سیده آمین ارمان
کاربر نگاه دانلود
پس از آشنایی با مفهوم کانستراکتورها در آموزش های گذشته، به منظور درک عملی کانستراکتورها سناریویی تعریف کرده و به طور عملی این نوع از متدها را مورد استفاده قرار می دهیم. فرض کنیم که می خواهیم برنامه ای طراحی کنیم که در ابتدا نام ما را گرفته سپس نام خودروی خود را وارد برنامه کرده، در نهایت این برنامه به ما می گوید میزان مصرف خودروی ما در هر صد کیلومتر چند لیتر است.
برای شروع کار یک پروژه جدید تحت عنوان My Car And I به معنی "من و ماشینم" ایجاد می کنیم و کلاسی به نام FuelConsumption به معنی "مصرف سوخت" در آن تعریف می کنیم. اکنون پیش از شروع هر کاری اقدام به ایجاد دو Field در کلاس خود تحت عناوین نام و نام خودرو می کنیم:
public class FuelConsumption {
String name;
String carName;
}
همان طور که در کد فوق ملاحظه می شود Field اول که از جنس کلاس String است name به معنی "نام" نامیده شده است که قرار است نام صاحب خودرو را در خود ذخیره سازد. سپس یک Field دیگر از همین جنس تحت عنوان carName به معنی "نام خودرو" ایجاد کرده ایم که نام خودروی ما را قرار است در خود ذخیره سازد. اکنون نیاز است تا یک کانستراکتور تعریف کنیم که مقادیر اولیه این Field ها را مشخص سازد. برای این منظور کد فوق را به شکل زیر تکمیل می کنیم:
public class FuelConsumption {
String name;
String carName;
// Constructor
public FuelConsumption(String name, String carName) {
this.name = name;
this.carName = carName;
}
}
همان طور که در کد فوق ملاحظه می شود یک کامنت قرار داده ایم که بدانیم این بخش مربوط به کانستراکتور است. سپس کانستراکتور خود را به گونه ای تعریف کرده ایم که می بایست برای اجرا، دو پارامتر ورودی آن مشخص شوند. به عبارت دیگر، مادامی که کاربر نام و نام خودروی خود را وارد برنامه نکند، آبجکت ساخته شده از روی کلاس FuelConsumption کار نخواهد کرد. کاری که در این برنامه انجام داده ایم این است که نام پارامترهای کانستراکتورخود را هم نام Field ها در نظر گرفته ایم (لازم به ذکر است که برای پارامترها هر نامی می توان در نظر گرفت اما از آنجا که می خواهیم تعداد نام های متغیرهای برنامه ما به حداقل برسد، این نام ها را هم نام با نام Field ها در نظر گرفته ایم.)
زمانی که نام پارامترها با نام Field ها یکی باشند، کامپایلر در حین اجرا مقادیر Field ها را مد نظر قرار خواهد داد. برای رفع این مشکل از کلید واژه ی this استفاده می کنیم. همان طور که در کد فوق ملاحظه می شود پیش از name از کلید واژه this به علاوه یک نقطه استفاده شده و در نهایت یک علامت مساوی قرار داده ایم و مجدد واژه name را نوشته و یک علامت ; پس از آن قرار داده ایم. به زبان ساده این بدان معنا است که "این" متغیری که نام آن name است، مقدارش برابر با پارامتری از کانستراکتور است که نام آن name می باشد. در مورد carName هم شرایط به همین صورت است. از آنجا که نیاز است مقدار بازگشتی این Field ها بارها در برنامه ما مورد استفاده قرار گیرند، از این رو، دو متد با قابلیت return برای هر یک از Field ها به صورت زیر تعریف می کنیم:
public class FuelConsumption {
String name;
String carName;
double fuelConsumption;
// Constructor
public FuelConsumption(String name, String carName) {
this.name = name;
this.carName = carName;
}
// Return Methods
public String returnName() {
return name;
}
public String returnCarName() {
return carName;
}
}
در ادامه یک کامنت با عبارت Return Methods در سورس کد قرار داده سپس دو متد از جنس return تعریف کرده ایم. متد اول که reurnName به معنی"مقدار نام را بازگردان" نام دارد قرار است مقدار Field قرار گرفته در کلاس تحت عنوان name را بازگرداند. متد دوم که returnCarName به معنی "مقدار متغیر نام خودرو را بازگردان" نام دارد قرار است مقدار Field قرار گرفته در این کلاس به نام carName را بازگرداند.
اکنون کار را در این مرحله برای این کلاس متوقف کرده و اقدام به ایجاد کلاسی جدیدی تحت عنوان ActionClass به معنی "کلاس عملیاتی" می کنیم. از آنجا که این کلاس قرار است به منزله نقطه شروع برنامه باشد می بایست در حین ساخت آن گزینه public static void main را برای آن تیک بزنیم. پس از ایجاد این کلاس، اقدام به ساخت یک آبجکت از روی کلاس FuelConsumtion کرده و نام این آبجکت را objectOne به معنی "شیء شماره یک" می گذاریم. در این مرحله کد ما می بایست به صورت زیر باشد:
در واقع برای ساخت آبجکت objectOne که در تصویر فوق مشاهده می شود، پس از نوشتن کلید واژه ی new و نوشتن حرف F که حرف اول کلاس FuelConsumption می باشد، اکلیپس به شکل زیر پنجره پیشنهادات را برای ما باز می کند:
که با کلیک کردن روی اولین گزینه، اکلیپس به طور خودکار نام پارامترهایی که برای این کلاس در نظر گرفته شده اند را نیز داخل پرانتزها وارد می کند اما این در حالی است که همانطور که در تصویر قبل ملاحظه می شود، اکلیپس دور نام پارامتر ها نقطه چین قرار داده و در کنار نام فایل ActionClass.java نیز یک علامت ستاره قرمز رنگ دیده می شود.
