یوتاب درخشنده
کاربر اخراجی
- عضویت
- 2016/06/15
- ارسالی ها
- 1,259
- امتیاز واکنش
- 2,478
- امتیاز
- 0
- سن
- 24
ایجاد علاقه به ستاره شناسی و فضانوری در کودکان - آکا,استعداد ستاره شناسی در کودکان,نگرش بچه ها به علم نجوم,علاقه بچه ها به علم نجوم,آشنایی با فیزیک فضا و نجوم,فیزیک فضا و نجوم
آکاایران: ایجاد علاقه به ستاره شناسی و فضانوری در
آکاایران: می خواهیم تمایل به فضا و نجوم را بررسی کنیم چه میزان علاقه در خردسالان در زمینه فضانوردی و ستاره شناسی وجود دارد تشخیص این امر چگونه امکانپذیر خواهد بود ؟چگونه در فرزندانمان تمایل به شناخت فضا، ستاره ها و عجایت سیاره های مختلفرا ایجاد کنیم چه رو شها و راه حل هایی به ما در این زمینه کمک خواهد کرد؟
لابد شنیده اید که اغلب در جواب اینکه دوست دارند در آینده چه کاره شوند، چه جواب هایی می دهند؟ فرزانه حیدری در پاسخ به این سوال می گوید: البته طبیعی است که همه بچه ها در سنین پایین رویای چند شغل محدود را داشته باشند مانند معلم، دکتر، مهندس یا نهایتا خلبان! چون بچه ها همین حرفه ها را می شناسند. بلندترین ارتفاعی که یک کودک پنج ساله تا به حال دیده هواپیمایی است که در ان پرواز می کند اما اگر به همین کودک عکسی از فضا نشان بدهید حتما رویای جدید او این می شود که فضانورد شود!
فرزانه حیدری 37 ساله و ستاره شناس است. وقتی از او می پرسیم که رویای کودکی خودش در مورد شغل آینده چه بوده است می گوید: قطعا معلم… البته یک جورهایی به این رویا رسیدم! هر چند که هیچ وقت فکر نمی کردم نجوم تدریس کنم.
حیدری در مورد اینکه چطور می توان ستاره شناس شد، می گوید: تجربه شخصی من این است که وقتی کارشناسی خود را در رشته فیزیک می خواندم به فیزیک فضا و نجوم علاقه مند شده است. در اردوی خورشیدگرفتگی که از طرف دانشگاه و با حضور اساتید برگزار می شدف شرکت کردم و این علاقه را در من تقویت شد. بعد از آن مطالعات آزاد داشتم و بعد به ادامه تحصیل در فیزیک فضا پرداختم.
به گزارش آکاایران: فرزانه حیدری در مورد فعالیت های خود در نجوم می گوید: در پژوهشگاه خوارزمی و کانون شهید فهمیده در کرج همکاری داشته ام و هم اکنون نیز برای تعدادی از مدارس شاهد و نمونه دولتی در منطقه یک کرج دوره های ستاره شناسی برگزار می کنم.
او در مورد اینکه نگرش بچه ها به علم نجوم و علاقه آنها چگونه است، توضیح می دهد: من با بچه های زیادی در سطح مهدکودک و پیش دبستانی کار کرده ام و بیشتر آنها بعد از شناخت فضا، ستاره ها و عجایت سیاره های مختلف عاشق این می شوند که به فضا سفر کنند. یک پسر کوچکی در یکی از کلاس هایم بود که پا را یک قدم فراتر گذاشته بود و دلش می خواست فضاپیمایی بسازد که بتواند با آن تا سیاره اورانیوم برود. او به من قول داد که وقتی بزرگ شد آن را بسازد و به اورانوس سفر کند و از آنجا برای من الماس هدیه بیاورد. آخر می دانید، در این سیاره به جای بارش برف و باران بارش های الماس اتفاق می افتد!
فرزانه حیدری در مورد اینکه والدین چگونه می توانند استعداد ستاره شناسی را در خود کشف کنند و پرورش دهند، می گوید: بچه های ما در شهرها، مخصوصا شهرهای بزرگ با ساختمان های بلند ان را نمی بینند. انها با ان و ستارگان پیوندی ندارند در حالی که مثلا خود من خاطرات زیادی از شب های تابستان و بازی با ستاره ها دارم. ما در تراس خانه می خوابیدیم و من ساعت ها مشغول شمردن ستاره ها و ساختن شکل های مختلف با آنها می شدم در حالی که بچه های آپارتمانی امروز از این نعمت محروم اند. به نظرم بهترین کاری که والدین می توانند انجام دهند این است که به بچه ها شب های کویر را نشان دهند و آنها را با ان آشنا کنند. هیچ چیز مانند شناخت ان نمی تواند به بچه ها وسعت دید بدهد. وقتی ان و عظمت آن را بهتر می شناسند، همه چیز، آدم ها، شهر، کشور و حتی تمام دنیا در برابر وسعت ان هیچ است. آن وقت خدا را بهتر درک می کنند، از انجام بعضی کارها خجالت می کشند و جنگ و دشمنی خنده دار به نظر می رسد.
