RASHA
کاربر نگاه دانلود
- عضویت
- 2019/04/30
- ارسالی ها
- 4,521
- امتیاز واکنش
- 4,207
- امتیاز
- 593
جیمز ششم و یکم(جیمز چارلز استوارت ۱۹ ژوئن ۱۵۶۶ - ۲۷ مارس ۱۶۲۵) باعنوان جیمز ششم از ۲۴ جولای ۱۵۶۷ پادشاه اسکاتلند و با عنوان جیمز یکم از ۲۴ مارس ۱۶۰۳ پادشاه انگلستان و ایرلند به عنوان جزیی از اتحادیه پادشاهی انگلستان و اسکاتلند تا زمان مرگش در ۱۶۲۵ بود. او اولین پادشاه انگلستان از خاندان استوارت‌ها بود. پادشاهی اسکاتلند و انگلستان اگرچه حکومتهای مستقل یا پارلمان، دادگستری و قوانین خود بودند اما هردو تحت فرمانروایی جیمز در یک اتحاد شخصی قرارداشتند.
جیمر فرزند ماری یکم ملکه اسکاتلند و نواده هنری هفتم پادشاه انگلستان و لرد ایرلند بود و این شرایط او را درنهایت درموقعیتی قرارداد که به هرسه پادشاهی دست پیدا کرد. جیمز در سیزده ماهگی پس از اینکه مادرش مجبور به کناره گیری به نفع او شد به پادشاهی اسکاتلند رسید. چهار نایب السلطنه اداره امور را رسیدن او به سن قانونی در سال ۱۵۷۸ بر عهده داشتند اگرچه او اداره کامل امور را تا سال ۱۵۸۳ به عهده نگرفت. در سال ۱۶۰۳ او از سوی پارلمان انگلستان وارث الیزابت اول آخرین پادشاه از خاندان تودور در پادشاهی انگلستان و ایرلند شد که وارثی نداشت. او فرمانروایی خود را در هر سه پادشاهی برای ۲۲ سال تا زمان مرگش در سال ۱۶۲۵ و ۵۸ سالگی ادامه داد و این دوران پس از او بهدوره جاکوبین معروف شد. بعد از اتحاد پادشاهیها در سال ۱۶۰۳ او در انگلستان به عنوان بزرگترین قلمرو مستقر شد و فقط یکباردر سال ۱۶۱۷ به اسکاتلند برگشت و خود را پادشاه بریتانیای کبیر و ایرلند نامید. او مدافع اصلی پارلمان واحد برای انگلستان و اسکاتلند بود. در دوره او استعماراولستر و استعمار بریتانیایی آمریکا آغاز شد.
پادشاهی جیمز در اسکاتلند با ۵۷ سال و ۲۴۶ روز از تمام پیشینیانش طولانی تر بود. او به اکثر اهدافش در اسکاتلند رسید اما در انگلستان با مشکلات بزرگی از جمله توطئه باروت در سال ۱۶۰۵ و مشکلات متعدد با پارلمان انگستان مواجه شد. در دوره سلطنت جیمز دوره طلایی ادبیات و درام الیزابت ادامه پیدا کرد و نویسندگانی همچون ویلیام شکسپیر، جان دان، بن جانسن و سر فرانسیس بیکن به شکوفایی یک فرهنگ ادبی پر رونق کمک کردند. جیمز خود نیز ادیب برجسته ایی بود کتابهای متعددی مانند قانون حقیقی پادشاهی های آزاد(۱۵۹۸) تالیف کرد. او حامی ترجمه انجیل به زبان انگلیسی بود که بعدها به نام او شهرت یافت. سر آنتونی ولدون ادعا کرد که او به لقب “عاقلترین احمق مسیحیت” نامیده شده، لقبی که تا امروز با شخصیت او مانده است. از نیمه دوم قرن بیستم تاریخدانان در مورد شهرت جیمز بازنگری کرده و از او به عنوان یک پادشاه فکور و جدی یاد کردند. او عمیقاً به سیاست صلح متعهد بود و تلاش کرد از درگیر شدن در جنگهای مذهبی خودداری کند، خصوصاً در دورهجنگهای سی ساله (۱۶۱۸-۱۶۴۸) که قسمتهای وسیعی از اروپای مرکزی را به نابودی کشید. او همچنین تلاش کرد که از قدرتمند شدن عناصرباز جنگ طلب در پارلمان انگلستان که خواهان جنگ با اسپانیا بودند جلوگیری کند اما موفق نشد.
