FATEME078
کاربر نگاه دانلود
در روزگاری كه زنان از ترس برخوردهای حكومتی، سواد دار بودنشان را پنهان می كردند، «مزین السلطنه» اولین نشریه زنانه ایران را راه اندازی كرد. هفته نامه ای هشت صفحه ای كه در داخل و خارج از كشور منتشر می شد و اگرچه عمر كوتاهی داشت اما تحول بزرگی در دوران مشروطه به حساب می آمد.
بخش تاریخ ایران و جهان تبیان
ناصرالدین شاه قاجار از سواد داشتن زنان دل خوشی نداشت
برخی از همسران ناصرالدین شاه كه می توانستند بخوانند و بنویسند، سوادشان را از شاه پنهان می كردند.
نقل است كه ناصرالدین شاه قاجار از سواد داشتن زنان دل خوشی نداشت .
مریم عمید، ملقب به مزین السلطنه
مریم عمید، ملقب به مزین السلطنه در چنین فضایی پیش قدم تاسیس یك مدرسه دخترانه شد و بعدها نشریه ای را منتشر كرد كه برای اولین بار در تاریخ ایران، مدیر مسئول آن زن بود.
مزین السلطنه كه دختر میر سیدرضی رئیس الاطباء پزشك قشون ناصرالدین شاه بود تحصیلات خود را نزد پدرش یاد گرفت و به دلیل حضورش در خانواده ای تحصیلكرده و با سواد و داشتن ذهنی جستجوگر و علاقمند، از برخی تحولات اجتماعی و فرهنگی جامعه و جهان آن روزگار مطلع شد و چون علاقه زیادی هم به آموختن علوم جدید داشت به خواندن زبان فرانسه و آموزش عكاسی مشغول شد.
او كه در واقع اولین زن روزنامه نگار ایران است البته اولین نشریه ای كه از طرف زنان در ایران منتشر شد نشریه "دانش" نام داشت كه در سال 1289 ه- ش توسط "خانم دكتر كحال" همسر میرزا حسین خان كحال انتشار یافت. این نشریه در تهران منتشر شد كه هفته ای یك بار و در هشت صفحه با قطع رحلی و چاپ سربی چاپ می شد و علاوه بر ایران در سایر كشورها هم منتشر می شد كه بعد از یك سال متوقف شد.
مریم عمید ملقب به مزین السلطنه اگرچه زن روشنفكری بود كه فعالیت های اجتماعی اش، او را به چهره ای مبارز در دوره مشروطه تبدیل می كرد، با این حال زنی بود كه زندگی شخصی اش را با تمام مختصات عرفی زنانه حفظ كرده بود؛ تمام كارهای خانه اش را خودش به تنهایی انجام می داد و در راه توسعه و ادامه انتشار روزنامه كه در آن زمان ناشر افكار مترقی زنان به حساب می آمد، از هیچ كوششی دریغ نكرد.
حتی به گفته یكی از نزدیكان مریم عمید او یك بار تمام جا استكان های نقره خود را فروخت تا بتواند مخارج چاپ نشریه شكوفه را بپردازد و در اثر عشق و علاقه مفرط در این راه كلیه اموال و دارایی خود را صرف كارهای اجتماعی و فرهنگی كرد.
مریم خانم مزین السلطنه عمید در سال 1337ه ق / 1298ه- ش در اوج فعالیت های خود در سفری كه به سمنان داشت بر اثر عارضه قلبی درگذشت. اما با مرگ او نه تنها از حضور زنان در عرصه های اجتماعی كم نشد بلكه اقدامات ماندگار او به عنوان یك زن در آن دوران خفقان شروعی شد برای حضور زنان دیگری كه از اندرونی ها بیرون آمدند و در عرصه های مختلف خود را چنان نشان دادند كه تا به حال نامشان ماندگار مانده است.
بخش تاریخ ایران و جهان تبیان
ناصرالدین شاه قاجار از سواد داشتن زنان دل خوشی نداشت
برخی از همسران ناصرالدین شاه كه می توانستند بخوانند و بنویسند، سوادشان را از شاه پنهان می كردند.
نقل است كه ناصرالدین شاه قاجار از سواد داشتن زنان دل خوشی نداشت .
مریم عمید، ملقب به مزین السلطنه
مریم عمید، ملقب به مزین السلطنه در چنین فضایی پیش قدم تاسیس یك مدرسه دخترانه شد و بعدها نشریه ای را منتشر كرد كه برای اولین بار در تاریخ ایران، مدیر مسئول آن زن بود.
مزین السلطنه كه دختر میر سیدرضی رئیس الاطباء پزشك قشون ناصرالدین شاه بود تحصیلات خود را نزد پدرش یاد گرفت و به دلیل حضورش در خانواده ای تحصیلكرده و با سواد و داشتن ذهنی جستجوگر و علاقمند، از برخی تحولات اجتماعی و فرهنگی جامعه و جهان آن روزگار مطلع شد و چون علاقه زیادی هم به آموختن علوم جدید داشت به خواندن زبان فرانسه و آموزش عكاسی مشغول شد.
او كه در واقع اولین زن روزنامه نگار ایران است البته اولین نشریه ای كه از طرف زنان در ایران منتشر شد نشریه "دانش" نام داشت كه در سال 1289 ه- ش توسط "خانم دكتر كحال" همسر میرزا حسین خان كحال انتشار یافت. این نشریه در تهران منتشر شد كه هفته ای یك بار و در هشت صفحه با قطع رحلی و چاپ سربی چاپ می شد و علاوه بر ایران در سایر كشورها هم منتشر می شد كه بعد از یك سال متوقف شد.
مریم عمید ملقب به مزین السلطنه اگرچه زن روشنفكری بود كه فعالیت های اجتماعی اش، او را به چهره ای مبارز در دوره مشروطه تبدیل می كرد، با این حال زنی بود كه زندگی شخصی اش را با تمام مختصات عرفی زنانه حفظ كرده بود؛ تمام كارهای خانه اش را خودش به تنهایی انجام می داد و در راه توسعه و ادامه انتشار روزنامه كه در آن زمان ناشر افكار مترقی زنان به حساب می آمد، از هیچ كوششی دریغ نكرد.
حتی به گفته یكی از نزدیكان مریم عمید او یك بار تمام جا استكان های نقره خود را فروخت تا بتواند مخارج چاپ نشریه شكوفه را بپردازد و در اثر عشق و علاقه مفرط در این راه كلیه اموال و دارایی خود را صرف كارهای اجتماعی و فرهنگی كرد.
مریم خانم مزین السلطنه عمید در سال 1337ه ق / 1298ه- ش در اوج فعالیت های خود در سفری كه به سمنان داشت بر اثر عارضه قلبی درگذشت. اما با مرگ او نه تنها از حضور زنان در عرصه های اجتماعی كم نشد بلكه اقدامات ماندگار او به عنوان یك زن در آن دوران خفقان شروعی شد برای حضور زنان دیگری كه از اندرونی ها بیرون آمدند و در عرصه های مختلف خود را چنان نشان دادند كه تا به حال نامشان ماندگار مانده است.
