه در زمان هخامنشیان و با این ادعا که جانشین کوروش و اسکندر است مدعی سرزمینهایی شد که روزگاری به تصرف اسکندر درآمده بودند و بنا برگزارشی به کاپادوکیه حمله کرد.
اردوان سوم شاه اشکانی
اردوان، برای اینکه ونن را در ارمنستان نیز در تنگنا قرار دهد، پسر خود آرد را به حکومت ارمنستان گمارد و همانگونه که بالاتر اشاره کردیم نگران از توطنه ونن، ضمن اینکه روم را با تهدید به جنگی فوری، از حمایت از او بر حذر داشت، از بلندپایگان ارمنستان خواست که ونن را به او تحویل دهند. درنتیجه تیبریوس که به گمان برای جنگ با پارتها آمادگی نداشت از شناسایی ونن خودداری کرد.
در سال ۱۸ میلادی گرمانیکوس، برادرزاده تیبریوس که اختیارات وسیعی داشت برای اعاده حیثیت امپراتوری روم، که با پیروزی اردوان آسیبدیده بود، وارد ارمنستان شد و آرد را که از سوی روم تأیید نشده بود از ارمنستان بیرون راند. در پی این رویداد اردوان ناگزیر از بستن پیمان تفاهمی با گرمانیکوس شد که ۱۸ سال دوام یافت.
زنون (پسر پولمون شاه پونتوس) از سوی روم بانام آرتاکسیاس شاه ارمنستان شد و برای دلجویی از اردوان سوم، ونن از سوریه به کیلیکیه رانده شد که در سال ۱۹ کشته شد. اردوان، در فرصت آرامش ناشی از پیمان تفاهم با روم، در جبهه داخلی و دیگر جبهههای پیرامون شاهنشاهی پارتها به تحکیم موقعیت خودپرداخت و همه آنهایی را که میتوانستند مدعی سلطنت باشند به شیوه سنتی دربار کشت. در دوره آرامش در قلمرو سیاست خارجی، مرافعه دیرآشنا بر سر ارمنستان نیز، بااینکه هیچیک از دو طرف ایران و روم از آن دل نکنده بودند، برای مدتی مانند آتش زیر خاکستر پنهان ماند. و در این دوره، اگر هم رومیها در بینالنهرین موفق به پیشروی شده بودند، بخش شرقی بینالنهرین که از آن بابل بود همچنان در دست ایران باقی ماند.
سرانجام در سال ۳۴ یا ۳۵ میلادی با درگذشت زنون، شاه ارمنستان، که ایران به روم تعهد حمایت از او را داده بود، اردوان پسر خود معروف به ارشک (اشک) را شاه ارمنستان کرد. اردوآنکه میدانست تیبریوس به سبب کهولت تمایلی به جنگ ندارد فرصت را برای گسترش امپراتوری خود مناسبتر از هر زمان دیگری تشخیص داد و علاوه بر تصرف ارمنستان، خواستار خزاینی شد که از ونن در کیلیکیه برجایمانده بود.
او همچنین با اشاره به مرزهای ایران و مقدونیه در زمان هخامنشیان و با این ادعا که جانشین کوروش و اسکندر است مدعی سرزمینهایی شد که روزگاری به تصرف اسکندر درآمده بودند و بنا برگزارشی به کاپادوکیه حمله کرد.
اردوان سوم شاه اشکانی