به طور خلاصه، این نقطه چین ها و ستاره قرمز رنگ حاکی از آنند که مقدار اختصاص داده شده به پارامترهای داخل پرانتز به درستی وارد نشده اند. در حقیقت، در کانستراکتور ما دو پارامتر از جنس کلاس String در نظر گرفته و همان طور که قبلا توضیح داده شده است، مقادیر اختصاص داده شده به استرینگ ها می بایست داخل دو علامت “ “ قرار گیرند. حال با دانستن این نکته، به محض این که پارامترهای آبجکت ساخته شده را داخل علامت " " قرار دهیم و برنامه خود را Save کنیم خواهیم دید که ستاره قرمز رنگ و نقطه چین ها از بین خواهند رفت:
از آنجا که این دو مقدار اختصاص یافته به عنوان پارامتر دارای نامی گویا نیستند، اسامی آن ها را تغییر داده و نامی دلخواه برای آن ها در نظر می گیریم(به طور مثال به جای name از واژه Behzad و به جای carName از واژه 206 استفاده می کنیم.) اکنون کد ما می بایست به صورت زیر باشد:
public class ActionClass {
public static void main(String[] args) {
FuelConsumption objectOne = new FuelConsumption("Behzad", "206");
}
}
در حقیقت با این کار مقادیر Behzad و 206 برای پارامترهای به ترتیب name و carName موجود در کانستراکتور در نظر گرفته می شوند و از آنجا که پارامترهای موجود در کانستراکتور برابر با Field های به ترتیب name و carName قرار داده شده اند، پس مقادیر Behzad و 206 به Field های مرتبط ارسال می شوند. حال ممکن است که این سوال برای شما پیش آید که چه طور می توان مقادیر این پارامترها را به صورت دینامیک وارد برنامه کرد که پاسخ به این سوال بسیار ساده است: با به کارگیری از کلاس Scanner جاوا. برای این منظور کلاس ActionClass را به شکل زیر تکمیل می کنیم:
import java.util.Scanner;
public class ActionClass {
public static void main(String[] args) {
Scanner keyboardInput = new Scanner(System.in);
String userName = keyboardInput.next();
String userCarName = keyboardInput.next();
FuelConsumption objectOne = new FuelConsumption(userName, userCarName);
}
}
می بینیم که یک آبجکت از روی کلاس Scanner تحت عنوان keyboardInput به معنی "ورودی کیبورد" ساخته ایم (برای آشنایی بیشتر با کلاس Scanner به آموزش های مربوطه مراجعه نمایید.) سپس دو Instance یا «نمونه» از روی کلاس String تحت عناوین userName و userCarName به معانی به ترتیب "نام کاربر" و "نام خودروی کاربر" تعریف کرده ایم. به جای آن که مقادیر پارامترهای آبجکت ساخته شده از روی کلاس FuelConsomption را به صورت دستی وارد کنیم، صرفا نیاز است تا نام این دو آبجکت ساخته شده از روی کلاس String را جای پارامترها قرار دهیم و همان طور که مشاهده می شود داخل پرانتز به جای عبارت Behzad نام userName و به جای عبارت 206 نام userCarName قرار گرفته است.
اکنون ما نیاز داریم تا با کاربر خود تعامل داشته باشیم و یکسری اطلاعات به وی داده تا بر آن اساس کاربر داده های خود را وارد برنامه کند. برای این منظور کد خود را به شکل زیر تکمیل می کنیم:
import java.util.Scanner;
public class ActionClass {
public static void main(String[] args) {
Scanner keyboardInput = new Scanner(System.in);
System.out.print("Please enter your name: ");
String userName = keyboardInput.next();
System.out.print("Please enter your Car type: ");
String userCarName = keyboardInput.next();
FuelConsumption objectOne = new FuelConsumption(userName, userCarName);
}
}
به طور خلاصه با قرار دادن دستور ;(" :System.out.print("Please enter your name در پنجره ی کنسول عبارت Please enter your name: به معنی "لطفا نام خود را وارد نمایید:" نمایش داده خواهد شد. سپس دستور ;()String userName = keyboardInput.next را قرار داده تا پس از به نمایش آمدن عبارت فوق هر آنچه کاربر به عنوان نام خود تایپ کرد مقابل عبارت Please enter your name: قرار گیرد (در حقیقت از آنجا که از متد print استفاده کرده ایم نشانگر موس برخلاف دستور println به خط بعد انتقال نخواهد یافت.) به همین منوال عبارت Please enter your car type را نیز در پنجره ی کنسول نشان خواهیم داد و دستور ;()String userCarName = keyboardInput.next را پس از آن قرار می دهیم. اکنون یک بار برنامه را اجرا می کنیم:
در اجرای فوق اول نام خود را وارد کرده سپس نام یک خودرو که در اینجا هامر است را مد نظر قرار داده ایم (به محض انجام این کار، این دو نام به عنوان پارامترهای کانستراکتور و بالتبع مقادیر Field های کلاس قبلی مد نظر قرار داده خواهند شد.) پس از آن که ما نام خودروی خود را وارد کنیم و دکمه اینتر را فشار دهیم، برنامه دستور دیگری را اجرا نخواهد کرد چرا که دستور دیگری برای برنامه تعریف نکرده ایم.
