гคђค1737
کاربر نگاه دانلود
در این مقاله با بیماری اسکلروز جانبی آمیوتروفیک و علائم آن آشنا خواهید شد.
معرفی
بیماری اسکلروز جانبی آمیوتروفیک، که بیشتر به عنوان ALS یا بیماری لوگهریگ Lou Gehrig’s) disease) شناخته شده است، بیماری پیشروندهای است که به سلول‌های عصبی در مغز و نخاع حمله میکند. انجمن ALS برآورد کرده است که در آمریکا سالانه 5600 مورد جدید مبتلا به بیماری ALS تشخیص داده می‌شوند، یعنی تقریباً هر 90 دقیقه یک بیمار جدید. علائم اولیه‌ی این بیماری در بیماران مختلف متفاوت است اما تضعیف پیشروندهی عضلات و در نهایت فلج شدن در تمام بیماران شایع است.
تضعیف عضلات
تقریباً 60 درصد بیماران مبتلا به ALS دچار تضعیف عضلات به ویژه در دست‌ها، بازوها و پاها می‌شوند. افراد از راه‌های مختلفی متوجه ضعف عضلانی می‌شوند. برخی از افراد در بلند کردن چیزهایی که در حالت عادی به راحتی برمیدارند با مشکل روبه‌رو می‌شوند. دیگر افراد پایشان به موانعی به کوچکی یک پادری یا آستانه در گیر میکند و میافتند.
گرفتگی و پرش عضلات
گرفتگی عضلات به ویژه در دست‌ها و پاها در بیماران مبتلا به ALS بسیار شایع است. پزشکان معتقدند که گرفتگی عضلات ناشی از خستگی عضلات و نیز اسپاسم یا سفت شدن عضلات است. با پیشرفت بیماری گرفتگی عضلات میتواند بسیار دردناک شود. علاوه بر گرفتگی عضلات، بسیاری از افراد دچار پرش عضلات می‌شوند. این عارضه انقباض غیرارادی عضلات است که ناشی از ناراحتی اعصاب می‌باشد. پرش عضلات دردناک نیست اما میتواند بسیار آزاردهنده شود، به ویژه شب‌هنگام که الگوهای خواب را مختل میکند.
گفتار نامفهوم یا مبهم
بیماری ALS همچنین بر ماهیچه‌های مربوط به گفتار، بلع و تنفس اثر می‌گذارد. گفتار نامفهوم، و مشکل در صحبت کردن با صدای رسا، علائم شایعی هستند که باید مورد بررسی یک پزشک قرار گیرد.
مشکل در تنفس یا بلع
با پیشرفت این بیماری، بیماران ممکن است در تنفس یا بلع با مشکل مواجه شوند.
خندیدن یا گریه کردن غیرقابل‌کنترل
بیماران مبتلا به ALS دوره‌های غیرقابل‌کنترل گریه یا خنده را تجربه می‌کنند. خنده‌ها یا گریه‌های ناگهانی عواطف فعلی آن‌ها را نشان نمی‌دهد. در عوض این خنده‌ها یا گریه‌های ناگهانی ناشی از آسیب به نورون های حرکتی فوقانی است. اگر چه این احساسات مربوط به افسردگی نیست اما برخی از افراد از مصرف داروهای ضد افسردگی برای کنترل وضعیتشان بهره می‌برند.
معرفی
بیماری اسکلروز جانبی آمیوتروفیک، که بیشتر به عنوان ALS یا بیماری لوگهریگ Lou Gehrig’s) disease) شناخته شده است، بیماری پیشروندهای است که به سلول‌های عصبی در مغز و نخاع حمله میکند. انجمن ALS برآورد کرده است که در آمریکا سالانه 5600 مورد جدید مبتلا به بیماری ALS تشخیص داده می‌شوند، یعنی تقریباً هر 90 دقیقه یک بیمار جدید. علائم اولیه‌ی این بیماری در بیماران مختلف متفاوت است اما تضعیف پیشروندهی عضلات و در نهایت فلج شدن در تمام بیماران شایع است.
تضعیف عضلات
تقریباً 60 درصد بیماران مبتلا به ALS دچار تضعیف عضلات به ویژه در دست‌ها، بازوها و پاها می‌شوند. افراد از راه‌های مختلفی متوجه ضعف عضلانی می‌شوند. برخی از افراد در بلند کردن چیزهایی که در حالت عادی به راحتی برمیدارند با مشکل روبه‌رو می‌شوند. دیگر افراد پایشان به موانعی به کوچکی یک پادری یا آستانه در گیر میکند و میافتند.
گرفتگی و پرش عضلات
گرفتگی عضلات به ویژه در دست‌ها و پاها در بیماران مبتلا به ALS بسیار شایع است. پزشکان معتقدند که گرفتگی عضلات ناشی از خستگی عضلات و نیز اسپاسم یا سفت شدن عضلات است. با پیشرفت بیماری گرفتگی عضلات میتواند بسیار دردناک شود. علاوه بر گرفتگی عضلات، بسیاری از افراد دچار پرش عضلات می‌شوند. این عارضه انقباض غیرارادی عضلات است که ناشی از ناراحتی اعصاب می‌باشد. پرش عضلات دردناک نیست اما میتواند بسیار آزاردهنده شود، به ویژه شب‌هنگام که الگوهای خواب را مختل میکند.
گفتار نامفهوم یا مبهم
بیماری ALS همچنین بر ماهیچه‌های مربوط به گفتار، بلع و تنفس اثر می‌گذارد. گفتار نامفهوم، و مشکل در صحبت کردن با صدای رسا، علائم شایعی هستند که باید مورد بررسی یک پزشک قرار گیرد.
مشکل در تنفس یا بلع
با پیشرفت این بیماری، بیماران ممکن است در تنفس یا بلع با مشکل مواجه شوند.
خندیدن یا گریه کردن غیرقابل‌کنترل
بیماران مبتلا به ALS دوره‌های غیرقابل‌کنترل گریه یا خنده را تجربه می‌کنند. خنده‌ها یا گریه‌های ناگهانی عواطف فعلی آن‌ها را نشان نمی‌دهد. در عوض این خنده‌ها یا گریه‌های ناگهانی ناشی از آسیب به نورون های حرکتی فوقانی است. اگر چه این احساسات مربوط به افسردگی نیست اما برخی از افراد از مصرف داروهای ضد افسردگی برای کنترل وضعیتشان بهره می‌برند.
