DENIRA
کاربر نگاه دانلود
یکی از عوامل تخریب مسئولیت و شخصیت این تفکر " بهترین شدن" است.
تفکر بهترین در حال حاضر یک معضل بزرگ در جامعه ی ما است و بومی جامعه ماست.
ممکن است در جوامع اروپایی وجود نداشته باشد و اصلا در مورد آن صحبتی نشود اما در جامعه ی ما یک معضل است.
بهترین شدن و یک وهم و توهم است؛ اصلا بهترین وجود ندارد و جز تخریب هیچ اثر دیگری ندارد.
عرصه ی رقابت، عرصه ی مسابقه و عرصه ی بهترین شدن، عرصه ی تخریب شخصیت انسان ها است.
ما سال های آینده قربانیان می شماری خواهیم داد چون به شدت هنجار جامعه ی ما رقابتی است.
اگر من در این کلاس برای 40 نفر می توانم فریاد بزنم و از این 40 نفر ده نفر حرف من را قبول کنند، هنجار های جامعه در حال حاضر میلیون ها نفر از بچه های ما را نابود میکند.
ولی ما ناامید نمی شویم و شما هم خبر داشته باشید که این اتفاق در حال حاضر در حال رخ دادن است و بدانید که بهترین شدن،یک سراب است.
بچه ها را به سمت بهترین شدن هدایت نکنید.
پدر و مادری مراجعه کرده بوند و در مورد فرزند دخترشان مسئله ای داشتند، می خواستند فرزندشان بهترین باشد و مسئله شان این بود که درس نمی خواند.
گفتم خوب نخونه! فوقش رفوزه میشه و یک سال درجا میزنه! چرا بچه ی شما اجازه نداره که یکسال رفوزه بشه؟
گفتند:
نه در حد رفوزه که نیست، منظور ما اینه که بعضی وقت ها زیر 18 میشه خیلی به ندرت ولی ما میخوایم که اصلا اینطور نشه. ما از اون فقط 20 میخوایم!
این بچه مدرسه راهنمایی میرفت.
گفتم:
ببخشید شما پدر و مادر همیشه 20 بودید؟ به خودتان چند میدهید؟
گفتند:
نه بابا ما که 12 هم به زور میگرفتیم.
گفتم:
خوب 12 که خیلی عالیه. این قدر بچه تان را تحقیر نکنید. 12 یعنی تو 60 درصد از وظیفه ات را خیلی خوب انجام داده ای و نمره ی 12 نمره ی خیلی خوبی است.
تدریس من در این کلاس ها مگر بدون عیب و 20 است؟
من اگر نمره ی 15 از تدریس در این کلاس بگیرم خیلی عالیه یعنی 75 درصد مطلب را توانستم برسانم.
مادرها هم اگر 14 بگیرند خیلی عالیه یعنی 70 درصد وظیفه ی مادری را خوب انجام داده اند.
ما در حوزه های مختلف کاری بر آورد می کنیم و معدل میگیریم اگر این معدل بالای 50 درصد باشد می گوییم آن کار یا آن زندگی موفق و خوشبخت است چون نمره ی 10 به بالا شده است.
خیلی از زندگی های مشترک ما زیر 10 است.
خودمان را بسنجیم و ببینیم چه نمره ای داریم آن وقت از بچه هایمان انتظار داشته باشیم.
بهترین شدن یک عامل تخریب و عامل پایین آمدن عزت نفس است.
مسابقه یعنی چی؟
یعنی سبقت، سبقت از گذشته ی خودمان نه کس دیگری.
رقابت یعنی نگهداری، پاسبانی و حفاظت از آن چیزی که داریم.
شکست و پیروزی اصلا مفهوم ندارد.
این قدر بچه ها را به عرصه ی شکست و پیروزی و بردن و باختن نبرید، شکستی وجود ندارد، پیروزی هم وجود ندارد.
این ها همه ساخته ی ذهن بشر است و عامل آزار بشریت.
باید قدرت پیدا کنیم و این توهمات را بیرون بریزیم.
ادیسون 100 بار لامپ را اختراع کرد و موفق نشد.
به او گفتند:
خسته نشدی این همه شکست خوردی؟
گفت:
من که شکست نخورده ام. بلکه صد راه پیدا کردم که نمی شود با آن ها لامپ را روشن کرد.
یک عده ای موفق میشوند که دانشگاه بروند و یک عده ای هم موفق نمی شوند که وارد دانشگاه شوند، هردو حالت پیروزی است کدامش شکست است؟
کسی که 5 سال پشت کنکور مانده در واقع روش هایی پیدا کرده که میتوان با آن ها 5 سال کنکور داد و وارد دانشگاه نشد.
شکست و پیروزی معنایی ندارد.