اکنون که توانستیم با موفقیت مقادیر پارامترهای ورودی برنامه را مشخص کنیم، حال نوبت به گرفتن اطلاعات تکمیلی از کاربر پیرامون مسافت طی کرده با خودرو و همچنین مقدار بنزین موجود در باک خودروی وی می رسد. برای این کار کد برنامه را به شکل زیر تکمیل می کنیم:
import java.util.Scanner;
public class ActionClass {
public static void main(String[] args) {
Scanner keyboardInput = new Scanner(System.in);
System.out.print("Please enter your name: ");
String userName = keyboardInput.next();
System.out.print("Please enter your Car type: ");
String userCarName = keyboardInput.next();
FuelConsumption objectOne = new FuelConsumption(userName, userCarName);
// Code related to distance and fuel amount
System.out.print("How many kilometers did you go \nwith your car: ");
double distance = keyboardInput.nextDouble();
System.out.print("How much petrol did your car have? ");
double petrolUsed = keyboardInput.nextDouble();
}
}
در واقع یک کامنت حاوی عبارت Code related to distance and fuel amount به معنی "کد مرتبط با مسافت و مقدار سوخت" قرار می دهیم تا در حین بازبینی کد خود دچار سردرگمی نشویم سپس قصد داریم تا عبارت How many kilometers did you go with your car? به معنی "شما چند کیلومتر با خودروی خود رفتید؟" را روی صفحه مانیتور نمایش دهیم. سپس یک متغیر از جنس double تحت عنوان distance به معنی "مسافت" ایجاد کرده و قصد داریم تا مقدار آن را به صورت دینامیک وارد برنامه کنیم از این رو پس از علامت مساوی نام آبجکت ساخته شده از روی کلاس Scanner را نوشته و سپس متد nextDouble را فرا می خوانیم که وظیفه آن گرفتن مقادیر اعشاری از طریق کیبورد است (لازم به ذکر است که اگر کاربر یک عدد صحیح وارد برنامه کند مثلا 90 کیلومتر، برنامه به صورت خودکار آن را به یک عدد اعشاری تبدیل کرده و عدد 90.0 را وارد برنامه خواهد کرد.)
به همین منوال عبارت ?How much petrol did your car have به معنی "خودروی شما چقدر بنزین داشت؟" را در پنجره ی کنسول نمایش داده و سپس متغیری دیگری از جنس double تحت عنوان petrolUsed به معنی "مقدار بنزین مصرف شده" تعریف کرده و مقدار اولیه آن را مساوی با نام آبجکت ساخته شده از روی کلاس Scanner قرار داده و سپس متد nextDouble را فرا می خوانیم که وظیفه آن گرفتن مقادیر اعشاری از طریق کیبورد است. یک بار دیگر برنامه خود را اجرا می کنیم:
همان طور که ملاحظه می شود، برنامه به درستی کار کرده و اطلاعات به درستی وارد برنامه شدند (همانطور که در تصویر فوق ملاحظه می شود، سوال سوم که ?How many kilometers did you go with your car است از واژه with به بعد به خط بعد انتقال پیدا کرده است که این کار توسط دستور n\ صورت گرفته است که هدف از این کار صرفا خوانایی بیشتر و بهتر برنامه بوده است.) اکنون زمان آن فرا رسیده است تا فرمولی برای به دست آوردن مصرف سوخت بنویسیم:
فرض کنیم که با هشت لیتر بنزین می توانیم مسافت 115 کیلومتر را طی کنیم. حال می خواهیم ببینیم که طی مسافت 100 کیلومتر با چه مقدار بنزین امکان پذیر است. برای این کار عدد 100 را در عدد 8 ضرب کرده و بر عدد 115 تقسیم می کنیم که با این کار مقدار مجهول ایکس را به دست خواهیم آورد.
پس برای این که بتوانیم مصرف سوخت را برای برنامه خود به دست آوریم نیاز است تا عدد صد را در مقدار متغیر petrolUsed ضرب کرده و حاصل ضرب این دو عدد را بر مقدار متغیر distance تقسیم کنیم. برای این کار کد خود را به شکل زیر تکمیل می کنیم:
import java.util.Scanner;
public class ActionClass {
public static void main(String[] args) {
Scanner keyboardInput = new Scanner(System.in);
System.out.print("Please enter your name: ");
String userName = keyboardInput.next();
System.out.print("Please enter your Car type: ");
String userCarName = keyboardInput.next();
FuelConsumption objectOne = new FuelConsumption(userName, userCarName);
// Code related to distance and fuel amount
System.out.print("How many kilometers did you go \nwith your car: ");
double distance = keyboardInput.nextDouble();
System.out.print("How much petrol did your car have? ");
double petrolUsed = keyboardInput.nextDouble();
double result = 100 * petrolUsed / distance;
System.out.println(result);
}
}
همان طور که ملاحظه می شود در دو خط آخر کد، متغیر result به معنی "نتیجه" تعریف شده و فرمول محاسبه مصرف در هر صد کیلومتر برای آن در نظر گرفته شده است سپس مقدار این متغیر در دستور ;()System.out.println قرار گرفته است. حال مجدد برنامه خود را اجرا می کنیم:
پس از طی مسافتی معادل با 145.5 کیلومتر و مصرف 12 لیتر بنزین برنامه مقدار 8.24 را در هر صد کیلومتر محاسبه کرده است (در واقع خودروی 206 مصرفی معادل با 6 الی 7 لیتر در هر صد کیلومتر دارد. شاید علت افزایش مصرف سوخت استفاده از کولر باشد!)
