آموزشی بوطیقای سه گانی ( آموزش و معرفی قالب شعر سه گانی )

[همایون]

آبشاری که به دیدار تو از قلهٔ کوه آمده بود،
گفت :آرامشت ای چشمه زلال!
از غرورش به ستوه آمده بود.

#ﺣﺴﯿﻦ_ﻣﺤﻤﺪﯼ_ﻓﺮﺩ_

 

[همایون]

یک حرف ساده است،
کوتاه و دلنشین؛
(می خواهمت) ، همین.

#حسین_محمدی_فرد_

 

[همایون]

سر بریدند قلم را که : سکوت !
شاعری شاکی بود؛
باز هم یک تابوت!

#حسین_محمدی_فرد.

 

[همایون]

آه! ای همسفران!
قصه کوتاه کنید!
کوه را کاه کنید!

#حسین_محمدی_فرد

 

[همایون]

بی بارش عاشقانه ی ابر،
در بستر سخت زودمرگی ست؛
این دشت، اسیر رودمرگی ست.

#حسین_محمدی_فرد

 

[همایون]

پنبه ها در گوششان،
مغزشان را می خورد فریادمان؛
اژدها بر دوششان.

#حسین_محمدی_فرد

 

[همایون]

هر شیاری که به پیشانی داشت،
پدرم؛
خنجری بود به جان و جگرم.

#حسین_محمدی_فرد

 

[همایون]

قوچ و کبک و جنگلِ انبوه بود،
حرصِ آدم خورد هرچیزی که دید؛
تپهٔ این دشت روزی کوه بود.

#حسین_محمدی_فرد_

 

[همایون]

آسمان را با تو باور می کنم،
بر لب بام پر از احساس تو؛
کفتر پشتک زنم.

#حسین_محمدی_فرد_

 

[همایون]

طعم چشمانت رطب،
نغمه خوان نخل های باورم؛
بلبل خرما خورم.

#حسین_محمدی_فرد