ایا مرگ جهان در پیش است؟

[Miss.aysoo]

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

آیا مرگ جهان در پیش است؟
جهان مملو از اسرار کشف نشده ای است که محققان زیادی را مشغول خود کرده اند، اما ستاره‌شناسان استرالیایی در تحقیقات جدید خود دریافته‌اند که سطوح انرژی کهکشانی نسبت به دو میلیارد سال قبل به کمتر از نصف رسیده است.





محققان معتقدند که به دلیل این کاهش سطوح انرژی در کهکشان به مجموعه ستارگان ، گاز و غبار گفته می شود که با نیروی جاذبه کنار هم نگاه داشته شده‌اند. کوچکترین کهکشانها دارای عرضی برابر با چند صد سال نوری ، شامل حدود 100000 میلیارد سال ستاره هستند. بزرگترین کهکشانها تا 3 میلیون سال نوری عرض دارند و شامل بیش از 1000 میلیارد ستاره هستند. اشکال کهکشانها بر اساس شیوه‌ای طبقه بندی می‌شود که طبق شیوه طبقه بندی ستاره شناس آمریکایی ، ادوین هابل (1953- 1986) ، شکل یافته است. در مورد تکامل کهکشانها اطلاعات قطعی کمی در دست است. تنها مطلب مورد اطمینان این است که کهکشانها میلیاردها سال پیش به شکل توده‌ای از ابرهای گازی و غباری بوجود آمدند. نام کهکشان به انگلیسی: Galaxy برگرفته شده از ریشه یونانی آن Galaxias به معنی شیری است و کهکشان راه شیری به انگلیسی: Milky Way galaxy ریشه این نام می‌باشد.

" title="" style="cursor: help; border-bottom: 1px dotted rgb(0, 136, 204); color: rgb(0, 136, 204);">کهکشان‌ها، به نظر می‌رسد که جهان در مسیر افول قرار گرفته است.

این باور پس از بررسی بیش از 200 هزار کهکشان توسط دانشمندان به وجود آمد که دریافتند به دلیل ادغام ماده در ستارگان، انرژی کاهش یافته و سطوح انرژی تولید شده حتی به اندازه نصف میزان موجود در دو میلیارد سال قبل هم نیست.

دانشمندان مرکز بین‌المللی تحقیقات ستاره شناسی ، علمی است که با مشاهده و توضیح وقایعی که در خارج از زمین و جو آن رخ می‌دهد سر و کار دارد. این علم منشا پیدایش و خواص فیزیکی و شیمیائی اشیائی که قابل مشاهده در آسمان بوده (و خارج زمین قرار دارند) و همینطور فرآیندهای منتجه از آنها را مطالعه می‌کند. در طی قسمتی از قرن بیستم ، ستاره شناسی به سه شاخه تقسیم شده بود: محاسبات نجومی ، مکانیک آسمانی و فیزیک نجومی. حالات برجسته متداول فیزیک نجومی در نامگذاری گروههای آموزشی دانشگاهی و موسسات درگیر با تحقیقات نجومی متجلی می‌شود:

قدیمیترین آنها بدون هیچ تغییری ، گروهها و موسسات ستاره شناسی می‌باشند، جدیدترین آنها به نگه داشتن فیزیک نجومی در نامشان تمایل دارند، برخی اوقات کلمه ستاره شناسی را برای تأکید بر طبیعت تحقیقاتشان ، در نامشان قرار نمی‌دهند. به علاوه ، تحقیقات فیزیک نجومی ، مخصوصا در فیزیک نجومی نظری ، را افرادی که پس زمینه فیزیک و ریاضی دارند می‌توانند انجام دهند.

ستاره شناسی از معدود علومی است که آماتورها هنوز در آن نقش فعالی دارند، خصوصا در کشف و مشاهده حوادث زودگذر. ستاره شناسی نباید با طالع بینی ، شبه علمی که با پیگرد مسیر اجرام آسمانی ، مبادرت به پیشگویی سرنوشت افراد می‌نماید اشتباه شود. این دو اگر چه در ریشه مشترکند، اما کاملا متفاوتند؛ ستاره شناسان روش علمی را پذیرفته‌اند، در حالیکه طالع بینها اینطور نیستند.

" title="" style="cursor: help; border-bottom: 1px dotted rgb(0, 136, 204); color: rgb(0, 136, 204);">نجوم رادیویی در غرب استرالیا با استفاده از هفت تِلِسکوپ(به انگلیسی: Telescope) وسیله‌ای برای دیدن اجرام آسمانی با استفاده از تابش الکترومغناطیس (به انگلیسی: Electromagnetic radiation) (مانند نور مرئی) بصورت واضح و دقیق است. اولین تلسکوپ کارا در ابتدای قرن هفدهم و با استفاده از لنزهای شیشه‌ای در هلند اختراع شد. در درازای چند دهه، تلسکوپ‌بازتابی که از آینه استفاده می‌کند اختراع شد، بسیاری از انواع نوتری از تلسکوپ‌ها در قرن ۲۰ام زاده شدند، رادیوتلسکوپ در دهه ۱۹۳۰ و تلسکوپ فرابنفش در سال ۱۹۶۰ از جملهٔ این اختراعات بودند. واژه تلسکوپ می‌تواند به تمام حیطهٔ وسایل عملیاتی درسرتاسر ناحیهٔ میدان الکترومغناطیس اشاره داشته باشد. واژهٔ تلسکوپ، از دو واژهٔ یونانی تله(به یونانی: τῆλε) به معنی دور و اسکوپین (به یونانی: σκοπεῖν) به معنی دیدن، گرفته شده است، نخستین بار در سال ۱۶۱۱ به نام یک ریاضی‌دان ایتالیایی به نام جووانی دمیزیانی (به ایتالیایی: Giovanni Demisiani) که برای یکی از ابزارهای گالیلئو گالیله که درآکادمی‌ دلینچی (به ایتالیایی: Accademia dei Lincei) به نمایش گذاشته شده بود بکار گرفته شد.

" title="" style="cursor: help; border-bottom: 1px dotted rgb(0, 136, 204); color: rgb(0, 136, 204);">تلسکوپ قدرتمند در سراسر جهان به بررسی کهکشان‌ها در 21 طول موج مختلف نور از فرابنفش گرفته تا مادون قرمز دور پرداختند.

اوایل امسال محققان هشدار داده بودند که جهان وارد دوران پیری خود شده است.

البته گروهی از ستاره شناسان به رهبری دانشگاه لیسبون پرتغال با بررسی داده‌ها در مورد کهکشان‌ها، ابرنواخترها و ریزموج‌ها در نوسانات صوتی باریون‌ها پیش از این دریافتند که زودترین زمانی که ممکن است یک گسست بزرگ ناگهانی در جهان صورت بگیرد، 2.8 میلیارد سال دیگر خواهد بود.