همان طور که در اجرای فوق مشاهده می شود برنامه یک عدد بسیار دقیق از مقدار مصرف سوخت ما در هر صد کیلومتر ارائه می دهد که شاید برای خیلی از کاربران عددی به این دقت خیلی مهم نباشد و صرفا بخواهند بدانند که مثلا مصرف خودروی ایشان معادل با 8 لیتر در هر صد کیلومتر بوده است. برای این کار می توان از دستور Math.round استفاده کرد به این صورت که مقدار اختصاص داده شده به این دستور رند خواهد شد. برای این منظور کد خود را به شکل زیر تکمیل می کنیم:
double result = 100 * petrolUsed / distance;
System.out.println(Math.round(result));
به طور خلاصه با قرار دادن کلاس Math و ضمیمه کردن متد round به آن و قرار دادن متغیری که می خواهیم مقدار آن رند شود (منظور متغیر result است) داخل پرانتز مقابل متد round، می توانیم به نتیجه دلخواه برسیم. اکنون برنامه را با همان اطلاعات ورودی در اجرای فوق مجدد اجرا می کنیم:
می بینیم که خروجی برنامه کاملاً رند شده است و برنامه به ما می گوید که پس از طی 145.5 کیلومتر مسافت و مصرف 12 لیتر بنزین، ما در هر صد کیلومتر فقط هشت لیتر بنزین مصرف کرده ایم. اکنون برای تکمیل برنامه ما می توانیم به جای فقط نمایش دادن مقدار متغیر result، به برنامه خود دستور دهیم که مثلا عبارت Dear Behzad, your 206 car used 8 liters petrol per 100 kilometers. به معنی "بهزاد جان، خودروی 206 شما در هر صد کیلومتر 8 لیتر بنزین مصرف می کند." را در پنجره ی کنسول نمایش دهد. برای این کار به سادگی می توانیم نام متغیرهای مرتبط با نام، نام خودرو و نتیجه را در دستور ;()System.out.println قرار دهیم و به نتیجه ی دلخواه برسیم اما از آنجا که در کلاس اول خود یکسری متد بازگشتی تعریف کردیم حال قصد داریم تا برای درک بهتر مفهوم return از آن متد ها در خروجی برنامه خود استفاده کنیم. برای این منظور کد خود را به شکل زیر تکمیل می کنیم:
import java.util.Scanner;
public class ActionClass {
public static void main(String[] args) {
Scanner keyboardInput = new Scanner(System.in);
System.out.print("Please enter your name: ");
String userName = keyboardInput.next();
System.out.print("Please enter your Car type: ");
String userCarName = keyboardInput.next();
FuelConsumption objectOne = new FuelConsumption(userName, userCarName);
// Code related to distance and fuel amount
System.out.print("How many kilometers did you go \nwith your car: ");
double distance = keyboardInput.nextDouble();
System.out.print("How much petrol did your car have? ");
double petrolUsed = keyboardInput.nextDouble();
double result = 100 * petrolUsed / distance;
System.out.println();
System.out.println("Dear " + objectOne.returnName() + ", your "
+ objectOne.returnCarName() + " car \nconsumes "
+ Math.round(result) + " liters petrol in 100 kilometers.");
}
}
در واقع تنهای تغییری که در کد فوق صورت گرفته است دستور هایی است که داخل ;()System.out.println قرار گرفته اند. در ابتدا عبارت Dear به معنی "عزیز" را داخل دو علامت " " قرار داده و سپس یک علامت + می گذاریم. سپس آبجکتی که از روی کلاس FuelConsumption تحت عنوان objectOne ساخته ایم را نوشته و یک نقطه پس از آن قرار می دهیم. در واقع پس از قرار دادن نقطه به کلیه متدهای کلاسی که این آبجکت از روی آن ساخته شده است دسترسی خواهیم داشت.
سپس متدی که قرار بود مقدار Field مرتبط با نام را بازگرداند می نویسیم. به عبارت دیگر ;()objectOne.returnName سپس یک علامت + قرار داده و عبارت your به معنی "مال شما" را می نویسیم. از آنجا که می خواهیم بگویم مثلا ماشین پژو شما، پس نیاز به نام ماشین داریم. برای این منظور مجدد نام آبجکت ساخته شده از روی کلاس FuelConsumption را نوشته و پس از قرار دادن یک نقطه نام متدی را می نویسیم که قرار بود مقدار Field مرتبط با نام خودرو را بازگرداند. به عبارت دیگر نام متد ;()returnCarName را می نویسیم. سپس یک علامت به علاوه قرار داده و عبارت car consumes به معنی "ماشین استفاده می کند" را می نویسیم (لازم به ذکر است از آنجا که نوشته ما طولانی خواهد شد، برای خوانایی بیشتر می توان از n\ در هر جایی از کد استفاده کنیم که می خواهیم از آن نقطه به بعد به خط بعد منتقل شود.)
سپس نام متغیر result که قرار بود نتیجه نهایی را اعلام کند می نویسیم. در این کد برای آن که عدد متغیر result رند شود از کلاسMath و متد ()round استفاده می کنیم و نام متغیر result را داخل پرانتز متد ()round می نویسیم. آخرین جمله ای که در دستور ما قرار می گیرد عبارت liters petrol in 100 kilometers به معنی "... لیتر بنزین در هر صد کیلومتر" می باشد. اکنون برنامه تکمیل شده و می توانیم برنامه را اجرا کنیم:
همان طور که در تصویر فوق ملاحظه می شود، برنامه به درستی کار کرده و آخرین دستوری که اضافه کردیم عبارت Dear Behzad, your 206 car consumes 7 liters petrol in 100 kilometers به معنی "بهزاد عزیز، ماشین 206 شما در هر 100 کیلومتر مقدار 7 لیتر بنزین مصرف می کند" را به ما نشان می دهد. جهت یادآوری عرض می کنیم که در این دستور آخر، مقادیر Behzad و 206 از طریق متدهای بازگشتی کلاس اول فرا خوانده شده اند.