جیمر فرزند ماری یکم ملکه اسکاتلند و نواده هنری هفتم پادشاه انگلستان و لرد ایرلند بود و این شرایط او را درنهایت درموقعیتی قرارداد که به هرسه پادشاهی دست پیدا کرد. جیمز در سیزده ماهگی پس از اینکه مادرش مجبور به کناره گیری به نفع او شد به پادشاهی اسکاتلند رسید. چهار نایب السلطنه اداره امور را رسیدن او به سن قانونی در سال ۱۵۷۸ بر عهده داشتند اگرچه او اداره کامل امور را تا سال ۱۵۸۳ به عهده نگرفت. در سال ۱۶۰۳ او از سوی پارلمان انگلستان وارث الیزابت اول آخرین پادشاه از خاندان تودور در پادشاهی انگلستان و ایرلند شد که وارثی نداشت. او فرمانروایی خود را در هر سه پادشاهی برای ۲۲ سال تا زمان مرگش در سال ۱۶۲۵ و ۵۸ سالگی ادامه داد و این دوران پس از او بهدوره جاکوبین معروف شد. بعد از اتحاد پادشاهیها در سال ۱۶۰۳ او در انگلستان به عنوان بزرگترین قلمرو مستقر شد و فقط یکباردر سال ۱۶۱۷ به اسکاتلند برگشت و خود را پادشاه بریتانیای کبیر و ایرلند نامید. او مدافع اصلی پارلمان واحد برای انگلستان و اسکاتلند بود. در دوره او استعماراولستر و استعمار بریتانیایی آمریکا آغاز شد.
پادشاهی جیمز در اسکاتلند با ۵۷ سال و ۲۴۶ روز از تمام پیشینیانش طولانی تر بود. او به اکثر اهدافش در اسکاتلند رسید اما در انگلستان با مشکلات بزرگی از جمله توطئه باروت در سال ۱۶۰۵ و مشکلات متعدد با پارلمان انگستان مواجه شد. در دوره سلطنت جیمز دوره طلایی ادبیات و درام الیزابت ادامه پیدا کرد و نویسندگانی همچون ویلیام شکسپیر، جان دان، بن جانسن و سر فرانسیس بیکن به شکوفایی یک فرهنگ ادبی پر رونق کمک کردند. جیمز خود نیز ادیب برجسته ایی بود کتابهای متعددی مانند قانون حقیقی پادشاهی های آزاد(۱۵۹۸) تالیف کرد. او حامی ترجمه انجیل به زبان انگلیسی بود که بعدها به نام او شهرت یافت. سر آنتونی ولدون ادعا کرد که او به لقب “عاقلترین احمق مسیحیت” نامیده شده، لقبی که تا امروز با شخصیت او مانده است. از نیمه دوم قرن بیستم تاریخدانان در مورد شهرت جیمز بازنگری کرده و از او به عنوان یک پادشاه فکور و جدی یاد کردند. او عمیقاً به سیاست صلح متعهد بود و تلاش کرد از درگیر شدن در جنگهای مذهبی خودداری کند، خصوصاً در دورهجنگهای سی ساله (۱۶۱۸-۱۶۴۸) که قسمتهای وسیعی از اروپای مرکزی را به نابودی کشید. او همچنین تلاش کرد که از قدرتمند شدن عناصرباز جنگ طلب در پارلمان انگلستان که خواهان جنگ با اسپانیا بودند جلوگیری کند اما موفق نشد.
