اعتراف نامه آوگسبورگ

[Elka Shine]

اصلاحات ، سارا فلاورز ، برگردان رضا ياسايي ، تهران : ققنوس ، ۱۳۸۱ ، صص ۶۸ - ۷۰ .


اعتراف نامه ی آوگسبورگ

در مجلس شورای سال ۱۵۳۰ ، رهبران پروتستان اعتراف نامه ی آوگسبورگ ، گزارشی رسمی از عقاید لوتري ، را عرضه می دارند


در سال ۱۵۳۰ امرای لوتري در حالی که برای مجلس شاهانه ی دیگری که این بار قرار بود در آوگسبورگ آلمان تشکیل شود ، آماده می شدند ، عقاید خود را به تحریر درآوردند . این گزارش که توسط فیلیپ ملانکتون ، دانشمند جوان و برجسته ، نوشته شده بود و به نام امرای لوتري ارائه شده بود ، به اعتراف نامه ی آوگسبورگ معروف شده است . ملانکتون یکی از با استعدادترین پیروان لوتر بود که به ويتنبرگ رفت و تا پایان عمر لوتر بهترین حامي و دوست او باقی ماند .

اعتراف نامه ی آوگسبورگ گزارش اصولی از عقاید لوتر است . بسیاری از این اعترافات به شکلی نوشته شده اند که تا حد ممکن بحث برانگیز نباشند . برای مثال در بیان « هیچ فردی نباید در کلیساها به طور علنی به تعلیم بپردازد یا مراسم مذهبی را به جا آورد مگر در زمان مقتضی » اين گزارش از پاسخ به این پرسش که آیا دستورات مقدس ( دستورات مذهبی رتبه بخشان برای کشیش شدن / Ordination : آئین اعطای رتبه های مقدس در کلیسا ) یکی از آیین های عشای ربانی هست یا خیر ، شانه خالی کرده است . کاتولیک ها به وجود آن و پروتستان ها به عدم وجود آن اعتقاد داشتند . همچنین در این اعتراف نامه آمده است : « مراسم آمرزش شخصی در کلیساها باقی خواهد ماند گرچه شمردن تمام گناهان در اقرار لازم نیست » . دلیل این شرایط راحت یک موضوع عملی بوده است : ملانکتون که می دانست برشمردن تمام گناهان فرد غیر ممکن است ، به آیه ای از مزمور استناد کرده است : « چه کسانی گناهانش را درميابد ؟ » ( ۱۹ : ۱۲ ) .

اگرچه این موضوع چنان کلی نوشته شده بود که هر کسی آن را به شکلی تفسیر می کرد . کاتولیک ها می توانستند بر این اعتقاد باشند که این آیه بر مراسم مذهبی اقرار مهر تاییدد می زند . پروتستان ها می توانستند این را باور کنند که اقرار مجاز است ولی واجب نیست .

امپراطور ( شارل پنجم ) اعتراف نامه را خواند و آن را به انجمنی متشکل از علمای دینی ارجاع داد . گزارش آنها ، وجود مشکلاتی در کلیسای کاتولیک را تایید کرد . امپراطور قول داد تا حد امکان برای حل مشکلات بکوشد . او همچنین به امیدواری خود برای بازگشت پروتستان ها به کلیسا اشاره کرد . آنها چنین نکردند .


______



مفادی از اعتراف نامه ی آوگسبورگ : ( ترجمه هنری بتنسون ) .

ماده ۴ : در مورد حقانیت .

آنها می آموزند که حقانیت انسان ها در حضور خداوند به دلیل قدرت ، شایستگی یا فعالیت آنها نیست بلکه آنان آزادانه با ایمان و به خاطر عیسی مسیح به حقانیت می رسند ؛ آنگاه که باور می کنند از رحمت الهی برخوردار شده اند و گناهانشان به خاطر مسیح بخشیده شده است .

ماده ۱۰ : درباره ی اقرار .

آنها می آموزانند که اقرار شخصی در کلیساها باقی خواهد ماند گرچه شمردن تمام گناهان در اقرار لازم نیست چرا که غیر ممکن است ، همانطور که در مزمور آمده است : « چه کسی گناهش را در می یابد ؟ » .

ماده ۱۵ : در مورد مراسم مذهبی در کلیسا .

آنها می آموزند که مناسکی باید باقی بماند که بتوان آنها را بدون انجام گـ ـناه داد و نیز در خدمت آرامش و نظم صحیح در کلیسا باشند ، مانند روزهای مقدس معین ، روزهای عید مذهبی ، و از این قبیل .
ولی به انسان ها هشدار داده می شود که نباید آن قدر چنین مسائلی را به وجدانشان تحمیل کنند که گویی این مراسم برای رستگاری واجب است .


ماده ۲۰ : در مورد ایمان و کارهای خوب .

مردم ما به غلط به منع از کارهای خوب متهم شده اند ... اعمال ما قادر نیستند ما را با خدا آشتی دهند یا ما را شايسته ی بخشش گناهان ، رحمت الهی و حقانیت کنند . ما تنها با ایمان به این هدف خواهیم رسید و آن زمانی است که باور کنیم که به خاطر عیسی مسیح از رحمت الهی برخوردار خواهیم شد ...
علاوه بر این مردم ما می آموزند که انجام کارهای نیک لازم است ، نه برای آنکه خود را شایسته ی رحمت الهی کنند ، بلکه به خاطر خواست خداوند ...
بنابراین به آسانی روشن می شود که نمی توان این تعالیم را به جلوگیری از کارهای نیکو متهم کرد ، بلکه باید آن را به سبب نشان دادن راه درستکاری تحسین کرد .