برای شروع کار یک پروژه جدید تحت عنوان My Car And I به معنی "من و ماشینم" ایجاد می کنیم و کلاسی به نام FuelConsumption به معنی "مصرف سوخت" در آن تعریف می کنیم. اکنون پیش از شروع هر کاری اقدام به ایجاد دو Field در کلاس خود تحت عناوین نام و نام خودرو می کنیم:
public class FuelConsumption {
String name;
String carName;
}
همان طور که در کد فوق ملاحظه می شود Field اول که از جنس کلاس String است name به معنی "نام" نامیده شده است که قرار است نام صاحب خودرو را در خود ذخیره سازد. سپس یک Field دیگر از همین جنس تحت عنوان carName به معنی "نام خودرو" ایجاد کرده ایم که نام خودروی ما را قرار است در خود ذخیره سازد. اکنون نیاز است تا یک کانستراکتور تعریف کنیم که مقادیر اولیه این Field ها را مشخص سازد. برای این منظور کد فوق را به شکل زیر تکمیل می کنیم:
public class FuelConsumption {
String name;
String carName;
// Constructor
public FuelConsumption(String name, String carName) {
this.name = name;
this.carName = carName;
}
}
همان طور که در کد فوق ملاحظه می شود یک کامنت قرار داده ایم که بدانیم این بخش مربوط به کانستراکتور است. سپس کانستراکتور خود را به گونه ای تعریف کرده ایم که می بایست برای اجرا، دو پارامتر ورودی آن مشخص شوند. به عبارت دیگر، مادامی که کاربر نام و نام خودروی خود را وارد برنامه نکند، آبجکت ساخته شده از روی کلاس FuelConsumption کار نخواهد کرد. کاری که در این برنامه انجام داده ایم این است که نام پارامترهای کانستراکتورخود را هم نام Field ها در نظر گرفته ایم (لازم به ذکر است که برای پارامترها هر نامی می توان در نظر گرفت اما از آنجا که می خواهیم تعداد نام های متغیرهای برنامه ما به حداقل برسد، این نام ها را هم نام با نام Field ها در نظر گرفته ایم.)
زمانی که نام پارامترها با نام Field ها یکی باشند، کامپایلر در حین اجرا مقادیر Field ها را مد نظر قرار خواهد داد. برای رفع این مشکل از کلید واژه ی this استفاده می کنیم. همان طور که در کد فوق ملاحظه می شود پیش از name از کلید واژه this به علاوه یک نقطه استفاده شده و در نهایت یک علامت مساوی قرار داده ایم و مجدد واژه name را نوشته و یک علامت ; پس از آن قرار داده ایم. به زبان ساده این بدان معنا است که "این" متغیری که نام آن name است، مقدارش برابر با پارامتری از کانستراکتور است که نام آن name می باشد. در مورد carName هم شرایط به همین صورت است. از آنجا که نیاز است مقدار بازگشتی این Field ها بارها در برنامه ما مورد استفاده قرار گیرند، از این رو، دو متد با قابلیت return برای هر یک از Field ها به صورت زیر تعریف می کنیم:
public class FuelConsumption {
String name;
String carName;
double fuelConsumption;
// Constructor
public FuelConsumption(String name, String carName) {
this.name = name;
this.carName = carName;
}
// Return Methods
public String returnName() {
return name;
}
public String returnCarName() {
return carName;
}
}
در ادامه یک کامنت با عبارت Return Methods در سورس کد قرار داده سپس دو متد از جنس return تعریف کرده ایم. متد اول که reurnName به معنی"مقدار نام را بازگردان" نام دارد قرار است مقدار Field قرار گرفته در کلاس تحت عنوان name را بازگرداند. متد دوم که returnCarName به معنی "مقدار متغیر نام خودرو را بازگردان" نام دارد قرار است مقدار Field قرار گرفته در این کلاس به نام carName را بازگرداند.
اکنون کار را در این مرحله برای این کلاس متوقف کرده و اقدام به ایجاد کلاسی جدیدی تحت عنوان ActionClass به معنی "کلاس عملیاتی" می کنیم. از آنجا که این کلاس قرار است به منزله نقطه شروع برنامه باشد می بایست در حین ساخت آن گزینه public static void main را برای آن تیک بزنیم. پس از ایجاد این کلاس، اقدام به ساخت یک آبجکت از روی کلاس FuelConsumtion کرده و نام این آبجکت را objectOne به معنی "شیء شماره یک" می گذاریم. در این مرحله کد ما می بایست به صورت زیر باشد:
در واقع برای ساخت آبجکت objectOne که در تصویر فوق مشاهده می شود، پس از نوشتن کلید واژه ی new و نوشتن حرف F که حرف اول کلاس FuelConsumption می باشد، اکلیپس به شکل زیر پنجره پیشنهادات را برای ما باز می کند:
که با کلیک کردن روی اولین گزینه، اکلیپس به طور خودکار نام پارامترهایی که برای این کلاس در نظر گرفته شده اند را نیز داخل پرانتزها وارد می کند اما این در حالی است که همانطور که در تصویر قبل ملاحظه می شود، اکلیپس دور نام پارامتر ها نقطه چین قرار داده و در کنار نام فایل ActionClass.java نیز یک علامت ستاره قرمز رنگ دیده می شود.