ما در زندگی شکست نداریم، پیروزی هم نداریم چون قرار نیست به جایی برسیم.
تفکر بهترین در حال حاضر یک معضل بزرگ در جامعه ی ما است و بومی جامعه ماست.
ممکن است در جوامع اروپایی وجود نداشته باشد و اصلا در مورد آن صحبتی نشود اما در جامعه ی ما یک معضل است.
بهترین شدن و یک وهم و توهم است؛ اصلا بهترین وجود ندارد و جز تخریب هیچ اثر دیگری ندارد.
عرصه ی رقابت، عرصه ی مسابقه و عرصه ی بهترین شدن، عرصه ی تخریب شخصیت انسان ها است.
ما سال های آینده قربانیان می شماری خواهیم داد چون به شدت هنجار جامعه ی ما رقابتی است.
اگر من در این کلاس برای 40 نفر می توانم فریاد بزنم و از این 40 نفر ده نفر حرف من را قبول کنند، هنجار های جامعه در حال حاضر میلیون ها نفر از بچه های ما را نابود میکند.
ولی ما ناامید نمی شویم و شما هم خبر داشته باشید که این اتفاق در حال حاضر در حال رخ دادن است و بدانید که بهترین شدن،یک سراب است.
بچه ها را به سمت بهترین شدن هدایت نکنید.
پدر و مادری مراجعه کرده بوند و در مورد فرزند دخترشان مسئله ای داشتند، می خواستند فرزندشان بهترین باشد و مسئله شان این بود که درس نمی خواند.
گفتم خوب نخونه! فوقش رفوزه میشه و یک سال درجا میزنه! چرا بچه ی شما اجازه نداره که یکسال رفوزه بشه؟
گفتند:
نه در حد رفوزه که نیست، منظور ما اینه که بعضی وقت ها زیر 18 میشه خیلی به ندرت ولی ما میخوایم که اصلا اینطور نشه. ما از اون فقط 20 میخوایم!
این بچه مدرسه راهنمایی میرفت.
گفتم:
ببخشید شما پدر و مادر همیشه 20 بودید؟ به خودتان چند میدهید؟
گفتند:
نه بابا ما که 12 هم به زور میگرفتیم.
گفتم:
خوب 12 که خیلی عالیه. این قدر بچه تان را تحقیر نکنید. 12 یعنی تو 60 درصد از وظیفه ات را خیلی خوب انجام داده ای و نمره ی 12 نمره ی خیلی خوبی است.
تدریس من در این کلاس ها مگر بدون عیب و 20 است؟
من اگر نمره ی 15 از تدریس در این کلاس بگیرم خیلی عالیه یعنی 75 درصد مطلب را توانستم برسانم.
مادرها هم اگر 14 بگیرند خیلی عالیه یعنی 70 درصد وظیفه ی مادری را خوب انجام داده اند.
ما در حوزه های مختلف کاری بر آورد می کنیم و معدل میگیریم اگر این معدل بالای 50 درصد باشد می گوییم آن کار یا آن زندگی موفق و خوشبخت است چون نمره ی 10 به بالا شده است.
خیلی از زندگی های مشترک ما زیر 10 است.
خودمان را بسنجیم و ببینیم چه نمره ای داریم آن وقت از بچه هایمان انتظار داشته باشیم.
بهترین شدن یک عامل تخریب و عامل پایین آمدن عزت نفس است.
مسابقه یعنی چی؟
یعنی سبقت، سبقت از گذشته ی خودمان نه کس دیگری.
رقابت یعنی نگهداری، پاسبانی و حفاظت از آن چیزی که داریم.
شکست و پیروزی اصلا مفهوم ندارد.
این قدر بچه ها را به عرصه ی شکست و پیروزی و بردن و باختن نبرید، شکستی وجود ندارد، پیروزی هم وجود ندارد.
این ها همه ساخته ی ذهن بشر است و عامل آزار بشریت.
باید قدرت پیدا کنیم و این توهمات را بیرون بریزیم.
ادیسون 100 بار لامپ را اختراع کرد و موفق نشد.
به او گفتند:
خسته نشدی این همه شکست خوردی؟
گفت:
من که شکست نخورده ام. بلکه صد راه پیدا کردم که نمی شود با آن ها لامپ را روشن کرد.
یک عده ای موفق میشوند که دانشگاه بروند و یک عده ای هم موفق نمی شوند که وارد دانشگاه شوند، هردو حالت پیروزی است کدامش شکست است؟
کسی که 5 سال پشت کنکور مانده در واقع روش هایی پیدا کرده که میتوان با آن ها 5 سال کنکور داد و وارد دانشگاه نشد.
شکست و پیروزی معنایی ندارد.
ما در زندگی شکست نداریم، پیروزی هم نداریم چون قرار نیست به جایی برسیم.