به طور خلاصه، این نقطه چین ها و ستاره قرمز رنگ حاکی از آنند که مقدار اختصاص داده شده به پارامترهای داخل پرانتز به درستی وارد نشده اند. در حقیقت، در کانستراکتور ما دو پارامتر از جنس کلاس String در نظر گرفته و همان طور که قبلا توضیح داده شده است، مقادیر اختصاص داده شده به استرینگ ها می بایست داخل دو علامت “ “ قرار گیرند. حال با دانستن این نکته، به محض این که پارامترهای آبجکت ساخته شده را داخل علامت " " قرار دهیم و برنامه خود را Save کنیم خواهیم دید که ستاره قرمز رنگ و نقطه چین ها از بین خواهند رفت:
از آنجا که این دو مقدار اختصاص یافته به عنوان پارامتر دارای نامی گویا نیستند، اسامی آن ها را تغییر داده و نامی دلخواه برای آن ها در نظر می گیریم(به طور مثال به جای name از واژه Behzad و به جای carName از واژه 206 استفاده می کنیم.) اکنون کد ما می بایست به صورت زیر باشد:
public class ActionClass {
public static void main(String[] args) {
FuelConsumption objectOne = new FuelConsumption("Behzad", "206");
}
}
در حقیقت با این کار مقادیر Behzad و 206 برای پارامترهای به ترتیب name و carName موجود در کانستراکتور در نظر گرفته می شوند و از آنجا که پارامترهای موجود در کانستراکتور برابر با Field های به ترتیب name و carName قرار داده شده اند، پس مقادیر Behzad و 206 به Field های مرتبط ارسال می شوند. حال ممکن است که این سوال برای شما پیش آید که چه طور می توان مقادیر این پارامترها را به صورت دینامیک وارد برنامه کرد که پاسخ به این سوال بسیار ساده است: با به کارگیری از کلاس Scanner جاوا. برای این منظور کلاس ActionClass را به شکل زیر تکمیل می کنیم:
import java.util.Scanner;
public class ActionClass {
public static void main(String[] args) {
Scanner keyboardInput = new Scanner(System.in);
String userName = keyboardInput.next();
String userCarName = keyboardInput.next();
FuelConsumption objectOne = new FuelConsumption(userName, userCarName);
}
}
می بینیم که یک آبجکت از روی کلاس Scanner تحت عنوان keyboardInput به معنی "ورودی کیبورد" ساخته ایم (برای آشنایی بیشتر با کلاس Scanner به آموزش های مربوطه مراجعه نمایید.) سپس دو Instance یا «نمونه» از روی کلاس String تحت عناوین userName و userCarName به معانی به ترتیب "نام کاربر" و "نام خودروی کاربر" تعریف کرده ایم. به جای آن که مقادیر پارامترهای آبجکت ساخته شده از روی کلاس FuelConsomption را به صورت دستی وارد کنیم، صرفا نیاز است تا نام این دو آبجکت ساخته شده از روی کلاس String را جای پارامترها قرار دهیم و همان طور که مشاهده می شود داخل پرانتز به جای عبارت Behzad نام userName و به جای عبارت 206 نام userCarName قرار گرفته است.
اکنون ما نیاز داریم تا با کاربر خود تعامل داشته باشیم و یکسری اطلاعات به وی داده تا بر آن اساس کاربر داده های خود را وارد برنامه کند. برای این منظور کد خود را به شکل زیر تکمیل می کنیم:
import java.util.Scanner;
public class ActionClass {
public static void main(String[] args) {
Scanner keyboardInput = new Scanner(System.in);
System.out.print("Please enter your name: ");
String userName = keyboardInput.next();
System.out.print("Please enter your Car type: ");
String userCarName = keyboardInput.next();
FuelConsumption objectOne = new FuelConsumption(userName, userCarName);
}
}
به طور خلاصه با قرار دادن دستور ;(" :System.out.print("Please enter your name در پنجره ی کنسول عبارت Please enter your name: به معنی "لطفا نام خود را وارد نمایید:" نمایش داده خواهد شد. سپس دستور ;()String userName = keyboardInput.next را قرار داده تا پس از به نمایش آمدن عبارت فوق هر آنچه کاربر به عنوان نام خود تایپ کرد مقابل عبارت Please enter your name: قرار گیرد (در حقیقت از آنجا که از متد print استفاده کرده ایم نشانگر موس برخلاف دستور println به خط بعد انتقال نخواهد یافت.) به همین منوال عبارت Please enter your car type را نیز در پنجره ی کنسول نشان خواهیم داد و دستور ;()String userCarName = keyboardInput.next را پس از آن قرار می دهیم. اکنون یک بار برنامه را اجرا می کنیم:
در اجرای فوق اول نام خود را وارد کرده سپس نام یک خودرو که در اینجا هامر است را مد نظر قرار داده ایم (به محض انجام این کار، این دو نام به عنوان پارامترهای کانستراکتور و بالتبع مقادیر Field های کلاس قبلی مد نظر قرار داده خواهند شد.) پس از آن که ما نام خودروی خود را وارد کنیم و دکمه اینتر را فشار دهیم، برنامه دستور دیگری را اجرا نخواهد کرد چرا که دستور دیگری برای برنامه تعریف نکرده ایم.
اکنون که توانستیم با موفقیت مقادیر پارامترهای ورودی برنامه را مشخص کنیم، حال نوبت به گرفتن اطلاعات تکمیلی از کاربر پیرامون مسافت طی کرده با خودرو و همچنین مقدار بنزین موجود در باک خودروی وی می رسد. برای این کار کد برنامه را به شکل زیر تکمیل می کنیم:
import java.util.Scanner;
public class ActionClass {
public static void main(String[] args) {
Scanner keyboardInput = new Scanner(System.in);
System.out.print("Please enter your name: ");
String userName = keyboardInput.next();
System.out.print("Please enter your Car type: ");
String userCarName = keyboardInput.next();
FuelConsumption objectOne = new FuelConsumption(userName, userCarName);
// Code related to distance and fuel amount
System.out.print("How many kilometers did you go \nwith your car: ");
double distance = keyboardInput.nextDouble();
System.out.print("How much petrol did your car have? ");
double petrolUsed = keyboardInput.nextDouble();
}
}
در واقع یک کامنت حاوی عبارت Code related to distance and fuel amount به معنی "کد مرتبط با مسافت و مقدار سوخت" قرار می دهیم تا در حین بازبینی کد خود دچار سردرگمی نشویم سپس قصد داریم تا عبارت How many kilometers did you go with your car? به معنی "شما چند کیلومتر با خودروی خود رفتید؟" را روی صفحه مانیتور نمایش دهیم. سپس یک متغیر از جنس double تحت عنوان distance به معنی "مسافت" ایجاد کرده و قصد داریم تا مقدار آن را به صورت دینامیک وارد برنامه کنیم از این رو پس از علامت مساوی نام آبجکت ساخته شده از روی کلاس Scanner را نوشته و سپس متد nextDouble را فرا می خوانیم که وظیفه آن گرفتن مقادیر اعشاری از طریق کیبورد است (لازم به ذکر است که اگر کاربر یک عدد صحیح وارد برنامه کند مثلا 90 کیلومتر، برنامه به صورت خودکار آن را به یک عدد اعشاری تبدیل کرده و عدد 90.0 را وارد برنامه خواهد کرد.)
به همین منوال عبارت ?How much petrol did your car have به معنی "خودروی شما چقدر بنزین داشت؟" را در پنجره ی کنسول نمایش داده و سپس متغیری دیگری از جنس double تحت عنوان petrolUsed به معنی "مقدار بنزین مصرف شده" تعریف کرده و مقدار اولیه آن را مساوی با نام آبجکت ساخته شده از روی کلاس Scanner قرار داده و سپس متد nextDouble را فرا می خوانیم که وظیفه آن گرفتن مقادیر اعشاری از طریق کیبورد است. یک بار دیگر برنامه خود را اجرا می کنیم:
همان طور که ملاحظه می شود، برنامه به درستی کار کرده و اطلاعات به درستی وارد برنامه شدند (همانطور که در تصویر فوق ملاحظه می شود، سوال سوم که ?How many kilometers did you go with your car است از واژه with به بعد به خط بعد انتقال پیدا کرده است که این کار توسط دستور n\ صورت گرفته است که هدف از این کار صرفا خوانایی بیشتر و بهتر برنامه بوده است.) اکنون زمان آن فرا رسیده است تا فرمولی برای به دست آوردن مصرف سوخت بنویسیم:
فرض کنیم که با هشت لیتر بنزین می توانیم مسافت 115 کیلومتر را طی کنیم. حال می خواهیم ببینیم که طی مسافت 100 کیلومتر با چه مقدار بنزین امکان پذیر است. برای این کار عدد 100 را در عدد 8 ضرب کرده و بر عدد 115 تقسیم می کنیم که با این کار مقدار مجهول ایکس را به دست خواهیم آورد.
پس برای این که بتوانیم مصرف سوخت را برای برنامه خود به دست آوریم نیاز است تا عدد صد را در مقدار متغیر petrolUsed ضرب کرده و حاصل ضرب این دو عدد را بر مقدار متغیر distance تقسیم کنیم. برای این کار کد خود را به شکل زیر تکمیل می کنیم:
import java.util.Scanner;
public class ActionClass {
public static void main(String[] args) {
Scanner keyboardInput = new Scanner(System.in);
System.out.print("Please enter your name: ");
String userName = keyboardInput.next();
System.out.print("Please enter your Car type: ");
String userCarName = keyboardInput.next();
FuelConsumption objectOne = new FuelConsumption(userName, userCarName);
// Code related to distance and fuel amount
System.out.print("How many kilometers did you go \nwith your car: ");
double distance = keyboardInput.nextDouble();
System.out.print("How much petrol did your car have? ");
double petrolUsed = keyboardInput.nextDouble();
double result = 100 * petrolUsed / distance;
System.out.println(result);
}
}
همان طور که ملاحظه می شود در دو خط آخر کد، متغیر result به معنی "نتیجه" تعریف شده و فرمول محاسبه مصرف در هر صد کیلومتر برای آن در نظر گرفته شده است سپس مقدار این متغیر در دستور ;()System.out.println قرار گرفته است. حال مجدد برنامه خود را اجرا می کنیم:
پس از طی مسافتی معادل با 145.5 کیلومتر و مصرف 12 لیتر بنزین برنامه مقدار 8.24 را در هر صد کیلومتر محاسبه کرده است (در واقع خودروی 206 مصرفی معادل با 6 الی 7 لیتر در هر صد کیلومتر دارد. شاید علت افزایش مصرف سوخت استفاده از کولر باشد!)
همان طور که در اجرای فوق مشاهده می شود برنامه یک عدد بسیار دقیق از مقدار مصرف سوخت ما در هر صد کیلومتر ارائه می دهد که شاید برای خیلی از کاربران عددی به این دقت خیلی مهم نباشد و صرفا بخواهند بدانند که مثلا مصرف خودروی ایشان معادل با 8 لیتر در هر صد کیلومتر بوده است. برای این کار می توان از دستور Math.round استفاده کرد به این صورت که مقدار اختصاص داده شده به این دستور رند خواهد شد. برای این منظور کد خود را به شکل زیر تکمیل می کنیم:
double result = 100 * petrolUsed / distance;
System.out.println(Math.round(result));
به طور خلاصه با قرار دادن کلاس Math و ضمیمه کردن متد round به آن و قرار دادن متغیری که می خواهیم مقدار آن رند شود (منظور متغیر result است) داخل پرانتز مقابل متد round، می توانیم به نتیجه دلخواه برسیم. اکنون برنامه را با همان اطلاعات ورودی در اجرای فوق مجدد اجرا می کنیم:
می بینیم که خروجی برنامه کاملاً رند شده است و برنامه به ما می گوید که پس از طی 145.5 کیلومتر مسافت و مصرف 12 لیتر بنزین، ما در هر صد کیلومتر فقط هشت لیتر بنزین مصرف کرده ایم. اکنون برای تکمیل برنامه ما می توانیم به جای فقط نمایش دادن مقدار متغیر result، به برنامه خود دستور دهیم که مثلا عبارت Dear Behzad, your 206 car used 8 liters petrol per 100 kilometers. به معنی "بهزاد جان، خودروی 206 شما در هر صد کیلومتر 8 لیتر بنزین مصرف می کند." را در پنجره ی کنسول نمایش دهد. برای این کار به سادگی می توانیم نام متغیرهای مرتبط با نام، نام خودرو و نتیجه را در دستور ;()System.out.println قرار دهیم و به نتیجه ی دلخواه برسیم اما از آنجا که در کلاس اول خود یکسری متد بازگشتی تعریف کردیم حال قصد داریم تا برای درک بهتر مفهوم return از آن متد ها در خروجی برنامه خود استفاده کنیم. برای این منظور کد خود را به شکل زیر تکمیل می کنیم:
import java.util.Scanner;
public class ActionClass {
public static void main(String[] args) {
Scanner keyboardInput = new Scanner(System.in);
System.out.print("Please enter your name: ");
String userName = keyboardInput.next();
System.out.print("Please enter your Car type: ");
String userCarName = keyboardInput.next();
FuelConsumption objectOne = new FuelConsumption(userName, userCarName);
// Code related to distance and fuel amount
System.out.print("How many kilometers did you go \nwith your car: ");
double distance = keyboardInput.nextDouble();
System.out.print("How much petrol did your car have? ");
double petrolUsed = keyboardInput.nextDouble();
double result = 100 * petrolUsed / distance;
System.out.println();
System.out.println("Dear " + objectOne.returnName() + ", your "
+ objectOne.returnCarName() + " car \nconsumes "
+ Math.round(result) + " liters petrol in 100 kilometers.");
}
}
در واقع تنهای تغییری که در کد فوق صورت گرفته است دستور هایی است که داخل ;()System.out.println قرار گرفته اند. در ابتدا عبارت Dear به معنی "عزیز" را داخل دو علامت " " قرار داده و سپس یک علامت + می گذاریم. سپس آبجکتی که از روی کلاس FuelConsumption تحت عنوان objectOne ساخته ایم را نوشته و یک نقطه پس از آن قرار می دهیم. در واقع پس از قرار دادن نقطه به کلیه متدهای کلاسی که این آبجکت از روی آن ساخته شده است دسترسی خواهیم داشت.
سپس متدی که قرار بود مقدار Field مرتبط با نام را بازگرداند می نویسیم. به عبارت دیگر ;()objectOne.returnName سپس یک علامت + قرار داده و عبارت your به معنی "مال شما" را می نویسیم. از آنجا که می خواهیم بگویم مثلا ماشین پژو شما، پس نیاز به نام ماشین داریم. برای این منظور مجدد نام آبجکت ساخته شده از روی کلاس FuelConsumption را نوشته و پس از قرار دادن یک نقطه نام متدی را می نویسیم که قرار بود مقدار Field مرتبط با نام خودرو را بازگرداند. به عبارت دیگر نام متد ;()returnCarName را می نویسیم. سپس یک علامت به علاوه قرار داده و عبارت car consumes به معنی "ماشین استفاده می کند" را می نویسیم (لازم به ذکر است از آنجا که نوشته ما طولانی خواهد شد، برای خوانایی بیشتر می توان از n\ در هر جایی از کد استفاده کنیم که می خواهیم از آن نقطه به بعد به خط بعد منتقل شود.)
سپس نام متغیر result که قرار بود نتیجه نهایی را اعلام کند می نویسیم. در این کد برای آن که عدد متغیر result رند شود از کلاسMath و متد ()round استفاده می کنیم و نام متغیر result را داخل پرانتز متد ()round می نویسیم. آخرین جمله ای که در دستور ما قرار می گیرد عبارت liters petrol in 100 kilometers به معنی "... لیتر بنزین در هر صد کیلومتر" می باشد. اکنون برنامه تکمیل شده و می توانیم برنامه را اجرا کنیم:
همان طور که در تصویر فوق ملاحظه می شود، برنامه به درستی کار کرده و آخرین دستوری که اضافه کردیم عبارت Dear Behzad, your 206 car consumes 7 liters petrol in 100 kilometers به معنی "بهزاد عزیز، ماشین 206 شما در هر 100 کیلومتر مقدار 7 لیتر بنزین مصرف می کند" را به ما نشان می دهد. جهت یادآوری عرض می کنیم که در این دستور آخر، مقادیر Behzad و 206 از طریق متدهای بازگشتی کلاس اول فرا خوانده شده اند.
